Άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί αυτόν τον καιρό αναφορικά με μείζονα εθνικά μας θέματα. Ηγεσίες και πολιτικό προσωπικό δεν ψελλίζουν λέξη. Τα ΜΜΕ, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, δεν βγάζουν άχνα.
Οι πολίτες, ανυποψίαστοι και αναισθητοποιημένοι, παρακολουθούν άπραγοι τα καθημερινά κατορθώματα της περιβόητης «τρόικας», που κυνική, αδίστακτη και ασύδοτη κυβερνά τη χώρα αφότου η εκλεγμένη κυβέρνηση της μεταβίβασε, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, την εξουσία. «Χώρα μειωμένης κυριαρχίας» συνομολόγησε πως είμαστε ο πρωθυπουργός. Όπερ έδει δείξαι! Και το δείχνουμε!
Το «Τσεσμέ» και το «Πίρι Ρέις» αλωνίζουν στην υφαλοκρηπίδα μας πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες στο Αιγαίο το πρώτο και στην περιοχή του Καστελλόριζου το δεύτερο. Η αντίδραση της κυβέρνησης στην κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα είναι ένα κάποιο χλωμό διάβημα προς την Άγκυρα και μια μάλλον αόριστη κουβέντα, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, στη συνάντηση Δρούτσα - Νταβούτογλου στο Καζακστάν. Η συνάντηση αυτή δεν έπρεπε επ' ουδενί λόγω να γίνει όσο η Άγκυρα συνεχίζει ακάθεκτη τις παραβιάσεις και τις έργω προσβολές της κυριαρχίας μας, διότι στα μάτια της διεθνούς κοινότητας τελικά τις νομιμοποιεί.
Το φοβικό σύνδρομο που διακατέχει τις ελλαδικές ηγεσίες αυτά τα χρόνια, αντί να υπερνικάται, γιγαντώνεται. Οι ημέτεροι «καταπίνουν» τα πάντα και ανατροφοδοτούν με τη στάση τους την τουρκική επιθετικότητα.
Η χώρα έχει ένα τεράστιο κενό στρατηγικής. Από την εποχή Σημίτη και συνεχώς έκτοτε ως σήμερα οι κυβερνήσεις διακηρύσσουν ότι στρατηγική επιλογή μας είναι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ αντί του ορθού: να ξεκουμπισθεί ο «Αττίλας» από την Κύπρο και να αποσυρθούν οι πασάδες στο σεράι τους. Η άνευ όρων στήριξη της ευρωένταξης των γειτόνων είναι μοιραία και αυτοκτονική... Η Άγκυρα προσβάλλει την κυριαρχία μας και μας πειθαναγκάζει με την απειλή πολέμου σε διαρκείς υποχωρήσεις, οι οποίες μετακινούν ολοένα και περισσότερο προς τα πίσω τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» μας. Ο νεολογισμός του κ. Δρούτσα ότι στην ωμή επιθετικότητα εμείς απαντούμε με «επιθετική ελληνική στρατηγική» ενέχει αντινομία και αυτοαναίρεση. Και πάντως αν εννοεί ότι η Ελλάς δεν επιλέγει να αντιτάξει στρατιωτική αποτροπή, αλλά κινεί αποκλειστικά πολιτικοδιπλωματικούς χειρισμούς, στη συγκεκριμένη περίπτωση μείναμε ολοκληρωτικά ακίνητοι. Υπάρχουν απέραντες δυνατότητες για μια παραγωγική αποτρεπτική στρατηγική, να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί την Τουρκία. Να την καταγγείλουμε παντού ως χώρα που ενεργεί κατά σύστημα έκνομα. Ύστερα όμως από την πρώτη μετά την εισβολή του «Αττίλα» καταγγελτική φάση του Ελληνισμού, περάσαμε στις ατέρμονες και ανούσιες, αρχικώς «εκ του σύνεγγυς» και στη συνέχεια «απευθείας», συνομιλίες. Έτσι δώσαμε τον χρόνο στον εχθρό να διολισθήσει από το εδώλιο του κατηγορουμένου για κακουργηματική συμπεριφορά στη θέση «τρίτου» που είναι τάχα έτοιμος να προσφέρει τις… καλές του υπηρεσίες για την επίλυση του προβλήματος που αυτός δημιούργησε, ενώ συνέχισε με τον επεκτατισμό του να προωθεί τετελεσμένα σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη και μέσω Αλβανίας στο Ιόνιο.
Η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Δεν αναγνωρίζει κανένα δίκαιο όταν δεν τη συμφέρει. Αλλά ουδείς την καταγγέλλει. Αμφισβητεί έμπρακτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η επίσημη Ελλάς μεταχειρίζεται με το γάντι την Άγκυρα - άκρον άωτον κατευναστικής στρατηγικής. «Βιάζεται», αλλά αρνείται να καταγγείλει στους διεθνείς οργανισμούς τον βιασμό. Δεν ενημερώνουμε καν τις Βρυξέλλες για τα τουρκικά αίσχη. Τότε πώς περιμένουμε, αν περιμένουμε, την επόμενη έκθεση της Κομισιόν για την ευρωδιαδρομή της κακής γείτονος; Οι ενέργειες της Τουρκίας
αναπαράγουν και προάγουν τις διεκδικήσεις της.
Ο Τάσσος στην Κύπρο προχώρησε σε συμφωνία ΑΟΖ με τους γείτονες, πλην Ελλάδος, διότι τότε ο Καραμανλής δεν ήθελε να ενοχλήσει την Άγκυρα. Τώρα οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι το κενό, διαπραγματεύονται με τους Αιγυπτίους, ενώ δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Θέλουν να φάνε την ελληνική ΑΟΖ που ορίζει το Καστελλόριζο. Το «Πίρι Ρέις», με την ανοχή μας, ερευνά την ελληνική ΑΟΖ. Εμείς σιωπούμε. Πολλοί ερμηνεύουν τη σιωπή ως τετελεσμένη συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με τουρκικούς όρους. Αν αυτό επαληθευθεί, δεν θα είναι η έσχατη πλάνη, αλλά ο έσχατος δόλος.
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έλεγε: «Δημοκρατία είναι δύο λύκοι κι ένα πρόβατο να ψηφίζουν τι θα φάνε το μεσημέρι. Ελευθερία είναι ένα πρόβατο καλά οπλισμένο να αμφισβητεί την ψηφοφορία».
Να γίνουμε τέτοιοι, άνευ υπαιτίου βραδύτητος.
paron.gr
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου