Στους 11 μήνες που πέρασαν η πόλη εμφανίζει ήδη σημάδια κατάρρευσης.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο πάλαι ποτέ τροπαιούχος της «Ε.Ο. 17 Ν.», έφυγε ξεφυσώντας με ανακούφιση από το ανατιναγμένο γραφείο του κι άφησε πίσω του την Καμπούλ που ονείδιζε ή, αν προτιμάτε, το Μογκαντίσου της Ομόνοιας, την Λαχώρη της Στουρνάρη και την Τόρα Μπόρα του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος «ελεεί» τους πάντες στη γειτονιά του, πλην των Ελλήνων.
Μόλις πέσει ο ήλιος στην κεντρικότερη πλατεία της πρωτεύουσας των «αντεξουσιαστών» νεοφιλελεύθερων σοσιαλιστών, εκεί μπροστά στις σκάλες του μετρό, ανάμεσα στην Αθηνάς και την Σταδίου, μαζεύεται ένα κοπάδι από μαύρους και περιμένει τους πελάτες. Συρρέουν γύρω τους σερνάμενα ναυάγια, σκελετωμένα αγόρια, κορίτσια που τρεκλίζουν, αφού έχουν κλέψει, ζητιανέψει, εκπορνευτεί σε καθάρματα για 10 – 20 Ευρώ ή έχουν δείρει την μάνα τους για να της πάρουν τα ψιχία που απέμειναν από την σύνταξη που «δάγκωσε» η Μαύρη Κομπανία του Μνημονίου. Ραγισμένες ψυχές, μικρές τραγωδίες ενός ακήρυχτου πολέμου. Γεμίζει η πλατεία από ανθρώπινα ερείπια.
Το νταραβέρι γίνεται φάτσα κάρτα, χωρίς συνωμοτικούς κανόνες, προσχήματα.
Την προηγούμενη βδομάδα είχε εμφανιστεί μια παρέα από πιτσιρίκια, δεν θα ήταν πάνω από 15 χρονών, για να ψωνίσουν κι αυτά ηρωΐνη. Το σκυλολόϊ των πρεζέμπορων, σομαλοί, νιγηριανοί κι ότι στο κέρατο θέλετε, έρχεται μαζεύει το χρήμα κι ύστερα σκορπίζουν. Κάποιοι από αυτούς ή σαν αυτούς, έχουν κι άλλες δραστηριότητες: νταβαντζήδες στις συμπατριώτισσες τους, που δίνουν στην πορνεία το «πολυπολιτισμικό» χρώμα που τόσο αρέσει σε ορισμένους. Μου ‘λεγε φίλη νοσηλεύτρια σε σχετικό με το άθλημα δημόσιο νοσοκομείο, ότι πολλές από αυτές τις δύστυχες έχουν ηπατίτιδα, άλλες AIDS κι ορισμένες και τα δύο.
Η πρέζα καλπάζει και με το δρεπάνι της θερίζει. Η συμμετοχή των αλλοδαπών στην εισαγωγή και διακίνηση της είναι μεγάλη. Το ‘χουμε ξαναπεί: όποιος θέλει να μάθει την πραγματική και μεγάλη συμμετοχή των αλλοδαπών στην βαριά, σκληρή εγκληματικότητα, όπως εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, ληστείες, συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις κλπ, ας πάει στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων και να διαβάσει τα ονόματα των κατηγορουμένων στα εκθέματα. Εκεί θα καταπιούν τη γλώσσα τους όλες οι κολωνακιώτισσες ιέρειες της πολυπολιτισμικότητας και της παγκόσμιας αδερφοσύνης. Κοπιάστε Αλεξάνδρας και Λουκάρεως, στο Εφετείο Αθηνών, για να μάθετε την αλήθεια.
Στην χώρα μας, που έχει αποκτήσει την φήμη ξέφραγου κι ελαστικού μπουρδέλου, έχουν συρρεύσει λογής – λογής καθάρματα που σπρώχνουν άσπρη, γυναίκες, όπλα, ελέγχουν συμμορίες και πιάτσες ζητιάνων. Η πιο «αθώα» εκδοχή εγκληματικότητας, οι μαύροι που απλώνουν την πραμάτεια τους, όπου βρουν, μπροστά από μαγαζιά νομοταγών πολιτών, σε κεντρικούς δρόμους, πεζόδρομους και πλατείες, δεν είναι παρά η λιανική της Μαφίας. Οι ξέκωλες υπουργικοί σύμβουλοι και οι επαγγελματίες των ποικιλώνυμων ΜΚΟ, που αρμέγουν χρήμα και πέτσινο κύρος, μπορεί να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα των τύπων αυτών, όμως όπως και να το βαφτίσουν, αυτοί είναι οι λιανοπωλητές των μαϊμούδων που κατασκευάζει κι εμπορεύεται η ιταλική Μαφία. Διαβάστε ή δείτε τα «Γόμορρα» για να μάθετε. Κι όπως είπε σωστά ο Αντώνης, το ΣΔΟΕ ξέρει πολύ καλά να κάνει ντου στα νόμιμα μαγαζιά και να ξεσκίζει τους Έλληνες εμπόρους αλλά κάνει μόκο για το αίσχος του παραεμπορίου που ευτελίζει την εικόνα των πόλεων μας, πλήττει τους νομοταγείς επιχειρηματίες, κι αποτελεί ανοχή στην λαθρεμπορία και στην φοροδιαφυγή. Αυτή όμως είναι η πιο ελαφρά εγκληματικότητα, που παρουσιάζει μεν εικόνα αφρικανικής ζωοπανήγυρις σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα αλλά τα άλλα είναι τα σοβαρότερα.
Η πρέζα είναι η γενεσιουργός αιτία ολόκληρου φάσματος εγκλημάτων. Η λεγόμενη παράγωγη εγκληματικότητα, ξεκινάει από την ανάγκη του χρήστη για χρήματα για να βρει την δόση του και δημιουργεί κλοπές, ληστείες, πορνεία κι ατέλειωτα δράματα, οικογένειες που γίνονται θρύψαλλα. Τώρα δε μέσα στην δίνη της κρίσης, με την ανεργία να χτυπάει κόκκινο και τον κοινωνικό δαρβινισμό να γίνεται καθεστηκυία συμπεριφορά, όπου ο καθένας κοιτάει την πάρτη του, οι οικογένειες πολλών χρηστών βουτάνε πια βαθιά στην άβυσσο της μνημονιακής Ελλάδας.
Ο πρεζάκιας δεν έχει μπέσα και φρένο, γιατί η «παραμύθα» μαζί με τις φλέβες του ‘χει κάψει κι όλες τις ασφάλειες. Πουλάει τις ηλεκτρικές συσκευές της οικογένειας, κλέβει τον αδερφό του, δέρνει την μάνα του ή τον γέρο πατέρα του για να του κλέψει την σύνταξη, κάνει πεζοδρόμιο, κλέβει τσάντες σέρνοντας γριές πίσω από το κλεμμένο μηχανάκι του κι ύστερα πάει στα υγιέστατα αδέρφια μας από την Αφρική για να «ψωνίσει». Μοιράζεται σύρριγγες με τους κολλητούς του και μαζί με την σύρριγγα κονομάει ΑIDS, ηπατίτιδα κι ότι άλλο θέλεις.
Ο πρεζάκιας όμως, αδέρφια, είναι άνθρωπος. Άρρωστος άνθρωπος. Κι είναι ο γιος, ο αδερφός, ο διπλανός σου.
Όλοι αυτοί οι πρεζέμποροι και νταβαντζήδες, οι δουλέμποροι και οι αρχηγοί συμμοριών από επαίτες, κατά κανόνα έρχονται μέσω Τουρκίας. Τους σπρώχνει μια συμμορία της οποία μέλη είναι η κυβέρνηση, ο Τουρκικός Στρατός, η Στρατοχωροφυλακή, η Αστυνομία, το Λιμενικό της Τουρκίας και ο υπόκοσμος, ο οποίος στην Τουρκία αποτελεί παρακράτος, προέκταση των Ενόπλων Δυνάμεων και της ΜΙΤ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με ιταμό θράσσος είπε στην ΔΕΘ, σε μια ερώτηση για τα πανηγύρια, ότι και η Τουρκία υποφέρει από την παράνομη μετανάστευση! Η Τουρκία αδέρφια χρησιμοποιεί την λαθρομετανάστευση ως όπλο εναντίον της χώρας μας. Καταπονεί τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, τα Σώματα Ασφαλείας, προκαλεί οικονομική αιμορραγία, βάλλει τον κοινωνικό ιστό μας και ταυτόχρονα οι μεμέτηδες πολιτικοί, στρατιωτικοί, χωροφύλακες και οι συμμορίες κονομάνε χοντρά λεφτά. Η Τουρκία είναι κράτος – δουλέμπορος. Τελεία και παύλα.
Όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο και μέχρι τα πρώτα χρόνια της μάχιμης δικηγορίας είχα απόψεις απόλυτες. Έλεγα κι εγώ τις εύκολες ανοησίες: να ντουφεκίζονται οι έμποροι, να μαζεύονται και να μαντρώνονται οι χρήστες. Η αληθινή ζωή τελικά πάντα σε διδάσκει την αλήθεια, αρκεί να έχεις μάτια ανοιχτά. Στην γειτονιά μου, σε 10 σπίτια, σε 10 οικογένειες, μέσα σε λίγα χρόνια πέθαναν δυο παιδιά, ένας άντρας και μια κοπέλα, που κάποτε την χάζευαν όλοι στο δρόμο για την ομορφιά της. Οικογένειες απλών καλών ανθρώπων.
Η λύση λοιπόν δεν είναι μόνο η καταστολή, ούτε να βάλουμε χιλιάδες παιδιά κάτω από το βρώμικο χαλί του καθωσπρεπισμού μας.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να στερήσουμε τους εμπόρους από τους πελάτες τους κι ύστερα να λειώσουμε τους εμπόρους, με αυτό που δεν το λένε «προστασία του πολίτη», ιαπωνική ανθοκομία ή σιάτσου αλλά σκέτη, πούρα κι αδιάλλακτη καταστολή, μηδενική ανοχή. Κι όσοι από αυτούς τους εγκληματίες είναι ξένοι, που καταχρώνται την φιλοξενία μας, μέχρι να φύγουν κλωτσηδόν για την χώρα τους, αφού σαπίσουν στη φυλακή, να περνάνε τόσο καλά, που να τηλεφωνούν στα σόγια τους στο Μογκαντίσου, το Φίερι και την Λαχώρη και να λένε βογκώντας «ξάδερφε, προς Θεού, μακριά από την Ελλάδα! Εδώ δεν αστειεύονται!».
Παράλληλα, όποιος είναι εξαρτημένος χρήστης να πηγαίνει σε οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο, να τον εξετάζουν, να του δίνουν μια κάρτα υγείας και με αυτή να του δίνουν δωρεάν, όποτε χρειάζεται, κάποιο υποκατάστατο, για όσο καιρό θα χρειαστεί, μέχρι να μπει σε «στεγνό» πρόγραμμα. Έτσι θα τσακίσουμε την ζήτηση και θα γλυτώσουμε τις ζωές των παιδιών. Δεν θα κολλάνε αρρώστιες, δεν θα κλέβουν, δεν θα δέρνουν τη μάνα τους για δέκα ευρώ, δεν θα εκπορνεύονται, δεν θα κολλάνε αρρώστιες. Η εγκληματικότητα θα πέσει κατακόρυφα, ο φόρτος της Αστυνομίας θα πέσει κι αυτός και θα στραφεί η δράση της σε άλλους τομείς, εξίσου σημαντικούς. Ας βγάλουμε λιγότερα οι δικηγόροι, ας δουλέψουν λιγότερο τα δικαστήρια, οι πραγματογνώμονες, οι γραμματείς κι οι φαρισαίοι της «ευνομούμενης» πολιτείας μας, που έχει επιτρέψει να στηθεί ολόκληρη βιομηχανία πάνω στον ανθρώπινο πόνο και την εξαθλίωση. Πάνω απ’ όλα όμως θα σωθούν άνθρωποι, τα παιδιά του γείτονα, του φίλου σας, τα δικά σας παιδιά. Οι πλούσιοι παίρνουν κοκαΐνη, τα καλόπαιδα τους δεν τρέχουν στην Ομόνοια, κι αν οι γονείς το πάρουν χαμπάρι, έχουν φράγκα και πληρώνουν χλιδάτες κλινικές στην Ελβετία. Τα παιδιά των φτωχών και των μικρομεσαίων, πεθαίνουν στις κατουρημένες γωνιές του κλεινού άστεως ή τους βρίσκει η μάνα τους κοκκαλωμένους το πρωΐ. Ας σώσουμε λοιπόν αυτούς, τους πολλούς και φτωχούς.
Μετά πρέπει να μπούμε βαθιά στην ρίζα του προβλήματος: στην αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, στην προστασία της μητρότητας, της οικογένειας, στον εξελληνισμό της τωρινής βαρβαρικής παιδείας, που παράγει απάτριδα ανδράποδα, χωρίς ρίζες, αξίες, σκοπό και καθήκοντα. Οι γέροι στα γηροκομεία. Τα νήπια στους παιδικούς σταθμούς ή στο σπίτι με τις αλλοδαπές νταντάδες. Τα μεγαλύτερα παιδιά στα σχολεία των αφασιακών συνδικαλιστών, στο σκοτεινό βασίλειο του ανακυκλωμένου αριστερισμού. Οπότε στο τέλος του δρόμου, για κάποιες ανήσυχες ευαίσθητες ψυχές, που κανείς δεν τους δίδαξε κάτι που να ‘χει μεγαλείο, δεν τους έδειξε ένα καθήκον μεγαλύτερο από το εγώ τους, με την βοήθεια και κάποιων τυχαίων παραγόντων, περιμένει το κουτάλι κι η βελόνα, η εξαθλίωση κι ύστερα ο θάνατος. Τα παιδιά πρέπει να τα μεγαλώνουν οι γονείς τους, να ζουν κοντά με τους παππούδες τους, γιατί η τρίτη γενιά είναι αυτή που δίνει στην πρώτη τα πρώτα στοιχεία λαϊκού πολιτισμού και ιστορικής συνείδησης. Θυμηθείτε ποιος σας κράτησε στα γόνατα του και σας τραγούδησε σκοπούς αιώνων, ποιος σας είπε παροιμίες, ποιος σας αφηγήθηκε τις αναμνήσεις του από πολέμους, προσφυγιά, ξενητειά. Η Λουντμίλα, αδέρφια, καλή χρυσή αλλά το πολύ πολύ να μάθει στο γιο σας το Ο Τσιτσόρνια. Κι οι τρεις γενιές μαζί λοιπόν, έτσι πορευτήκαμε χιλιάδες χρόνια. Αυτό δεν δίνει μόνο κοινωνική συνοχή, βγάζει υγιέστερους ανθρώπους. Κι η Παιδεία, εκτός από γνώσεις, πρέπει να δίνει φρόνημα, περηφάνεια, να σφυρηλατεί αρετές κι όχι να ‘ναι πεδίο πειραμάτων κάθε βαρεμένης μηδενίστριας πάνω στην κασίδα των παιδιών. Όλα τα «προοδευτικά» τους πρότυπα, δεν πιάνουν μία, μπροστά στο ένα και μοναδικό: το ηρωϊκό πρότυπο, αυτό της γενναιότητας, της θυσίας, της επιλογής του καθήκοντος μπροστά στο απόλυτο, που είναι ο θάνατος. Αυτό φτιάχνει ανθρώπους με Τιμή. Το έκανε για αιώνες. Τα άλλα σπρώχνουν αγόρια και κορίτσια στην αφασία κι ύστερα στη διατίμηση.
Αυτή η αρχόμενη κι εν εξελίξει γενοκτονία είναι γύρω μας, αδέρφια. Η Ελλάδα του Μνημονίου θα πετάξει στο περιθώριο κι άλλους Έλληνες, θα γίνει πόλος έλξης και γι’ άλλα παράσιτα απ’ όπου γης. Το μήνυμα της αδυναμίας, της ανομίας, που εκπέμπει το Κράτος μας κι ο Πρωθυπουργός του, μαζεύει τα καθάρματα, όπως τα σκατά τις μύγες. Πρέπει να προστατεύσουμε το σπίτι μας, την Πατρίδα. Να προστατεύσουμε κι αυτούς που θέλουν να αφομοιωθούν κι έρχονται με σεβασμό, προσφέροντας την εργατικότητα και την εντιμότητα τους. Στους άλλους να εφαρμόσουμε άτεγκτα το Νόμο, δικούς μας και ξένους. Εμείς πουθενά δεν πήγαμε ως ακρίδες, δεν γεμίσαμε μπουλουκηδόν τις κεντρικές πλατείες της Ν. Υόρκης, της Φρανκφούρτης ή της Μελβούρνης πουλώντας ηρωΐνη. Οι εγκληματίες δεν έχουν χρώμα και φυλή, που να τους προστατεύει από τις συνέπειες των πράξεων τους. Τα καθάρματα είναι απλώς καθάρματα κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Ακούστε, αδέρφια. Η πιο μεγάλη αλλαγή στην ποιότητα ζωής των Ελλήνων είναι τζάμπα κι είναι απλή: ασφαλή σπίτια, ασφαλή σύνορα, ασφαλείς δημόσιοι χώροι. Εκεί είναι η Αστυνομία, ο Στρατός, όλα και τα πληρώνουμε. Η συντριβή του παραεμπορίου, η απέλαση των παρανόμων, η εφαρμογή πολιτικής μηδενικής ανοχής, η ανακοπή της ροής λαθρομεταναστών από την Τουρκία και η με κάθε τρόπο καταδίκη και τιμωρία της αν συνεχίσει την δουλεμπορική πολιτική της, θα αλλάξει άρδην την εικόνα στις πόλεις μας.
Κι αν ξοδέψουμε λίγα χρήματα με τον τρόπο που είπα για να γλυτώσουμε τόσες ψυχές και να συντρίψουμε έτσι τον κορμό της εγκληματικότητας που φυτρώνει πάνω στην πρέζα, τότε θα έχουμε κάνει μια αληθινά ανθρωποκεντρική και τολμηρή πολιτική.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, η ηγετική του ομάδα και η πολιτική του αποτελούν ασύμμετρη απειλή για την κοινωνία και την οικονομία. Οι επιλογές τους βλάπτουν σοβαρά την Πατρίδα, τον Λαό, την κοινωνία, όλους μας.
Ακούσατε τον Αντώνη Σαμαρά, τι προτείνει για ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η ασύμμετρη απειλή, οι συνέπειες της πολιτικής τους.
Τα «παπαγαλάκια», οι εγκάθετες δημοσιογραφικές μιξοπαρθένες του καθεστώτος και της πολιτικής ορθότητας επιτίθενται σε διατεταγμένη υπηρεσία για πράγματα που άλλα δεν υπάρχουν κι άλλα δεν τον αφορούν. Παίρνουν βέβαια τις δέουσες απαντήσεις αλλά εσείς, αδέρφια, ακούστε την ουσία. Κι η ουσία δεν αφορά πληγωμένες κυρίες του Κολωνακίου, ούτε τα «παντελόνια» κανενός αλλά την χώρα, τον Λαό και την υπεράσπιση τους. Γι’ αυτά μιλάει. Ακούστε και πράξτε. Γιατί όλα αυτά που λέμε χρειάζονται πρωτίστως Ηγέτη. Έχουμε.
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου