Η Αυλή του Ξέρξη είναι πάντα εκεί…

…Και περιμένει με Σειρήνες τον κάθε απογοητευμένο από την Ελλάδα Θεμιστοκλή…

Άκουγα με θλίψη και βαριά καρδιά κάποιες κουβέντες προ ημερών.

Νέα κοπέλα 36 ετών με πτυχίο Πολιτικών Επιστημών, επειδή δεν έχει ούτε λεφτά, ούτε Μπάρμπα στην Κορώνη ώστε να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό που σπούδασε, αναγκάζεται για λόγους βιοπορισμού να ασχολείται με το λιανεμπόριο φτηνών ειδών ένδυσης.

Θα πει κάποιος βεβαίως πως η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ναι, αλλά κάνει και διαφορά να «έχεις εκ διαμέτρου αντίθετα ενδιαφέροντα κι εκπαίδευση» (πχ θεωρητικά) και να αναγκάζεσαι να δουλεύεις σε κάτι εντελώς «άσχετο». Αυτό λέγεται (επιεικώς) «στρέβλωση της αγοράς και της κοινωνίας» και ωμά λέγεται «κρέμασμα του Πολίτη από μέρους της κοινωνίας του».

«Η Ελλάδα με φτύνει», έλεγε με πίκρα η κοπέλα. «Ξανά και ξανά, χρόνια και χρόνια τώρα.

Η ευνοϊκή κρατική οικονομική βοήθεια απευθύνεται πάντα μόνον στους Μεγάλους και τους «Ημέτερους». Ποτέ σ’ εμάς τους «μικρούς». Η εφορία και η (δήθεν) δικαιοσύνη κυνηγάει πάντα εμάς τους «μικρούς» και ποτέ τους «μεγάλους». Είμαστε ουσιαστικά χρεωκοπημένοι εγώ και η οικογένειά μου, τα παιδιά μου βιώνουν καθημερινά την οικονομική στέρηση και τη μιζέρια και ούτε καν το νήπιο δεν μου πήραν στον Δημοτικό Βρεφονηπιακό διότι προηγούνται όσοι έχουν ισχυρό μέσο και βεβαίως οι αλλοδαποί. Τι να αγαπήσω λοιπόν από την Ελλάδα, τι να παλέψω και για ποιόν; Για όλους αυτούς τους επιτήδειους και ημέτερους που επί τόσα και τόσα χρόνια μας πίνουν το αίμα για να καλοπερνάνε αυτοί; Γι’ αυτούς που αφού κατάκλεψαν τα πάντα, τώρα μου στέλνουν σαν νέοι φεουδάρχες τον ένοπλο επιστάτη (εφορία – τράπεζες - αστυνομία – δικηγόροι - Δικαστές) για να μου βάλει το μαχαίρι στο λαιμό να ξεπληρώσω ασήκωτα χρέη και φόρους που αδυνατώ να ξεπληρώσω; Για ποιόν να πολεμήσω; Γι’ αυτήν την Ελλάδα; Τους την χαρίζω. Στους πολιτικούς και τους βολεμένους».

Είπε κι άλλα πολλά, πνιγμένη από θυμό και βαθύτατη ανυπόκριτη οδύνη. Έσκυψα το κεφάλι. Κάτι μέσα μου αρνήθηκε να πάρει θέση εναντίον της. Ξεχείλιζε από πόνο, πίκρα και απόγνωση. Μέχρι πριν λίγες ημέρες ήταν γνήσια εθνικίστρια. Και μέσα μου ξέρω πως παραμένει εθνικίστρια. Αγαπάει την Ελλάδα. Γι’ αυτό και πονάει περισσότερο. Διότι κι ο πόνος της από τα δεινά που έχει υποφέρει αυτή και η οικογένειά της από την εγκληματική στάση της «Ελληνικής Κοινωνίας/Πολιτείας/Κατεστημένου» είναι εξίσου γνήσιος και υπαρκτός. Κι αυτή – λόγω της ιδεολογίας της - νοιώθει κομμένη στη μέση.

Σαν τι να της πεις; Ότι δεν είναι έτσι; Ότι η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της; Αυτή και η οικογένειά της δεν γνωρίζουν ούτε από διακοπές ούτε από διασκέδαση τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Τι να της πεις και πώς να την ενθαρρύνεις;

«Μια ευκαιρία να μου δοθεί να φύγω σε άλλη χώρα – κι εννοούσε Δύση/Βορρά βεβαίως -, θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη», είπε με οργή εναλλασσόμενη με θλίψη, απόγνωση και απογοήτευση.

Άλλη μια απώλεια λοιπόν, άλλης μιας Ελληνικής ψυχής...

Αυτή η σκέψη άρχισε να μου σφυροκοπάει ανελέητα το νου...
Γιατί το σώμα της ίσως να μην καταφέρει να «μεταναστεύσει» ποτέ σε μια άλλη χώρα – δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη η μετανάστευση για ένα έννοο και έλλογο πολιτισμένο ον σε καιρό τέτοιας διεθνούς κρίσης και μάλιστα οικογενειακώς και σε σχετικά μεγάλη ηλικία, όταν δεν είσαι ανεγκέφαλος ασιάτης ή αφρικανός - αλλά η ψυχή της ήδη «θύμωσε κι έφυγε», από τη στιγμή που η καρδιά της «κρύωσε», ο νους της «επαναστάτησε» και η αντοχή της «λύγισε».

Και δυστυχώς δεν είναι η μόνη.

Εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας νοιώθουν την ίδια θλίψη, την ίδια απόγνωση, την ίδια οργή.

Μέσα τους έχουν «κρυώσει» με την Ελλάδα. Έχουν οργιστεί μαζί της. Νοιώθουν πως τους πρόδωσε, πως τους γύρισε την πλάτη. Και συναισθηματικά είναι ήδη προδιαθετημένοι να της κάνουν το ίδιο κι αυτοί.

Να της γυρίσουν την πλάτη. Αν είναι δυνατόν να της κάνουν και κακό. Να την εκδικηθούν για την μιζέρια που τους γέμισε.

Ποιος; Έτσι αόριστα. ΑΥΤΗ. Η Ελλάδα!

Και να, η Σαλώμη βγάζει το πέπλο της….

Ο σκοπός επετεύχθη λοιπόν. Προφανώς, κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους μ’ αυτήν την εξέλιξη.

Και φαντάζομαι πολλές Αυλές ξένων Βασιλέων θα καραδοκούν να καλοδεχτούν τους αυτοεξόριστους Έλληνες.

Μεταξύ αυτών, Τούρκοι, Νεοωθωμανοί, Ισλαμιστές, Αγγλοσάξονες, Ισραηλινοί, Σλάβοι, Σκοπιανοβούλγαροι και Αλβανοί, κλπ κλπ

Για να χρησιμοποιήσουν κατόπιν όλους αυτούς τους θυμωμένους Νεοθεμιστοκλήδες ως πολιορκητικούς κριούς και Δούρειους Ίππους για την κατάκτηση της Ελλάδας.

Ας μην παραξενευτούμε εάν δούμε σύντομα Νεοοθωμανούς Έλληνες σουλτανικότερους των Νεότουρκων ή ακόμη και Νεοισλαμιστές Έλληνες φανατικώτερους των ήδη υπαρχόντων.

Οι ξένες Αυλές είναι πάντα εκεί και περιμένουν τους «αποσκιρτήσαντες». Αυτούς που νοιώθοντας προδομένοι από την χώρα τους θα είναι έτοιμοι για τα μεγαλύτερα ίσως αντεθνικά αίσχη. Αρκεί να τους προσφερθεί «αναγνώριση προσόντων και καλών υπηρεσιών», τουτέστιν, «τιμές και καλή αμοιβή» και θα είναι ικανοί και πρόθυμοι για τα πάντα.

Πόσο μακριά είναι άραγε η στιγμή που κάποιος Έλληνας θα αλλάζει το θρήσκευμά του σε Ισλαμιστή, θα κάνει «σουνέτι» και θα ζητάει απ’ το σουλτάνο την Τουρκική υπηκοότητα;

Θυμόμαστε μήπως την «κοινωνικοοικονομική αναβάθμιση των τουρκεμένων» επί Τουρκοκρατίας; Δεν έχουν οι Μπραΐμηδες παρά ν’ ανοίξουν το σακούλι με τα γρόσια.

Τι θα σταματήσει λέτε τον «χιλιοχτυπημένο Ρωμιό» απ’ το να πάρει την «ολέθρια απόφαση»;

Βλέπετε μήπως γύρω κανέναν Γέρο του Μωριά να φωνάξει και πάλι «Φωτιά και Τσεκούρι στους προσκυνημένους»; Βλέπετε γύρω κανέναν να έχει το θάρρος να βουτήξει τα χέρια του στο αίμα; Άντε κανένα πληκτρολόγιο και κανα πανό. Ως εκεί. Δεν υπάρχει πια ψυχή για «Κλεφτουριά κι Αρματολίκι». (Γιατί αν υπήρχε θα το «βλέπαμε» γύρω μας, έτσι; Βλέπετε εσείς τίποτα;)

Οπότε, αφού δεν υπάρχει το αντίπαλον (Εθνικό) Δέος να χτυπήσει «καίρια» τη διαφθορά αλλάζοντας τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες της χώρας, ποιος θα αντιμετωπίσει αυτές τις «Αλλοεθνείς Σειρήνες» αλλά και τους συμπατριώτες μας από το να τις «ακολουθήσουν γητεμένοι»;

Ο εξαθλιωμένος Έλληνας αγρότης του Αιγαίου ή της Θράκης τι θα κάνει λέτε εάν του δώσουν οι Τούρκοι δωρεάν να καλλιεργεί κάμποσες δεκάδες στρέμματα, άφθονα ευρώ επιδότηση, χαμηλότατη φορολογία και απορρόφηση της παραγωγής του σε υψηλές τιμές με μόνο αντάλλαγμα την αλλαγή του θρησκεύματος (πιθανόν και της υπηκοότητας);

Ανάλογα σενάρια μπορούμε βεβαίως να φανταστούμε και με άλλους «επίδοξους εισβολείς».

Για «ποια» Ελλάδα μιλάμε άραγε;

Ας βρούμε λοιπόν έναν τρόπο – όσο σκληρός κι αν είναι αυτός - να «γυρίσουμε ανάποδα το ρου του ορμητικού χειμάρρου που έχει παρασύρει την Ελλάδα». Προτού την ξεβράσει στους καταρράχτες της Ιστορίας - για όπου και την προορίζει.

Και για κείνους που αυτά τα θεωρούν φαντασιοπληξίες δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω:

Ήδη, τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα μισό εκατομμύριο συμπολίτες
μας!

Και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι βρίσκονται «υπ’ ατμόν» κι επι ποδός να κάνουν το εθνικά απευκταίο. Να φύγουν μετανάστες.

Θυμωμένοι με τη χώρα τους που νοιώθουν ότι αντί να τους φροντίζει και να τους αξιοποιεί, τους τσακίζει ξεδιάντροπα και τους διώχνει.

Θα πει κάποιος ίσως πως Ελλάδα δεν είναι οι διεφθαρμένοι Πολιτικοί, δεν είναι οι στυγνοί καρεκλοκένταυροι γραφειοκράτες, δεν είναι οι ανέντιμοι (Παρα)δικαστικοί και γενικότερα οι Νομικοί έντεχνοι χρήστες «του Θεάτρου του Νόμου» (εφόσον ο Νόμος και η Δικαιοσύνη Θέατρο είναι και παρτίδα στημένη για «δυνατούς παίχτες» και τίποτε άλλο), δεν είναι οι μεγαλοκαρχαρίες που ξεζουμίζουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργαζόμενους, δεν είναι οι αδίστακτοι εφοριακοί και γιατροί, δεν είναι οι βολεμένοι ένστολοι που ξέχασαν ότι η δουλειά τους είναι συνυφασμένη με την προστασία του ΄Εθνους, δεν είναι οι κληρικοί που λησμόνησαν ότι οι έννοιες Έθνος και Ελληνορθοδοξία είναι ΕΝΑ, δεν είναι οι απάτριδες αναρχοαριστεροί ούτε οι εξίσου απάτριδες ανθέλληνες των κάθε λογής αιρέσεων, ούτε οι διψασμένοι για αίμα τοκογλύφοι των Τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών που σκοτώνουν κόσμο κάθε μέρα, ούτε οι κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες που διατηρούν τις τιμές (στα πάντα ) στα ύψη, ούτε οι πουλημένοι συνδικαλιστές, ούτε τα αφιονισμένα
πλήθη των τηλεμαϊντανών με την τζετ σετ τους φιλοσοφία περί αρρωστημένα ανέμελου και ηδονικού τρόπου ζωής, ούτε οι αποστειρωμένοι άνευροι ακαδημαϊκοί με τα αδιαπέραστα αλαζονικά κι ελιτίστικα κάστρα γύρω τους, ούτε οι καλοζωϊσμένοι ανθέλληνες αναρχοαριστεροί ψευτοδιανοούμενοι, ούτε τα σμήνη των «νεοευγενών κληρονόμων» που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους στην πραγματική ζωή ...ούτε…ούτε…

Ποιος μένει άραγε;
Κανείς;

Πως είναι δυνατόν να μεγαλώνει τόσο πολύ αυτός ο αρρωστημένος κατάλογος!;

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα «αλώβητο» τμήμα σ’ αυτήν την κοινωνία/κοινότητα που λέγεται Ελλάδα; Κι εάν δεν υπάρχει, τότε για ποια Ελλάδα μιλάμε;

Μήπως την Ελλάδα της Πολεμικής ηρωϊκής παράδοσης;

Προφανώς μόνον γι’ αυτή αξίζει να μιλάμε.

Και ποιος την έχτισε αυτή;

Σίγουρα πάντως όχι η παραπάνω «καλοζωϊσμένη αγέλη».

Την οποία όμως (αγέλη), εάν «αφαιρέσουμε από την Ελληνική κοινωνία», τότε τι απομένει;

Μένουν μόνον οι είλωτες αυτού του λυσσασμένου κοπαδιού. (Κι αυτοί από «ανάγκη» προφανώς). Η λεγόμενη «πλέμπα» ή «κολήγοι» ή «ψυχογιοί» κάποτε (δηλαδή «δούλοι»), η «φτωχολογιά».

Αυτοί, οι χωρίς πόρους, χωρίς στήριγμα, χωρίς λεφτά, χωρίς σπίτια και χωράφια, χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη ή Μαυρογιαλούρο να τους «βολέψει», αυτοί που δουλεύουν νύχτα μέρα για ένα μικρό μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά, που λόγω ανέχειας ζουν μέσα στη μιζέρια, αυτοί που παρ’ όλη τη μιζέρια τους είναι εκείνοι που σε όλη την ιστορία έβγαζαν πάντα το φίδι από την τρύπα την ώρα του πολέμου.

Ξέρετε τάχα πολλούς από το «παραπάνω αφιονισμένο καλοζωϊσμένο κοπάδι» να πολέμησαν στην Αλβανία ή στο Ρούπελ ή στην Εθνική Αντίσταση ή στην Κορέα ή στην Κύπρο ή στη Μικρασία ή στον 1ο παγκόσμιο Πόλεμο ή στους Βαλκανικούς ή στην Επανάσταση του ’ 21 ή στις τόσες και τόσες επαναστάσεις κατά των Τούρκων από την πτώση της Πόλης ή δίπλα στον Τελευταίο Αυτοκράτορα πάνω στα τείχη της Βασιλεύουσας ή σε όλους τους Βυζαντινούς πολέμους ή ενάντια στους Ρωμαίους ή κατά των Περσών ή σε όλους τους πολέμους της Αρχαίας Ελλάδας;

ΌΧΙ.


Οι «βολεμένοι» ήταν πάντα λιποτάκτες και μαυραγορίτες. Τα μεγαλεία της μάχης ανήκαν πάντα στην φτωχολογιά. Σ’ αυτούς που εν καιρώ ειρήνης κανείς από τους παραπάνω «λαμπερούς βολεμένους» δεν καταδέχεται ούτε ν’ απευθυνθεί, σ’ αυτούς που λόγω ανέχειας δεν έχουν μεγάλη μόρφωση, επιτηδευμένους τρόπους, ομιλία και απόψεις, ούτε ακριβοπληρωμένες εξεζητημένες δουλειές, πολυτελή σπίτια κι αυτοκίνητα, μα που παρ’ όλα αυτά και εξ’ αιτίας αυτού είναι εκείνοι ακριβώς που την πληρώνουν στον πόλεμο είτε αυτός έχει την «ύπουλη μορφή» της (δήθεν) ειρήνης είτε την ξεκάθαρη μορφή του «Αίματος». Και είναι αντίστοιχα αυτοί ακριβώς που πηγαίνουν στον «Ξεκάθαρο Αιματηρό Πόλεμο» άφοβα και επιτυγχάνουν όλα τα Μεγαλειώδη κατορθώματα της Φυλής.

Κάποιοι προφανώς το εξακρίβωσαν και το εμπέδωσαν καλά αυτό.

Και βάλθηκαν να μετατρέψουν σε βαρεμένα πλάσματα του καναπέ και της τηλεόρασης όσο το δυνατόν περισσότερους από αυτούς τους Έλληνες που είναι «επικίνδυνοι για τέτοια πολεμικά έργα».

Με ακροτελεύτια πλην κορυφαία πράξη του Σκοτεινού αυτού Έργου την Έξοδο της (επικίνδυνης) «Φτωχολογιάς» από την χώρα των παραπάνω «βολεμένων» (και λατρών χάριν τούτου της παγκοσμιοποίησης και των «πολυπολιτισμικών αχταρμάδων» – οι οποίοι δεν
δημιουργούν βεβαίως «εθνικές συνειδήσεις»).

Η φτωχολογιά όμως είναι απαραίτητη σε μια χώρα γιατί οι «βολεμένοι» δεν θα ζούσαν πλούσια εάν δεν είχαν τα «δουλικά» τους. Εάν φύγει εκτός χώρας λοιπόν η Ελληνική φτωχολογιά ποιος θα παριστάνει το σκλάβο του βολεμένου για να περνάει καλά ο «Αφέντης»;

Κανένα πρόβλημα λένε οι «ιθύνοντες» των Νοσηρών Σχεδιασμών αυτής της ανθελληνικής αδυσώπητης Κοινωνικής Μηχανικής.

Φτωχολογιά και δουλοπάροικους θα έχετε αλλά δεν θα είναι Έλληνες. Θα είναι Ασιάτες, Αφρικανοί, οτιδήποτε άλλο μα ΟΧΙ Έλληνες.

Αυτό που διδάχτηκαν καλά βεβαίως αυτοί οι «Σκοτεινοί Ανθέλληνες Εγκέφαλοι» και το τηρούν φυσικά με θρησκευτική ευλάβεια είναι το :

«…προσοχή, να μην χυθεί αίμα Ελληνικό. Μην προκληθούν οι Έλληνες πολεμικά…»

Διότι εκεί είναι που θα τους χαλάσει το έργο.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Όρτσα και κόντρα στον καιρό

Η σωτηρία του Έθνους, του Λαού και των εδαφών μας περνάει αναγκαστικά «μέσα από το αίμα».

Είναι ο μόνος τρόπος να «ταραχτούν» οι «βολεμένοι», να χάσουν το «βόλεμά» τους, να «ξαναανακατευθεί η τράπουλα» και να γεμίσουν οι άδειες εφεδρείες αυτών που πονάνε να μην χαθεί τούτος ο τόπος κι ο λοξοδρομημένος του λαός.

Να δοθεί εν ολίγοις μια τελευταία ευκαιρία για πολιτισμικό reset σ’ αυτό το «αισχρά βολεμένο» σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας μέσα από μια «κατάδυση στα Πολεμικά του Αρχέτυπα».

Πρέπει «με κάθε μέσο και τρόπο» να εξαφανιστεί αυτό το «αρρωστημένο βόλεμα» από τηνσύγχρονη Ελληνική ζωή.

Προτού μας εξαφανίσει εξ’ άπαντος από την Ιστορία.

Γεράκι του Αιγαίου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''Στόχος'' στις 14/10/2010
egersis

Μοιραστείτε