Ζούμε υπό καθεστώς απειλής

"...Και όποιος δεν αισθάνεται ότι απειλείται, ας ρωτήσει τους κατοίκους της Ν. Υόρκης,  του Λονδίνου και της Μαδρίτης. Οι Βρετανοί, θα του πουν για μερικές δεκάδες νεκρούς στον υπόγειο σιδηρόδρομό τους, από κάποιους «ενσωματωμένους» και δεύτερης γενιάς, που είπαν να σκοτώσουν μερικούς «άπιστους», καθώς δεν κατανόησαν και τόσο την έννοια της... βρετανικότητας. Την έννοια που οι Βρετανοί πλέον αναζητούν τόσο εσπευσμένα, μετά την εξόφθαλμη αποτυχία του πολυπολιτισμικού μοντέλου στο Ηνωμένο Βασίλειο..."

 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ... ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ "ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ" ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΤΖΙΑ ΑΠΟ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ" ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ

 Σε ηλικία 40 ετών και βάλτε, βλέπω τα πάντα να αλλάζουν γύρω μου. Και όχι προς το καλύτερο, αλλά προς το χειρότερο. Ζώντας από το 1977 στην Αθήνα, τη βλέπω να μεταμορφώνεται με τη συνδρομή της ελληνικής αριστεράς, σοσιαλδημοκρατικής και ριζοσπαστικής, από μια πόλη ελληνική, σε μια πόλη πολυπολιτισμική και αφιλόξενη, όπου το «εισαγόμενο» έγκλημα, ο μηδενισμός και η ελευθεριότητα, κυριαρχούν.

Και ενώ η κοινωνική κατάρρευση είναι προ των πυλών, κάποιοι επιχαίρουν για τα projects κοινωνικής μηχανικής που εφαρμόζουν, από τα άνετα γραφεία και τα σπίτια τους στα βόρεια προάστια, όπου μέχρι στιγμής είναι και αισθάνονται ασφαλείς.

Φυσικά, τα επεισόδια στο κέντρο των Αθηνών, δεν τους αγγίζουν. Τα «πνίγουν» μάλιστα, μέσω των ανθρώπων τους στα «προοδευτικά» media, για να μην ανησυχήσει ο μέσος πολίτης, ο οποίος μάλλον δεν έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο. Τον οποίο έχουν αντιληφθεί όμως οι κάτοικοι στην Πλατεία Αττικής και στον Άγιο Παντελεήμονα και στις όμορες συνοικίες του κέντρου της παρακμάζουσας Αθήνας. Εκεί, όπου κάποιοι δίνουν τα ρέστα τους, εναποθέτοντας κάθε λαθρομετανάστη που περνά τα σύνορά μας από την μέχρι πρότινος και εσκεμμένως αφύλακτη «τρύπα» μήκους 12,5 χιλιομέτρων στον Έβρο. Πάλι καλά που μας ήρθε η FRONTEX...

Οι εικόνες με τις συναθροίσεις και τις ομαδικές προσευχές μουσουλμάνων στο κέντρο της Αθήνας, προσβάλλουν αν μη τι άλλο την αισθητική πολλών από εμάς. Και μπορεί την φύσει υποκριτική αριστερά να μην την πονούν ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των γυναικών, να μην την πονούν για τα σκοταδιστικά κηρύγματα των μουλάδων ή τις καταδίκες τύπου fatwa που κάποιοι (όχι και τόσο ουμανιστές και φιλελεύθεροι) εκδίδουν κατά παντός επικριτή, όμως κάποιους από εμάς, μας πονούν. Γιατί μάθαμε να ζούμε ελεύθεροι, μάθαμε να ζούμε υπό καθεστώς δημοκρατίας και ελευθεροτυπίας και πλέον, ζούμε υπό την απειλή...

Και όποιος δεν αισθάνεται ότι απειλείται, ας ρωτήσει τους κατοίκους της Ν. Υόρκης,  του Λονδίνου και της Μαδρίτης. Οι Βρετανοί, θα του πουν για μερικές δεκάδες νεκρούς στον υπόγειο σιδηρόδρομό τους, από κάποιους «ενσωματωμένους» και δεύτερης γενιάς, που είπαν να σκοτώσουν μερικούς «άπιστους», καθώς δεν κατανόησαν και τόσο την έννοια της... βρετανικότητας. Την έννοια που οι Βρετανοί πλέον αναζητούν τόσο εσπευσμένα, μετά την εξόφθαλμη αποτυχία του πολυπολιτισμικού μοντέλου στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι διάφοροι κήρυκες της πολιτικής ορθότητας και της παρακμής τύπου Καμίνη και Μπουτάρη, «παίζουν» στη χώρα μας με τη συνοχή της και την κοινωνική ειρήνη. Δεν έχουν όμως δικαίωμα να παίζουν με την ασφάλειά μας και το μέλλον των παιδιών μας, μόνο και μόνο για να βγάλουν τα ιδεολογικά τους απωθημένα και να θρυμματίσουν τον εθνικό κορμό. Και μπορεί η αποχή από την κάλπη πολλών «κουρασμένων» και «μεσόκοπων» αστών και θιασωτών της ιδιώτευσης και του ατομικισμού να τους αποθράσυνε, αλλά καλό θα ήταν να προσέξουν από εδώ και πέρα τι κάνουν.

Νίκος Χιδίρογλου



Μοιραστείτε