Ποιός μοίραζε υποσχέσεις στην προεκλογική περίοδο του 2009, με τη διαβεβαίωση ότι «υπάρχουν λεφτά», και συνέχισε να το λέει, για άλλους λόγους μέχρι τον Απρίλιο του 2010; Ενώ σήμερα διαγράφονται φορολογικά χρέη, ύψους 24 δισεκατομμυρίων ευρώ, από τα χρήματα που υποτίθεται ότι υπήρχαν, χωρίς όνομα και διεύθυνση.
Ποιός δεσμεύθηκε τρεις φορές ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα,
και ότι οποιαδήποτε αλλαγή των όρων του μνημονίου θα εγκρίνεται από τη
Βουλή, για να φθάσουμε σήμερα στο fast-track πολυνομοσχέδιο;Ποιός δεσμεύτηκε ότι στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου δεν τίθεται θέμα «κομματικής πειθαρχίας», αλλά, όταν ένας βουλευτής, από τους τριάντα που αρχικά σκέφτονταν να γίνουν αντάρτες, το καταψήφισε, διεγράφη;
Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι πολιτικά ανήθικα, και κινούνται στο έσχατο όριο της συνταγματικότητας.
Και πώς τα αιτιολογεί όλα αυτά η Κυβέρνηση; Επιρρίπτοντας τις ευθύνες στη διακυβέρνηση του τόπου από τη Νέα Δημοκρατία. Ξεκίνησε προ καιρού, και συνεχίζεται, μια έντονη, φασιστικού τύπου, προπαγάνδα προς την κατεύθυνση αυτή, με τη βοήθεια των περισσότερων, κατευθυνόμενων ΜΜΕ, που δημιούργησε στην κοινή γνώμη ένα αίσθημα αηδίας και εκδικητικότητας. Μόνο που, το αίσθημα αυτό, δεν αφορά πλέον μονάχα τη Νέα Δημοκρατία. Αφορά και το ΠΑΣΟΚ, διαχρονικά, αλλά και κυρίως τη σημερινή Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου...
Ο Κωστής Χατζηδάκης έτυχε να είναι εκεί, και πλήρωσε τη νύφη. Οι διαδηλωτές φώναζαν ότι περιμένουν «να δείρουν και τους 300» της Βουλής, όχι του Λεωνίδα. Δύο μάλιστα βουλευτές του ΚΚΕ, που έτυχε να είναι κοντά, με υπόδειξη της αστυνομίας απομακρύνθηκαν, φοβούμενοι και αυτοί την «οργή του λαού».
Επειδή η κρίση θα συνεχισθεί και θα επεκταθεί, και προφανώς θα υπάρξουν και άλλα «υπομνημόνια», η Κυβέρνηση πρέπει να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της. Να πει την αλήθεια στον κόσμο. Να πάει, ενδεχομένως μαζί με την Αντιπολίτευση, και να απαιτήσει νέους όρους εξόφλησης από την τρόικα. Δεν αρκεί η επιμήκυνση. Το πρόβλημα της Ελλάδας αφορά το σήμερα. Δεν μπορεί να περιμένει. Αύριο θα είναι πολύ αργά για όλους.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, έτυχε, και έκανε το λάθος να περάσει από το Σύνταγμα. Και υπέστη ό, τι υπέστη, στο όνομα των 300. Όποιος άλλος βουλευτής περνούσε από εκεί, θα είχε την ίδια μεταχείριση. Αν ήταν κυβερνητικός, θα έθετε σε κίνδυνο κυριολεκτικά τη ζωή του. Το μίσος που έσπειρε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι ψεύτικες δεσμεύσεις και προσδοκίες που δίνει, τυφλώνουν τον λαό, και τον μετατρέπουν σε ανεξέλεγκτο όχλο.
Βρισκόμαστε πολύ κοντά, στα πρόθυρα ενός λαϊκού ξεσηκωμού. Είτε αυτό λέγεται αναταραχές, είτε εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις. Αυτό όμως που δεν μπορεί να γίνει ποτέ, είναι «εμφύλιος». Διότι ο «εχθρός» πλέον είναι ένας, χωρίς καμιά λαϊκή απήχηση. Και ο νοών, νοείτω.
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου