Τα ίδια ακριβώς είχε πει και ο Γιωργάκης: Πως δηλαδή,οι Έλληνες που πολέμησαν στη Μάχη του Μαραθώνα, το έκαναν για έναν αόριστο...φιλειρηνικό σκοπό!
ΟΧΙ,ΣΤΡΑΤΗΓΕ! ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ:
-ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΕΡΣΕΣ.
-ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΚΑΙ ΚΑΤ'ΕΠΕΚΤΑΣΙΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΑΣΙΑΤΩΝ.
-ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.
-ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ ΤΑ ΡΟΖΑΛΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΓΙΑ "ΕΙΡΗΝΗ".
Φυσικά, δεν είμαστε κατά της ειρήνης: 'Ομως, το να προσπαθείς με τα σύγχρονα άοσμα και άχρωμα "πολιτικώς ορθά" κριτήρια να δικαιολογήσεις τον αγώνα ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ των προγόνων μας, είναι απίστευτα προκλητικό!!!
Ειδικά όταν ακούγεται διά στόματος του ΑΡΧΗΓΟΥ Στρατού!
Διαβάστε λιγάκι Ιστορία, δεν κάνει κακό: Θα διαπιστώσετε πόσο...φιλειρηνιστές (με τη σημερινή, κακή έννοια) ήταν οι αρχαίοι Έλληνες!
ΝΤΡΟΠΗ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ:
111. Τότε οι Αθηναίοι παρατάχτηκαν για τη μάχη. Η δεξιά πτέρυγα ήταν κάτω από τις διαταγές του Καλλίμαχου, αφού οι Αθηναίοι συνήθιζαν εκείνη την εποχή να παραχωρούν στον πολέμαρχο τη διοίκηση αυτής της πτέρυγας· ακολουθούσαν οι διάφορες φυλές, στη συνηθισμένη σειρά τους και, τελικά, στην αριστερή πτέρυγα, παρατάχτηκαν οι Πλαταιείς. Από τη μάχη του Μαραθώνα και μετά, όταν οι Αθηναίοι κάνουν θυσίες στις ανά τετραετία γιορτές τους ο κήρυκας της Αθήνας συνδέει τα ονόματα της Αθήνας και των Πλαταιών στην προσευχή για την εύνοια των θεών. Μια συνέπεια της παράταξης των αθηναϊκών στρατευμάτων για τη μάχη ήταν η αποδυνάμωση του κέντρου στην προσπάθεια να απλωθούν αρκετά οι γραμμές, ώστε να καλύπτουν ολόκληρο το μέτωπο των Μήδων· τα δύο άκρα ήταν αρκετά ισχυρά, ενώ το κέντρο είχε λίγες μόνο γραμμές βάθος.
112. Αφού παρατάχτηκαν οι άνδρες και οι προκαταρκτικές θυσίες υποσχέθηκαν νίκη, δόθηκε το σύνθημα κι οι Αθηναίοι ξεκίνησαν τρέχοντας προς τις γραμμές του εχθρού, όχι λιγότερο από οχτώ στάδια μακριά. Οι Πέρσες, ξαφνιασμένοι που οι εχθροί τους πλησίαζαν τρέχοντας, ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπίσουν, με την πεποίθηση ότι οι Αθηναίοι αυτοκτονούσαν τολμώντας άμεση επίθεση, και μάλιστα με δρομαία έφοδο, με τόσο λίγες δυνάμεις, χωρίς την υποστήριξη ιππικού ή τοξοτών. Έτσι σκέφτηκαν αυτοί· οι Αθηναίοι, πάντως, πλησίασαν σε όλο το μήκος του μετώπου και πολέμησαν με αλησμόνητο τρόπο. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες, απ’ όσο ξέρω, που επιτέθηκαν τρέχοντας και οι πρώτοι που αντίκρισαν χωρίς φόβο τη Μηδική ενδυμασία και τους άνδρες που τη φορούσαν· γιατί, ως τότε, κανείς Έλληνας δεν άντεχε ούτε ν’ ακούσει το όνομα Μήδος χωρίς να νιώσει τρόμο.
113. Η μάχη στον Μαραθώνα είχε μεγάλη διάρκεια. Στο κέντρο, όπου είχαν παραταχτεί οι ίδιοι οι Πέρσες και οι Σάκες, οι εισβολείς υπερτερούσαν, σε βαθμό, μάλιστα, που έσπασαν τις γραμμές των Ελλήνων και καταδίωξαν τους φυγάδες προς τα ηπειρωτικά· οι Αθηναίοι, όμως, από τη μια πτέρυγα και οι Πλαταιείς από την άλλη, βγήκαν νικητές. Μόλις νίκησαν, άφησαν τους ηττημένους εχθρούς να υποχωρήσουν κι έπειτα, ενώνοντας τα δυο άκρα, στράφηκαν ενάντια στους Πέρσες που είχαν διαπεράσει το κέντρο. Και πάλι κατάφεραν να υπερισχύσουν, κυνηγώντας τον οικτρά ηττημένο εχθρό και πετσοκόβοντας τις δυνάμεις του μέχρι που έφτασαν στη θάλασσα, όπου απείλησαν να καταλάβουν και να κάψουν τα πλοία.
114. Σ’ αυτή τη φάση του αγώνα σκοτώθηκε ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, πολεμώντας γενναία, όπως κι ο Στησίλαος, γιος του Θρασύλη, ένας από τους στρατηγούς· επίσης, ο Κυνέγειρος, γιος του Ευφορίωνα, έχασε το χέρι του από τσεκούρι ανεβαίνοντας στην πρύμνη ενός πλοίου και, τελικά, και τη ζωή του, μαζί με πολλούς άλλους γνωστούς Αθηναίους.
hellas-orthodoxy
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου