Το μνημόνιο απέτυχε. Τώρα αμέσως άλλη λύση...

Το μνημόνιο απέτυχε. Το δημόσιο χρέος έχει βγει ήδη εκτός ελέγχου και αυξάνεται πλέον αλματωδώς.  Η  χώρα δεν παράγει τίποτα.  Δεν έχει Εθνικό Προϊόν τέτοιο που θα μπορούσε να βάλει σε έναν προγραμματισμό την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.  Πρέπει μερικά πράγματα να τα καταλαβαίνουμε. Οποιαδήποτε συνέχιση περαιτέρω δανεισμού της χώρας, μόνο και μόνο για...

την αποπληρωμή προηγούμενου χρέους, δεν οδηγεί πουθενά. Το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να διογκώνεται διαρκώς το δημόσιο χρέος, με τελική κατάληξη, αργά ή γρήγορα το αδιέξοδο και την επίσημη πτώχευση. Τότε όμως τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα από ότι είναι σήμερα, όπως και σήμερα είναι πολύ χειρότερα απ’ ότι ήταν τον Οκτώβριο του 2009, όταν εμείς από την αρχή φωνάζαμε ότι ήταν καλύτερα να πτωχεύαμε τότε που είχαμε ακόμα δυνάμεις, πριν μπούμε πιο βαθιά στο χρέος. 

Έστω τώρα, πρέπει να πάρουμε άμεσες αποφάσεις. Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, δύο καθαρά συστημικά κόμματα, δεν μπορούν να διανοηθούν κάτι άλλο πέρα από τον συνεχή δανεισμό, την συνεχή διεθνή επαιτεία και την υπέρμετρη φορολόγηση, πασπαλισμένα, όλα αυτά, με κάποιες κορώνες περί ανάπτυξης και άλλες πομφόλυγες, λες και η ανάπτυξη είναι κάτι που το διατάσεις και γίνεται ή στέλνεις τα ΜΑΤ και το επιτυγχάνεις.

Τα κόμματα αυτά πρώτα και κύρια προσπαθούν να διασώσουν το πολιτικό σύστημα το οποίο είναι και το ζωοποιό περιβάλλον τους. Αν καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα, απλά θα πάψουν να υπάρχουν. Όμως, αυτό το καθεστώς διοικείται από κρατικοδίαιτα παράσιτα, τα οποία ζουν από την αρπαγή και τη διασπάθιση του έτοιμου δημοσίου χρήματος, με μηδενικό επιχειρηματικό κίνδυνο. Δεν διοικείται από κάποια παραγωγική άρχουσα τάξη, ώστε να υπάρχουν πιθανότητες ανάληψης επιχειρηματικού κινδύνου και ανάκαμψης.

Για να μην μακρηγορούμε, απαιτούνται άμεσα:

Α) Αναδιάρθρωση του χρέους με τα εξής χαρακτηριστικά:

    1.  Ένα hair cut (κούρεμα) τουλάχιστον κατά 50% του χρέους, ώστε να πέσει το ποσοστό του χρέους κάτω από το ΑΕΠ. Όσο το χρέος είναι πάνω από το ΑΕΠ, θα συνεχίσει να αυξάνεται αντί να μειώνεται.

    2. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής για το υπόλοιπο.

    3.  Μείωση των επιτοκίων για το υπόλοιπο χρέος σε λογικά και δυνάμενα να εξυπηρετηθούν επιτόκια.

Β) Υιοθέτηση ενός πλαισίου μέτρων περιστολής των δημοσίων ελλειμμάτων, απελευθέρωσης της αγοράς, αναπτυξιακών και φορολογικών  κινήτρων, με παράλληλη κατάργηση της γραφειοκρατίας, ώστε να μην ξαναγυρίσουμε στα ίδια, αλλά ταυτόχρονα και προστασίας του εισοδήματος των εργαζομένων και του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας, γιατί με εξαθλιωμένη την κοινωνία η όποια ανάπτυξη θα λειτουργήσει υπέρ ολίγων και μόνο.    

Γ) Αν η ΕΕ το απαιτήσει, ναι, να εξέλθουμε και από το ΕΥΡΩ, μέχρι να μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και ισάξιοι και όχι οι ζήτουλες της Ευρώπης.

Δ) Εννοείται ότι όλα αυτά προϋποθέτουν την κατάρρευση του ισχύοντος καθεστώτος των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων, οι οποίοι και ελέγχουν το πολιτικό σύστημα και μέσω αυτού το σύνολο της κοινωνίας, προς όφελός τους

Οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης με αυτό το καθεστώς επικεφαλής είναι καταδικασμένη από την αρχή. Ξεχάστε  το καλύτερα.

Εδώ είμαστε και να το θυμηθείτε ότι τελικά θα πάμε σε παρόμοιες, με τις ανωτέρω, λύσεις, αλλά θα έχουμε εξαθλιωθεί πλήρως, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και εκατοντάδες δισεκατομμύρια, προς όφελος των τοκογλύφων, ντόπιων και ξένων.

Αποφάσεις τώρα….

http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/02/blog-post_7087.html

citypress-gr
Μοιραστείτε