To (υπόγειο) διπλό παιχνίδι του Παπανδρέου

Η περιοδεία του πρωθυπουργού σε Βερολίνο και Ελσίνκι επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους έγραφε προ ημερών ο Πάνος Αμυράς στον «ΕτΚ». Οι «σκληροί» της Ευρώπης δεν πιστεύουν ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι διαχειρίσιμο.

Το δημόσιο χρέος, από τα επίπεδα του 105%-110% του ΑΕΠ που ήταν το 2009, θα εκτοξευθεί στο 150%-160% τα επόμενα δύο χρόνια καθιστώντας πρακτικά αδύνατη κάθε δημοσιονομική παρέμβαση.

Το Μνημόνιο, που προβλήθηκε ως μονόδρομος από την κυβέρνηση, απέτυχε παταγωδώς και τελικώς οδηγεί στην κόλαση της αναδιάρθρωσης του χρέους.

Το «κούρεμα» των ομολόγων, από το 2013, όταν θα λειτουργήσει ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοπιστωτικής στήριξης, θεωρείται πλέον από τους περισσότερους οικονομολόγους της Ευρώπης ως η μοναδική λύση.

Για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός, μιλώντας σε δημοσιογράφους μετά τη συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, ομολόγησε ότι δεν είναι αρκετή η επιμήκυνση των δανείων ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του χρέους αλλά απαιτούνται γενναιότερες αποφάσεις, όπως η μείωση των επιτοκίων και η συνολική διευθέτηση του δανεισμού των 340 δισεκατομμυρίων που βαρύνουν τη χώρα.

Η ομολογία του πρωθυπουργού μπορεί να είναι ειλικρινής, αλλά δεν είναι αρκετή για να μειώσει τις ευθύνες του.

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μέχρι και τώρα, ο κ. Παπανδρέου παίζει διαρκώς ένα διπλό παιχνίδι, που λειτουργεί σε βάρος της ελληνικής οικονομίας.

Η αποκάλυψη από τη γαλλική τηλεόραση ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 συνομιλούσε με τον επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν για πιθανή προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό δανειοδότησης του ΔΝΤ δείχνει ότι όλα ήταν προμελετημένα.

Μπορεί η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι παρέλαβε έλλειμμα διπλάσιο από αυτό που είχε παρουσιάσει η Νέα Δημοκρατία (φορτώνοντας δαπάνες και ακυρώνοντας εισπρακτικά μέτρα), όμως από τον Οκτώβριο που κέρδισε τις εκλογές μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2010 δεν έλαβε κανένα μέτρο δημοσιονομικής περιστολής.

Αντιθέτως, μοίραζε χρήμα, όπως το επίδομα αλληλεγγύης, υποσχόταν αυξήσεις στους μισθούς και υπογείως ο κ. Παπανδρέου συζητούσε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. Η απόλυτη παράνοια, δηλαδή, που συνεχίζεται ως σήμερα.

Στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη, η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ήδη συμφωνήσει με την τρόικα για τα μέτρα ύψους 18-20 δισ. ευρώ που πρέπει να λάβουμε την περίοδο 2012-2014 και ταυτόχρονα ο υπουργός Οικονομικών καλεί τα κόμματα σε…. διάλογο για να «συνδιαμορφώσουν» το πακέτο!

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πολιτική απομόνωση, η οικονομία σε αδιέξοδο και η χώρα κινδυνεύει με απόλυτη περιθωριοποίηση στην Ευρώπη...

Το Μνημόνιο δεν αποτέλεσε ποτέ οδικό χάρτη για έξοδο από την κρίση, η κυβέρνηση ουδέποτε διαπραγματεύθηκε με την τρόικα κάποιους βασικούς αναπτυξιακούς όρους, όπως π.χ. τη μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ το κυνήγι της φοροδιαφυγής έμεινε στα χαρτιά και στο κλείσιμο ορισμένων κέντρων διασκέδασης...

Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, που απέκρουσε τις πιέσεις της τρόικας και διαφύλαξε το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις της, με αποτέλεσμα την πρώτη χρονιά του δικού της Μνημονίου να προβλέπει θετικό ρυθμό ανάπτυξης και μείωση της ανεργίας, ο δικός μας διαπραγματευτής κ. Γ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε μία σύμβαση που οδηγεί σε φαύλο κύκλο ύφεσης και ανεργίας.

Ομως, τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες κρίνονται τα πάντα για την ελληνική οικονομία. Εάν στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου δεν δοθούν λύσεις στα αιτήματά μας για μείωση των επιτοκίων δανεισμού από την τρόικα και στη δυνατότητα επαναγοράς του χρέους, τότε τα περιθώρια στενεύουν για την κυβέρνηση, όχι μόνο σε δημοσιονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Η τρόικα έχει διαμηνύσει ότι η εφαρμογή του Μνημονίου και η υλοποίηση των μέτρων της περιόδου 2012-2014 είναι αδιαπραγμάτευτη.

Ο κ. Παπανδρέου έπαιξε διπλό παιχνίδι με την οικονομία και τώρα θα φορτώσει στους Ελληνες φορολογούμενους το λογαριασμό, που θα πρέπει να πληρωθεί ανεξάρτητα από το εάν θα στηθούν κάλπες ή όχι…

politis

Μοιραστείτε