"Μηδενί δίκην δικάσεις πρίν αμφί μύθοιν ακούσεις"
(Φωκυλίδης 6ος π.Χ)
Από τον Ιάσωνα
Πρόλογος:
Είναι
αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ οπαδοί
ανελεύθερων και ολοκληρωτικών καθεστώτων με την εξευτελιστική
διαχρονικώς εξαίρεσι των εκνόμων κομμουνιστικών κομμάτων και των
παραφυάδων τους( αναφερομαi στο ΚΚΕ και το ΤΣυριζα) , που
προετοιμάζονται, επαγγέλλονται , μάχονται, ζουν καθημερινώς για την
επιβολή της "επανάστασης" όπως την διαδηλώνουν ξεκάθαρα στο καταστατικό
και τα συνέδρια του, αλλά και με την καθημερινή βία της
τρομοκρατίας που ασκούν..
Υπ' αυτή την έννοια η αναφορά στο καθεστώς της 21ης Απριλίου είναι επετειακή, ώστε όλοι να έχουν επίγνωσι των λαθών και των εμπειριών του παρελθόντος, και την δικαία άποψι επιμερισμού ευθυνών σε όλους - ιδιως εκείνων που παραμένουν στο απυρόβλητο και εμφανίζονται, παρουσιάζονται ως το απαύγασμα της Δημοκρατίας - για να σταθμίσουμε τις ευθύνες μας στο παρόν και το μέλλον και,
Τελος διότι η αλήθεια, δεν είναι το μονοπώλιο των αριστερό-κρατούμενων...
Μοιραστείτε
1 σχόλιο:
21η Απριλίου 1967
Πέρασαν 44 χρόνια. Πάνω από το ένα τρίτο του αιώνα, από το βράδυ της 20ης προς 21η Απριλίου 1967, τότε που μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων αξιωματικών, με ηλικία στα 45 και 50 χρόνια, χάλασε τα ανώμαλα οργανωμένα σχέδια κάποιων ξενοκίνητων θυλάκων του κόκκινου φασισμού που δυστυχώς δρούσαν και δρούν στα σπλάχνα του Ελληνικού Έθνους.
Κι ακούμε σήμερα, τους δήθεν δημοκράτες, να μιλούν για επάρατο, να μιλούν για Χούντα, για κατάλυση της Δημοκρατίας, για απομόνωση του πολιτικού κόσμου, για κλείσιμο της Βουλής, για λογοκρισία και φόβο.
Ποιός αλήθεια μπορεί να αρνηθεί τα πραγματικά περιστατικά που διαδραματίζονταν την εποχή εκείνη; Η αποσάθρωση του πολιτικού βίου της χώρας με αποκορύφωμα την πολιτική κρίση του Ιουλίου του 1965, τις « Κυβερνήσεις της Αποστασίας » του 1965-66 και την ανάμειξη του Παλατιού στα πολιτικά δρώμενα, την ανάμειξη εξωπολιτικών παραγόντων, όπως εκδοτών εφημερίδων, αυλικών αξιωματούχων και Αμερικανών διπλωματών που στόχευαν να εξουδετερώσουν κάποιες « επικίνδυνες » γι’ αυτούς εξελίξεις, δεν είναι άραγε αρκετά για να δικαιολογήσουν την πρωτοβουλία των Ελλήνων αξιωματικών για την σωτηρία του Έθνους;
Μιλούν οι δήθεν Δημοκράτες για κατάλυση της «Δημοκρατίας». Ποιάς αλήθεια Δημοκρατίας; Αυτής που έδωσε 53% των ψήφων του λαού σε ένα κόμμα για να κυβερνήσει και αυτό το κόμμα κατάντησε ένα θλιβερό απομεινάρι του; Ποιάς Δημοκρατίας; Των Λαμπράκηδων του Μίκη Θεοδωράκη; Του ΑΣΠΙΔΑ; Της ΛΙΤΤΟΝ; Της Δημοκρατίας του προπηλακισμού; Της βίας και της νοθείας ή των συνοδοιπόρων; Ποιάς Δημοκρατίας; Αυτής που ο πρωθυπουργός της χώρας δραπετεύοντας στο εξωτερικό ως Τριανταφυλίδης διακήρυττε ότι: « Ένας πούστης και μια πουτάνα κάνουν κουμάντο σε αυτόν τον τόπο; »
Μιλούν για απομόνωση του πολιτικού κόσμου; Ποιών πολιτικών ανδρών; Του Ευταξία; Του Ροδόπουλου ή του Νόβα; Μήπως των τροτσκιστών του Ανδρέα και των αποστατών του 1965;
Μιλούν για κλείσιμο της Βουλής. Αλήθεια ποιάς Βουλής; Αυτής που δεν μπορούσε να εκλέξει πρόεδρό της για γίνει περίγελος των ηττημένων, όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου; Ή μήπως εκείνης της Βουλής του καρεκλοπόλεμου και της αυτοκαταργήσεώς της;
Μιλούν οι ψευτοδημοκράτες για λογοκρισία. Ναι αλλά σε ποιούς; Σε αυτούς που οι αγανακτισμένοι πολίτες καίγανε τις εφημερίδες τους; Σε ποιούς; Αυτούς που ένα χρόνο μετά την επικράτηση την δήθεν Χούντας, έγλειφαν τον ηγέτη της;
Μιλούν για φόβο. Για ποιό φόβο μιλούν όταν η ελληνική κοινωνία κοιμόταν με ανοικτές τις μπαλκονόπορτες και στους κήπους χωρίς μαντρότοιχους και κάγκελα; Που ο κόσμος περπατούσε καθ’ όλο το 24ωρο ανενόχλητος, χωρίς εγκληματίες, χωρίς λαθρομετανάστες, χωρίς ληστές και βιαστές; Για ποιόν φόβο μιλούν όταν ο κατηγορούμενος για τον ΑΣΠΙΔΑ Ανδρέας Παπανδρέου, έπαιρνε διαβατήριο από τον Υπουργό των Εσωτερικών για να μεταβεί στο Εξωτερικό αφού προηγουμένεως εξεθείασε το καθεστώς; Όταν ό αρχηγός των Λαμπράκηδων Μίκης Θεοδωράκης έφευγε αγκαζέ με ένα Γάλλο πολιτικό ή όταν ο Μαγκάκης πέρναγε τα σύνορα με την συνοδεία ενός Γερμανού ή μήπως όταν ο Δικτάτορας αμνήστευε τον επίδοξο δολοφόνο του;
Μιλάνε για τα πέτρινα χρόνια της Χούντας. Όταν η ανεργία ήταν στο 0,5%, όταν το δολάριο είχε σταθερά για χρόνια 30 δραχμές και η λίρα 300.
Μιλάνε για Χούντα. Ποιά Χούντα; Αυτή που είπε ΟΧΙ στους Αμερικανούς και στους Εβραίους όταν θέλησαν να περάσουν αεροπλάνα τους πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο κατά τον Ισραηλινο- Αιγυπτικό πόλεμο;
Τώρα, εδώ και 37 χρόνια χορτάσαμε από "Δημοκρατία" και "Σοσιαλισμό". Χορτάσαμε ανεργία και φτώχεια. Χορτάσαμε λαθρομετανάστες και ξεπούλημα των πάντων. Καταντήσαμε ξένοι στην πατρίδα μας. Καταντήσαμε κατάδικοι αμπαρωμένοι στα σπίτια μας με διπλές και τριπλές κλειδαριές. Έχουμε όμως "Δημοκρατία". Ας την χαίρονται οι εμπνευστές της. Εμάς δεν μας κάνει αυτή τους η "Δημοκρατία". Δεν μας κάνει
γιατί δεν μας πρέπει μιά τέτοια "Δημοκρατία".
Οδυσσέας Τηλιγάδας
Δημοσίευση σχολίου