Αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Λιβύη είναι η αναβίωση της
αποικιοκρατίας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι κάποια ξεχωριστά κράτη
και κυβερνήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για αυτοκρατορίες και
πρόσβαση σε φυσικούς πόρους. Η νέα αποικιοκρατία έχει τη κάλυψη της
«παγκόσμιας κοινότητας», δηλαδή του ΝΑΤΟ και όλων όσων συνεργάζονται
μαζί του.
Η Βορειοατλαντική Συμμαχία αποτελούσε κάποτε την ασπίδα της Ευρώπης,
απέναντι σε μια σοβιετική απειλή. Σήμερα αποτελεί το στρατιωτικό σκέλος
της αμερικανικής ηγεμονίας.
Η Ουάσιγκτον επιδιώκει τη παγκόσμια ηγεμονία μέσω των επιλεκτικών
«ανθρωπιστικών επεμβάσεων», και της άποψης ότι πρέπει να «φέρει την
ελευθερία και τη δημοκρατία στους καταπιεσμένους λαούς του κόσμου».
Σε μια καθαρά καιροσκοπική βάση, η Αμερική στοχοποιεί για επέμβαση, μόνο όσα κράτη δεν αποτελούν «διεθνείς συμμάχους» της.
Αιφνιδιασμένη κάπως από τις εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου,
η Αμερική αντέδρασε σπασμωδικά και οπορτουνιστικά, ενθαρρύνοντας τη
κλιμάκωση της εξέγερσης στη Λιβύη. Μάλιστα, ο Khalifa Hifter, όργανο της
CIA εδώ και δυο δεκαετίες, έσπευσε στη Λιβύη για να ηγηθεί των
επαναστατικών δυνάμεων.
Ο Καντάφι στοχοποιήθηκε επειδή αποφάσισε να σταθεί όρθιος
απέναντι στον ιμπεριαλισμό της Δύσης. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νέα
αμερικανική στρατιωτική διοίκηση της Africa Command, και χαρακτήρισε το σχέδιο αυτό της Ουάσιγκτον με το πραγματικό του όνομα: διαίρει και βασίλευε.
Η Africa Command (AFRICOM) δημιουργήθηκε με διαταγή του προέδρου
George W. Bush το 2007. Ο σκοπός της (επίσημα) είναι «η υποστήριξη των
αμερικανικών συμφερόντων στην Αφρική, και η συνεργασία με τις
αφρικανικές χώρες για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ηπείρου»...
Στην AFRICOM συμμετέχουν 49 χώρες πλην της Λιβύης, του Σουδάν, της Ερυθραίας, της Ζιμπάμπουε, και της Ακτής του Ελεφαντοστού.
Ένας παραδοσιακός τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ επηρεάζουν και ελέγχουν
ένα κράτος είναι η εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων και των κρατικών του
υπαλλήλων. Το εν λόγω πρόγραμμα ονομάζεται International Military and
Education Training (IMET). Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της AFRICOM, «το
2009 περίπου 900 στρατιωτικοί και πολίτες από 44 αφρικανικές χώρες
εκπαιδεύτηκαν στις ΗΠΑ… πολλοί στη συνέχεια κατέλαβαν θέσεις κλειδιά
στις χώρες τους».
Ένας από τους βασικούς καταστατικούς σκοπούς της AFRICOM, είναι και η
καταπολέμηση και εξόντωση της Αλ Κάιντα. Όπως φαίνεται, μετά από 10
ολόκληρα χρόνια ανελέητου κυνηγητού, η οργάνωση συνεχίζει να αποτελεί
σοβαρή απειλή για την Αφρική, αλλά και για την ίδια την Αμερική, η οποία
διαθέτει έναν ετήσιο προϋπολογισμό ύψους $56 δισ. για το υπουργείο
Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security). Η Αλ Κάιντα αποτελεί το
καλύτερο άλλοθι προκειμένου η Ουάσιγκτον να επεμβαίνει στα εσωτερικά
τρίτων χωρών, και να υπονομεύει τις πολιτικές και ατομικές ελευθερίες
στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
66 χρόνια μετά το πέρας του Β`Π.Π, και 20 χρόνια μετά τη κατάρρευση
της ΕΣΣΔ, η Αμερική συνεχίζει να διατηρεί μια ευρωπαϊκή στρατιωτική
διοίκηση, μαζί με άλλες 8 σε ολόκληρο το πλανήτη. Καμία άλλη χώρα δεν
επιδιώκει τόσο πολύ τη διεθνή της στρατιωτική παρουσία. Γιατί λοιπόν η
Αμερική θεωρεί χρήσιμο το να διαθέτει $1.1 τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο σε
στρατιωτικές ανάγκες; Μήπως είναι ένδειξη παράνοιας; Μήπως σημαίνει πως
παντού υπάρχουν μόνο εχθροί; Ή μήπως η αμερικανική κυβέρνηση δίνει τη
μέγιστη αξία στη συντήρηση μιας αυτοκρατορίας, ξοδεύοντας αλόγιστα τα
λεφτά των φορολογουμένων, την ίδια ώρα που εκατομμύρια Αμερικανών
πένονται;
Οι πανάκριβες αποτυχίες της Αμερικής στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, δεν
μείωσαν καθόλου τις ιμπεριαλιστικές της φιλοδοξίες. Η χώρα συνεχίζει να
βασίζεται στον τύπο και γενικά στα ΜΜΕ ώστε να καλύπτει τα λάθη της και
να κρύβει τη πολιτική της. Οι αποτυχίες όμως παραμένουν αποτυχίες, και
μάλιστα πανάκριβες. Αργά ή γρήγορα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να παραδεχτεί πως η επιδίωξη της αυτοκρατορίας, έχει πτωχεύσει τη χώρα.
Ένα άλλο παράδοξο είναι το ότι οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι
σύμμαχοί τους προσπαθούν να επεκτείνουν τον έλεγχό τους σε μακρινές
χώρες, την ίδια ώρα που η μετανάστευση αλλοιώνει κυριολεκτικά την εθνική
και πολιτισμική τους ταυτότητα στο εσωτερικό τους. Όσο περισσότεροι
Ασιάτες, Ισπανόφωνοι, Αφρικανοί, και Μουσουλμάνοι διαφόρων εθνοτήτων
αποτελούν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των πληθυσμών του «πρώτου κόσμου»,
τόσο και η υποστήριξη για την «αυτοκρατορία των λευκών» θα ξεθωριάζει.
Οι λαοί, που θα «καίγονται» για παιδεία, υγεία, τρόφιμα, και κατοικία,
δεν θα επιθυμούν να πληρώνουν για τη διατήρηση στρατιωτικών φυλακίων σε
χώρες μακρινές, από τις οποίες και κατάγονται.
Ποιος κυριαρχεί επί ποίου; Μέρη των ΗΠΑ επανέρχονται στο Μεξικό. Για
παράδειγμα, υπάρχουν στοιχεία πως τα 2/3 των παιδιών που γεννιούνται στο
Τέξας είναι Hispanics. Το αγγλοσαξονικό στοιχείο τελειώνει δημογραφικά
και οριστικά.
Ειρωνικό αλλά αληθινό: Την ώρα που η Ουάσιγκτον και οι
μαριονέτες της είναι απασχολημένες με το να κατακτήσουν τον κόσμο, ο
κόσμος κατακτά αυτές.
S.A.-Counterpunch
antinews
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου