Να μη βλάψει καμιά ελληνική πόλη, διότι τότε αυτοί, οι Σπαρτιάτες, δεν θα το ανεχθούν…
Το πως εννοούσαν οι Σπαρτιάτες τη μη επίδειξη ανοχής, το έχει καταγράψει η Ιστορία.
Αφορμή για αυτή την ανάρτηση, μου έδωσε το άρθρο του κυρίου Μιχάλη Βάρδα, σε σχέση με το Καστελόριζο και η κουβέντα που αναπτύχθηκε εκεί.
Δεν κρύβω ότι με προβλημάτισε. Αλλά δεν έχω σκοπό να μπω σε ανάλυση γεωστρατηγικής ή στρατιωτικής φύσεως.
Δεν την κατέχω άλλωστε την τέχνη αυτή.
Ξέρω όμως κάποια πράγματα, που είναι προφανή.
1. Η χώρα μας είναι στον οικονομικό αναπνευστήρα και οδηγείται σε αργό οικονομικό, αλλά κυρίως, κοινωνικό και ψυχολογικό – ηθικό θάνατο.
2. Ο αργός αυτός θάνατος επιδιώκεται να αντιμετωπιστεί και με περικοπές (άκουσον – άκουσον) στους προϋπολογισμούς των Επιτελείων. Αυτό το βαφτίζουν σήμερα εξορθολογισμό των δαπανών!
3. Το σύστημα ασκήσεως της εξωτερικής μας πολιτικής έναντι της Τουρκίας είναι σκανδαλιστικά φοβικό.
4. Η Τουρκία εποφθαλμιά την αρπαγή ζωτικού χώρου με κάθε τρόπο, μεταχειριζόμενη την ευθεία απειλή και εκμεταλλευόμενη το φόβο της κρατούσας πολιτικοοικονομικής μας ελίτ.
5. Τα νησιά μας αυτά, γεωγραφικά βρίσκονται μακριά από τον εθνικό κορμό και εγγύς της Τουρκίας.
6. Οι Ευρωπαίοι, οι λοιποί εταίροι και οι άλλοι σύμμαχοι, το πιθανότερο είναι να παραπέμψουν στα διεθνή φόρα και στα Ηνωμένα Έθνη.
Και τι μένει λοιπόν;
Μένει ένας Λακρίνης.
Ένας Ηγέτης που θα έχει το ανάστημα να πει στους Ανατολίτες νεοπασάδες και στους Δυτικούς κηδεμόνες, το αυτονότητο.
Μόνο που για να πει το αυτονόητο χρειάζεται αγέρωχο φρόνημα.
Και ο λαός;
Χρειάζεται ένας λαός δυναμικός και σφριγιλός.
Χρειάζεται να δείξουμε εις τους Ανατολίτες και τους της Εσπερίας, ότι όπως οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι, σε αυτή εδώ τη χώρα, ζουν άνθρωποι που πιστεύουν στον εαυτό τους, στη δύναμή τους και δεν λογαριάζουν τους αριθμούς.
Χρειάζεται να εμφανίσουμε καθένας από εμάς τα όμορφα και τόσο ευγενή στοιχεία της ελληνικής συλλογικότητάς μας.
Ψυχική ομόνοια στον λαό, υψηλή πολεμική ετοιμότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις μας, εθνικό όραμα για να υπηρετήσουμε, άδολο πατριωτισμό και ηγεσία, που εμπνέει διά του παραδείγματος και της πολιτείας της.
Ούτως ή άλλως, ποτέ το έθνος μας δεν τα πήγαινε καλά με τους αριθμούς των πολεμίων που αντιμετώπιζε.
Προσωπικά έχω μια ακλόνητη πεποίθηση. Ακόμα και τώρα που ο φόβος για το αύριο και οι δύσκολες συγκυρίες που αντιμετωπίζουμε, μαυρίζουν την ψυχή μας και τα όνειρά μας.
Πιστεύω ότι δεν είμαστε άμοιροι. Και δεν είμαστε πρόβατα.
Είμαστε λιοντάρια.
Και μέσα από την συνειδητοποίηση της φενάκης της σύγχρονης πολιτικής μας εκπροσώπησης, θα αναδειχθούν άνδρες και γυναίκες, ηγέτες και οραματιστές, που θα αναλάβουν να κουβαλήσουν ξανά τα συλλογικά μας οράματα και τις προσδοκίες μας για ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.
Όσο για αυτούς που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας σπάσουν το ηθικό και το φρόνημα εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία, αυτούς που είναι υπηρέτες της κοινωνίας του χυλού και του παγκόσμιου χωριού και επιδιώκουν να μας χώσουν με το ζόρι στην μηχανή του κιμά, ας γνωρίζουν ότι κάθε τους προσπάθεια, κάθε τους απειλή, κάθε τους εκβιασμός, θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούν.
Υποταγή, μετάνοια, έλεγχο, δουλικότητα, αδυναμία, αναμένουν.
Μαχητικότητα, αντίδραση, αντίσταση, κοινωνικοποίηση, συλλογικότητα, σθένος θα βρουν μπροστά τους.
Οι Έλληνες δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι σε κανένα έθνος στον πλανήτη. Είμαστε πολύ παλιοί στη γειτονιά και έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου τους αιώνες της ύπαρξής μας.
Πως το κάναμε αυτό;
Το κάναμε με την κληρονομιά που φέρει καθένας μας. Τα στοιχεία εκείνα που κάνουν τον φίλο, να μας σέβεται και τον εχθρό, να τρέμει την οργή μας.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο στρατιωτικός ορθολογισμός και η παράθεση μεγεθών και δυνάμεων θα συνηγορούσε υπέρ της άποψης ότι στρατιωτικά η Τουρκία μπορεί να καταλάβει τα νησιά αυτά, όποτε της καπνίσει. Μπορεί να αιματοκυλήσει τη φρουρά τους και τα εξανδραποδίσει τους λιγοστούς υπερασπιστές τους, όσους άνδρες και υλικό και αν απωλέσει. Ούτε ΑΟΖ θα την εμποδίσει, ούτε συμμαχίες και φιλίες, ούτε υποκλίσεις και γονυκλισίες.
Αυτό το ξέρουν οι Τούρκοι. Διστάζουν όμως.
Γιατί;
Ίσως γιατί έχουν διαβάσει Ιστορία. Και σίγουρα θα έχουν διαβάσει Ηρόδοτο.
Και ενώ οι φανφάρες τους είναι εντυπωσιακές, το ηθικό τους, όταν θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αποφασισμένους Έλληνες, ηγέτες και λαό, θα είναι μουδιασμένο.
Διότι αν αποτολμήσουν το απονενοημένο διάβημα, υπάρχει το πολύ σοβαρό ενδεχόμενο, μπρος στα άψυχα κορμιά της Ελληνικής Φρουράς, για την οποία δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα πέσει μέχρις ενός, να ηχήσουν ξανά στα αυτιά τους, τα λόγια του Δημάρατου, προς τον Ξέρξη, λίγο μετά τον τιμητικό θάνατο των 300 Σπαρτιατών και των 700 Θεσπιέων στις Θερμοπύλες.
ΕΣΤΙ ΕΝ ΤΗ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙ ΣΠΑΡΤΗ ΠΟΛΙΣ ΑΝΔΡΩΝ ΟΚΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΙΣΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΙΣΙ ΕΝΘΑΔΕ ΜΑΧΕΣΑΜΕΝΟΙΣΙ
Μετ. «Υπάρχει στη Λακεδαίμονα μια πόλη οκτώ χιλιάδων ανδρών που είναι όλοι όμοιοι με αυτούς που πολέμησαν εδώ.»
Στο χέρι μας είναι να εκπέμψουμε στους Ανατολίτες το μήνυμα.
Για κάθε ένα Καστελόριζο, και κάθε μια Ρω και Στρογγύλη, υπάρχει μια ολόκληρη Ελλάδα από πίσω.
Και για κάθε ένα Έλληνα υπερασπιστή, ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι.
Τσαντισμένοι και με τα μυαλά τους στα κόκκινα…
Ierofantis
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου