Κανένας νόμος δεν θεωρείται υπέρτερος από το συμφέρον του έθνους και το δίκαιο του λαού. Κατά συνέπεια το δίκαιο και την εκπροσώπηση της λαϊκής έκφρασης μπορεί να το επικαλείται μόνον το κράτος που φροντίζει για την ευρωστία της εθνικής και φυλετικής κοινότητος. Αν το κράτος σύρεται από διεθνείς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας νοσογόνου υπάρξεως που στερείται της λαϊκής έγκρισης και δεν εκφράζει πλέον τις βλέψεις ενός έθνους γεμάτο όρεξη για ζωή και κατακτήσεις στο διεθνές περιβάλλον. Τότε το κράτος νοσεί βαριά και βρίσκεται κλινήρης. Οπότε το Έθνος προκειμένου να σπάσει τα δεσμά του, οφείλει να επέμβει άμεσα και να ξεφορτωθεί από την πολιτική ζωή της Φυλής το αδύναμο κράτος.
Το Ελληνικό Έθνος οφείλει να οικοδομήσει ένα κράτος που να ανταποκρίνεται στον ορισμό και την συναφή αποστολή του. Και η αποστολή του είναι να κραταιώσει την Εθνική Κοινότητα, να την καταστήσει δηλαδή δυνατή οντότητα και υπολογίσιμη δύναμη μεταξύ των ελεύθερων εθνών. Αλλά δυνατός είναι μόνον εκείνος που εξαρτά την ύπαρξή του και την ανάπτυξή του στις δικές του ενέργειες, ο αληθινά αδέσμευτος. Το ισχυρό κράτος λοιπόν δεν κάνει τους πολίτες υπηρέτες μιας εκπορνευόμενης στα ξένα ύπαρξης, δεν παζαρεύει την ελευθερία του και δεν τρομοκρατεί τον λαό ούτε αποδέχεται απειλές περί πώλησης μνημείων και κατάληψης εθνικής γης. Γιατί στην περίπτωση αυτή οι δικαιοπραξίες που ενεργεί είναι άκυρες και σαφέστατα οι ενέργειές του μετατρέπονται σε αδικοπραξίες, οι δε νόμοι και τα δημοψηφίσματα προς νομιμοποίηση των προδοσιών είναι προϊόντα παρανομίας για τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας...
Το Ελληνικό Έθνος είναι ο ελληνικός λαός που δαπανάει εργασία για την πρόοδο της πατρίδος και κουβαλάει ατόφιο και καθάριο ελληνικό αίμα στις φλέβες του. Ουδείς εξ ημών φείδεται κόπων και φυσικά δεν θεωρούμε τη ζωή μας αξιότερη και αγιότερη από τη ζωή των παιδιών μας που ενσαρκώνουν και αποτελούν το μέλλον της Ελληνικής Φυλής. Η περιπέτεια της πατρίδος μας μέσα από το προδοτικό μνημόνιο και την μεσοπρόθεσμη συνέχεια αυτού μαζί με την κατρακύλα των τέως κραταιών ΗΠΑ καταδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο την ύπαρξη της παγκόσμιας εξουσιαστικής συμμορίας που σπέρνει τα διεθνιστικά μικρόβια στις οικονομίες και τις πληθυσμιακές συνθέσεις των κρατών ώστε να μεταγγίσουν με τον θανατηφόρο ιό το έθνος. Όμως η νόσος της δουλείας είναι βλάβη ανήκεστη και το μόνο φάρμακο είναι η κατάργηση του παρείσακτου μορφώματος και η επαναστατική μετάβαση σε ένα εθνικιστικό λαϊκό κράτος.
Το σημερινό ερμαφρόδιτο κράτος ανεπάγγελτων, χρυσοθήρων και πωλητών του ελληνικού γένους συναισθάνεται το τέλος του. Δεν έχει καμιά απολύτως πρόθεση προσφυγής στις κάλπες και την λαϊκή ετυμηγορία. Κι αυτό διότι η αποστολή του νεοταξικού καθεστώτος τελειώνει στην πρόκληση της ανήκεστης βλάβης του Ελληνικού Έθνους. Δηλαδή επιδίωξη του ασθενούντος κρατικού οργανισμού είναι ο αποκλεισμός κάθε πιθανότητας αντίστασης και ανάνηψης της Ελλάδος. Αν ένα υγιές οικόπεδο εκχερσωθεί πλήρως και το έδαφος καταστεί αδύνατο να καλλιεργηθεί και εγκαταλειφθεί από τον καλλιεργητή και αν τα ζιζάνια αδυνατίσουν τα τελευταία ίχνη ζωής στη γη, το χωράφι παύει να δίνει τροφή και να υπάρχει. Αυτή ακριβώς είναι η επιδίωξη του ασθενούς κράτους. Ένα Ελληνικό Έθνος που αιμορραγεί με τον ελληνικό λαό να φυλλορροεί και να παθαίνει απώλεια εθνικής μνήμης και συνείδησης. Οι απώλειες σε οικονομία, παιδεία και εθνική κυριαρχία είναι συμπτώματα της ασθένειας του κράτους.
Κατά συνέπεια το Έθνος έχει κάθε δικαίωμα και κυρίως Ιερή Υποχρέωση να προβεί στην έγερση δυνάμεων για την οικοδόμηση ενός υγιούς κράτους. Υπέρμαχος φρουρός της Πατρίδος είναι ο ίδιος ο λαός που οφείλει να απαιτήσει την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που να ανήκει ολοκληρωτικά στους Έλληνες και μόνον. Ένα τέτοιο κράτος είναι αναμφισβήτητα Εθνικό, Λαϊκό και Φυλετικό. Και ένα τέτοιο κράτος που στεγάζει όλους τους Έλληνες δίχως ρημαγμένους οικονομικά αδελφούς μας και εδαφικές απώλειες ή σκλαβωμένα εδάφη είναι ένα κράτος στενά ταυτισμένο με την έννοια και την εμβέλεια του Έθνους.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
greekalert
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου