Το τέλος μιας ηγεμονίας

Η πτώση της δικτατορίας το 1974, άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο για την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία είχε μια «δεύτερη ευκαιρία» να ανακαλύψει ξανά τον πλούτο των ανθρώπων της, και να διεκδικήσει μια προνομιακή θέση σε έναν κόσμο εξόχως ανταγωνιστικό. Που διαρκώς μεταβαλλόταν, αφήνοντας «κενούς χώρους» στα έθνη που είχαν τη δύναμη να μην αποστρέψουν τη ματιά τους από το πεπρωμένο τους. Εκείνη η Ελλάδα ξεκίνησε το ταξίδι προς το μέλλον, μέσα σε δυο ευτυχείς και μια… μοιραία συγκυρία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατάφερε να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία και να βάλει τη χώρα στην οικογένεια της Ενωμένης Ευρώπης, καθώς η ματιά του ταξίδεψε στο μέλλον, και φρόντισε για εμάς, έστω και… χωρίς εμάς. Ως μέλος της ΕΟΚ και αργότερα της Ε.Ε., η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να αξιοποιήσει πακέτα οικονομικής στήριξης για την ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο της, σε περιβάλλον πολιτικής σταθερότητας και εθνικής θωράκισης απέναντι στον εν Ανατολών κίνδυνο.
Οι ευτυχείς συγκυρίες τελειώνουν εδώ. Και τις διαδέχεται η… ατυχής συγκυρία της επιδρομής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Την 3^η του Σεπτέμβρη του 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου επέλεξε να ιδρύσει Κίνημα και όχι κόμμα. Κλείνοντας το μάτι ακόμη και σε εκείνους που βρίσκονταν στις παρυφές του κοινοβουλευτικού, φλερτάροντας με την ένοπλη πάλη.
Κατάφερε να κατανοήσει τον παλμό των προσδοκιών των Ελλήνων. Λεηλάτησε τα συνθήματα, τα πολιτικά ιδανικά και την εκλογική δεξαμενή της Κεντροαριστεράς. Συγκίνησε, συνάρπασε, παραπλάνησε.
Από το 1981 και μετά, το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με την εξουσία. Εξελίχτηκε στο κατεξοχήν κόμμα, και όχι φυσικά κίνημα εξουσίας. Ακόμη και την περίοδο που στην κυβέρνηση βρισκόταν η Νέα Δημοκρατία, στην εξουσία… βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ.
Με τους συνδικαλιστικούς βραχίονες του. Και το παρασκήνιο του δημοσίου βίου, που διαχρονικά «φλέρταρε» με το ΠΑΣΟΚ, ως μια μεγάλη δεξαμενή στην οποία μπορούσε να κολυμπήσει… σχεδόν ο καθένας. Λόγω της ιδεολογικής χαλαρότητας που το διάκρινε πάντοτε.
Το ΠΑΣΟΚ επέβαλε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, τη δική του πολιτική ηγεμονία. Μια ηγεμονία η οποία άρχισε να… ξεχαρβαλώνεται μετά το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, την άνοιξη του 2010, και… κατέληξε στις μέρες μας, με την υιοθέτηση των πιο οδυνηρών μέτρων του Μνημονίου.
Η υπογραφή στην πράξη τέλους της πολιτικής ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ, είχε και δυο… θαυμαστικά: Τη φορολόγηση της οικίας των μη προνομιούχων Ελλήνων, όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας, και την… ποινικοποίηση της αποταμίευσης. Πάλι των μη προνομιούχων. Αυτοί άλλωστε θα είναι και εκείνοι που θα στείλουν το ΠΑΣΟΚ σε πολιτική… εργασιακή εφεδρεία.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK