Ένας τραγικός, μικρός και πανικόβλητος περιφρουρούμενος από πραιτωριανές δυνάμεις Παπανδρέου, παίζει τον ρόλο του πρωθυπουργού, ενώ προσπαθεί να κρυφτεί από τους πολίτες της χώρας –που υποτίθεται πως εκπροσωπεί- αλλά και από τα αποτελέσματα των πολιτικών του επιλογών, που κατέστησαν μέσα σε δύο μόλις χρόνια μία χώρα σε χώρο ευκαιριών για τους κάθε είδους τοκογλύφους ή διεθνείς (αλλά και εγχώριους) απατεώνες ενδιαφέρονται να αρπάξουν ένα κομμάτι από την Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή που μαυρισμένος μπαίνει από πάγιες εισόδους σε δημαρχιακά κτίρια (π.χ. στην Θεσσαλονίκη), με ένα παγωμένο και περιπαικτικό χαμόγελο, οι αντιδράσεις των πολιτών και η άρνηση οποιασδήποτε εξουσίας στο πρόσωπό του, γίνονται κάτι περισσότερο από πασιφανείς, όσο και αν προσπαθούν τα καλοπληρωμένα κατοχικά – κυβερνητικά ΜΜΕ να εξαφανίσουν.
Κι ενώ η χώρα σπαράσσεται βαδίζοντας στο άγνωστο αύριο, με μία κυβέρνηση η οποία εκτελεί εντολές ξένων και τα μέλη της οποίας δεν γνωρίζουν (κυριολεκτικά) τι ξημερώνει για την χώρα, με τα παιχνίδια των κερδοσκόπων να πιέζουν σε μία πτώχευση ή σε επιπλέον κέρδη των απανταχού της γης τζογαδόρων, ο θίασος Παπανδρέου αποχαιρετά την συμπρωτεύουσα με τον πιο άθλιο τρόπο και με την επίδειξη της απόλυτης ισχύος και βίας εναντίον των δίκαια διαμαρτυρόμενων Ελλήνων πολιτών.
Ανίκανοι «καπεταναίοι» παίζουν με τις λέξεις και καταστρέφουν την χώρα. Ένα τσούρμο ολιγίστων που άγεται και φέρεται αδύναμο να ικανοποιήσει ακόμη και τις πάγιες ανάγκες των πολιτών. Η χώρα δεν κυβερνάται. Η χώρα βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις «κάποιων» που παίζουν παιχνίδια κερδοσκοπίας επάνω της και καταστρέφουν έναν λαό, χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία και αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους σαν αριθμούς. Οι εντολές έρχονται και εκτελούνται από τους κλητήρες της τρόικας, εκείνους που υποτίθεται ότι τοποθετούν ως μέγιστο καθήκον τους την υπεράσπιση του έθνους…!
Ανθρωπάκια, ανίκανα να ορθώσουν ανάστημα στους κερδοσκόπους, στους εκβιαστές και στους αναγεννημένους φασίστες της Ευρώπης και των τραπεζών, τρέχουν περιχαρή στις παραλίες να σβήσουν το ακόρεστο πάθος της κενότητάς τους και της εξουσιομανίας τους, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα της μειοδοτικής τους στάσης.
Κάποτε, ένας γέροντας της Ορθοδοξίας είχε πει: «θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην έχετε… θα τραβηχτεί το κεφάλαιο και θα πέσει πείνα… τότε ο τούρκος θα εκμεταλλευτεί την ακυβερνησία και θα πάρει ένα – δύο Ελληνικά νησάκια και θα φανεί πως η Ελλάδα φταίει…» Ειλικρινά, δεν ξέρω αν οι φωτισμένοι γέροντες της Ορθοδοξίας γνώριζαν τα «μελλούμενα» και προσπάθησαν να μας συνετίσουν. Αυτό που πολύ καλά γνωρίζω είναι πως οι (επιεικώς) ανεπαρκείς άρχοντές μας, δεν γνωρίζουν πως έφτασε ο καιρός και ο λαός μαζεύει πέτρες…
Η επικείμενη εξαθλίωση θα φέρει την τυφλή βία και αυτή με τη σειρά της το Γουδή, που θα μοιάζει "σανίδα σωτηρίας" για όσους αποφάσισαν να δολοφονήσουν μία χώρα...
Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος:
Ποιός μας φυτεύει στη γής ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;
Ποιός μας ξεριζώνει από τη γής ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;
Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα.
Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμεις του Συμπάντου.
Αργά με αγώνα, σαλεύω ανάμεσα στα φαινόμενα που γεννώ, τα ξεχωρίζω βολικά, τα σμίγω με νόμους και τα ζεύω στις βαριές πραχτικές μου ανάγκες.
Βάνω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το πρόσωπό μου, στο χάος.
Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζεί και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία.
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει.
Γεννοβολώ τα φαινόμενα, ζωγραφίζω με πλήθια χρώματα φανταχτερά, γιγάντιο ένα παραπέτασμα μπροστά στην άβυσσο.
Μη λες: "Αναμέρισε το παραπέτασμα, να δώ την εικόνα!' Το παραπέτασμα, αυτό είναι η εικόνα.
Νίκος Καζαντζάκης (Ασκητική)
Κωνσταντίνος
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου