Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Μήπως είναι και ο κομμουνισμός ηλίθιε;

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ...ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΣΙΑ ΜΕΡΙΑ...
Η ΩΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΑΖΙΝΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ - ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΟΒΙΕΤ ΕΝ ΕΤΗ 2012

Γιατί λοιπόν η Βόρειος Κορέα είναι τόσο σκοτεινή ενώ η νότια όχι;
Γιατί είναι ρομαντικές ψυχές και προτιμούν τα κεριά;
Γιατί δεν έχουν Φωτόπουλο να καταλαμβάνει και να διεκδικεί κρατική ΔΕΗ;
Γιατί τους τράβηξε τη πρίζα η Goldman Sacks;
Για να μην βλέπουν τα χάλια τους;
Γιατί συμπαρίστανται στην κρίση που πλήττει τα καπιταλιστικά καθεστώτα;
Γιατί είναι ο κομμουνισμός ηλίθιε;

Πηγή:www.capital.gr

capital.gr

Ρε λες να είναι ο σταλινισμός;

Διάβασα με ενδιαφέρον την παράθεση ενός στρατού αριθμών, αλλά ειλικρινά δεν κατάφερα για μία ακόμα φορά να ακολουθήσω τη δαιδαλώδη αριστερή σκέψη. Φαίνεται πως είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως και μάλλον δεν θα μπορούσα να έχω θέση στην κλαδική της γειτονιάς μου (μπρρρ), μιας γειτονιάς η οποία μόλις οσονούπω γκρεμιστεί ο καπιταλισμός, θα σφύζει από ζωή και οι σημερινοί κατατρεγμένοι θα ευημερούν.
Οπωσδήποτε οι διαφορές μου με την αριστερά δεν είναι αμελητέες. Ξεκινούν από την οργάνωση της κοινωνίας και κορυφώνονται στα εθνικά θέματα. Αρνούμαι όμως να δεχθώ, ότι ένας άνθρωπος που ξέρει να γράφει ένα ωραίο κείμενο, αδυνατεί να διακρίνει την καθαρότητα των επιχειρημάτων και να αντιπαραθέτει ψυχρά νούμερα, τα οποία κανένας δεν μπορεί να διασταυρώσει, απέναντι σε συμπυκνωμένες ιδέες.
Ούτε βέβαια θα ήταν δυνατόν να αντιπαραθέσουμε ένα κείμενο 200 λέξεων απέναντι σε ένα πόνημα 500 σελίδων ενός κορυφαίου θεωρητικού ‘’αντιπάλου’’. Να είστε σίγουροι ότι αν ο εκδότης μου, μου έδινε μια παραγγελία για ένα βιβλίο – απάντηση, με τον τίτλο που χρησιμοποίησα στο άρθρο, θα ήμουν ευτυχής. Ευτυχής, γιατί θα γινόμουν πλούσιος σε έναν μήνα, θα με γνώριζαν και οι πέτρες, ώστε να αγοράζουν πρόθυμα οτιδήποτε τους πουλήσω από εκεί και πέρα, γιατί ο τίτλος θα έπαιζε νυχθημερόν στα κανάλια και τις εφημερίδες, γιατί θα ήμουν μαϊντανός σε εκπομπές κάθε είδους, γιατί οι απόψεις μου θα διαμόρφωναν την περιβόητη κοινή γνώμη.
Ο κ. Μπογιόπουλος και ο κάθε κ, Μπογιόπουλος, έχουν τη δυνατότητα να γράφουν (και να πουλάνε) ότι θέλουν. Αυτό το χρωστάνε κατά βάσιν στον καπιταλισμό, ο οποίος έφερε μαζί του και την ελευθερία έκφρασης. Η βασική διαφορά μας είναι ότι ο κ. Μπογιόπουλος καρπούται τα οφέλη μιας διάσημης πραγματείας καταγγέλλοντας ένα σύστημα που τον τρέφει, ενώ, αν
ο Κακοφωνίξ ή κάθε Κακοφωνίξ τολμούσε να κάνει το ίδιο πριν από 30 χρόνια στη Σόφια, την Πράγα και τη Μόσχα ή στην Αβάνα, το Πεκίνο και την Πιονγκ Γιανγκ σήμερα, όχι μόνο δεν θα καρπούταν πλούτο και διασημότητα, αλλά πιθανόν θα σάπιζε σε κάποια υγρή φυλακή.
Εν πάση περιπτώσει, δεν αρνούμαι τη λογοκλοπή του διάσημου τίτλου, αυτό είναι προφανές. Στόχος μου όμως δεν ήταν η αντιπαράθεση με το συγκεκριμένο βιβλίο. Δυστυχώς κάποιοι αναγνώστες ερεθίζονται από έναν εξυπνακίστικο τίτλο και δεν προχωρούν στην ουσία του κειμένου. Ενός κειμένου καταγγελτικού απέναντι σε εκείνους που δε διδάχθηκαν τα μαθήματα του Σταλινισμού, σε εκείνους που θρασύτατα αποκατέστησαν λέει ιστορικά τον Άρη, αλλά όχι πολιτικά (!), σε εκείνους που με πρόσχημα την κρίση προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τις απολυταρχίες που πρεσβεύουν και ονειρεύονται ελληνικά σοβιέτ εν έτη 2012.
Και λίγα λόγια για τα ακράδαντα επιχειρήματα από τις σελίδες 195 – 209 του μπεστ σέλερ: Δεν θα μπω σε αντιπαράθεση στοιχείων. Ούτε θα κάνω το λάθος να ωραιοποιήσω από την πλευρά μου έναν καπιταλισμό που εκτός ελέγχου παραδόθηκε στους νεοφιλελεύθερους και σκόρπισε την φτώχεια στον πλανήτη. Ο καπιταλισμός, όπως κάθε τι, χρειάζεται όρια. Χρειάζεται πολιτικούς και όχι τραπεζίτες να κυβερνούν. Χρειάζεται να τοποθετηθεί στο κέντρο ο άνθρωπος και να φύγουν τα νούμερα.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε, αλλά αυτοί που θα κληθούν να τον εφαρμόσουν. Και ευτυχώς υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι δεξιός και σκέφτεται έτσι. Μαντέψτε ποιος είναι.
Κακοφωνίξ