Η δική μας, αληθινή Ελλάδα

"...Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά..."

Του Ν. Σ. Χριστοδουλακη*
Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ’ εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.
Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.
Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.
Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ’ ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς
κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση»
Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…
Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.
Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:
«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ’ αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.
«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι’ αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».
Και συνεχίσαμε το μάθημα.
Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.
Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.
* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
http://news.kathimerini.gr
antinews

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK