Η Ελλάδα δε σώζεται...

Αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη να πεθάνει. Δεν υπάρχει σωτηρία. Όλοι όσοι τρέφουν ελπίδες πως μπορούν να γυρίσουν τα πράγματα για τη χώρα τρέφουν στη πραγματικότητα αυταπάτες. Η χώρα αυτή για γεννιές κυνήγησε όλους όσους μπορούσαν να προσφέρουν στον τόπο, ανέβασε μόνο τους φελλούς, στην συνέχεια οι φελλοί φρόντισαν να διαλύσουν την κοινή λογική στη χώρα, να αναθρέψουν γεννιές και γεννιές ανθρώπων που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το δεξί τους χέρι από το αριστερό. Πιθήκους που κινητοποιούνται μόνο με συνθήματα. Πιθήκους που αντιδρούν μόνο όταν κάποιος τους πειράξει την καλοπέραση… Αυτή τη στιγμή η χώρα δε μπορεί να σηκωθεί στα πόδια της, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει το κατάλληλο υλικό μέσα στο λαό για να το κάνει. Αυτή η χώρα σε μερικές δεκαετίες θα έχει πεθάνει και επίσημα…

Ο λαός αν και πολύ θα ήθελε να είναι αλήθεια το αντίθετο, έχει όλη την ευθύνη για αυτή τη κατάσταση. Σκότωσε το μέλλον του για να ζήσει καλύτερα το παρόν του. Ελπίζω να άξιζε το κόπο, ελπίζω να το χάρηκαν τουλάχιστον, γιατί το τίμημα για τη καλοπέρασή τους ήταν βαρύ: Τα παιδιά τους είναι καταδικασμένα στην ανυπαρξία. Γιατί και δεν υπάρχουν πλέον παραγωγικές δομές για να παράγουν, και δεν έχουν παραγωγική παιδεία για να παράγουν, και δεν έχουν και την παιδεία για να γεννήσουν τις επόμενες γεννιές… Θα πεθάνουν μέσα στη φτώχεια και δε θα τους διαδεχθεί κανείς γιατί δε θα κάνουν παιδιά… Μετανάστες θα κληρονομήσουν αυτόν τον τόπο….

Το χειρότερο από όλα είναι πως στην Ελλάδα έχει χαθεί η κοινή λογική. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που η χώρα αυτή θα πεθάνει. Τα λεφτά ξαναγίνονται, το μυαλό όμως όταν το χάσεις δε το ξαναβρίσκεις ποτέ. Και οι Έλληνες πλέον δεν σκέφτονται. Και έτσι ούτε τα παιδιά τους σκέφτονται, γιατί δεν έχουν που να στραφούν για να μάθουν να σκέφτονται. Οι ελάχιστοι που σκέφτονται, είναι εξωστρακισμένοι. Και όποτε προσπαθούν να μιλήσουν, τους επιτίθενται όλοι οι υπόλοιποι, κάποιοι από συμφέρον και οι περισσότεροι επειδή απλά είναι ηλίθιοι και δε καταλαβαίνουν τι κάνουν. Σε λίγο καιρό, θα εξαφανιστούν κι αυτοί οι ελάχιστοι. Και τότε θα έρθει το τέλος.

Την απώλεια της κοινής λογικής τη βλέπει κανείς παντού. Τη βλέπει στους
πολιτικούς που δεν ξέρουν τι κάνουν και κοιτάνε απλά να κρατήσουν τη καρέκλα τους. Τη βλέπει στους ακαδημαϊκούς που αν δεν είχαν μέσο δε θα ήταν ούτε μπακάληδες, και δεν έχουν τα προσόντα για να διδάξουν ούτε σε νηπιαγωγείο… Τη βλέπει στους δικαστές που πλέον δικάζουν με βάση τις γνωριμίες και την κοινωνική ισχύ, και έχουν ξεχάσει τι πάει να πει δικαιοσύνη… Τη βλέπει στους δημοσιογράφους, που κοιτούν μόνο να κερδίσουν προβολή, δε τους απασχολεί αν αυτό που λένε είναι αλήθεια ή ψέμμα και δε τους απασχολεί να ενημερώσουν για αυτά που πραγματικά έχουν σημασία… Τη βλέπει στα καφενεία και στα blogs που σε κάθε συζήτηση αλήθεια είναι ό,τι συμφωνεί με τις προκαθορισμένες παρωπίδες μας, και ο σκοπός κάθε συζήτησης είναι να νικήσουμε τον αντίπαλο σαν να ήταν ματς Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός… Τη βλέπει στο λαό που πιστεύει ό,τι του πουν, χωρίς να χρησιμοποιεί την κρίση του ποτέ για να δει αν κάτι είναι αλήθεια ή όχι. Έναν λαό που δεν έχει μάθει να εξωστρακίζει αυτούς που φανερά τον εκμεταλλεύονται, αλλά αυτούς που του το λένε… Έναν λαό που ζηλεύει τον γείτονα και θέλει να τον ρίξει. Έναν λαό που αντί να κοιτάει να κάνει σωστούς απογόνους κοιτάει πως θα διαλύσει την οικογένειά του με κάθε τρόπο. Έναν λαό που έχει χρόνο για να δει τα τούρκικα στην τηλεόραση, αλλά δεν έχει χρόνο να μορφωθεί, δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα κοινά, και δεν έχει χρόνο να ξοδέψει με τα παιδιά του… Έναν λαό που δεν έχει μάθει να βάζει στη θέση τους τα παιδιά τους για να τα εκπαιδεύσει σωστά, αλλά τα αφήνει να εκδηλώνουν ασέβεια στους θεσμούς και το βρίσκει χαριτωμένο ή και επαναστατικό… Και μετά ο ίδιος λαός απορεί γιατί τα παιδιά του τον βρίζουν και δε τον σέβονται, όταν αυτοί τα έμαθαν έτσι…

Δεν υπάρχει ελπίδα πλέον. Και οι θεωρίες συνομωσίας που πολλοί από εσάς πιστεύουν για να ξεχνούν τη πραγματική κατάσταση δεν θα κάνουν τίποτα σε λίγο καιρό. Δεν είναι ούτε οι “πεφωτισμένοι”, ούτε τα Νεφελίμ, ούτε το κακό κεφάλαιο, ούτε οι κακοί τραπεζίτες, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι εξωγήινοι, ούτε οτιδήποτε άλλο. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Και οι επιλογές σας. Αν μπορούσατε να σκέφτεστε καθαρά, θα βλέπατε πως οι θεωρίες συνομωσίας έχουν κάτι τρύπες μεγαλύτερες κι από αυτήν του όζοντος… Θα παύατε να πιστεύετε σε ψευτοπροφητείες πως θα πάρουμε την πόλη και θα βλέπατε πως τυχεροί είμαστε που δε μας έχουν πάρει ακόμα την Αθήνα… Θα παύατε να πιστεύετε ένα κάρο αστικούς μύθους και τη κάθε ανοησία που κυκλοφορεί εκεί έξω. Θα μπορούσατε να κατανοήσετε πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν να μας σώσουν, γιατί μεμονωμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να σώσουν έναν ολόκληρο σάπιο λαό. Σωτήρες δεν υπάρχουν, κι αν ακόμα κανείς κάνει τη βλακεία και προσπαθήσει, θα τον φάνε λάχανο και θα ξεχαστεί. Γιατί όταν ο λαός σύσσωμος δεν αγωνίζεται, είναι εύκολο απλά να πυροβολήσουν στο κεφάλι και να ξεμπερδεύουν…

Κάθε έθνος έχει κι αυτό μυαλό. Γεννιέται και πεθαίνει ακριβώς όπως ένας άνθρωπος. Απλά τα χρονικά διαστήματα είναι μεγαλύτερα. Εμείς κάποτε είχαμε νιότη και δύναμη ως έθνος, τώρα είμαστε ένας παράφρων γέρος με Αλτσχάιμερ που κυνηγάει τους νέους με τη μαγκούρα γιατί τους φοβάται… Η Ελλάδα είναι τελειωμένη.

Η μοναξιά του πλήθους

Στατιστικά παραμύθια

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK