Σαν να απορρόφησε κάθε ικμάδα καθαρής σκέψης η σχεδόν μονοδρομική αποδοχή των πολιτικών του Μνημονίου. Υπάρχει Πρόγραμμα; Ή το πρόγραμμα της παράταξης οριστικοποιήθηκε για τα επόμενα πέντε – δέκα χρόνια με την ψηφοφορία της προ-προηγούμενης Κυριακής; Τα Ζάππεια έχουν ήδη ξεχαστεί μου φαίνεται, καθώς αποτελούν δείγματα μη ρεαλιστικής πλέον πολιτικής του πρόσφατου παρελθόντος της παράταξης, τότε που υπήρχε χρόνος και διάθεση ίσως, να κατατεθούν ιδέες και να καταγραφούν πολιτικές, ώστε να ξεφύγει η χώρα από την μέγγενη των Μνημονίων, με εναλλακτικές προτάσεις.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ανάγκη παρουσίασης στο εσωτερικό, ολοκληρωμένου, στοχευμένου, ανά τομείς και κλάδους της οικονομίας, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, προγράμματος που θα έπρεπε ήδη να επικοινωνείται μαζικά και εντατικά στους πολίτες. Αναφέρομαι και στις δράσεις εκείνες που λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές διαπραγματευτικής ισχύος. Πού είναι οι διπλωματικές πρωτοβουλίες προς τις άλλες χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης, οι οποίες εξίσου δοκιμάζονται από τα σκληρά μέτρα λιτότητας; Γιατί δεν ενεργοποιούμε πχ τα δολλαριακά ανακλαστικά της παγκόσμιας οικονομίας, με στοχευμένες κινήσεις ή δηλώσεις (βλέπε και υδρογονάνθρακες) που θα ανακατέψουν την τράπουλα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά;
Που είναι ο σκληρός καυτηριασμός των λαθών του Μνημονίου; Μήπως από την ώρα που το ψηφίσαμε ξεχάσαμε και τα λάθη του; Το ότι η υπερψήφιση του Μνημονίου είχε καταστεί αναπόφευκτη, δεν συνιστά παράλληλα και εξαγνισμό των πολιτικών του στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ξέχασαν τόσο γρήγορα εκεί
στη Συγγρού ότι οι παραδοχές του Μνημονίου, επειδή βασίζονται σε λάθος εκτιμήσεις ή γίνονται με βάση εσφαλμένα μοντέλα μετρήσεων, αποδεικνύονται μονίμως εκτός στόχου, με αποτέλεσμα να ζητούνται κάθε τρεις και λίγο, νέες θυσίες και αίμα; Ήδη η εκτέλεση του Προϋπολογισμού για το 2012 είναι ελλειμματική από τους πρώτους δύο μήνες. Που οφείλεται αυτό; Στους φοροφυγάδες Έλληνες ή στον έκλυτο βίο τους; Πότε θα μας ανακοινώσουν τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό, μετά το κούρεμα των Ομολόγων; Τον Ιούνιο ή κατά το Σεπτέμβρη; Θα είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αυτή που θα προβεί τότε στο νέο Αρμαγεδδώνα στις συντάξεις; Το νέο Ασφαλιστικό δεν θα ανοίξει ξανά την κουβέντα για νέες μειώσεις μισθών; Πως γίνεται και είμαστε μονίμως εκτός στόχων; Αν αυτό οφείλεται σε ανικανότητα ή ανοησία των σχεδιαστών του Μνημονίου, είτε είναι Γερμανοί, είτε είναι της ΕΚΤ, είτε είναι του ΔΝΤ, αναμένω τουλάχιστον από την Αξιωματική Αντιπολίτευση να επισημάνει άμεσα και σε προεκλογικό χρόνο στους συνομιλητές της ότι ως αυριανή Κυβέρνηση, όχι απλώς δεν θα παρακαλέσει αλλά αντιθέτως θα απαιτήσει αλλαγές, που θα καθιστούν το Πρόγραμμα πιο ρεαλιστικό και τους στόχους του πιο εφικτούς. Επί του παρόντος, όμως, έχει πέσει ακινησία και βουβαμάρα.
Και κάτι άλλο. Σειρά γεγονότων υποδεικνύει ότι δεν πρόκειται μόνο περί “αστοχίας” στην εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου. Αλλά πίσω από όλα αυτά υπάρχει ενδεχομένως και σχέδιο με σκοπό την οριστική οικονομική διάλυση της χώρας και την παράδοσή της αμαχητί, βορά στις διαθέσεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και συμφερόντων, με σκοπό την απρόσκοπτη και διαρκή εκμετάλλευση του πλούτου της, τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της και, γιατί όχι, κάποια στιγμή στο μέλλον, και τη διακύβευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να ανεχόμαστε κάθε Γότθο, στην προσπάθειά του να δείξει στο εσωτερικό του ακροατήριο, πόσο άτεγκτος είναι έναντι των απείθαρχων Ελλήνων, όχι μόνο να ζητά κάθε τρεις και λίγο την όποια απίθανη και ανεφάρμοστη, οικονομικά, απαίτηση, αλλά να προσβάλλει και να απειλεί συλλογικά ένα ολόκληρο έθνος; Με ποια ψυχολογία και ποιο σθένος θα επιδιώξει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ανατάξει τις δυνάμεις του έθνους στην προσπάθεια ανοικοδόμησης του κράτους και της οικονομίας, όταν κράτος και πολίτες έχουν στεγνώσει από ρευστό, αλλά κυρίως, όταν έχουμε «στεγνώσει» από ψυχικά αποθέματα και κουράγια;
Δεν ξέρω αν ζητώ πολλά, αλλά εγώ αναμένω από τον Αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και δυνάμει πρωθυπουργό, να τονίσει στους φίλους και εταίρους μας, ότι αντί προσβολών και απειλών, οφείλουν να αντιληφθούν ότι εδώ ματώνει ένας ολόκληρος λαός. Και δεν ματώνουμε γιατί είμαστε αμαρτωλοί και πρέπει να τιμωρηθούμε. Αυτή είναι η εύκολη εξήγηση. Ματώνουμε για να σωθούν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία των χωρών των εταίρων μας, με αντάλλαγμα ακριβά δανεικά και σφοδρή λιτότητα που τείνει να γονατίσει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, τη ραχοκοκαλιά του λαού και της οικονομίας μας.
Τα πρόσωπα είναι η βιτρίνα
Και τα πρόσωπα; Τα πρόσωπα είναι η βιτρίνα. Αυτούς με τους οποίους θα κυβερνήσει η παράταξη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και θα συνεργαστεί ο Αρχηγός της στην υλοποίηση του Κυβερνητικού έργου.
Εδώ τίθενται ορισμένα ερωτήματα.
Θέλει η παράταξη της αυτοδυναμία; Αν ναι πρέπει να τολμήσει ρήξη στις καθεστηκυίες πολιτικές και τα πρόσωπα. Αν σκοπεύει να ακολουθήσει τυφλοσούρτη το Μνημόνιο, αν σκοπεύει στην ανάπτυξη με τον ορθόδοξο τρόπο των ελληνικών καλενδών, αν σκοπεύει να λειτουργήσει κομφορμιστικά στην εξωτερική πολιτική ακολουθώντας την πεπατημένη των φοβικών συνδρόμων, αν σκοπεύει να ασκήσει την παθητική αμυντική πολιτική του «δεν διεκδικούμε τίποτα δεν παραχωρούμε τίποτα» και του «η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάς συμπαρίσταται», αν σκοπεύει να απονείμει κυβερνητικούς ρόλους σε καπεταναίους μεν της παράταξης, πλην όμως επαγγελματίες άεργους, με το σκεπτικό να είναι όλοι ευχαριστημένοι, ντόπιοι και ξένοι, πρεσβείες και προμηθευτές, ας προετοιμάσει από τώρα το έδαφος της συγκυβέρνησης. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρει ανανέωση με παλιά υλικά και αν την επιχειρήσει, δεν θα πείσει.
Θέλει η παράταξη καθαρό λόγο και πρακτικές πολιτικές που να βοηθούν τη χώρα να αναπτυχθεί; Αν ναι, απαιτείται άμεσα η ενεργοποίηση ομάδων εργασίας και παραγωγής πολιτικής, που να συγκροτούνται από καλούς επαγγελματίες, τίμιους Έλληνες, καταξιωμένους κοινωνικά και επαγγελματικά, με μεράκι και όραμα για τη χώρα και την πατρίδα, να δουλέψουν χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς καπελώματα και χωρίς κομματικά φιλτραρίσματα, για να ανατάξουν πρώτα την ψυχολογία του κόσμου και μετά την οικονομία της χώρας.
Ίσως είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό από τα κομματικά γραφεία αυτό που θα πω, αλλά εκεί έξω, υπάρχουν εκατοντάδες, για να μη πω χιλιάδες, άξιοι, τίμιοι, καλοί Έλληνες, που «ψάχνονται» να βοηθήσουν με ότι δυνάμεις διαθέτουν, όχι το κόμμα, αλλά το Έθνος. Και αυτούς τους πυρήνες, αντί να τους ενεργοποιήσει άμεσα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, τους αδρανοποιεί είτε με την αδιαφορία της είτε με την αποστροφή της.
Κοντός ψαλμός, Αλληλούια. Οι μέρες της κρίσεως για όλους πλησιάζουν. Σύντομα τα μισόλογα και οι τακτικισμοί θα δώσουν τη θέση τους στην παρουσίαση των πολιτικών και των προσώπων που θα αναλάβουν να τις υλοποιήσουν.
Αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι στη παράταξη θα ήταν αυτό.
Καθαρός και ευθύς λόγος προς τα έξω. Συμμάζεμα εσωτερικό της εικόνας της παράταξης. Πρόγραμμα πέραν του Μνημονίου και φρέσκα πρόσωπα εν όψει εκλογών και όχι μόνο στις εκλόγιμες θέσεις, αλλά και στο κόμμα. Πανστρατιά του Αρχηγού της προς όλα τα ενεργά και μη στελέχη της παράταξης, διαγεγραμμένα και μη, με εμφανές και μοναδικό πρόταγμα, το συμφέρον των Ελλήνων πρώτα. Μετά μπορούμε να σκεφτούμε τα συμφέροντα των Γερμανών, των Τραπεζών, του Ολι Ρεν και των άλλων.
Αυτή βλέπω ως τη βασική συνταγή αυτοδυναμίας καθώς και εθνικής, ενωτικής πολιτικής. Άλλως, αρχίζει η περιπέτεια.
Ιεροφάντης
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου