Όπως είπε, το ΠΑΣΟΚ οδήγησε την χώρα στο χείλος του γκρεμού και δεν ήταν δυνατόν αυτός να την σπρώξει στον γκρεμό για να “δικαιωθεί” η πολιτική του. Παράλληλα επισήμανε, ότι επί της ουσίας η Ελλάδα δεν έπρεπε να απομονωθεί από την Ευρώπη για να μπορέσουμε να διακηρύξουμε την ΑΟΖ. Ξεκαθάρισε δε, ότι με το “κούρεμα” των ομολόγων κερδίσαμε χρόνο ώστε να ξεκινήσει η ανάπτυξη της οικονομίας.
Στόχος των παραπάνω, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, ήταν να οδηγηθεί η χώρα με ομαλότητα σε εκλογές και να ζητήσει από τον λαό την απαιτούμενη αυτοδυναμία για να απαλλάξει τη χώρα από το ΠΑΣΟΚ και τη διαπλοκή.
Με αυτό τον τρόπο, ο Σαμαράς έδειξε ότι είναι ένας υπεύθυνος ηγέτης και πάνω από όλα βάζει το εθνικό και όχι το προσωπικό και κομματικό συμφέρον.
Μέχρι εδώ καλά.
Τι βλέπουμε, όμως, στις δημοσκοπήσεις; Ο Βενιζέλος που είναι συνυπεύθυνος με τον ΓΑΠ στην καταστροφή της Ελλάδας να σημειώνει άνοδο, η ΔΗΜΑΡ να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει για ευνόητους λόγους και ξαφνικά τους «Ανεξάρτητοι Έλληνες» τραγουδώντας μόνο τον Εθνικό Ύμνο να παίρνουν ένα 10% απειλώντας την αυτοδυναμία της ΝΔ.
Τα ερωτήματα είναι λοιπόν μόνο δύο: Είτε η “υπεύθυνη στάση” του κ. Σαμαρά δεν άρκεσε στους δανειστές και την διαπλοκή οι οποίοι συνεχίζουν να τον “κονταίνουν” με τις δημοσκοπήσεις, είτε η βάση δεν έχει καταλάβει την πολιτική του.
Η απάντηση είναι απλή κατά την γνώμη μου. Επειδή μπορεί
ο καθένας να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά νέα κόμματα που πιάνουν τον 10% με την μία με μοναδικό προσόν φθαρμένα υλικά προηγούμενων κυβερνήσεων και ξενέρωτα μοντέλα, δεν υπάρχουν. Κι αν υπάρχουν δεν είναι … “ανεξάρτητα”.
Η γνώμη μας είναι – και την έχουμε διατυπώσει αρκετές φορές – ότι ούτε οι δανειστές, ούτε η διαπλοκή, ούτε οι μεγαλοεκδότες “γεμίζουν” τις κάλπες. Ο λαός τις γεμίζει .
Ακούγοντας “υπεύθυνους” τάχα και “ρεαλιστές” συμβούλους και παρασυμβούλους, ο Σαμαράς έριξε δυσανάλογο βάρος στο να γίνει αποδεκτός από το σύστημα. Πράγμα αναγκαίο βεβαίως, επειδή ο ηγέτης ενός κόμματος εξουσίας πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του όλους τους παράγοντες, να συζητά με όλους και να μην το παίζει μεσογειακός Τσε Γκεβάρα. Αρκεί, στην περίπτωση ιδίως του Σαμαρά, να μην έχει αυταπάτες και να μην ξεχνά ότι:
Πρώτον. το σύστημα ποτέ δεν το πήγαινε και ποτέ δεν θα τον πάει. Και είτε επαναστάτης, είτε υπεύθυνος ηγέτης θα κοιτάει μόνο πως θα τον πελεκίσει. Γι αυτό, άλλωστε, είτε “αντιμνημονιακός”, είτε “μνημονιακός” ο Σαμαράς δεν είδε και δεν θα δει ποτέ αυτοδυναμία στις δημοσκοπήσεις.
Τελευταίο παράδειγμα που γράψαμε γι αυτό και χθες; Πήγε και έδωσε συνέντευξη στην “Καθημερινή” την στιγμή που η εντολή ήταν να κοπεί “2,5%” στην δημοσκόπηση που δημοσιεύει η ίδια εφημερίδα.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο πρόεδρος της ΝΔ εγκλωβίστηκε στους ατραπούς της υψηλής και συνάμα συστημικής πολιτικής με αποτέλεσμα να ξεχάσει το κίνημα της «29ης Νοεμβρίου». Είμαι επίσης βέβαιος ότι το έκανε αυτό με βαθιά αίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος, πιστεύοντας ότι έπρεπε πρώτα να εξομαλύνει τις αντιδράσεις και επιθέσεις εναντίον του από την πλευρά των δανειστών και της διαπλοκής. Άλλωστε με την Μέρκελ και το ΔΝΤ θα καθίσει σε ένα τραπέζι για να διαπραγματευτεί αύριο και με αυτούς έπρεπε να βρει ένας τρόπο επικοινωνίας. Όμως, επαναλαμβάνω, ούτε η Μέρκελ ούτε ο Τόμσεν θα προσέλθουν στις κάλπες.
Και το “σύστημα”, όπου “σύστημα” εννοώ το πράσινο διαπλεκόμενο κράτος, αντιλαμβανόμενο ότι ο Σαμαράς μέσω της στήριξης σε Παπαδήμο, δανειακή και psi έχασε κατά πολύ το λαϊκό έρεισμα έσπευσε να τον εμφανίσει κι αυτόν ίδιο με τον ΓΑΠ και τον Βενιζέλο.
Έτσι, από την στιγμή που φαινομενικά όλοι είναι ίδιοι, τα καθεστωτικά ΜΜΕ μπορούν άνετα να πλασάρουν σενάρια συγκυβέρνησης για την επιβίωσή τους. Τα οποία μέχρι στιγμής η ΝΔ δεν κατάφερε να τα αντιμετωπίσει.
Το αποτέλεσμα είναι , πως ο πρόεδρος της ΝΔ καλείται τώρα να κάνει έναν προεκλογικό μαραθώνιο για να αποδείξει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.
Θα μπορέσει όμως να ανατρέψει το κλίμα και να πάρει την αυτοδυναμία μέσω του δρόμου της υπευθυνότητας και της πολιτικής αστικής ευγένειας;
Το θεωρώ απίθανο.
Είναι ευνόητο ότι με τα σημερινά δεδομένα, για να κατακτήσεις την αυτοδυναμία ο λαός θέλει να δει … “αίμα” στην αρένα
Δεν θέλει να ακούει τετριμμένες πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, ούτε και θέλει να του υπενθυμίζουν συνεχώς ότι βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Άλλωστε το βιώνει στο πετσί του τα δύο τελευταία χρόνια.
Ο λαός θέλει όραμα για την αυριανή ήμερα και την παραδειγματική τιμωρία αυτών που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση.
Δεν θέλει να ακούει αποσπασματικά και με ξύλινα λόγια, για αναθεώρηση του συντάγματος, για εξορθολογισμό του κράτους, για επανεκκίνηση της οικονομίας, για εκμετάλλευση της ΑΟΖ και της δημοσίας περιουσίας, λες και γίνεται παρουσίαση σε πολυεθνική εταιρεία.
Θέλει να ακούσει πως θα αλλάξει το κράτος συγκεκριμένα, απαλλάσσοντας το από την σαπίλα του ΠΑΣΟΚ και της διαπλοκής, για να μπορέσει να υποσχεθεί ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά του.
Θέλει επιτέλους να ακούσει τη λέξη «φυλακή» για τους υπαίτιους του σημερινού τέλματος και έναν ηγέτη που θα βάλει στη θέση του τον κάθε Τόμσεν που αντιμετωπίζει την Ελλάδα σαν τσιφλίκι του.
Θέλει έναν Σαμαρά, να τον αγκαλιάσει όπως τον αγκάλιασε το 2009 κοιτώντας τον στα μάτια, υποσχόμενος ότι θα τσακίσει το παλιό και θα γεννήσει το νέο.
Για αυτό στήθηκε τότε στις κάλπες με τις ώρες. Γιατί του υποσχέθηκε μια Νέα Ελλάδα και τον πίστεψε.
Πως θα καταφέρει να τον πείσει να του δώσει την αυτοδυναμία, την στιγμή που δείχνει ότι δεν είναι διατεθειμένος να «ματώσει» για την Νέα Ελλάδα που ευαγγελίζεται;
Τα περιθώρια στενεύουν, όμως είναι ο Σαμαράς που κρατάει όλους τους άσους στο μανίκι του.
Και θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει παίξει ακόμα τα ρέστα του.
Πάνος Ζ.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου