Τὸ πρόβλημα μὲ τὴν περίπτωση τοῦ Ἰφικράτη Ἀμυρᾶ δὲν εἶναι μόνο τὰ κορυφώματα τῆς ρητορικῆς του, δηλαδὴ ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ ἐπαναστατικοὺς στρατούς, ὅπλα καὶ μολότωφ κλπ. Αὐτὰ εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀκρότατη συνέπεια. Πρόκειται γιὰ μία εὐρύτερη ρητορική, ὅπου ὁ ἀκροατὴς/ἀναγνώστης καλεῖται νὰ ἐξαγριωθεῖ καὶ νὰ ἐξωθηθεῖ στὴ βία, νὰ διχοτομήσει τὴν ἐλληνικὴ κοινωνία σὲ καλοὺς καὶ κακούς, πατριῶτες καὶ προδότες, νὰ μεγεθύνει τόσο πολὺ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀποστρέφεται ὥστε νὰ χάνει ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα.
Ἄλλο νὰ λὲς κάποια μεγεθυμένα πράγματα (π.χ. «ζοῦμε χούντα», «ζοῦμε κατοχή») μία φορά, μὲ σαφῆ τὴν ὑπερβολή, κι ἄλλο νὰ γίνονται πολιτικὴ ἀτζέντα, μόνιμη ἐπαναλαμβανόμενη ρητορικὴ καὶ ἐπωδός, mantra πρὸς ἐμπέδωση. Ὁ Ἀμυρᾶς μιλάει συνεχῶς κατὰ λέξη γιὰ
(α) «δυνάμεις κατοχῆς», «κατοχικὴ συμμορία»,
(β) «δωσίλογους»,
(γ) «μνημονιακὴ χούντα»,
(δ) τάσσεται «ὑπὲρ τῆς θανατικῆς καταδίκης ὅσων ὐπέγραψαν τὰ μνημόνια». Οἱ πολίτες παροτρύνονταν νὰ ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ γιὰ «νὰ μὴν περάσουν ἀτουφέκιστοι οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος. Καλὸ βόλι…»
(ε) Παράλληλα, πρεσβεύει ἕναν σκληρό, μισαλλόδοξο, ἔμμισο δωδεκαθεϊσμό, ὅ,τι πιὸ δηλητηριῶδες γιὰ τὴ συνοχὴ ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. (Δηλαδή, ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες ποὺ πίνουμε νερὸ στὸ ὄνομά τους ἐξαιροῦνται οἱ… χριστιανοὶ καὶ μένει μόνος του ὁ Ἀμυρᾶς καὶ τρία-τέσσερα φιλαράκια νὰ ἐκπροσωποῦν τὴν «Ἑλλάδα» καὶ «πατρίδα»).
Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ «ἀντιμνημονιακὴ» τρέλλα ἔχει πολλὰ ποδάρια. Ὁ κ. Ἀμυρᾶς ἔκανε τὴ γύρα του καὶ ἀπὸ «τὸ χωνὶ» τοῦ καζακικοῦ ΕΠΑΜ καὶ ὄχι μόνο, ἀλλὰ ὡς σωστὸς ἀντισυστημικὸς πλήρους ἀπασχόλησης κατέληξε στὴν ΣΥΡΙΖΑϊκὴ κολυμβήθρα τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ Σιλωάμ, διότι ὡς γνωστὸν κουτσοὶ στραβοὶ στὸν ἅγιο Παντελεήμονα (καὶ ὡς ἐπίσης γνωστόν, μετὰ τὸ συριζαϊκὸ χάος σὲ κάθε Ἅγιο Παντελεήμονα «ἀνεβαίνουν» οἱ χρυσαυγίτες…) Ὁ ἑνοποιημένος πλέον ΣΥΡΙΖΑ στὸν εἰκαζόμενο δρόμο πρὸς τὴν πρωτιὰ ὅλα τὰ ἀντιμνημονιακὰ τὰ σφάζει, ὅλα τὰ ἀντικαθεστωτικὰ τὰ μαχαιρώνει (στὴ μαγειρικὴ κέκληται «τουρλοὺ» ἢ «μπριάμ»).
Φυσικά, ὁ Καμμένος καὶ οἱ φίλοι του οὔτε ὁρκίζονται στὸ ὄνομα τῆς Ἀριστερᾶς (ἂν καὶ προτιμοῦν νὰ συνεργαστοῦν μαζί της), οὔτε καλοῦν σὲ ἔνοπλο ἀγώνα. Ὅμως, ἡ ρητορικὴ χάρη στὴν ὁποία καρδάμωσε τὸ κόμμα «Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες» μόνο ἔτη φωτὸς δὲν ἀπέχει. Ἂς ἀναφέρουμε δηλώσεις τοῦ ἴδιου τοῦ κ. Καμμένου, οὔτε κἂν τοῦ ὀργιάζοντος «περιβάλλοντος» τοῦ κόμματος μὲ τὰ παλαβὰ μπλόγκς:
(α) «δυνάμεις κατοχῆς», «δυνάμεις κατοχῆς», «δυνάμεις κατοχῆς»
(β) «δωσίλογοι ὅσοι ψήφισαν τὸ μνημόνιο», «νὰ τιμωρηθοῦν οἱ δωσίλογοι»
(γ) «χούντα ἠ νέα κυβέρνηση»
(δ) «τὸ Γουδὶ δὲ θὰ μᾶς (σ.σ.: δηλαδή, σᾶς) χωράει» , «οἱ προδότες δὲν θὰ ἔχουν αὔριο»
Ξαναλέμε, τὰ παραπάνω εἶναι δηλώσεις τοῦ ἴδιου τοῦ κ. Καμμένου. Οἱ διαδικτυακοί οπαδοί του ὅμως ὡς γνωστὸν περνᾶνε πολὺ πέρα ἀπ’ αὐτά, ὀργιάζουν. Πῶς νὰ κάτσεις νὰ ἀσχοληθεῖς ψύχραιμα μὲ τὸ τί ἀκριβῶς πρέπει νὰ κάνει ἡ Ἑλλάδα στὸ ἑπόμενο τέρμινο, ὅταν εἶσαι πολὺ ἀπασχολημένος μὲ τὸ πόσο «χούντα» καὶ «κατοχὴ» μὲ «δωσιλόγους» ζοῦμε; Οἱ ἀκραῖα ὑψηλοὶ τόνοι μπορεῖ νὰ φέρνουν κάποιες ψήφους, ἀλλὰ προσφέρουν κάκιστες ὐπηρεσίες στὴν πατρίδα…
(ε) Ἕνα ἁπαλὸ φλὲρτ* πάντως μὲ τὸν δωδεκαθεϊσμὸ ὑπάρχει κι ἐδῶ. Παράλληλα, ὁ Καμμένος κόπτεται ἕως papercut γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία: τρεῖς τόμους ἔχει βάλει νὰ τοῦ γράψουν ὁ ἄνθρωπος, «Ἑλληνισμὸς-Ὀρθοδοξία στὴν Δεὐτερη Χιλιετία» Α, Β καὶ Γ. Γιὰ ποιά ὀρθοδοξία ὅμως μιλᾶμε; Μήπως γιὰ ἕνα ἀξεσουὰρ ἐθνοκρατικῆς ἰδεολογίας, ancilla τοῦ κράτους, ποὺ ὄχι μόνο δὲ σχετίζεται ἀλλὰ ἔρχεται σὲ εὐθεία ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ὀρθόδοξη οἰκουμενικότητα; Μιὰ «ὀρθοδοξία» τῆς Ἐσφιγμένου καὶ τῶν παλαιοημερολογιτῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Καμμένος ἔχει κάνει ἀνόσιες καὶ παντοδύναμες συμμαχίες, μιὰ ὀρθοδοξία ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ δύο συστατικὰ τοῦ φολκλὸρ καὶ τῆς κρατικῆς ἰσχύος, ἐν ὀλίγοις μιὰν ὀρθοδοξία παντελῶς ἀνορθόδοξη; Μά, ἂν εἶναι ἔτσι, ἕνας κὶτς δωδεκαθεϊσμὸς θὰ ἦταν τὸ συνεπέστερο μ’ αὐτὲς τὶς λογικὲς σχῆμα ἀπ’ ὅτι μιὰ παλαιοημερολογίτικη ἀποσχισμένη «ὀρθοδοξία». (Θὰ τὸ καταθέσω ὡς πρόταση στὴ διαδικτυακή τους διαβούλευση μὲ τὴν ἀμεσοδημοκρατικὴ ἑνὸς ἀνδρὸς ἀρχή, καὶ βλέπουμε.).
Ἔνοπλοι ἀκροαριστεροὶ ἐπαναστάτες καὶ ὑπερδεξιοὶ ἐπαγγελματίες εὐσεβεῖς γίναμε μαλλιὰ κουβάρια, μοῦ φαίνεται…
Ἀστυάναξ Καυσοκαλυβίτης
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου