"Κι αν ο Σαμαράς έχει κάνει ένα καλό αυτό είναι ότι βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που τον χρειάστηκε η Ελλάδα. Με ένα κόμμα που δεν τραβάει και έπρεπε να έχει αλλάξει από καιρό τις πιέσεις από δεξιά κι αριστερά και τα χαμένα στοιχήματα. Όμως, όπως βλέπουμε και από τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτός για να μας σώσει από τους επίδοξους σωτήρες – καταστροφείς της χώρας."
Ο χώρος της λεγόμενης Κεντροδεξιάς έχει πολλά προβλήματα. Ακροδεξιοί πιέζουν από τα… δεξιά, κεντρώοι –κατά κύριο λόγο μεταφερόμενοι ψηφοφόροι πότε στη ΝΔ και πότε στο ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται σε διαρκή θολούρα ή αναζητούν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΔΗΜΑΡ.
Από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία ανέκαθεν εξέφραζε τη μετριοπαθή πολιτική στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, έχουν φύγει αρκετά κομμάτια.
Κάποια που δεν άντεξαν τη δοκιμασία των μνημονίων και άλλα που εξέφραζαν πάντα τον άκρατο λαϊκισμό, την κομματοκρατία, το αποτυχημένο μεταπολιτευτικό μοντέλο. Κάποιοι Καμμένοι, Νικολόπουλοι, Ζώηδες, Πολύδωρες που ήθελαν τη ΝΔ μια ζωή δέσμια της μαυρογιαλούρειας τακτική με πρόσχημα τη λεγόμενη «Λαϊκή Δεξιά».
Έμειναν, λοιπόν, στη Νέα Δημοκρατία όσοι μπορούν να αντέξουν το κρας τεστ με τα οικονομικά προβλήματα αλλά με μόνο προσανατολισμό την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης. Φυσικά και μέσα στη ΝΔ υπάρχουν έριδες, προσωπικές φιλοδοξίες, καπετανάτα, μίση και πάθη και σειρά άλλες παθογένειες. Αυτά για τη ΝΔ.
Πάμε στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους. Έχουμε το χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, δηλαδή τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ που δεν πήγαν στον Τσίπρα, τα ορφανά του Σημίτη που είχαν σιωπήσει λίγο καιρό και τα ορφανά της ΔΗΜΑΡ που μόλις και μετά βίας κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον κυρ Φώτη. Όλοι αυτοί προσπάθησαν να φτιάξουν την ελληνική «Ελιά». Μια φιλόδοξη προσπάθεια που στόχο είχε τη συνένωση όχι και τόσο ετερόκλητων δυνάμεων σε μια πλατφόρμα που θα ξαναέφερνε στην εξουσία τον λεγόμενο…
προοδευτικό, δημοκρατικό χώρο. Λογάριαζαν όμως χωρίς στον Βενιζέλο και το χάρισμά του να καταστρέφει ότι αγγίζει. Την Ελιά την έκαψε ο ... δάκος ενώ ο Βενιζέλος προσπαθεί να μας πείσει ότι σε όλη την Ελλάδα η κεντροαριστερά δυναμώνει κι ότι η δημοκρατική παράταξη συσπειρώνεται. Κούνια που τον κούναγε που λένε και στα χωριά, αφού δεν ξέρει τι του γίνεται και πώς σκέφτεται η ελληνική κοινωνία. Μέχρι και τη μεγάλη νίκη του Βασίλη Αλεξανδρή στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας θέλησαν να την παρουσιάσουν ως επικράτηση της «Ελιάς». Μα ο Αλεξανδρής συσπείρωσε δυνάμεις που προέρχονται και από τη Νέα Δημοκρατία, για ποια δικηγορική «Ελιά» μιλάμε; Αλλά έτσι τους συμφέρει να λένε, τώρα που και το εγχείρημα αυτό κατέρρευσε.
Η τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ
Να πάμε και στον ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι βρίσκεται ένα βήμα από την εξουσία. Μια λέξη μόνο: Τραγωδία. Αυτό το κόμμα και αυτός ο αρχηγός θέλουν να κυβερνήσουν. Μέγα δράμα. Ο Τσίπρας πάει και φωτογραφίζεται με τη φανέλα του Ούγκο Τσάβες. Η Δούρου μαζεύει διαφορετικά τα σκουπίδια γιατί είναι αντιμνημονιακή. Ο Σταθάκης είναι έτοιμος για… προσχώρηση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Διαμαντόπουλος περιμένει τις Απόκριες να ντυθεί ξανά Παπασούρας. Η δε Ζωή Κωνσταντοπούλου καταγγέλλει σεξιστική συμπεριφορά λες και όσα έχει κάνει η ίδια δεν αποτελούν σεξισμό από την ανάποδη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται από εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, κι όμως θέλει να εμφανίζεται ως δύναμη ανατροπής. Το λιγότερο που θα κάνει είναι να καταστρέψει τη χώρα.
Κι έτσι φτάνουμε στο προκείμενο. Ποιος μπορεί να οδηγήσει τη χώρα τα επόμενα χρόνια; Ποιος έχει τη σοβαρότητα να βάλει πλάτη για να βγούμε από την κρίση; Μπορεί η «Ελιά» που διαλύθηκε πριν ρίξει ρίζες; Μπορεί ο Τσίπρας που είναι ένα βήμα πριν να μετακομίσει στη Βενεζουέλα; Ή μήπως θα αφήσουμε τους άθλιους φασίστες νεοναζιστές να ονειρεύονται κατάλυση της ελληνικής δημοκρατίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι το βάρος πέφτει στις υγιείς δυνάμεις της σοβαρής κεντροδεξιάς. Αυτής που δεν γοητεύεται από τις σειρήνες του λαϊκισμού. Αυτής που έχει ένα σχέδιο και το εκτελεί και περιμένει να κριθεί στο τέλος. Αυτής που τολμά να δέχεται τους σοβαρούς ανθρώπους και από άλλους χώρους, αυτούς που πάνω απ’ όλα βάζουν την πατρίδα, ακόμη κι αν ανήκουν σε διαφορετικά μετερίζια. Κι αν ο Σαμαράς έχει κάνει ένα καλό αυτό είναι ότι βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που τον χρειάστηκε η Ελλάδα. Με ένα κόμμα που δεν τραβάει και έπρεπε να έχει αλλάξει από καιρό τις πιέσεις από δεξιά κι αριστερά και τα χαμένα στοιχήματα. Όμως, όπως βλέπουμε και από τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτός για να μας σώσει από τους επίδοξους σωτήρες – καταστροφείς της χώρας.
http://www.antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία ανέκαθεν εξέφραζε τη μετριοπαθή πολιτική στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, έχουν φύγει αρκετά κομμάτια.
Κάποια που δεν άντεξαν τη δοκιμασία των μνημονίων και άλλα που εξέφραζαν πάντα τον άκρατο λαϊκισμό, την κομματοκρατία, το αποτυχημένο μεταπολιτευτικό μοντέλο. Κάποιοι Καμμένοι, Νικολόπουλοι, Ζώηδες, Πολύδωρες που ήθελαν τη ΝΔ μια ζωή δέσμια της μαυρογιαλούρειας τακτική με πρόσχημα τη λεγόμενη «Λαϊκή Δεξιά».
Έμειναν, λοιπόν, στη Νέα Δημοκρατία όσοι μπορούν να αντέξουν το κρας τεστ με τα οικονομικά προβλήματα αλλά με μόνο προσανατολισμό την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης. Φυσικά και μέσα στη ΝΔ υπάρχουν έριδες, προσωπικές φιλοδοξίες, καπετανάτα, μίση και πάθη και σειρά άλλες παθογένειες. Αυτά για τη ΝΔ.
Πάμε στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους. Έχουμε το χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, δηλαδή τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ που δεν πήγαν στον Τσίπρα, τα ορφανά του Σημίτη που είχαν σιωπήσει λίγο καιρό και τα ορφανά της ΔΗΜΑΡ που μόλις και μετά βίας κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον κυρ Φώτη. Όλοι αυτοί προσπάθησαν να φτιάξουν την ελληνική «Ελιά». Μια φιλόδοξη προσπάθεια που στόχο είχε τη συνένωση όχι και τόσο ετερόκλητων δυνάμεων σε μια πλατφόρμα που θα ξαναέφερνε στην εξουσία τον λεγόμενο…
προοδευτικό, δημοκρατικό χώρο. Λογάριαζαν όμως χωρίς στον Βενιζέλο και το χάρισμά του να καταστρέφει ότι αγγίζει. Την Ελιά την έκαψε ο ... δάκος ενώ ο Βενιζέλος προσπαθεί να μας πείσει ότι σε όλη την Ελλάδα η κεντροαριστερά δυναμώνει κι ότι η δημοκρατική παράταξη συσπειρώνεται. Κούνια που τον κούναγε που λένε και στα χωριά, αφού δεν ξέρει τι του γίνεται και πώς σκέφτεται η ελληνική κοινωνία. Μέχρι και τη μεγάλη νίκη του Βασίλη Αλεξανδρή στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας θέλησαν να την παρουσιάσουν ως επικράτηση της «Ελιάς». Μα ο Αλεξανδρής συσπείρωσε δυνάμεις που προέρχονται και από τη Νέα Δημοκρατία, για ποια δικηγορική «Ελιά» μιλάμε; Αλλά έτσι τους συμφέρει να λένε, τώρα που και το εγχείρημα αυτό κατέρρευσε.
Η τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ
Να πάμε και στον ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι βρίσκεται ένα βήμα από την εξουσία. Μια λέξη μόνο: Τραγωδία. Αυτό το κόμμα και αυτός ο αρχηγός θέλουν να κυβερνήσουν. Μέγα δράμα. Ο Τσίπρας πάει και φωτογραφίζεται με τη φανέλα του Ούγκο Τσάβες. Η Δούρου μαζεύει διαφορετικά τα σκουπίδια γιατί είναι αντιμνημονιακή. Ο Σταθάκης είναι έτοιμος για… προσχώρηση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Διαμαντόπουλος περιμένει τις Απόκριες να ντυθεί ξανά Παπασούρας. Η δε Ζωή Κωνσταντοπούλου καταγγέλλει σεξιστική συμπεριφορά λες και όσα έχει κάνει η ίδια δεν αποτελούν σεξισμό από την ανάποδη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται από εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, κι όμως θέλει να εμφανίζεται ως δύναμη ανατροπής. Το λιγότερο που θα κάνει είναι να καταστρέψει τη χώρα.
Κι έτσι φτάνουμε στο προκείμενο. Ποιος μπορεί να οδηγήσει τη χώρα τα επόμενα χρόνια; Ποιος έχει τη σοβαρότητα να βάλει πλάτη για να βγούμε από την κρίση; Μπορεί η «Ελιά» που διαλύθηκε πριν ρίξει ρίζες; Μπορεί ο Τσίπρας που είναι ένα βήμα πριν να μετακομίσει στη Βενεζουέλα; Ή μήπως θα αφήσουμε τους άθλιους φασίστες νεοναζιστές να ονειρεύονται κατάλυση της ελληνικής δημοκρατίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι το βάρος πέφτει στις υγιείς δυνάμεις της σοβαρής κεντροδεξιάς. Αυτής που δεν γοητεύεται από τις σειρήνες του λαϊκισμού. Αυτής που έχει ένα σχέδιο και το εκτελεί και περιμένει να κριθεί στο τέλος. Αυτής που τολμά να δέχεται τους σοβαρούς ανθρώπους και από άλλους χώρους, αυτούς που πάνω απ’ όλα βάζουν την πατρίδα, ακόμη κι αν ανήκουν σε διαφορετικά μετερίζια. Κι αν ο Σαμαράς έχει κάνει ένα καλό αυτό είναι ότι βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που τον χρειάστηκε η Ελλάδα. Με ένα κόμμα που δεν τραβάει και έπρεπε να έχει αλλάξει από καιρό τις πιέσεις από δεξιά κι αριστερά και τα χαμένα στοιχήματα. Όμως, όπως βλέπουμε και από τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτός για να μας σώσει από τους επίδοξους σωτήρες – καταστροφείς της χώρας.
http://www.antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου