Η πρόσφατη σύσκεψη της ΕΕ για το θέμα κυρώσεων προς τη Ρωσία
έμεινε σε απειλές για πιθανό εμπάργκο στα ρωσικά οπλικά
συστήματα και τις βίζες Ρώσων πολιτών. Αμφότερα σχεδόν παντελώς
αδιάφορα για τους Ρώσους αλλά ταυτόχρονα και πολύ καυτά για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Τα
«μέτρα» αυτά δεν θα πρέπει να τα δεχθούμε ως χώρα επ’ ουδενί, γιατί
ουσιαστικά είναι κυρώσεις σε εμάς παρά στους Ρώσους! Υπολόγισε κανείς το
ύψος της συνεισφοράς των Ρώσων επισκεπτών στη χειμαζόμενη ελλαδική
οικονομία, αλλά και την κυπριακή; Να τα υπολογίσουμε και όπως αυτοί δια
της Τρόικας ζητούν «ισοδύναμα» όταν κάτι επιμένουμε να μην το
εφαρμόσουμε, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να τα ζητήσουμε κι εμείς. Τόσο
απλό...
Θα μπορούσε η Ελλάδα να δώσει λύση στο πρόβλημα;
Σε
αυτή την πρωτοβουλία, όπως ισχύει παγίως στα δημοψηφίσματα, η διατύπωση
των ερωτημάτων είναι ταυτόχρονα η μεγάλη παγίδα και η μεγάλη ευκαιρία.
Οι διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών θα μπορούσαν να έρθουν με ένα
ευφάνταστο «πακέτο» δυνητικών ερωτημάτων. Στόχος θα είναι το να γίνει
υπέρβαση του αδιεξόδου, καθώς οι δυο πλευρές είναι «κλειδωμένες» σε ένα
αδιέξοδο.
Η μία δεν αναγνωρίζει τη νέα κατάσταση, λόγω της παραβίασης
της συμφωνίας που είχε υπογραφτεί και η άλλη ζητά απλώς την υποχώρηση
των Ρώσων σε όλα τα επίπεδα, κάτι επίσης αδύνατο. Ένα δημοψήφισμα δίνει
την ευκαιρία έναρξης διαπραγμάτευσης για κάτι «τρίτο» και το
περιεχόμενό του, που ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να εξελιχθεί, εάν κατά
βάθος και οι δυο πλευρές θέλουν – όπως διατείνονται – να ξεφύγουν από το
αδιέξοδο και να αποκλιμακώσουν… Και αυτό θα μπορούσε να είναι ελληνική
πρωτοβουλία.Μια τέτοια πρωτοβουλία από εμάς, εκτός από τα πολλά πλεονεκτήματα που φέρει για τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη, έχει και εθνικό ενδιαφέρον, καθότι η Ελλάδα έχει μια σημαντική μειονότητα στην Κριμαία και δύο Ελληνικής καταγωγής αντιπροέδρους στην εκεί αυτονομημένη κυβέρνηση. Είμαστε φυσικά και οι παραδοσιακά πιο κοντά στους Ρώσους από όλη την ευρωπαϊκή οικογένεια, πράγμα που δίνει και αυτό κάποιο επιπλέον βάρος σε ένα θέμα που οι καλές σχέσεις και οι θετικές ή αρνητικές προδιαθέσεις δείχνουν να μπορούν να παίξουν έναν ρόλο.
Πρέπει να αντιληφθούμε, ότι κανένας δεν ξέρει καλύτερα από τους Ουκρανούς τι είναι καλό γι’ αυτούς (μην προδικάζουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όταν θα λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης). Ούτε η παρούσα κυβέρνηση που φλερτάρει με τη δύση χωρίς να συνειδητοποιεί καλά-καλά τι υποχρεώσεις και ποια οφέλη συνεπάγεται κάτι τέτοιο για την Ουκρανία, ούτε η πλευρά Τιμοσένκο που – λέγεται τουλάχιστον ότι – λήστευε την Ουκρανία για χρόνια, ούτε η πλευρά Γιανουκόβιτς που φέρεται να ακολούθησε στα βήματα της Τιμοσένκο, ούτε οι de facto αυτονομημένες περιοχές, ούτε οι Ουκρανοί ακροδεξιοί, ούτε η ΕΕ, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε και οι Ρώσοι.
Καθένας ξεχωριστά, αυτό που επιθυμεί είναι να εξυπηρετήσει τα ιδιοτελή του συμφέροντα. Αυτό ισχύει από καταβολής κόσμου στις διεθνείς σχέσεις, δεν θα αλλάξει τώρα. Μόνο οι Ουκρανοί ξέρουν τι τραβάνε και τι θέλουν ή δεν θέλουν για τη χώρα τους. Και όποιος τους δώσει το δικαίωμα να το αποφασίσουν θα είναι και δίκαιος και ειλικρινής και θα σώσει πιθανότατα την κατάσταση. Οι υπόλοιποι μπορούν βεβαίως να θέσουν ένα «περιοριστικό πλαίσιο», καθώς πάνω τους στηρίζονται για διαφορετικούς λόγους επιμέρους πληθυσμιακές ομάδες (π.χ. οι Ρωσόφωνοι στη Ρωσία).
Αυτό άλλωστε θα ήταν και το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, αυτό που θα επιχειρούσε να συγκεράσει το συμφέρον του κάθε εμπλεκόμενου με την όποια νομιμότητα, ώστε να καταλήξουμε σε μια αμοιβαίως αποδεκτή λύση που θα «επαναφέρει» την κατάσταση αποτρέποντας τα χειρότερα…
defence-point.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου