Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Κόμμα οικονομικού λαϊκισμού ο ΣΥΡΙΖΑ - Οι Αμερικανοί βάζουν τον Αλέξη στον Πάγο

Δεν ξέρουμε αν είναι σημάδι ή τυχαίο γεγονός, όμως το ότι το αμερικανικό περιοδικό Foreign Affairs που αντανακλά την αμερικανική γραμμή περνάει γενεές δεκατέσσερις τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως αυτό κάτι σημαίνει.
Κατ’ αρχάς απορρίπτει διάφορα σενάρια ότι ο Αλέξης τα έχει βρει με τον αμερικανικό παράγοντα και θα γίνει πρωθυπουργός με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Και κατά δεύτερο ίσως οι Αμερικανοί βλέπουν ότι ο Τσίπρας πέφτει γονυπετής στους Ευρωπαίους γι’ αυτό και τον βάζουν στον πάγο.
Το άρθρο του περιοδικού είναι σκληρό και ουσιαστικά βάζει στο ίδιο τσουβάλι Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας τα κόμματα που απειλούν την Ελλάδα, από διαφορετικές κατευθύνσεις. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο εθνικός σωβινισμός έχει πυροδοτήσει στην Ευρώπη μια σειρά από «λαϊκίστικα κόμματα», όπως στην Αυστρία το Κόμμα της Ελευθερίας, το Τζόμπικ στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα τη Χρυσή Αυγή.
Στο δημοσίευμα προβάλλεται, επίσης, η άποψη ότι «μια παρόμοια μορφή οικονομικού λαϊκισμού ζωντανεύει σε κόμματα διαμαρτυρίας στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Κινήματος Πέντε Αστέρων στην Ιταλία, τα οποία υπερασπίζονται "αγρίως" το παραδοσιακό κράτος πρόνοιας και απέρριψαν τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν από την Αθήνα και τη Ρώμη -συχνά κατόπιν εντολής των Βρυξελλών ή του Βερολίνου- στον απόηχο της κρίσης του ευρώ» όπως τονίζεται.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι τα «κόμματα του κατεστημένου» της Ευρώπης θα μπορούσαν να
προχωρήσουν σε κάποια «εύκολα βήματα» για να καθησυχάσουν τους φόβους που δημιουργούν οι λαϊκιστικές σχετικά με την ΕΕ. «Ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα», όπως σημειώνεται, θα ήταν η εγκατάλειψη της «μακροχρόνιας δέσμευσής» τους για μια «διαρκώς στενότερη ένωση», φιλοδοξία που βοηθά πολύ τους λαϊκιστές, όπως σημειώνεται, προσθέτοντας ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούσαν να υιοθετήσουν πολιτική χαλάρωσης της «κυριαρχίας» (της ΕΕ), προστατεύοντας παράλληλα τα κύρια επιτεύγματα της ΕΕ, όπως η ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών και των ανθρώπων.
Στην αρχή του κειμένου αναφέρεται ότι από τη ρωμαϊκή εποχή, σχεδόν κάθε είδος κυβέρνησης που είναι ανταγωνιστική σε εκλογές έχει βιώσει κάποια μορφή λαϊκισμού, κάποια προσπάθεια από φιλόδοξους πολιτικούς να κινητοποιήσουν τις μάζες. Αφού παρατίθενται ορισμένα ιστορικά παραδείγματα, σημειώνεται ότι «μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, ο λαϊκισμός είχε γίνει ένα κοινό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας».
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, λαϊκιστικά κινήματα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν «ξεριζώσει παραδοσιακές κομματικές δομές», ενώ η επιρροή των λαϊκιστών είναι «ιδιαίτερα εντυπωσιακή» τους τελευταίους μήνες.
antinews.gr

"Εγκατάλειψη" Τσίπρα και της "υιοθέτηση" Σαμαρά από τις ΗΠΑ
Ο Σαμαράς δεν είναι άγνωστος τους Αμερικανούς. Από πολλές απόψεις ήταν και είναι "δικός τους" άνθρωπος. Αλλά αναγκάστηκε να συμμαχήσει de facto με τοςυ Γερμανούς για να λυθεί η ελληνική κρίση, διότι αυτό ήταν το συμφέρον του ελληνικού κατεστημένου. Νομίζω ότι ισχύει, όμως, αυτό που λέει το άρθρο: Ότι όσο πλησιάζει την εξουσία (και) ο Τσίπρας, τόσο περισσότερο (αναγκάζεται να) πλησιάζει τους Γερμανούς, διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, όπως ακριβώς και ο Σαμαράς αυτό έκανε. Οπότε, βλέπουν ότι η επένδυσή τους στον Τσίπρα είναι τελικά ίσως άχρηστη. Εδώ άρχισαν σιγά σιγά να παρατάνε και τα περί "κουρέματος" που είναι η τελευταία ελπίδα της Αμερικής για να αναζωπυρώσει την ελληνική (και ευρωπαϊκή) κρίση. Ίσως ακριβώς αυτό να ήταν και το κρίσιμο σημείο που να δικαιολογεί την "εγκατάλειψη" του Τσίπρα από τους Αμερικανούς, που τελικά είναι και "εγκατάλειψη" του σχεδίου αναζωπύρωσης της ελληνικής κρίσης: Καλώς ή κακώς, οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση μετά τον ΓΑΠ είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει με τους Γερμανούς, στα θέματα της κρίσης, και όχι με τους Αμερικανούς. Δεν υπάρχει ο ίδιος βαθμός εξάρτησης, που είχε ο ΓΑΠ, δεν υπάρχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, που αξιοποίησε ο ΓΑΠ, γενικώς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά τώρα. Και υπάρχει μια δομημένη και μελετημένη γερμανική πολιτική που τους φέρνει τελικά ΟΛΟΥΣ, από τον Ντράγκι μέχρι τον Τσίπρα, στα νερά της.
Εξάλλου έχουμε και σοβαρές γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Το Ουκρανικό και το Ισλαμικό κράτος είναι μόνον κορυφές του παγόβουνου. Η σταδιακή εγκατάλειψη της Τουρκίας από την αμερικανική εξωτερική πολιτική συνιστά μείζονα γεωπολιτική αναβάθμιση για την χώρα μας, όπως και για την Κύπρο. Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί δεν έχουν την πολυτέλεια να ανέχονται για πολύ ακόμη την τεράστια γεωπολιτική αναβάθμιση, που συνιστά για την Τουρκία ο στρατός της στην Κύπρο, ούτε τους αρέσει η συμμαχία Τουρκίας-Ρωσίας, που υπονομεύει σε μεγάλο βαθμό την γεωπολιτική περικύκλωση της Ρωσίας.
Είναι λοιπόν αρκετά πιθανό οι Αμερικανοί να έχουν πια "άλλα σχέδια" για την Ελλάδα, που προϋποθέτουν ενδυνάμωση της Ελλάδας και όχι αποδυνάμωση.
Και όσο για το ευρώ και την υπονόμευσή του; Φαίνεται ότι η αμερικανική οικονομία έχει πάρει για τα καλά τα πάνω της. Ανάπτυξη υπάρχει, η ανεργία μειώνεται, τα ελλείμματα σταθεροποιούνται, οι τράπεζες εξυγιαίνονται δια της ανάπτυξης. Η Ευρώπη, αντιθέτως, είναι ακόμη αυτο-σαμποταρισμένη από την άθλια γερμανική πολιτική. Το δολάριο ανεβαίνει έναντι του ευρώ, με προοπτική αυτό να συνεχιστεί για το ορατό μέλλον, η Ευρώπη τη θέλει αυτή την εξέλιξή της για την ανάκαμψή της, και οι εμίρηδες είναι χαρούμενοι που τα πετροδολάριά τους έχουν περισσότερη αξία από όση είχαν την προηγουμένη της πτώσης της Lehman Brothers. Εξάλλου ήδη το γουάν συνιστά μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη απειλή, παρά το ευρώ.
Συνεπώς; Ένας "καλός πόλεμος" σώζει τώρα πια το δολάριο και όχι η κρίση του ευρώ, που του έδωσε μόνον λίγο χρόνο. Και αυτός φαίνεται να προετοιμάζεται πυρετωδώς από όσους κινούν τα νήματα, ώστε αρχικώς να βάλει κάποιους να ξεπαστρευτούν μεταξύ τους και μετά να παρέμβει η μεγάλη μητερούλα οι ΗΠΑ, ώστε να μαζέψει όλο το χρήμα, όλο το πετρέλαιο και (κυρίως) όλο το φυσικό αέριο. Αφού συνεχίσουν οι άλλοι να σκοτώνονται μεταξύ τους. Στο σχέδιο αυτό η Ελλάδα είναι αναγκαίο ορμητήριο και πόλος σταθερότητας, αλλά και αναγκαίος παραγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου. Μαζί βέβαια με την Κύπρο.
Όλα αυτά θέλουν αξιόπιστη ηγεσία στην Ελλάδα και σταθερή κατάσταση και αυτό βεβαίως δεν θα το δώσει ποτέ ο Αλέξης.
Ας είμαστε λοιπόν καχύποπτοι, αλλά ας μην παραγνωρίζουμε και τη μεγάλη εικόνα, που μάλλον συνηγορεί υπέρ της "εγκατάλειψης" του Τσίπρα και της "υιοθέτησης" του Σαμαρά από τις ΗΠΑ...
  
Σχόλιο "Διογένη" στο antinews.gr


Μοιραστείτε

Share/Bookmark

Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

Δεν υπάρχουν σχόλια: