Σύμφωνα με πληροφορίες του antinews, στο Μαξίμου θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν πρόκειται να συγκεντρωθούν οι 180 στην ψηφοφορία που έγινε σήμερα. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να πειστούν κάποιοι βουλευτές από ΔΗΜΑΡ ή ΑΝΕΛ ή ακόμη και από τους ανεξάρτητους, τελικά δεν έγινε αντιληπτό τι διακυβεύεται.
Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι έβαλαν μπουρλότο στη δημοκρατία, στο θεσμό του Προέδρου και κυρίως στην ομαλή λειτουργία της οικονομίας και του κράτους.
Οι υπεύθυνοι έχουν πλέον όνομα και επώνυμο. Δεν είναι κάποιοι ανώνυμοι που θα τη γλιτώσουν. Οι βουλευτές που οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές θα πληρώσουν το τίμημα της απόφασής τους. Βεβαίως και έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα να αποφασίζουν αν θέλουν εκλογές. Όμως, έχουν και υποχρεώσεις τις οποίες θα πρέπει να τηρήσουν.
Όταν θα δουν να καταρρέει η οικονομία, όταν θα μας εγκαταλείψουν οι ξένοι και θα συμβεί το «ατύχημα», ήτοι ένα πιστωτικό γεγονός, τότε πρώην και νυν βουλευτές θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Διότι η απόφασή τους είναι ουσιαστικά «προδοτική». Πρόδωσαν τις θυσίες του ελληνικού λαού αλλά και τη βούλησή του. Διότι όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κόσμος δε θέλει εκλογές. Θέλει συναίνεση προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα.
Επίσης, βλέπει τη ΝΔ ως βασικό κυβερνητικό πόλο, φοβάται τις παλινωδίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τρέμει ότι θα μπει σε περιπέτειες. Όλα αυτά τα «θέλω» οι βουλευτές που ψηφίσαν «παρών» τα παράβλεψαν. Ας μη διαμαρτύρονται αν στις κάλπες δεν θα βρίσκουν πουθενά το όνομά τους...
Ο Α. Σαμαράς, στις δηλώσεις μετά από το τέλος της ψηφοφορίας επί της ουσίας κήρυξε «ανένδοτο» προκειμένου να μην έρθουν στην εξουσία οι υποψήφιοι… ολετήρες, κατήγγειλε το «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα», δηλαδή τη σύνδεση της εκλογής Προέδρου με τη σταθερότητα της κυβέρνησης και απέδωσε για άλλη μια φορά τις ευθύνες στους βουλευτές που επέλεξαν την πολιτική αβεβαιότητα. Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και κατά την διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου.
Όπως αντιλαμβάνεστε πρόκειται για την αρχή ενός πολύ σκληρού προεκλογικού αγώνα που θα γίνει σε κλίμα έντονης πόλωσης αφού πλέον έχουμε την τελική σύγκρουση δύο κόσμων.
Είναι το μεγάλο ξεκαθάρισμα και πιθανότατα ο κόσμος περισσότερο από ποτέ καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της χώρας. Αν θέλει δηλαδή έναν διαρκή αγώνα για μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή Ελλάδα που θα παλέψει για να διορθώσει τα λάθη της και να πετύχει κάτι καλύτερο από τους ξένους.
Ή μια χώρα η οποία θα κινδυνεύσει να βγει εκτός ευρωπαϊκής οικογένειας, θα είναι ηττημένη και θα βρίσκεται αντιμέτωπη και με εθνικούς κινδύνους. Μια χώρα στα χέρια ανεύθυνων, άπειρων και κυρίως ανθρώπων που ο πολιτικός αριβισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.
Δυστυχώς η Ελλάδα πάει σε εκλογές «ανώμαλα», με μια οικονομία που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Πάει στις κάλπες με σχεδόν άδεια ταμεία αφού οι δόσεις δεν έρχονται, έξοδος στις αγορές είναι αδύνατη και η πιστωτική γραμμή στήριξης δεν έχει συμφωνηθεί. Πώς θα πληρωθούν οι λήξεις ομολόγων των επόμενων μηνών αν χαθεί η ευκαιρία μιας συμφωνίας με τους δανειστές; Πώς θα μπορεί η χώρα να εξυπηρετεί το δανεισμό της;
Μήπως χαθεί και το παράθυρο που ανοίγει ο Μ. Ντράγκι με την πιθανή εκτύπωση χρήματος; Μήπως χάνονται οι ευκαιρίες για τις ελληνικές τράπεζες και τις ελληνικές επιχειρήσεις να δανείζονται φθηνότερα; Μήπως όλη η αγορά οδηγηθεί σε πάγωμα που θα προκαλέσει τεράστια ζημιά; Και τέλος, μήπως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για στάση πληρωμών, φόρων και άλλων οφειλών με ταυτόχρονη απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζες; Αυτό θα ήταν η μεγάλη καταστροφή της Ελλάδας, θα μας γυρνούσε πέντε χρόνια πίσω.
Το σενάριο αυτό δεν είναι απίθανο, κάθε άλλο. Και είναι δημιούργημα των «δολοφόνων» της πατρίδας, του Τσίπρα, του Καμμένου και του Κουβέλη. Η Αγία Τριάς των εκτελεστών της Ελλάδας θα έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσουν απέναντι στον ελληνικό λαό που δεν ήθελε πολιτική αναταραχή και που θα τιμωρήσει τους υβριστές της λαϊκής βούλησης.
Τελικά, ίσως είναι καλύτερα που πήγαμε σε εκλογές διότι δε μπορεί η χώρα να σέρνεται από το… καράβι της Δούρου, της Ξουλίδου ή της Ρεπούση. Δε μπορεί η χώρα να στηρίζει το μέλλον της στον «Ηλιάτορα», τον ψεκασμένο Χαϊκάλη ή τον μπάρμπα Φώτη – Ιωάννη Μελισσανίδη στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δε μπορεί η Ελλάδα να κρέμεται από τα χείλη του ατάλαντου μαθητή του 15μελούς, από τον γουναρά Διαμαντόπουλο ή από τη Ζωϊτσα που ονειρεύεται να γίνει ο Ιαβέρης της Αριστεράς. Δε μπορεί η πατρίδα να οδηγείται στη μιζέρια της εξαρχειώτικης νοοτροπίας που ακόμη και το χαμόγελο είναι ποινικό αδίκημα.
Ξεκινά μια νέα εποχή για την Ελλάδα καθώς ο αγώνας θα είναι έντονος. Η ΝΔ, μπορεί να κάνει την αυτοκριτική της, να ξαναδεί τα λάθη της, να λύσει τα προβλήματά της. Όμως, αυτό πρέπει να το κάνει αργότερα. Τώρα προέχει η σύγκρουση με το παλιό που εμφανίζεται σαν κάτι καινούργιο, όμως είναι κάλπικο.
Στη μάχη πας για να κερδίσεις, αν ξεκινήσεις θεωρώντας τον εαυτό σου χαμένο τότε καλύτερα να μην κάνεις καθόλου μάχη. Κι αυτό το ξέρει καλά ο Σαμαράς. Όπως ξέρει ότι ακόμη και με μια ψήφο να κερδίσει τότε τα αριστερά παρτάλια θα διαλυθούν την ίδια στιγμή.
Antinews
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου