Ο Σαμαράς έκανε πολλά λάθη που ο ίδιος τα αναγνωρίζει. Με κυριότερο ότι δεν προστάτεψε όσο θα έπρεπε τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις. Παρ’ όλα αυτά ο Σαμαράς και η ΝΔ τήρησαν τη βασικότερη απ’ όλες τις υποσχέσεις: Να μη βγει η Ελλάδα από το ευρώ, να μην χρεοκοπήσει η οικονομία. Να μη γίνουμε Αργεντινή όπως κάποιοι ονειρεύονται.
Όσοι λοιπόν δεν το έχετε καταλάβει, τις επόμενες τρεις εβδομάδες η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Όχι σαν κι αυτόν τον τρομακτικό με τα όπλα που αφήνει πίσω του νεκρούς και τραυματίες.
Αλλά έναν ιδεολογικό πόλεμο από τον οποίο μπορεί να υπάρξει ένα και μοναδικό θύμα. Η Ελλάδα και η πορεία της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο πόλεμος των δύο κόσμων που βρίσκεται σε εξέλιξη έχει από τη μια τις δυνάμεις της προόδου, μια αστική δημοκρατία που παλεύει να φτιάξει ένα σύγχρονο κράτος. Με λάθη, πισωγυρίσματα, ισχυρές δόσεις λαϊκισμού. Αλλά με σταθερή την πεποίθηση ότι άλλος δρόμος από την Ελλάδα εντός του ευρώ και την Ελλάδα που παλεύει να γίνει κανονική χώρα δεν υπάρχει.
Από την άλλη βρίσκεται ο λαϊκισμός αυτοπροσώπως. Αυτός που στήθηκε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και τώρα παίρνει τη ρεβάνς από την ψευτοαριστερά του Τσίπρα. Που ξαναθυμίζει στον ελληνικό λαό τα «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου ο οποίος «αναστήθηκε» γιατί λαϊκισμός χωρίς κάποιον Παπανδρέου δεν υπάρχει. Μαζί με το λαϊκισμό και μια κάστα ανθρώπων, καλοβολεμένων, που έχουν σπίτια στα βόρεια προάστια και το Κολωνάκι αλλά πίνουν καφεδάκι στα Εξάρχεια. Που κάνουν διακοπές στο Γκστάαντ (καλή ώρα η κόρη Μηλιού) αλλά κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δεν βοηθά τον ελληνικό τουρισμό.
Που έχουν σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου αλλά που βοηθούν στη διάλυση του ελληνικού πανεπιστημίου. Που έχουν λεφτά σε λογαριασμούς του εξωτερικού και κυκλοφορούν με αμπέχονα.
Ο πόλεμος λοιπόν που είναι μπροστά μας δεν έχει ημερομηνία λήξης την 25η Ιανουαρίου, συνεχίζεται και μετά και θα κρίνει το μέλλον των επόμενων γενεών.
Στη μητέρα όλων των μαχών πρωτοστατεί ο Αντώνης Σαμαράς...
Πήρε τη χειροβομβίδα το 2012, δεν την κοπάνησε, δεν φυγομάχησε και κατάφερε να την απασφαλίσει. Έχοντας τη Νέα Δημοκρατία σχεδόν όλη απέναντί του, τους ψευτοδεξιούς αντιπάλους του, βασικά στελέχη του κόμματος αποστασιοποιημένα. Και μια κοινωνία σε αναβρασμό να μην ξέρει τι να πιστέψει. Αυτούς που του λένε αλήθεια για την πραγματική κατάσταση της χώρας ή εκείνους που υπόσχονται τα πάντα με ανύπαρκτα λεφτά;
Ο Σαμαράς βρήκε μπροστά του και απίθανους τυχοδιώκτες, πολλαπλά ευεργετηθέντες αλλά αχάριστους. Τον Καμμένο, τον Πολύδωρα, την ίδια την Ντόρα μερικές φορές, αρκετούς Καραμανλικούς αν και όχι τον ίδιο τον Καραμανλή που απέδειξε ότι βάζει πάνω από όλα την παράταξη.
Παρ’ όλα αυτά πήρε το 2009 ένα διαλυμένο κόμμα και το έκανε κυβέρνηση, δυστυχώς με δεκανίκι τον Βενιζέλο. Πήρε μια χώρα με ουσιαστική χρεοκοπία και κατάφερε να την ξαναβάλει στο χάρτη. Τα ελλείμματα μειώθηκαν, οι πρώτοι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί είναι πραγματικότητα, πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Έγιναν προσπάθειες να νοικοκυρευτεί το κράτος, να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις αλλά και να ξεφύγει η Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας.
Ο Σαμαράς έκανε και πολλά λάθη που ο ίδιος τα αναγνωρίζει. Με κυριότερο ότι δεν προστάτεψε όσο θα έπρεπε τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις. Παρ’ όλα αυτά ο Σαμαράς και η ΝΔ τήρησαν τη βασικότερη απ’ όλες τις υποσχέσεις: Να μη βγει η Ελλάδα από το ευρώ, να μην χρεοκοπήσει η οικονομία. Να μη γίνουμε Αργεντινή όπως κάποιοι ονειρεύονται.
Και τώρα, στη μητέρα όλων των μαχών στη ζυγαριά μπαίνουν όλα τα παραπάνω. Και κυρίως μπαίνουν οι δύο βασικοί μονομάχοι. Ξεχάστε τους Μηλιούς, τους Σκουρλέτηδες, τους Τόλιους ή τους Βορίδηδες, τους Γεωργιάδηδες και του Βρούτσηδες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με Σαμαρά και Τσίπρα. Κοιτάξτε τους, μετρήστε τους, ζυγίστε τους και κρίνετέ τους. Αλλά κυρίως όλοι οι ψηφοφόροι που αμφιταλαντεύεστε τι θα ψηφίσετε σκεφτείτε το συμφέρον της πατρίδας.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα 6% των ψηφοφόρων της ΝΔ φεύγει και πάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή δεξιοί ψηφοφόροι που έχουν απογοητευτεί από τη ΝΔ, τον Σαμαρά, τα Μνημόνια, αποφασίζουν να μετακινηθούν προς την Κουμουνδούρου. Είναι το κρίσιμο μέγεθος που θα δώσει ή όχι τη νίκη στον Τσίπρα. Αντέχει λοιπόν η καρδιά σας εσείς δεξιοί ψηφοφόροι, στον πιο μεγάλο πόλεμο, από τον οποίο θα γραφτεί ιστορία, να κάνετε το μεγάλο λάθος;
Σκεφτείτε το, έχετε 21 ημέρες ακόμη… Λίγος πολιτικός χρόνος, πολύς, όμως για να στήσετε τη ζυγαριά σας. Η Ελλάδα δεν αντέχει μια εθνική τραγωδία που θα φέρουν εκείνοι που φέρονται ανεύθυνα.
Θυμήσου τον Καζαντζάκη: Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα! Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
Antinews
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου