Η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, διόρισε τον κ. Γιώργο Θαλάσση στη θέση του γενικού γραμματέα του Κοινοβουλίου.
Ένα επιγραμματικό όσο και περιεκτικό βιογραφικό του κ. Θαλάσση είναι «δάσκαλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Νίκου Ρωμανού».
Των δυο προσώπων που σηματοδοτούν την νεο-Μυθολογία της νεο-Αριστεράς.
Η Αριστερά λειτουργεί με τρία συγκοινωνούντα δοχεία :
Πρώτον, «μαρτυροκοπτική», δημιουργία προτύπων ιδίως από νεκρούς οι οποίοι εξιδανικεύονται.
Δεύτερον, ακόλουθοι με αδύναμη ψυχοπνευματική συγκρότηση.
Τρίτον, κυριαρχία του θυμικού και του συναισθηματισμού.
Τα πρότυπα απαιτούνται για να πυροδοτούν ισχυρότατες συναισθηματικές -και μόνο - αντιδράσεις στις αδύναμες νοήσεις και να τις ωθούν στην τυφλή ιδεολογικοπολιτική υποστήριξη της Αριστεράς, παραλύοντας κάθε απόπειρα ορθολογικής εξήγησης των κοινωνικών γεγονότων, χωρίς στη διαδικασία να υπεισέλθει η βάσανος της ψύχραιμης πολιτικής ανάλυσης.
Όταν με την πάροδο του χρόνου το «Πολυτεχνείο» ως μεταπολιτευτικό τοτέμ της Αριστεράς άρχισε να φθείρεται, όταν οι γενιές που είχαν ζωντανή αναφορά στο ιστορικό γεγονός και μπορούσαν να συγκινηθούν πρωτογενώς από τον μύθο του άρχισαν να γερνούν, όταν για τις νεώτερες γενιές είχε γίνει μια άχρωμη επέτειος-ευκαιρία κοπάνας, γι’ αυτές τις γενιές έπρεπε να δημιουργηθεί ο «νέος μύθος».
Το καταλυτικό εξεγερτικό γεγονός που θα συνέγειρε τα άγουρα μειράκια και θα τα στράτευε εσαεί στην Αριστερά για τη μετέπειτα ζωή τους, όπως τους νεαρούς της Μεταπολίτευσης το «Πολυτεχνείο».
Το «γεγονός» βρέθηκε στο τραγικό συμβάν. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου υπήρξε
τυχαίο γεγονός που οφειλόταν σε απώλεια ψυχραιμίας. Η ευθύνη βαρύτατη, ο κολασμός αντίστοιχα. Ουδείς όμως ισχυρίστηκε ότι ο Κορκονέας ξεκίνησε από το σπίτι του για να πάει στα Εξάρχεια να δολοφονήσει. Και ο δράστης δικάστηκε με καθοριστική τη μαρτυρία Ρωμανού, ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Συνήγοροι πολιτικής αγωγής η οικογένεια Κωνσταντόπουλου, πατέρας και κόρη.
Το δικαστήριο δίκασε ποινικά, εκεί εξαντλείτο η αρμοδιότητα του. Όμως η κοινωνία δεν δίκασε ηθικά και πολιτικά, όπως είχε υποχρέωση, με βάση το ερώτημα: «τι γύρευαν δυο 15χρονοι βράδυ στα Εξάρχεια να πετάνε κουτάκια στους αστυνομικούς, ποιος έχει την ευθύνη που βρίσκονταν εκεί και «έπαιζαν» τους εξεγερμένους του «Πολυτεχνείου» στη δική τους εκδοχή;».
Το ερώτημα ουδέποτε τέθηκε γιατί η απάντηση θα ήταν ότι το περιστατικό θα μπορούσε να θεωρηθεί ατύχημα μεν αλλά εκ προμελέτης, με ηθικό αυτουργό την Αριστερά και τις ιδέες που αφέθηκε να σπείρει στους νεανικούς εγκεφάλους, και επίσης υπευθύνους για αμέλεια επίβλεψης ανηλίκου τους κηδεμόνες. Οι ευθύνες δεν αποδόθηκαν ποτέ, η Αριστερά κέρδισε σχηματίζοντας άλλο ένα ιστορικό σημείο αναφοράς, άλλη μια μυθολογία προς πολιτική εκμετάλλευση.
Έτσι, πριν λίγες ημέρες, η κα Κωνσταντοπούλου, αναγγέλλοντας στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο την εκλογή του από τη Βουλή, του απευθύνθηκε εξαίροντας ως «κορυφαία στιγμή στην πολιτική σας πορεία όταν δοκιμάστηκε η Δημοκρατία: το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008, όταν δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και ενεργοποιήθηκαν μιντιακοί, κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί για τη συγκάλυψη της δολοφονίας, ήσασταν εκείνος που με αποφασιστικότητα και με αίσθημα δημοκρατικού καθήκοντος σταμάτησε τα σκοτεινά γρανάζια».
Βεβαίως και δοκιμάστηκε η Δημοκρατία, αλλά από τους σύγχρονους συμμορίτες οι οποίοι ουδέποτε καταδικάστηκαν από την Αριστερά και ουδέποτε τιμωρήθηκαν, ευθύνη του σημερινού ΠτΔ. Αυτούς που τότε λεηλάτησαν ασύλληπτοι την Αθήνα στο όνομα του Γρηγορόπουλου και σήμερα (χθες) την καταστρέφουν
στο όνομα ενός καταδικασμένου ληστή τραπεζών, για το «δικαίωμά» του να διαφεύγει την έκτιση της ποινής με πρόσχημα σπουδές που προφανώς, ουδόλως σκεφτόταν όταν ακολουθούσε τον επαγγελματικό προσανατολισμό Κουφοντίνα-Ξηρού.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα τής «Η» ο κ. Θαλάσσης υπήρξε επί χρόνια διευθυντής ιδιωτικού σχολείου, ενώ είχε καταθέσει και στη δίκη για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Πρόσφατα, ο ίδιος υποστήριξε ότι απομακρύνθηκε από το σχολείο όπου δίδασκε για περίπου 30 χρόνια για τις θέσεις που εξέφραζε και ήταν υποστηρικτικές προς τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε «στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στο δάσκαλο μου το ευ ζην». Δεν γνωρίζω τί ακριβώς δίδασκε ο κ. Θαλάσσης στους Γρηγορόπουλο-Ρωμανό, πιθανόν ο άνθρωπος δεν έχει ουδεμία σχέση ούτε με την πορεία τους ούτε με τα «μυαλά» τους. Πάντως αν δεχόμουν την αλήθεια του ρητού θα έλεγα ότι μάλλον δεν έφτασαν στο «ευ ζην». Και, στην υποθετική περίπτωση που βρισκόμουν εγώ στη θέση του θα ένοιωθα οικτρά αποτυχημένος σαν δάσκαλος για τους μαθητές μου, με τον ένα στο χώμα και τον άλλο στη φυλακή. Όμως, προφανώς η κα Κωνσταντοπούλου έχει λόγους να τον θεωρεί επιτυχημένο.
Σε αυτόν τον κύριο-σύμβολο για την Αριστερά, λοιπόν, δάσκαλο νεκρών και ζωντανών συμβόλων της, παραδόθηκαν τα κλειδιά του υπέρτατου θεσμού-συμβόλου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Και έτσι συνδέονται και κλείνουν σαν κύκλος γεγονότα και πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να στοιχειοθετηθεί η νέα, επί το αριστερότερον, μετάλλαξη-εκτροπή του καθεστώτος.
Δεκέμβριος 2008,
Γρηγορόπουλος-θύμα,
Ρωμανός-συμμέτοχος-μάρτυρας-ληστής,
Πλιάτσικο-νυν καθαγιασμένη εξέγερση νεολαίας,
Αριστεροί κουκουλοφόροι-νυν αγωνιστές,
Συνήγορος στη δίκη-νυν Πρόεδρος της Βουλής
Ήπιος υπουργός-νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Δάσκαλος αμφιλεγόμενων εφήβων-Γ.Γ. Βουλής
Έχουμε διατυπώσει την, σαφώς επισφαλή, πρόβλεψη ότι ο Ρωμανός μετά την αποφυλάκισή του θα διεκδικήσει ηγετική πολιτική θέση στην Αριστερά. Δεν γνωρίζουμε αν το μέλλον θα μας επιβεβαιώσει, μπορεί να γίνει και αυτός σαν το δάσκαλό του απλά ένας γενικός γραμματέας του Κοινοβουλίου.
Αλλά με την ολοκληρωτική παράδοση κάθε πτυχής και κάθε μηχανισμού του καθεστώτος στην Αριστερά, βλέπουμε δύσκολο ο επόμενος Τσίπρας να αναδειχθεί από τη Δεξιά.
Προφήτης
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου