Βιώνουμε μία περίοδο που θα μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Βαίνουμε ολοταχώς προς την πλήρη διάλυση των πάντων. Κατάχρηση εξουσίας, αλαζονεία, ναρκισσισμός, απίστευτη ασχετοσύνη! Ζούμε ημέρες Πομπηίας.

Δεν υπάρχει συμφωνία που να κρατήσει στην ζωή τον θίασο των «ψεκασμένων». Κάθε μέρα που περνάει βυθιζόμαστε ολοένα και πιο βαθιά στον βούρκο της αναξιοπιστίας. Μόλις χτες μάθαμε ότι ο κ. Πάνος Καμμένος πρόσφερε την Κάρπαθο για αεροπορική νατοϊκή Βάση. Αυτή είναι η υπερήφανη εθνική πολιτική από την πρώτη εθνικο-αριστερή κυβέρνηση. Προπαντός αξιοπρέπεια, σύντροφοι. Και... προσοχή στα κουνούπια!
Εκατό συμφωνίες να κάνουν με την Ευρώπη, ο ετερόκλητος αυτός θίασος δεν μπορεί να συνεχίσει ενωμένος. Οι άνθρωποι έχουν καβαλήσει το καλάμι και απειλούν σοβαρά την Δημοκρατία. Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Το ατύχημα θα πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο. Είναι απλά και μόνο θέμα χρόνου.
Βαίνουμε ολοταχώς προς την πλήρη διάλυση των πάντων. Βιώνουμε μία περίοδο που θα μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή. Κατάχρηση εξουσίας, αλαζονεία, ναρκισσισμός, απίστευτη ασχετοσύνη! Ζούμε ημέρες Πομπηίας. Και το χειρότερο όλων είναι ότι τα καλύτερα βρίσκονται πίσω μας!
Έχουμε γίνει ο περίγελος της Οικουμένης. Κι αυτό το θεωρούν εθνικά υπερήφανη πολιτική. Πρώτη φορά, λέει, διαπραγματευόμαστε! Το τσίρκο προσπαθεί να μας πείσει ότι εκείνη την ώρα βλέπουμε αρχαία τραγωδία! Κι έτσι καταλήγουμε στην ιλαροτραγωδία.
Οι απροσκύνητοι, εκείνοι που ζητούσαν κρεμάλες για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, παραδίδουν σήμερα ένα ελληνικό νησί για να γίνει αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ! Πρώτα πρόσφεραν τα... κοιτάσματα του Αιγαίου για συνεκμετάλλευση σε «Αμερικανούς». Δεν ξέρουμε σε ποιους ακριβώς Αμερικανούς. Αλλά Αμερικανοί να είναι και ό,τι να΄ναι. Σήμερα προσφέρουμε ένα ολόκληρο νησί. Και το κορυφαίο; Ο Πάνος Καμμένος δεν γίνεται δεκτός από τον Αμερικανό ομόλογό του. Με περισσότερη αξιοπρέπεια πεθαίνεις.
Καθημερινά ζούμε απίστευτες στιγμές. Ζούμε στην εποχή του χαβαλέ. Στην εποχή του φραπόγαλου και του
«δεν βαριέσαι αδελφέ». «Πωλούνται υλικά κατεδαφίσεων», «ό,τι πάρεις δύο δεκάρες», «έρχεται ο στόλος». Η αριστερά του δήθεν, η αριστερά της υποτέλειας, η αριστερά του τίποτα. Τέλος πια στο παραμύθι. Κυβερνούν και αποκαλύπτονται.
Στην ιστορία καταγράφονται οι σχέσεις υποτέλειας προς τους Αμερικανούς. Οι σφαλιάρες από τους Αλβανούς. Τα δισεκατομμύρια από την Μόσχα που δεν έφτασαν ποτέ. Τι άλλο θα μπορούσε κανείς να περιμένει από μία κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν φανατικοί οπαδοί της ρωσικής εισβολής στην Πολωνία, θιασώτες της θεωρίας των ψεκασμών, ευαγγελιστές των ανοικτών συνόρων, οικονομολόγοι της δραχμής, συνεργάτες του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, νοσταλγοί της Σοβιετικής Ένωσης, αναρχικοί, παλαιοπασόκοι, επαγγελματίες αριβίστες και άλλες φυλές;
Τι άλλο θα συνέβαινε από αυτό που ήδη βλέπουμε; Να συμφωνήσουμε με την Ευρώπη, επειδή αυτή είναι η μόνη πραγματική διέξοδος για την χώρα. Και να στηριχτούν από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, επειδή το εθνικό συμφέρον είναι πάνω απ ΄όλα. Και ποιος θα υλοποιήσει την όποια συμφωνία; Η κυρία Κωνσταντοπούλου ή ο κ. Λαπαβίτσας; Να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Η παράσταση, η οποία και δεν είναι σεμνή, πλησιάζει στο τέλος της. Είτε με συμφωνία είτε χωρίς συμφωνία. Είτε με δημοψήφισμα είτε χωρίς δημοψήφισμα. Μακάρι να έχουμε άδικο. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουμε...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr



Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK