Ας αφήσουμε σήμερα τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ και ας ασχοληθούμε λίγο με τα δικά μας.
Λοιπόν, για να μη μακρηγορούμε, η δική μας η παράταξη, έχει πολλές αρετές (ιδιαίτερα ο κόσμος της, η ευρεία λαϊκή βάση, που λέμε), αλλά και τρία βασικά ελαττώματα:
* Πρώτον, δεν έχει στέρεα ιδεολογικά θεμέλια: Επί δεκαετίες τώρα, ντρεπόταν ο απλός άνθρωπός μας να πει ότι είναι «δεξιός», δεν ήξερε τι θα πει «κεντρώος», δεν καταλάβαινε τι θα πει «φιλελεύθερος» και δεν ήθελε να πει «συντηρητικός», ακόμα κι όταν το ένιωθε βαθιά μέσα του. Τι ήταν λοιπόν; Κεντροδεξιός! Πιασ’ τ’ αυγό και κούρεφ’ το…Δηλαδή ολίγον από δεξιός» (όσο… πατάει η γάτα) και ολίγον από «κεντρώος» (όπως λέμε για τον καφέ της παρηγοριάς: «σκέτο με ολίγη»)…
Αυτό δεν είναι πολιτική ταυτότητα. Αυτό είναι ψυχολογικό σύνδρομο «ενοχής»!
* Δεύτερον, ο κόσμος μας είχε για χρόνια «εσωτερικεύσει» την ήττα του. Από το 1981 τουλάχιστον…
Όταν βρίσκεται στην διακυβέρνηση η παράταξη, όλοι οι δικοί μας υποπτεύονται πως μας υπονομεύουν οι «απέξω».
Κι όταν βρίσκονται στη διακυβέρνηση οι αντίπαλοί μας, πρώτοι οι δικοί μας εκφράζουν τη «βεβαιότητα» πως οι «ξένοι» είναι μαζί τους.
Αποτέλεσμα: δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να κερδίσουμε, ούτε όταν ο αντίπαλός μας έχει σμπαριαλιαστεί και κείτεται στα πατώματα.
Πάντα περιμένουμε ότι έχει το «φοβερό σχέδιο» να ανακάμψει και να μας «τη φέρει».
Θα πει κάποιος: Ναι αλλά δεν μας «την έφεραν» τόσες φορές οι ξένοι;
Δεν υπονόμευσαν τον Καραμανλή το 2008; Δεν «τράβηξαν τον χαλί» και από το Σαμαρά το 2014;
Μισό λεπτό: Οι ξένοι είναι «ξένοι» και κάνουν την πολιτική τους. Εδώ στην Ελλάδα οι ξένοι είπαν τότε στον «γνωστό» (και «μη εξαιρετέο») υπουργό Εσωτερικών τότε, να πει στην αστυνομία το Δεκέμβριο του 2008: «μην αντιδράτε ακόμα κι όταν προκαλείστε»;
Αυτό δεν «ενεθάρρυνε» τους κουκουλοφόρους να κάψουν την Αθήνα; Οι ξένοι φταίνε και για τη δική μας τη στραβομάρα;
Και το 2014, θυμάστε πόσοι δικοί μας γκρίνιαζαν στο Σαμαρά, το φθινόπωρο του 2014; Κι οι ίδιοι που τον απειλούσαν να μη ψηφίσουν τα μέτρα που έφερνε τότε, του έκαναν «κριτική» μετά γιατί… δεν είχε φέρει ακόμα περισσότερα μέτρα;
Οι ξένοι τα έκαναν αυτά; Δεν νομίζω;
Συμπέρασμα: Πέρα από το τι κάνουν οι ξένοι για την «πάρτη τους», οι δικοί μας είναι μονίμως ηττοπαθείς! Νιώθουν πιο «βολικά» να προεξοφλούν την ήττα τους, παρά να οραματίζονται τη νίκη! Κι αυτό μας χαντακώνει μονίμως…
* Τρίτον, οι δικοί μας είναι έτοιμοι για
«εμφύλιο τσακωμό» (μεταξύ μας) περισσότερο απ’ ό,τι για να τα «χώσουν» στους αντιπάλους μας.
Κάτι να πάει στραβά (ή να φανεί ότι πάει στραβά), σπεύδουν να αρχίσουν τις «εσωτερικές γκρίνιες»…
Οι αντίπαλοί μας κάνουν το ακριβώς αντίθετο: Ιδιαίτερα όταν κάτι δεν πάει καλά γι’ αυτούς, ενώνονται ακόμα πιο πολύ απ’ ότι πριν.
Μπορεί να τσακώνονται ιδεολογικά ακόμα και…«περί όνου σκιάς», αλλά όταν δουν τα σκούρα συσπειρώνονται…
Οι δικοί μας όταν δουν τα σκούρα τρώνε τις σάρκες τους!
--Παράδειγμα: Όταν έσκασε η περίπτωση Σταθάκη (που είχε «ξεχάσει» να βάλει στο «πόθεν έσχες» του ένα… εκατομμύριο!) δεν άνοιξε ρουθούνι. Κανείς ΣΥΡΙΖαίος δεν έκανε ούτε ένα μορφασμό ενόχλησης.
--Όταν έσκασαν οι υποθέσεις Φλαμπουράρη, που αναδύουν οσμή πολλαπλών σκανδάλων, πάλι τον κάλυψαν όλοι μαζί και τον υπερασπίζονται ομαδικά...
--Όταν όμως βγήκε η «υπόθεση Παπασταύρου», που είναι τρανταχτή περίπτωση συκοφαντίας, πολλοί δικοί μας άρχισαν να «μουρμουράνε». Και πάντως δεν υπήρξε στην αρχή μεγάλη «προθυμία» να τον υπερασπιστούν τον άνθρωπο.
Μέχρι που άρχισε να φαίνεται τι συμβαίνει και να αλλάζει το κλίμα: Έγινε φανερό ότι του έβαλαν πρόστιμο με «κατασκευασμένο» έγγραφο… αγνώστου ταυτότητας και αγνώστου προέλευσης. Ουσιαστικά με «ανώνυμη καταγγελία»! Που δεν στέκει σε κανένα δικαστήριο στον κόσμο. Πολύ περισσότερο όταν τη διαψεύδουν όλα τα επίσημα έγγραφα που έχουν κατατεθεί.
Και που δεν μπορεί να αφορά «φοροδιαφυγή» γιατί σχετίζεται με καταθέσεις στο εξωτερικό από επιχειρηματικές δραστηριότητες ΕΠΙΣΗΣ στο εξωτερικό! Που δεν «βγήκαν» ποτέ από την Ελλάδα.
Κι ύστερα φάνηκε ότι τον καταγγέλλουν γιατί ήταν… δικηγόρος σε εταιρίες του εξωτερικού και συμμετείχε στην «κατά νόμον» εκπροσώπησή τους για νόμιμες καταθέσεις σε νόμιμες υπεράκτιες εταιρίες. Δηλαδή «ενοχοποιούν» την επαγγελματική δραστηριότητα του corporate lawyer και τις νόμιμες καταθέσεις σε «υπεράκτιες».
Ο Σαμαράς τον είχε υπερασπιστεί καθαρά, έτσι κι αλλιώς. Εξ αρχής…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκάλυψε ότι είναι ο Παπασταύρου που έχει καταφύγει σε διαιτητικό δικαστήριο για να αποδείξει την αθωότητά του…
Ο Κυριάκος έθεσε ακόμα το προφανές ερώτημα:
--Τι θα γίνει αν ο Παπασταύρου δικαιωθεί από τα δικαστήρια;
(Που θα δικαιωθεί!)
Και κατήγγειλε ευθέως τον Τσίπρα ότι παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη!
Πράγμα που έχει οσμή Ολοκληρωτισμού.
Τώρα, μετά απ’ όλα αυτά, ο κόσμος μας άρχισε να καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Αλλά τα πρώτα ανακλαστικά του δεν ήταν καλά…
Μερικά ακόμα παραδείγματα:
* Το 2010, όταν ανέλαβε ο Σαμαράς, πολλοί - δικοί μας πάντα – έλεγαν ότι «το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ θα κυβερνά για 15 χρόνια»!
Γιατί μας είχε νικήσει πριν λίγους μήνες με 11 μονάδες διαφορά. Και κάθε φορά στο παρελθόν, που χάσαμε με τέτοια διαφορά, κάναμε 10 χρόνια να επιστρέψουμε…
Η ηττοπάθεια σε όλο της την «μεγαλοπρέπεια»! Γιατί 2,5 χρόνια αργότερα η Νέα Δημοκρατία επανήλθε στη διακυβέρνηση! Και το έργο της Κυβέρνησης Σαμαρά θεωρείται σήμερα από τους πολίτες πολύ «καλύτερο» απ’ όλες τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της τελευταίας εξαετίας: Και του ΓΑΠ, και του Παπαδήμου (που κι αυτός από το Σαμαρά στηρίχθηκε και στάθηκε) και του Τσίπρα!
Το κρίσιμο όμως διάστημα των δύο ετών (2010-2011), που ο Σαμαράς πάλευε με το ΓΑΠ και το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ τότε, πολλοί δικοί μας προέβλεπαν ότι «θα κυβερνά ο ΓΑΠ για χρόνια»…
--Κι ακόμα: στις παραμονές των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, όταν ο Σαμαράς βγήκε και προειδοποίησε με ανατριχιαστική ακρίβεια τι θα συμβεί τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Τσίπρα, κάποιοι δικοί μας ξίνισαν τα μούτρα. Μαζί με πολλούς άλλους βέβαια, που δεν ήταν δικοί μας:
--Κινδυνολογίες! έλεγαν…
Τώρα δεν το λέει κανείς πια! Το προεκλογικό εκείνο σποτάκι αποδείχθηκε προφητικό! Αποδεικνύει ότι κάποιοι τουλάχιστον ήξεραν στην Ελλάδα τι θα γίνει. Και προειδοποιούσαν κι όλους τους άλλους…
Το προεκλογικό εκείνο σποτάκι ήταν η απαρχή της δικαίωσης Σαμαρά!
Ήταν το πρώτο βήμα για να έχουμε φτάσει σήμερα να θεωρείται η κυβέρνηση Σαμαρά «η καλύτερη των τελευταίων χρόνων».
Ήταν η απαρχή επιστροφής της ΝΔ στην εξουσία. Και πολύ σύντομα μάλιστα…
Ο Σαμαράς όχι μόνο έφερε ο ίδιος τη ΝΔ μετά από στρατηγική ήττα ξανά στην εξουσία σε 2,5 χρόνια, αλλά προετοίμασε να επανέλθει και μετά η παράταξη στην εξουσία. Μόνο που πολλοί δικοί μας στην αρχή ήταν μέσα στη γκρίνια.
Και μερικά ακόμα παραδείγματα!
* Όταν έχασε η ΝΔ τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 πολλοί δικοί μας προεξοφλούσαν ότι «ο Τσίπρας θα κυβερνά για πάντα»…
Αυτό ακριβώς που ο Τσίπρας ήθελενα νομίζουν!
* Όταν έχασε ξανά η ΝΔ το Σεπτέμβριο του 2015, με τεράστια απώλεια 320 χιλιάδων ψήφων σε σχέση με οκτώ μήνες πριν, πολύ δικοί μας πίστευαν ότι «ο Τσίπρας θα μπει στη Σοσιαλδημοκρατία και θα κυβερνά για πάντα»…
* Όταν η κυβέρνηση του Τσίπρα προεξοφλούσε πως θα πάρει την αξιολόγηση με σχετικά «ανώδυνα» μέτρα, πολλοί δικοί μας θεωρούσαν ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας «θα του δώσουν και διευκολύνσεις σε μέτρα και κούρεμα χρέους». Οπότε θα παραμείνει αμετακίνητος στην εξουσία…
Άλλη μια φορά, οι πρώτοι που πίστευαν την εξωφρενική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι ίδιοι οι δικοί μας!
Αυτό υπάρχει στις γραμμές μας εδώ και χρόνια. Βέβαια, αρχίζει ήδη να υποχωρεί. Αλλά πολύ αργά και βασανιστικά…
Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν πολλοί δικοί μας (αλλά το καταλαβαίνουν όλοι οι άλλοι) είναι πως μια παράταξη που διεκδικεί την εξουσία δεν είναι «ουδέτερος παρατηρητής». Είναι άμεσος πρωταγωνιστής της πολιτικής αναμέτρησης.
Δεν μπορεί να φέρεται ως «αναλυτής». Υποχρεούται να φέρεται και να δρα ως «μαχητής» μιας «αέναης σύγκρουσης».
Σε ένα αγώνα ποδοσφαίρου, ο διαιτητής οφείλει να σφυρίζει τα «φάουλ», ο επόπτης οφείλει να σφυρίζει τα «οφσάϊντ», ο προπονητής οφείλει να φωνάζει στους παίχτες όταν κάνουν λάθη, ή όταν «σέρνονται»…
Αλλά οι παίχτες που παίζουν μπάλα στο γήπεδο δεν φέρονται ως «διαιτητές» ή ως «επόπτες» ή ως «προπονητές». Παίρνουν τη μπάλα, αλλάζουν πάσες και βάζουν γκόλ! Αυτή είναι η δουλειά τους. Εντελώς άλλο πράγμα. Άλλος ρόλος. Άλλη ψυχολογία…
Θέλουμε περισσότερους «παίχτες-μπαλαδόρους» και λιγότερη «νοοτροπία αποδυτηρίων», λιγότερους «σχολιαστές εκ του ασφαλούς», λιγότερους «παρατηρητές μακρόθεν»…
Όταν τα πράγματα πάνε καλά, θέλουμε εμψύχωση για να κάνουμε «γιουρούσι» να «σκοράρουμε».
Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θέλουμε πάλι εμψύχωση, να «πυκνώσουμε τις γραμμές», ώστε να μην φάμε «γκολ».
Αυτές οι ομάδες κερδίζουν.
Και μη πεταχτεί κανένας ανόητος και πει πως:
--Είμαστε «αστικό κόμμα» και φερόμαστε πιο «κυριλέ».
Και οι Γάλλοι Γκωλικοί και οι Γερμανοί Χριαστινοδημοκράτες και οι Εγγλέζοι συντηρητικοί αστικά κόμματα είναι. Κι αυτοί «αστοί» είναι. Και πιο «αστοί» από πολλούς δικούς μας…
Αλλά ξέρουν να δίνουν τον πολιτικό αγώνα τους με πείσμα και πίστη στη νίκη. Όχι με σύνδρομα ήττας, με νοοτροπίες «παραίτησης» και με μόνιμη γκρίνια πάντων «κατά πάντων»…
Τον ΣΥΡΙΖΑ θα τον νικήσουμε πολύ σύντομα. Γιατί έτσι κι αλλιώς καταρρέει. Δέστε τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις. Δεν «γυρίζουν» πια…
Το πρόβλημα δεν είναι να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα χάσει.
Το πρόβλημα είναι να κερδίσουμε εμείς. Για να έχουμε και «αύριο»…
Το πρόβλημα δεν είναι πως εμείς είμαστε «πολύ αστοί» για να παλέψουμε σκληρά απέναντι στους «αδίστακτους»…
Μα οι «αστοί» παλεύουν πολύ σκληρά και νικάνε τους εχθρούς τους.
Η αστική δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία νίκησαν παντού στον κόσμο! Νίκησαν κατά κράτος, ακόμα και εκεί που προσωρινά νικήθηκαν.
Πως, άραγε, τα καταφέρνουμε εμείς να μας έχουν «στο τσεπάκι» οι αριστεροί (ή «αριστεροί») ακόμα κι όταν οι ιδέες μας νικάνε παντού στον κόσμο;
Μήπως γιατί εμείς δεν είμαστε όσο πρέπει «αστοί»;
Μήπως γιατί δεν ξέρουμε - δεν υποπτευόμαστε καν – τι θα πει «αστοί»;
Μήπως «αστός» δεν σημαίνει «ατσαλάκωτος» και «μη μου άπτου» αλλά μαχητής αρχών και αξιών Ελευθερίας και Δημοκρατίας;
Ας τα αναλογιστούμε όλα αυτά κι ας γίνουμε επί τέλους, αυτό που θα έπρεπε να ήμασταν πάντα:
Σύγχρονο αστικό κόμμα με υπερηφάνεια για τις αρχές του
(όχι ενοχικά σύνδρομα)
και νοοτροπία νίκης στα εύκολα ΚΑΙ στα δύσκολα
(όχι ενδημική ηττοπάθεια)!
Αμάν πια!
antinews
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου