Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, όπως άλλωστε οι περισσότερες των τελευταίων ετών, αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν μέρος της υποκριτικής επικοινωνιακής δραστηριότητας χειραγώγησης των δημόσιων εντυπώσεων και μόνο.
Επικοινωνία όμως χωρίς έργο και ουσία είναι λάδι χωρίς τηγανίτες...
Το καυτό λάδι είναι απαραίτητο για τραγανούς λουκουμάδες, αλλά στο τέλος είναι αυτό που πετάγεται. Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να έχει διαφορετική άποψη. "Τηγανίζει" μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, για το θεαθήναι, αδιαφορώντας για τις τηγανίτες. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει καθώς κάθε μέρα που περνά η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απαξίωση των ικανών νέων της, την απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων, την ανάγκη διανομής συσσιτίων σε όλο και περισσότερους...
Την ώρα που η χώρα χρειάζεται "τηγανίτες" ο κ. Τσίπρας οργανώνει φιέστες στο προαύλιο της Βουλής για να πουλήσει τα φύκια της αντιμεταρρύθμισης σαν τη μεταρρύθμιση που χρειάζεται ο τόπος.
Ενώ ο κόσμος εντός και εκτός χώρας "καίγεται" με τη ραγδαία αποεπένδυση στο εσωτερικό και με το προσφυγικό, το Brexit, την ιταλική τραπεζική κρίση και τις εξελίξεις στην Τουρκία να δρομολογούν απροσδιόριστες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, στο εξωτερικό, οι "Καρανίκες" της κυβέρνησης ασχολούνται πως θα παγιδεύσουν τη Φώφη, το Σταύρο ή τον κυρ-Βασίλη προκειμένου να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη την εντύπωση πως αποτελούν οι ίδιοι και όχι η Ν.Δ. το βασικό κομμάτι ενός παζλ δυνητικής εξουσίας.
Η χώρα βυθίζεται κι αυτοί συνεχίζουν να έχουν το βλέμμα καρφωμένο μόνο στην καρέκλα της εξουσίας.
Μετά το σώου της απλής αναλογικής, όπου η κυβέρνηση έφαγε "πόρτα" από τα κόμματα και τα περισσότερα στελέχη της Κεντροαριστεράς, προχθές ήταν η σειρά επίδειξης του θεάματος των προθέσεων συνταγματικής αναθεώρησης.
Η αλήθεια είναι πως η χώρα χρειάζεται βαθιές συνταγματικές τομές οι οποίες θα διορθώσουν χρόνιες αδυναμίες της.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η δημιουργία ψευδαισθήσεων δημοκρατικής συμμετοχής μέσω δημοψηφισμάτων που δεν θα έχουν πρακτικό αντίκτυπο. Η χώρα χρειάζεται τη μεγαλύτερη επανάσταση μετά το 1821, όχι μεθόδους νομιμοποίησης και παράτασης της "οθωμανοσοβιετικής" νοοτροπίας του παρασιτικού κρατισμού που την χρεοκόπησε.
Η χώρα χρειάζεται επαναστατικές αλλαγές σε καίριους τομείς όπως π.χ.:
α) Για την Ελλάδα επείγουν καίριες αλλαγές εξορθολογισμού και σταθεροποίησης του φορολογικού καθεστώτος προκειμένου να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών.
β) Χρειάζεται επίσης η αναδιοργάνωση της δικαιοσύνης μακριά από κυβερνήσεις και κόμματα και κυρίως στη βάση της ανάκτησης της δυνατότητας να τελεσιδικούν οι υποθέσεις σε μερικούς μήνες και όχι σε μερικές δεκαετίες.
γ) Η χώρα χρειάζεται τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων προκειμένου να σταματήσει η οικονομική, φοιτητική και καθηγητική αιμορραγία προς το εξωτερικό, με ταυτόχρονη αναδιοργάνωση της δημόσιας παιδείας μακριά από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και αγκυλώσεις.
Αντί απαντήσεων σ' όλα αυτά ο "Μεγάλος Βεζίρης" μας προτείνει "εβδομαδιαία" δημοψηφίσματα συμβουλευτικού χαρακτήρα. Έτσι θα διευρυνθεί η δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος διατείνεται, ο πολιτικός που επεχείρησε δημοψήφισμα και μερικές ώρες μετά το αποτέλεσμα, μετέτρεψε το 62% το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, χωρίς καμία αίσθηση αιδούς...
Ενώ η χώρα βυθίζεται κάθε μέρα και περισσότερο και ενδεχομένως πλέον η διάσωσή της να είναι αμφίβολη, ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί τη συγκυρία της συνταγματικής αναθεώρησης για επικοινωνιακά happenings στο προαύλιο της Βουλής.
Τα δημοψηφίσματα αποτελούν τη μέγιστη απάτη των δημαγωγών. Ας υποθέσουμε πως αύριο θέτουμε σε δημοψήφισμα ενός ΝΑΙ ή ενός ΟΧΙ να πάρουμε από τη Δευτέρα όλοι αύξηση 100% στο μισθό. Τι θα αποφασίσει η πλειοψηφία; Αν αποφασίσει ΝΑΙ αυτό θα έχει κάποιο αντίκρισμα στην πραγματικότητα;
Ας υποθέσουμε πως το 80% αποφασίζει μέσω δημοψηφίσματος να προτείνει να διαγραφούν τα δάνεια των αδυνάμων από τις τράπεζες ή να κυκλοφορούν με ροζ άστρο οι ομοφυλόφιλοι, ή με κόκκινο οι κομμουνιστές ή να πάρουμε την Πόλη...
Η χώρα δεν θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση με πομφόλυγες τύπου δημοψηφισμάτων και άμεσης δημοκρατίας που διασκεδάζουν τις ενοχές και τις αυταπάτες των κομματικών μελών και μέρους των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα πολιτεύεται όπως και οι προηγούμενες της μεταπολίτευσης με επικοινωνιακά κολπάκια, ελπίζοντας πως η χώρα συνεχίζει να κινείται με τον αυτόματο πιλότο, των επιδοτήσεων και της πρόσβασης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον εύκολο δανεισμό.
Το περιβάλλον στην οικονομία έχει αλλάξει, το ίδιο και το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον. Το πιθανότερο είναι πολύ σύντομα να χρειαστεί να διαχειριστεί καταστάσεις που δεν μπορούν να φανταστούν πως υπάρχουν, αρχής γενομένης από την επιδείνωση της ύφεσης, τη χρήση του δημοσιονομικού κόφτη, τη διεύρυνση της στάσης πληρωμών του δημοσίου και απρόβλεπτες καταστάσεις στο Αιγαίο ή τη Θράκη...
Ο πρωθυπουργός πρέπει κάποτε να αντιληφθεί πως η χώρα βυθίζεται την ώρα που εκείνος κρατάει το τιμόνι της... Νομίζει πως ακόμη ηγείται κάποιου "γκρουπούσκουλου" του 4-5% και δικαιούται να προτείνει μέσω happenings ανεφάρμοστες αρλούμπες με δημοκρατικό περιτύλιγμα...
Όταν το καράβι βυθίζεται με επικοινωνιακά τρυκ και δημοψηφίσματα μπορεί να παρατείνεις το χρόνο έλευσης του πανικού, όχι να αποτρέψεις την βύθιση... Μετά από κάθε ναυάγιο ο πρώτος από τον οποίο οι επιζώντες αναζητούν ευθύνες είναι ο καπετάνιος...
Αλέξη, βυθιζόμαστε και κρατάς το τιμόνι... Αυτό είναι η ουσία της συγκυρίας.
kostas.stoupas@capital.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου