Μερικές μόνον από τις λιγότερες γνωστές μεταρρυθμίσεις που έγιναν (και ο ΣΥΡΙΖΑ όλες τις κατήγγειλε τότε, ενώ στην συνέχεια, άλλες τις αποδέχθηκε σιωπηλά, άλλες προσπαθεί ακόμα να τις ανατρέψει)…
Τα μάζεψα και τα παρουσίασα όλα αυτά (από «ανοικτές πηγές» προσιτές σε όλους), γιατί κάποιοι, που το «παίζουν μεταρρυθμιστές» και όφειλαν να τα στηρίζουν, κάνουν το αντίθετο: Τα υπονομεύουν!
Ποιος θα τολμήσει να κάνει μεταρρυθμίσεις στο μέλλον, όταν οι μεταρρυθμίσεις που ήδη έγιναν δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ;
Και αντίθετα χτυπήθηκαν αλύπητα, ακόμα και από κάποιους υποτιθέμενους… «μεταρρυθμιστές»;
Αναφέρομαι στις μεταρρυθμίσεις του Σαμαρά, όχι γιατί είμαι «σαμαρικός» όπως δηλώνουν άλλοι, αλλά γιατί ανεξάρτητα του τι είμαι και τι πιστεύω για το Σαμαρά, στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του έκανε περισσότερες μεταρρυθμίσεις απ’ ό,τι έκαναν στο παρελθόν, όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί μαζί!
Αναφέρομαι ακόμα στο Σαμαρά, γιατί όχι μόνο έκανε μεταρρυθμίσεις όταν κυβέρνησε, αλλά τις είχε προαναγγείλει πρινκυβερνήσει!
Για να το πω λιανά, οι μεταρρυθμίσεις με ενδιαφέρουν κυρίως. Όχι απλά η «αποτίμηση» του έργου του Σαμαρά (που έχει κι αυτή την αξία της, ασφαλώς)…
Στις τέσσερις εμβληματικές ομιλίες του Σαμαρά, λοιπόν, ως αρχηγού της Αντιπολίτευσης, από το 2010 ως το 2012, προανήγγειλε όλεςτις μεταρρυθμίσεις:
Στο Ζάππειο-1 αρχές Ιουλίου του 2010, κατά την πρώτη ομιλία του στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο του 2010, στο Ζάππειο-2, αρχές Μαΐου του 2011 και κατά τη δεύτερη ομιλία του στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Στις τέσσερις αυτές ομιλίες του (που μπορείτε όλες να τις βρείτε στο διαδίκτυο) έβαλε κυριολεκτικά τη «μεταρρυθμιστικά ατζέντα» που κυριαρχεί μέχρι σήμερα.
Τότε τον… κατήγγειλαν σχεδόν όλοι! Και σήμερα έχουν προσυπογράψειτις τότε θέσεις του, επίσης όλοι! Κι όμως, ακόμα ελάχιστα του το αναγνώρισαν…
Σε αυτό θα σταθώ σήμερα.
Γιατί το πιο ενδιαφέρον είναι πως αυτές τις τέσσερις ομιλίες, ακόμα και τώρα προσπαθούν να τις «απαξιώσουν» ως… τα «Ζάππεια»!
Όπως φαίνεται εκ των υστέρων, όσα είπε ο Σαμαράς στα «Ζάππεια» κι όσα έκανε ως κυβέρνηση (ή ξεκίνησε να κάνει) ήταν η μεταρρυθμιστική ατζέντα που τώρα την ψάχνουν, την αναπολούν, τη νοσταλγούν, αλλά δεν την βρίσκουν.
Και πώς να τη βρουν;
Αφού κι όταν υπήρξε κι όταν προχώρησε κι όταν απέδωσε, εκείνοι… δεν πήραν χαμπάρι!
Ας τα πάρουμε από την αρχή…
Στο Ζάππειο-1 ο Σαμαράς είπε δύο πράγματα:
--Ότι το πρώτο Μνημόνιο δεν βγαίνει και πρέπει να αλλάξει.
--Κι ότι η Ελλάδα έχει πολύ σημαντική δημόσια περιουσία (σχεδόν όσο το σύνολο του χρέους της) κι ένα μικρό μέρος πρέπει να το αξιοποιήσει(κι όχι βέβαια να το «εκποιήσει»).
Κατακραυγή ξεσηκώθηκε εναντίον του τότε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ (που «έπιναν νερό» ακόμα στο όνομα του ΓΑΠ).
Αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος…
Οκτώ μήνες αργότερα άρχισαν όλοι να αντιλαμβάνονται πως το πρώτο Μνημόνιο, όντως δεν έβγαινε. Κι άλλους επτά μήνες αργότερα, πίεσαν να δημιουργηθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, να συμμετάσχει και ο Σαμαράς και να διαπραγματευθεί μαζί τους την αλλαγή του πρώτου Μνημονίου που δεν δούλευε.
Κι ο Σαμαράς διαπραγματεύθηκε την αλλαγή του Μνημονίου…
Τι κριτική τους είχε κάνει ο Σαμαράς στο πρώτο Μνημόνιο;
--Ότι οι «δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές» ήταν λάθος, άρα δεν «πιάνονταν» όλοι οι ενδιάμεσοι στόχοι. Ούτε οι τελικοί, βέβαια…
--Δεύτερον, ότι τα επιτόκια με τα οποία δάνειζαν οι εταίροι την Ελλάδα ήταν υπερβολικά υψηλά, πραγματικά«τιμωρητικά»! Και οι ετήσιοι τόκοι θα εκτοξεύονταν διευρύνοντας συνεχώς το έλλειμμα, παρά τη λιτότητα.
--Τρίτον, ότι το «μίγμα» πολιτικής ήταν λάθος: Αντί να κόβει σπατάλες του κράτους, έβαζε φόρουςστους πολίτες! Και έσπρωχνε την οικονομία πιο βαθιά στην ύφεση.
Αυτή ήταν η κριτική που έκανε στο Ζάππειο-1 ο Σαμαράς. Βγήκε απόλυτα σωστή σε όλα! Το αναγνώρισε πρώτο το ΔΝΤ.
Του το αναγνώρισε κανείς εδώ; Όχι!
Με την επιμονή του ο Σαμαράς τα άλλαξε όλα αυτά:
--Άλλαξαν οι πολλαπλασιαστές.Κι έτσι οι ενδιάμεσοι στόχοι του επόμενου Μνημονίου «πιάνονταν» πλέον.
--Μειώθηκαν τα επιτόκια δανεισμού από το 5,25% στο 1,7% και στο 0,8%! Κι έτσι (μαζί με το PSI), οι ετήσιοι τόκοι της χώρας από τα 13δισεκατομμύρια που ήταν το 2009 και τα 16,5 που είχαν φτάσει το 2011 έπεσαν στα 6 δισεκατομμύριαπερίπου το 2013! Αυτό και μόνο έδωσε τεράστια «ανάσα» στη χώρα…
--Και τέλος άλλαξε το «μίγμα» πολιτικής: Μείωνε δαπάνες αντί να βάζει νέους φόρους. Κι ακόμα, άρχισε να μειώνει φόρους! Άλλους με τη σύμφωνη γνώμη της Τρόϊκας κι άλλους παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Τρόϊκας…
Τις περισσότερες φορές η Τρόϊκα παραδέχθηκε τελικά, ότι οι μειώσεις φόρων που αποτόλμησε ο Σαμαράς δούλεψαν (π,χ. ΦΠΑ στην εστίαση). Και στη συνέχεια διαπραγματευόταν τη μείωση κι άλλων φόρων.
Για να έλθει ο Τσίπρας να φέρει αληθινή «φοροκαταιγίδα»…
Ο Σαμαράς, λοιπόν, άλλαξε το Μνημόνιο, και ανέλαβε να εφαρμόσει το νέο διορθωμένο Πρόγραμμα. Που για πρώτη φορά όχι μόνο έπιανε τους στόχους του, αλλά συχνά τους ξεπερνούσε!
Του το αναγνώρισε αυτό κανείς; Όχι!
Στο μεταξύ, μαζί με το Βενιζέλο, επί διακυβέρνησης Παπαδήμου «κούρεψαν» 105 δισεκατομμύρια χρέους! Το μεγαλύτερο κούρεμα που έχει γίνε ποτέ διεθνώς!
Κι ύστερα από μερικούς μήνες, επί διακυβέρνησης Σαμαρά πλέον, κούρεψε κι άλλα 20 δισεκατομμύρια με «επαναγορά κάτω από άρτιο» (στο ένα τρίτο της ονομαστικής τιμής των παλαιών ομολόγων).
Το συνολικό χρέος μειώθηκε τότε μέσα σε έξη μήνες, ονομαστικά κατά 125 δισεκατομμύρια, και σε όρους «Καθαρής Παρούσης Αξίας-NPV» (δηλαδή μαζί με τη μείωση επιτοκίων στο χρέος που παρέμεινε) κατά 175 δισεκατομμύρια! Και μάλιστα χωρίς «να ανοίξει ρουθούνι»…
Αυτά δεν έχουν γίνει ποτέ και πουθενά στο παρελθόν.
Μόνο γι’ αυτά θα έπρεπε και τους δύο να τους είχαν κάνει… «εικόνισμα»!
Τους το αναγνώρισε κανείς; Όχι!
Στο Ζάππειο-1 ο Σαμαράς μίλησε ακόμα και για την «αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου», ακίνητης και μη. Δηλαδή έβαλε για πρώτη φορά συνολικά την ατζέντα των αποκρατικοποιήσεων. Όχι περιπτωσιακά: Λίγο από εδώ, λίγο από κει. Συνολικά!
Έπεσαν να τον «φάνε»! Ο ΓΑΠ απειλούσε να βγάλει νόμο και να το… «απαγορεύσει»! Το ΔΝΤ λίγο αργότερα το κατάλαβε, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τελικά το προσυπέγραψε και αργότερα ως κυβερνητικός εταίρος του Σαμαρά συνέβαλε στην υλοποίησή του.
Και επί διακυβέρνησης Σαμαρά προχώρησε το πρώτο μεγάλο κύμα αποκρατικοποιήσεων: ΔΕΣΦΑ, «Ελληνικό», Μαρίνες, Εκατοντάδες ακίνητα του δημοσίου, περιφερειακά αεροδρόμια, «μικρή ΔΕΗ»! Μόνο από αυτά, 5-7 δισεκατομμύρια θα εισέρρεαν στο δημόσιο ταμείο. Κι ήταν μόνον η αρχή…
Τα επόμενα: Συμβάσεις παραχώρησης αυτοκινητόδρομων, συμβόλαια έρευνας ή εξόρυξης φυσικών πόρων (αερίου κλπ), «παράκτιο μέτωπο», μπορούσαν να φτάσουν κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς τα 10 δισεκατομμύρια επί πλέον. Κι υπήρχαν κι άλλα, ασφαλώς…
Ο Σαμαράς τα διακήρυξε και τα έκανε, Ενώ άνοιξε το δρόμο για πολλά περισσότερα.
Αλλά δεν του το αναγνώρισε κανείς! Η σχεδόν…
Τώρα τα προσυπέγραψε και ο Τσίπρας, αν και δεν τα πιστεύει.
Καμιά «συγγνώμη» για όσα έλεγε στο παρελθόν;
Ούτε ψίθυρος «συγγνώμης»…
Δείτε ακόμα ένα μεμονωμένο παράδειγμα: Η άρση του Cabbotage στην κρουαζιέρα. Η Ελλάδα, λόγω της τεράστιας ακτογραμμής της, θα έπρεπε να ήταν, εδώ και χρόνια, «η πατρίδα της κρουαζιέρας»…
Κι όμως η κρουαζιέρα ήταν σχεδόν «απαγορευμένη» στην Ελλάδα! Με αποτέλεσμα να χάνονται δισεκατομμύρια κάθε χρόνο από τον Τουρισμό (που έχει τεράστια «διάχυση εισοδήματος» στα λαϊκά στρώματα).
Ο Σαμαράς το έθεσε αυτό από την πρώτη στιγμή που βγήκε Πρόεδρος της ΝΔ. Το επαναλάμβανε σε κάθε ομιλία του. Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ στην αρχή ήταν αντίθετο. Μετά, επί Βενιζέλου, άλλαξε γνώμη και το υιοθέτησε. Επί κυβέρνησης Παπαδήμου, με στήριξη και επιμονή Σαμαρά, το ξεκίνησε ο Άδωνης, ως υπουργός Ναυτιλίας τότε. Και επί Σαμαρά ολοκληρώθηκε. Σήμερα, και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες, σώζεται ο Τουρισμός μας από τα χρήματα που φέρνει η Κρουαζιέρα!
Καμιά «συγγνώμη» στο Σαμαρά για όσα του έσουρναν όταν επέμενε; Καμία!
Καμία αναγνώριση του μεταρρυθμιστικού του έργου; Απολύτως καμία…
Κι ακόμα δεν σας είπα τίποτε! Δεν σας είπα για την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ (μεταρρυθμίσεις στις αγορές εμπορευμάτων και υπηρεσιών που έχουν γίνει κι έχουν αποδώσει παντού στον κόσμο, αλλά στην Ελλάδα έμεναν «άπιαστο όνειρο). Επί Σαμαρά έγιναν κατά 85%. Σε μερικές περιπτώσεις έγιναν πράγματι «μισές» (λόγω αντιστάσεων, αντιδράσεων κλπ.) Αλλά καλύφθηκε τεράστιο έδαφος υστέρησης της χώρας και της ανταγωνιστικότητάς της.
Δεν σας είπα για την ΑΟΖ, πώς το Σεπτέμβριο του 2012η κυβέρνηση Σαμαρά σταμάτησε την προσπάθεια της Τουρκίας να πουλήσει «οικόπεδα» της Ελληνικής ΑΟΖ (νότια του Καστελλόριζου). Και πώς αργότερα, με περίτεχνους χειρισμούς, πείσθηκε η Αίγυπτος, για πρώτη φορά να διαπραγματευθεί με Ελλάδα και Κύπρο την ΑΟΖ της περιοχής, αφήνοντας απ’ έξω την Τουρκία, που διεκδικεί μεγάλο κομμάτι στην ίδια περιοχή.
Αληθινό «διπλωματικό πραξικόπημα» το χαρακτήρισε τότε ο Τουρκικός τύπος!
Αληθινό διπλωματικό τετελεσμένο σε βάρος της Τουρκίας, το Δεκέμβριο του 2014. Για πρώτη φορά «τρίτη» χώρα της περιοχής αγνόησε τις τουρκικές αιτιάσεις και «νομιμοποίησε» πλήρως τις ελληνικές θέσεις.
Αναγνωρίστηκε τίποτε απ’ όλα αυτά; Όχι!
--Η αλλαγή του Μνημονίου, ήταν ή δεν ήταν μεγάλη μεταρρυθμιστική και διαπραγματευτική τομή;
--Η ατζέντα των αποκρατικοποιήσεων, που την έβαλε ο Σαμαράς και τώρα την έχουν προσυπογράψει όλοι, ήταν ή δεν ήταν μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή.
--Η μετατροπή του τεράστιου ελλείμματος που παρέλαβε σε πρωτογενές πλεόνασμα – «ανθεκτικό» μάλιστα, όπως αποδείχθηκε – ήταν η δεν ήταν μεγάλη τομή;
--Η επιμονή του στην σταδιακή μείωση φόρων (όλων των φόρων) που και την εξήγγειλε και την άρχισε και την επέβαλε και την προχώρησεο Σαμαράς, ήταν ή δεν ήταν μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή;
--Οι εκατοντάδες αλλαγές στις αγορές εργασίας, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, ενεργείας, που τις εξήγγειλε τις νομοθέτησε, τις ψήφισε, και τις εφάρμοσε (ανέφερα αρκετές ενδεικτικά προχθές, μερικές σήμερα, κι άλλες δεν τις έχω αναφέρει καθόλου) που βελτίωσαν τη θέση της Ελλάδας στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας κατά 40—50 θέσεις διεθνώς, ήταν ή δεν ήταν μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή;
--Το ξεμπλοκάρισμα της ΑΟΖ που ήταν απαγορευμένη λέξη για τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι πριν τέσσερα πέντε χρόνια και τώρα η Ελλάδα έχει βρεθεί σε πλεονεκτική θέση, ήταν ή δεν ήταν μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή.
--Η μείωση της φοροδιαφυγής στο ΦΠΑ που σημειώθηκε το 2014 - και αναγνωρίζεται σήμερα από την Κομισιόν ως η μεγαλύτερη μείωση φοροδιαφυγής που επιτεύχθηκε τη χρονιά εκείνη σε ολόκληρη την Ευρώπη - ήταν ή δεν ήταν αποτέλεσμα μεγάλων τομών;
Τώρα η τάση έχει αντιστραφεί πάλι και η φοροδιαφυγή στο ΦΠΑ διογκώνεται επικίνδυνα…
Τι απ’ αυτά αναγνωρίστηκε στο Σαμαρά (και σε όλη την κυβέρνησή του); Ελάχιστα!
Και καλά οι «λαϊκιστές». Λαϊκιστές είναι, τι περιμένεις;
«Πίσσα και πούπουλα»!
Αλλά τι απ’ όλα αυτά του αναγνώρισαν, τουλάχιστον, οι φερόμενοι ως «μεταρρυθμιστές»; Τίποτα!
Ε λοιπόν, για να το πω ωμά: Αν θέλετε να υπάρξει μεταρρυθμιστικό μέλλον σε αυτό τον τόπο, πρώτα πρέπει να αναγνωρίσουμε και να τιμήσουμε το μεταρρυθμιστικό παρελθόν!
Κι όχι διάφοροι «φλούφληδες» να βγαίνουν δεξιά και αριστερά και να ισοπεδώνουν το χάλι του ΣΥΡΙΖΑ με τους «προηγούμενους»!
Δεν είναι ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά με το ΣΥΡΙΖΑ!
Ούτε με τους «προηγούμενους»…
Ούτε από πλευράς μεταρρυθμίσεων, ούτε από πλευράς δημοσιονομικής διαχείρισης...
Σε τίποτε δεν μοιάζει η κυβέρνηση Σαμαρά, ούτε με ό,τι προηγήθηκε, ούτε με ό,τι ακολούθησε.
Αν θέλετε να γίνουν κι άλλες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα (που είναι απαραίτητο για την επιβίωσή της), πρέπει απαραιτήτως να αναγνωρίσουμε τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει!
Και να τις κρατήσουμε όρθιες, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τις κατεδαφίσει…
Ο Σαμαράς ως πολιτικός έτσι κι αλλιώς δικαιώθηκε πλήρως.
Δικαιώθηκε γιατί, όπως πολύ σωστά είπε προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αρκεί να ρωτήσει κανείς κάποιον στο δρόμο, «πότε ήταν καλύτερα στα τέλη του 2014 ή τώρα;», για να το καταλάβει. Απλά πράγματα...
Ο Σαμαράς ως πολιτικός δικαιώθηκε, λοιπόν! Και είναι ίσως ο μόνος πρώην πρωθυπουργός που τον νοσταλγούν τόσο σύντομα από την αποχώρησή του.
Εκείνο που μένει είναι να αναγνωριστεί το μεταρρυθμιστικό έργο του Σαμαρά. Γιατί μόνον έτσι θα έχουν και μέλλον οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.
Όχι τόσο για τον ίδιο το Σαμαρά.
Αλλά για τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.
Δεν είναι «ηθικό» το θέμα μόνο…
Δεν είναι «προσωπικό» (για το Σαμαρά ή για την υστεροφημία του)…
Αφορά όλους μας! Αφορά το μέλλον του τόπου…
Οι πραγματικοί μεταρρυθμιστές οφείλουν να αναγνωρίζουν και να τιμούν όσους ξεκίνησαν και «μάτωσαν» για να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις.
Αλλιώς ΔΕΝ είναι μεταρρυθμιστές…
Λαϊκιστές είναι κι αυτοί! Από τους χειρότερους. Η απλώς καραγκιόζηδες…
Τόσο απλά.
antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου