Αριστερές πομφόλυγες

Ολα τα δεινά που βιώνει ο τόπος τα χρόνια της κρίσης οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει ποιο οικονομικό σύστημα -και κατ' επέκταση ποιο πολίτευμα- θα πρέπει να έχουμε. Η δήλωση του Αριστείδη Μπαλτά κατά την ψήφιση της σύμβασης παραχώρησης του Ελληνικού ότι πρόκειται για έναν συμβιβασμό ύστερα από μια ήττα που υπέστη η κυβέρνηση λόγω των ανάποδων συσχετισμών στην Ευρώπη αναδεικνύει παιδαγωγικά αυτό ακριβώς.
Τακτικισμοί και ανασύνταξη δυνάμεων, μέχρις ότου οι συσχετισμοί αλλάξουν και οι καταστάσεις το επιτρέψουν ώστε να προχωρήσουμε στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είναι η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την «ήττα» που υπέστη τον δραματικό Ιούλιο του 2015. Ετσι, η πρώτη αξιολόγηση μισοέκλεισε σχεδόν έναν χρόνο μετά! Και σε τι διαφέρει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ από τους «γερμανοτσολιάδες σαμαροβενιζέλους», θα ρωτούσε κάποιος αφελής. Στο ότι αυτός θέλει να αλλάξει το οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, ενώ εκείνοι δήθεν το υπηρετούσαν!
Κατά τα άλλα, ο κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ στην προώθηση των πιο ακραίων πολιτικών, που οι αστοί πολιτικοί που κυβέρνησαν πριν από αυτόν ούτε καν διανοούνταν να υλοποιήσουν, όπως το υπερταμείο, το οποίο απέρριπταν ασυζητητί κάθε φορά που τους το ζητούσαν, είναι εντυπωσιακός. Διότι, ακριβώς, δικαιολογείται ιδεολογικά με όρους όπλου παρά πόδα... Κι όμως, αυτή η αερολογία βρίσκει ακροατές στην Ελλάδα!
Διότι είμαστε η μόνη χώρα στην οποία δεν έγιναν αντιληπτοί οι λόγοι για τους οποίους κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ. Κι αυτό γιατί στη χώρα μας είχαμε ήδη εμβολιασθεί απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη, αποκαλώντας συστηματικά τον σοσιαλισμό εκείνο «υπαρκτό». Είχαν φροντίσει γι' αυτό οι αριστερές πομφόλυγες που κυριάρχησαν ιδεολογικά στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Τάχα, για τους αριστερούς, ο υπαρκτός δεν ήταν σοσιαλισμός. Αλλος ήταν ο σοσιαλισμός των ονείρων τους. Είχε, όμως, πεθάνει κάπου μεταξύ Λένιν και Στάλιν, όταν κανείς μας δεν είχε γεννηθεί για να θυμάται.
Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον Λαό στην εξουσία, όμως, το θυμόμαστε. Οι αριστεροί έλεγαν τότε πως τάχα ούτε αυτό ήταν Αριστερά. Σήμερα λένε τα ίδια ακριβώς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και για την Κούβα, τη Βόρειο Κορέα, τη Βενεζουέλα κ.ο.κ. Αυτοί δεν είναι αριστεροί! Μπα, και τι είναι, σύντροφοι; Κι αν δεν είναι αυτοί αριστεροί, πού είναι οι πραγματικοί αριστεροί που κυβέρνησαν επιτυχώς έναν τόπο αριστερά, να τους γνωρίσουμε επιτέλους; Στον Αρη;
Η Ελλάδα ζει με το όνειρο μιας Αριστεράς που όταν κυβερνά απογοητεύει, μέχρι η απογοήτευση να ξεχαστεί, ώσπου να γεννηθεί η επόμενη αριστερή αυταπάτη. Στη χώρα μας η Αριστερά απέδειξε ότι δεν πρόκειται ποτέ να κυβερνήσει αριστερά. Ιδεολογικά (και όχι μόνο), είναι σήμερα υπεύθυνη για την κατάντια στην οποία οδηγήθηκε ο τόπος, λόγος για τον οποίο, όπως έλεγε ένας παλιός... αριστερός, δεν δικαιούται διά να ομιλεί. Είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση, είτε όχι.
ethnos.gr


Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK