Από την άλλη πλευρά, όμως, ο Αντιπρόεδρος της ΝΔ έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής σε κυβερνητικές θέσεις, ως Υπουργός Ναυτιλίας και ως Υπουργός Υγείας, όπου ξεκινώντας από το μηδέν, με σκληρή δουλειά, πρακτική αντίληψη και μεταρρυθμιστικό δυναμισμό, εξοικονόμησε πόρους, εφάρμοσε πρακτικές λύσεις και παρήγαγε απτά αποτελέσματα, κάτι δυστυχώς σπανίζον στη σύγχρονη πολιτική σκηνή. Μπορεί, άραγε, να προσφέρει ουσιαστικά στα νέα καθήκοντα που του ανέθεσε ο Πρόεδρος της ΝΔ, αντί να περιοριστεί στις… κοκκορομαχίες με τον νυν Υπουργό Άμυνας, τις οποίες προσμένουν για λόγους εντυπωσιασμού τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης;
Ο τομέας της Εθνικής Άμυνας στη σημερινή Ελλάδα της μακρόχρονης οικονομικής και αξιακής κρίσης, έχει τεράστια ανάγκη από ηγεσία με διάθεση και ικανότητες σκληρής δουλειάς, μεταρρυθμιστικής νοοτροπίας και πρακτικής αντίληψης. Έχοντας πληγεί βάναυσα από αλόγιστες και υπερβολικές περικοπές πόρων, κινείται στα όρια της αντοχής του και απαξιώνεται γοργά, λόγω της παλαίωσης των κύριων οπλικών συστημάτων και πλημμελούς φροντίδας των υποδομών. Χρειάζεται, λοιπόν, εξαιρετική αποτελεσματικότητα στη διαχείριση των ισχνότατων πόρων του και σε αυτό, κρίνοντας τουλάχιστον από τη θητεία του στο Υπουργείο Υγείας, ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορεί να δώσει αποτελεσματικές λύσεις – ειδικά μάλιστα αν φτάσει να γίνει Υπουργός, οπότε και θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να χρεωθεί μέχρι και την κατάρρευση του αμυντικού μηχανισμού της χώρας.
Τέτοιος κίνδυνος υφίσταται ήδη διότι, λόγω της παρατεταμένης αδιαφορίας ή αδυναμίας της πολιτικής ηγεσίας των παρελθόντων 10 (τουλάχιστον) ετών, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν πλέον πιεστικότατες ανάγκες και αναζητούν λύσεις σε προβλήματα, όπως:
- Διευθέτηση μη μισθολογικού χαρακτήρα αιτημάτων του προσωπικού (στέγαση, μεταθέσεις, συνδικαλισμός)
- Εξοικονόμηση πόρων (έως και εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρώ κατ’ έτος) από αναδιοργάνωση μονάδων, κλείσιμο στρατοπέδων, αξιοποίηση περιουσίας, ομογενοποίηση υλικού, περιορισμό του αμειβόμενου προσωπικού, καταπολέμηση της διαφθοράς
- Ενίσχυση της επάνδρωσης των μονάδων (αύξηση της διάρκειας της θητείας τουλάχιστον κατά 2-3 μήνες, καταπολέμηση της ανυποταξίας, περιορισμός των «βυσματικών» θέσεων)
- Ουσιαστική βελτίωση της εκπαίδευσης στρατευσίμων και εφέδρων
- Συνεργασία και προγραμματισμός αξιοποίησης υλικού και προσωπικού των Σωμάτων Ασφαλείας στην άμυνα της χώρας
- Επέκταση των ικανοτήτων Κυβερνητικού Πολέμου των Ενόπλων Δυνάμεων
- Εξυγίανση του ωφέλιμου τμήματος της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας (π.χ. ΕΑΒ)
- Διασφάλιση της επάρκειας ανταλλακτικών, αναλωσίμων και διαθεσιμότητας των οπλικών συστημάτων
- Επείγουσα προμήθεια αξιόλογου μεταχειρισμένου υλικού από συμμαχικές χώρες
- Δρομολόγηση νέων (χρονοβόρων και πανάκριβων) εξοπλιστικών προγραμμάτων
Τα ανωτέρω (και πολλά ακόμα) ζητήματα, απαιτούν μεταρρυθμίσεις που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται καν (πόσω μάλλον να υποστηρίζουν) οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων. Για την ακρίβεια, πολύ περισσότερα γνωρίζουν για την άμυνα οι συντελεστές των σοβαρών ιστοσελίδων του χώρου, παρά η πολιτική ηγεσία, η οποία δεν ενδιαφέρεται καν να πληροφορηθεί τι συμβαίνει αφού, ελλείψει χρημάτων για προμήθειες, ο χώρος έχει καταντήσει να ενδιαφέρει ως επί το πλείστον για την ικανοποίηση ρουσφετολογικών αιτημάτων εν δυνάμει ψηφοφόρων.
Έχει η Ελλάδα πόρους διαθέσιμους για την άμυνα – και ειδικά για νέους εξοπλισμούς; Όχι βέβαια! Οδεύει η πατρίδα μας προς οιονεί αφοπλισμό, δια της απαξίωσης των οπλικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων στις επόμενες 1-2 δεκαετίες, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων; Ασφαλώς! Αυτό είναι το τραγικό δίλημμα που καλείται να αντιμετωπίσει η πολιτική ηγεσία.
Η νυν κυβέρνηση δεν δείχνει να πολυνοιάζεται και η επόμενη (δηλαδή, πιθανώς η ΝΔ) επίσης φαίνεται προσηλωμένη στο δόγμα «δεν γίνεται τίποτα αν δεν βρούμε λεφτά». Να λοιπόν πού χρειάζεται ένας δημιουργικός πολιτικός – στα δύσκολα! Τα οποία ίσως να μην είναι και ακατόρθωτα, αν αναζητήσουμε έξυπνες λύσεις. Πέραν των περικοπών από άλλους τομείς (π.χ. από ορισμένα προνομιακώς επιδοτούμενα συνταξιοδοτικά ταμεία ΔΕΚΟ) και της αναζήτησης επιπλέον εσόδων (π.χ. από ειδικό φόρο ή εκστρατεία χρηματοδότησης από τον απανταχούν Ελληνισμό), μεγάλα οικονομικά οφέλη αναμένονται εάν, για παράδειγμα, μετατρέψουμε τις αμυντικές δαπάνες σε αναπτυξιακές επενδύσεις, έως και σε μέσο για να επιτύχουμε αναστροφή του brain drain.
Παρομοίως θετικά αποτελέσματα θα υπάρξουν με την αξιοποίηση των αμυντικών δαπανών ως μέσο διπλωματικής πίεσης, «ανοίγοντας» τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα (ύψους 15-20 δις Ευρώ ως την επόμενη δεκαετία), τουλάχιστον σε επίπεδο πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος, ώστε όταν βρεθούν κάποια χρήματα να μην χρειαζόμαστε άλλα 2-3 χρόνια στις διαδικασίες. (Σημειωτέον ότι, μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, σειρά δημοσιευμάτων σε μεγάλα ΜΜΕ αναδεικνύει το οξύτατο αμυντικό πρόβλημα της χώρας, σε αντίθεση με τη σιγή που παραδοσιακά ετηρείτο. Μάλλον δεν πρόκειται για σύμπτωση, ούτε για απλό πατριωτικό ενδιαφέρον – αλλά ακόμα και έτσι, ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει κάτι θετικό, έστω και η δρομολόγηση 2-3 κατεπειγόντων προγραμμάτων όπως η αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών F-16 και των φρεγατών Meko 200, με τη δέουσα προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία.)
Διαθέτει, άραγε, την διορατικότητα και την στρατηγική αντίληψη ο Άδωνις Γεωργιάδης να αντιληφθεί και να επιδιώξει τα ανωτέρω; Ας το ελπίσουμε! Αναμφίβολα, το έργο που αναλαμβάνει, έστω και από την άνευ ουσιαστικών αρμοδιοτήτων θέση του Τομεάρχη σε μια σκιώδη κυβέρνηση, είναι πολύ δύσκολο. Εφ’ όσον θελήσει να ασχοληθεί σοβαρά με την ουσία (και όχι μόνο την επικοινωνία, την τακτική ή τα συνδικαλιστικού τύπου ζητήματα που απασχολούν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων), θα πρέπει να εργαστεί σκληρά, να ενημερωθεί αναλυτικά, να συλλέξει και να λάβει υπ’ όψιν του γνώμες, να (συν)διαμορφώσει προτάσεις, να δώσει (όχι πάντα συμβατικές) λύσεις. Ο χρόνος θα δείξει αν θα καταφέρει να φανεί παραγωγικός και ωφέλιμος. Άλλωστε, αρχή άνδρα δείκνυσι (και Τομεάρχη, όχι μόνο Υπουργό).
Επί του παρόντος, εκείνο που καλόπιστα μπορεί να πει κανείς είναι ότι, βάσει της έως τώρα πορείας του και της υπάρχουσας κατάστασης, η οποία απαιτεί πρακτικές, δυναμικές και καινοτόμες λύσεις, ο Άδωνις Γεωργιάδης ίσως αντιπροσωπεύει μια ευκαιρία για την άμυνα. Την Εθνική Άμυνα…
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου