Αυτό όμως που κατέστη πιο εμφανές από οτιδήποτε άλλο, αυτά τα δύο καταστροφικά χρόνια, είναι η άρρωστη σκέψη που επικρατεί στον πυρήνα της αριστερής ιδεολογίας.
Όχι ότι πριν αναλάβουν την εξουσία οι οπαδοί του Στάλιν και του Μαδούρο δεν ήταν ξεκάθαρο το ποιες είναι οι ιδέες τους, αλλά η μανία τους για την καρέκλα τους έχει κάνει να δείξουν κάθε πτυχή της σκέψης τους.
Ο ηγέτης τους, αυτός ο “λαοφιλής” πολιτικός, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία δεν έχει σταματήσει να διχάζει τον λαό, με αποκορύφωμα το άθλιο ψευδεπίγραφο ερώτημα που έθεσε στο “αστείο” δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015.
Οι υπουργοί του σπανίως παραθέτουν έστω και ένα πολιτικό επιχείρημα. Θα πίστευε κανείς πως ο καταγγελτικός και αισχρός τους λόγος θα μετριαζόταν από την στιγμή που εκείνοι θα αναλάμβαναν την διακυβέρνηση. Τουναντίον όμως, το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει πέσει σε τραγικό σημείο. Χαρακτηρισμοί όπως “προδότες” και “Γερμανοτσολιάδες” και εσχάτως αήθεις επιθέσεις ακόμη και στις οικογένειες συναδέλφων τους, από το βήμα της Βουλής, αποτελεί κύρια τακτική της αριστερής κυβέρνησης.
Όσον αφορά στους υποστηρικτές τους, τι να πρωτοπεί κανείς. Σκηνές χάους κάθε τρεις και λίγο από την καμένη Αθήνα, αναχώματα πολέμου σε γειτονιές της πρωτεύουσας και κατεστραμμένες περιουσίες ανθρώπων που δεν φέρουν καμία ευθύνη. Ούτε μία πράξη τους δεν βοηθά στην πρόοδο του τόπου. Το μόνο που αφήνουν πίσω τους είναι στάχτες και θύματα.
Τελευταία αθλιότητα, η θλιβερή επίθεση μέσα από το διαδίκτυο στον Θάνο Πλεύρη και την Άννα Παναγιωταρέα, την ώρα που εκείνοι βρίσκονταν στο νοσοκομείο. Και δε μιλάμε για έναν δύο, αλλά για εκατοντάδες λογαριασμούς χρηστών που έταζαν “ψόφους”.
Όταν απαρνείσαι την πρόοδο και την αριστεία, όταν δεν επιβραβεύεις τον μόχθο και την προσπάθεια, όταν δε μπορείς να προσφέρεις στην πατρίδα σου λόγω των ιδεοληψιών που σε διακατέχουν, όταν θεωρείς ότι ο μόνος τρόπος να αντιδράσεις σε κάτι που δε σου αρέσει, είναι η άρνηση και η καταστροφή, τότε αναγκαστικά οδηγείσαι στο μίσος απέναντι σε όσους παλεύουν για κάτι καλύτερο.
Χρήστος Τσοκάνης
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου