Πολλοί πιστεύουν πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από τυχάρπαστους, εξουσιομανείς ιδεοληπτικούς. Νομίζω πως κάνουν λάθος. Τους υποτιμούν.
Έχουν στρατηγικό σχέδιο, με αρχή, μέση και τέλος και προσπαθούν στο μέτρο των ικανοτήτων τους, να το εφαρμόσουν. Φυσικά και κάνουν λάθη, φυσικά και υφίστανται πολιτικές ήττες, όμως φαίνεται, με την βοήθεια και ενός διευρυμένου διεθνούς ευρωσκεπτικιστικού κλίματος, πως οδηγούν την Ελληνική κοινωνία εκεί που αυτοί θέλουν.
Να ζητήσει η ίδια, την έξοδο από την Ευρωζώνη...
Διάβασα με ενδιαφέρον την... χθεσινή δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό περιοδικού. Παρακολουθώντας την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα περίπου χρόνια και γνωρίζοντας πρόσωπα, νοοτροπίες και καταστάσεις, δεν εξεπλάγην καθόλου με τα ευρήματα της.
Συγκεκριμένα, το 53% πιστεύει πως ήταν λάθος η ένταξή μας στην Ευρωζώνη, έναντι του 38% που πιστεύει το αντίθετο, ενώ το 9% δεν έχει άποψη. Επίσης, το 41% πιστεύει πως η Ευρωζώνη θα διαλυθεί, έναντι 40% που πιστεύει πως θα επιβιώσει. Ένα 19% δεν έχει γνώμη.
Έγραφα παλαιότερα, πως τον Α. Τσίπρα με τον Π. Λαφαζάνη δεν τους χωρίζει η τελική κατάληξη της διαδρομής, αλλά ο δρόμος που θα ακολουθήσουν. Δεν διαφωνούν στο στρατηγικό στόχο, αλλά στο ποια είναι η πιο αποδοτική τακτική για την επίτευξή του. Και οι δύο υποστηρίζουν την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Ο Π. Λαφαζάνης, πολύ πιο έντιμος ιδεολογικά, ήθελε το καλοκαίρι του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευθεί την ανεπανάληπτη ευκαιρία που είχε και καταγγέλλοντας τους Ευρωπαίους να αποχωρήσει από το ευρώ. Η λαϊκή στήριξη, όπως προέκυπτε από το δημοψήφισμα και δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ήταν και μεγάλη και δεδομένη.
Ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δίστασαν μπροστά στο άλμα στο κενό. Μάλλον οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα τον προειδοποίησαν για το τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα μας, αν εγκαταλείψουμε ατάκτως και μονομερώς την Ευρωζώνη, μάλλον θα θυμήθηκε και μια κουβέντα που του είχε πει ο Β. Βενιζέλος σε ανύποπτο χρόνο, και έκανε μια θεαματική στροφή.
Τα έδωσε όλα στους εταίρους–δανειστές μας για να κερδίσει χρόνο, ώστε την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα να την ζητήσει ο ίδιος ο λαός, αγανακτισμένος και κουρασμένος από τη συνεχή επιδείνωση του βιοτικού του επιπέδου. Μάλιστα, ευθύς εξ αρχής, από τις 13 Ιουλίου 2015, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαλαλούσαν προς πάσα κατεύθυνση, πως υπέκυψαν σε έναν στυγνό εκβιασμό και αρνήθηκαν την ιδιοκτησία του αριστερού μνημονίου. Ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν πως ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και όχι στα μέτρα που οι δανειστές τον υποχρεώνουν να πάρει. Αυτοί ευθύνονται για την υποβάθμιση της ζωής των Ελλήνων. Δηλαδή έχουμε μια απόπειρα πλήρους μετάθεσης ευθυνών.
Μα τον πιστεύει κανένας, πέραν των φανατικών; θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει υποστεί ανεπανόρθωτη φθορά, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, όμως το σαράκι του αντι-ευρωπαϊσμού, κατατρώγει σιγά-σιγά την Ελληνική κοινωνία. Και αυτός είναι ο στόχος του και φαίνεται πως τον πετυχαίνει. Τα νούμερα της δημοσκόπησης της Alco, δεν είναι τυχαία. Αποτυπώνουν σήμερα μια κατάσταση που καταγράφηκε για πρώτη φορά στο δημοψήφισμα του 2015 και έκτοτε δεν έχει αλλάξει. Ούτε το 53% που θεωρούν λάθος την ένταξη στην Ευρωζώνη προέκυψε τυχαία, ούτε το 38% των φίλων του ευρώ, καθώς συμπίπτει απολύτως με το ποσοστό του ΝΑΙ.
Πολλοί πιστεύουν πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από τυχάρπαστους, εξουσιομανείς ιδεοληπτικούς. Νομίζω πως κάνουν λάθος. Τους υποτιμούν. Έχουν στρατηγικό σχέδιο, με αρχή, μέση και τέλος και προσπαθούν στο μέτρο των ικανοτήτων τους, να το εφαρμόσουν. Φυσικά και κάνουν λάθη, φυσικά και υφίστανται πολιτικές ήττες, όμως φαίνεται, με την βοήθεια και ενός διευρυμένου διεθνούς ευρωσκεπτικιστικού κλίματος, πως οδηγούν την Ελληνική κοινωνία εκεί που αυτοί θέλουν.
Να ζητήσει η ίδια, την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Σ. Μουμτζής
Οταν θελήσουμε το Grexit
Θοδωρής Γεωργακόπουλος
Κάποια στιγμή το 2017, δεν ξέρουμε ακριβώς πότε, θα συμβεί μια πολύ σημαντική αλλαγή: Κάποια νύχτα (ή ίσως μέρα), ένας άγνωστός μας Έλληνας (ή μια Ελληνίδα) θα σταθεί για λίγο στο δρόμο, (ή στο γραφείο, ή στο σπίτι) και θα πει, “χμ. Για μισό λεπτό. Όσον αφορά την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλάζω γνώμη”. Και από εκείνη τη στιγμή, για πρώτη φορά στην ιστορία, η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών θα δηλώνουν ότι επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και την έξοδό της από τη ζώνη του ευρώ. Δεν ξέρουμε ακριβώς πότε θα συμβεί αυτό, καθώς αυτά τα πράγματα δύσκολα μετριούνται με ακρίβεια, αλλά η τάση τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά ξεκάθαρη, την τεκμηριώνουν πολλαπλές έρευνες κοινής γνώμης από ελληνικούς και ξένους φορείς σε βάθος χρόνου και, πλέον, αν δεν μεσολαβήσει κάποιο θεαματικά θετικό γεγονός, είναι αρκετά ασφαλές να μαντέψει κανείς τι θα συμβεί. Πιθανότατα μέσα στη χρονιά που διανύουμε, το πράγμα θα γυρίσει.
Το πού θα οδηγήσει αυτή η σημαντική εξέλιξη είναι λιγότερο προφανές. Είναι όμως σίγουρο ότι πολιτικές δυνάμεις έτοιμες να αδράξουν την ευκαιρία και να εκπροσωπήσουν πολιτικά τη νέα ελληνική αντιευρωπαϊκή πλειοψηφία υπάρχουν. Είναι διαθέσιμες, ψημένες στη μάχη του λαϊκισμού και πολύ ορεξάτες. Αν η πολιτική συγκυρία τους επιτρέψει να υλοποιήσουν τη βούληση του λαού (κάτι όχι πάντα αυτονόητο), το Grexit θα ξαναγίνει μια πολύ πιθανή εξέλιξη, πολύ σύντομα.
Βεβαίως, θα είναι αυτοκτονία. Το να πρέπει το 2017 να αναφέρουμε ότι η έξοδος από την Ευρώπη και το κοινό νόμισμα για μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι αυτοκτονία είναι περιττό -ή, έστω, θα έπρεπε να είναι. Μια χώρα που έχασε το 25% του ΑΕΠ της με ανείπωτες θυσίες, θα επιλέξει συνειδητά να ακυρώσει ολοκληρωτικά αυτές τις θυσίες και να χάσει το 50% του ΑΕΠ της (μετριοπαθής εκτίμηση). Είναι σα να σου κάνουν μείωση μισθού και να κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου, και εσύ να νομίζεις ότι όλα θα λυθούν αν πηδήξεις από τον 5ο όροφο. Γι’ αυτό πολλοί από εμάς θεωρούν το σενάριο αδύνατο. Ακόμα και τώρα, που όλο και περισσότεροι πάνσοφοι Έλληνες αποφασίζουν ότι τελικά ναι, αυτή είναι η λύση. Να πηδήξουμε από τον 5ο.
Δύο πράγματα έχω να πω σε όσους το θεωρούν αδύνατο: Πρώτον, θυμηθείτε όλα τα υπόλοιπα πράγματα που θεωρούσατε αδύνατο να συμβούν από το 2009 και μετά. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να σας αρκεί, πια, ώστε τίποτε να μην θεωρείτε αδύνατο. Δεύτερον, σκεφτείτε το εξής: Έστω ότι η Ελλάδα του 2022 θα είναι κάτι σαν Βενεζουέλα χωρίς πετρέλαιο, με ουρές στα σούπερ μάρκετ, πληθωριστικές δραχμές και πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση. Φανταστείτε για λίγο ότι τηλεμεταφέρεστε σε εκείνη την Ελλάδα, φανταστείτε για λίγο ότι ζείτε σ’ αυτή την κόλαση. Από εκεί, πώς θα βλέπατε την Ελλάδα του 2017; Πώς θα περιμένατε να μοιάζει, τι κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά θα έπρεπε να έχει ώστε πέντε χρόνια μετά να έχει μετεξελιχθεί στην κόλαση που ζείτε;
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που είναι η Ελλάδα σήμερα. Η Ελλάδα του 2017, με δικαστές που δικαιώνουν έναν κύριο που λέει ότι έχει 600 φανταστικατομμύρια, με το “εθνικό νόμισμα” trending topic, τους Ναζί και το Λεβέντη στη Βουλή, τον Πολάκη και το Ζουράρι στην κυβέρνηση, πώς δεν είναι μια χώρα έτοιμη να καταρρεύσει, πανέτοιμη ηθικά, διανοητικά, κοινωνικά και οικονομικά για να πηδήξει από τον 5ο;
Αν κάτι αποδεικνύουν τα τελευταία σαράντα χρόνια ειρήνης, (δανεικής) ευμάρειας και γεωπολιτικής σταθερότητας είναι πως το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος που δεν διοικείται και οι Έλληνες ένας λαός που δεν κυβερνιέται. Είχαμε ως χώρα μια μοναδική ευκαιρία να φτιάξουμε ένα κράτος σύγχρονο, πλούσιο, δημιουργικό ή, έστω, για να μην είμαστε και πλεονέκτες, βιώσιμο. Είχαμε όλα τα μέσα διαθέσιμα, ελευθερία, δημοκρατία, δάνεια, ακόμα και δεκάδες δισεκατομμύρια χαρισμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για υποδομές και ανάπτυξη, πράγματα αδιανόητα για άλλα κράτη, είχαμε τα πάντα και τι κάναμε; Τι πετύχαμε; Τι έχουμε να δείξουμε σήμερα, ως αποτέλεσμα όλων αυτών, εμείς, οι αλλόφρονες χρεοκοπημένοι; Οι μελλοντικές γενιές, αν υπάρξουν (μην ξεχνάμε ότι σε 14 ημέρες αποκτά τον έλεγχο των πυρηνικών ο Τραμπ) θα μας βλέπουν με οίκτο και με απορία. Θα διαβάζουν την ιστορία μας και θα κοιτάζουν τα βιντεάκια με τον Πολάκη όπως εμείς κοιτάζουμε παλιούς συγγενείς του ανθρώπινου είδους, τους λεμούριους να πετάνε τα κακά τους στους επισκέπτες του ζωολογικού κήπου. Και τα βιβλία ιστορίας τους θα έχουν σημειωμένες διάφορες ημερομηνίες κομβικές προς το μεγάλο ελληνικό άλμα από τον 5ο στο κενό: Το 1981, το 2001, το 2010, το 2015.
Και, ασφαλώς, πιθανότατα κι εκείνη τη στιγμή το 2017. Τότε που το πράγμα γύρισε.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου