Νωρίς σήμερα το πρωί, καβάλα στη μηχανή μου, ντυμένος σαν αστακός λόγω της παγωνιάς, βρέθηκα για επαγγελματικό λόγο κάπου στην Άνω Κυψέλη, σε έναν λόφο που στρατηγικά δεσπόζει στην περιοχή, ενώ από κάτω η πολύβουη Αθήνα απλωνόταν νωχελικά στα πόδια του. Δεξιά, μια κλούβα των ΜΑΤ μού έκλεινε τον δρόμο. Αποφάσισα να πάω ευθεία και να κάνω τον κύκλο ώστε κάποια στιγμή να φθάσω στην επαγγελματική μου συνάντηση… Κι άλλη κλούβα μπροστά μου! ”Τι στο διάολο συμβαίνει εδώ, στις αετοφωλιές απέναντι από τα Τουρκοβούνια;” σκέφτηκα. Έβγαλα το κράνος μου και πλησίασα τα νέα παιδιά των ΜΑΤ, που μέσα στο αγιάζι, κουκουλωμένα με τα μαύρα τους σκουφιά, με κοίταζαν διερευνητικά καθώς πλησίαζα για να ρωτήσω τι συμβαίνει… και τότε κατάλαβα! Βρισκόμουν μια αναπνοή από το κάστρο του άρχοντα αυτής της χώρας! Βρισκόμουν λίγο πριν από την κατοικία του Αλέξη του Τσίπρα, σε μια κατά τ’ άλλα λαϊκή γειτονιά, αλλά με τη δυνατότητα της απόλυτης φύλαξης και του εύκολου ελέγχου. Ένας κάτοικος της περιοχής, ακούγοντας τη στιχομυθία μου με τους αστυνομικούς, με πλησίασε καθώς ανέβαινα πάλι στη μηχανή… "Δεν είναι δα και τόσο ταπεινό το σπιτάκι του πρωθυπουργού μας…" μου είπε. "Μην ακούτε τις μπούρδες… Είναι 115 πάνω και 115 κάτω, δηλαδή 230 τ.μ. στο σύνολό του… Το αγόρασε κοψοχρονιά στο όνομα της αδελφής του από έναν χρυσοχόο που αυτοκτόνησε, μέσω των κορακιών των πλειστηριασμών… Το αγόρασε για ένα κομμάτι ψωμί από την οικογένεια του χρεοκοπημένου επιχειρηματία. Βρήκαν τη συγκεκριμένη οικογένεια σε ανάγκη και της το άρπαξαν για ψίχουλα…".
Δεν ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση, μιας και δεν γνώριζα την υπόθεση, αλλά και για να πω την αλήθεια, είτε έμενε σε ενοίκιο όπως ισχυρίζεται, είτε το
πήρε από την οικογένεια του επιχειρηματία αντί πινακίου φακής, καρφί δεν μου καιγόταν. Τον άνθρωπο αυτόν, ούτως ή άλλως, ποτέ δεν τον συμπάθησα, διότι στη ζωή μου είχα μάθει να οσμίζομαι τους "παραμυθάδες” και τους "αριβίστες”, όποιον μανδύα και αν πρόβαραν, ακόμα και αν άνθρωποι, όπως αυτός ο συγκεκριμένος -ο πρωθυπουργός της χώρας-, έχουν την ευφυΐα να αντιλαμβάνονται την ποιοτική διάσταση των ποσοτικών δεδομένων, χτίζοντας όμως πολιτικούς κλαυσίγελους και κοινωνικά εκτρώματα, προχωρώντας στον δρόμο που οι ίδιοι σχεδίασαν, αφήνοντας πίσω τους την οσμή μιας πρωτόγνωρης για τον τόπο δυστυχίας, που μάλλον δεν τους στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους προς την απόλυτη βενεζουελοποίηση της χώρας. Το πέρασμα του πρωθυπουργού από τις σταλινικές ομάδες διαφώτισης του έχει προσφέρει ένα χρήσιμο εργαλείο… αυτό του συνωμοτισμού.
Ηγείται ενός συνονθυλεύματος αριστερίστικων πολιτικών ομάδων, ορισμένες από τις οποίες είναι τόσο σταλινικές και αναρχοαυτόνομες, που έχουν παρασημοφορηθεί από το Κεντρικό Συμβούλιο της Πλατείας των Εξαρχείων για τις δολιοφθορές στη Δημοκρατία, μέσα από την καλλιέργεια της αγανάκτησης, των εμπρησμών των μέσων μαζικής μεταφοράς, των καταστροφών σε δημόσια κτίρια και σε περιουσίες απλών καθημερινών ανθρώπων, αλλά και για το πλιάτσικο που επιδίδονται, για την αυτοχρηματοδότηση της διατεταγμένης αποστολής τους. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η πολύπαθη Αθήνα διανύει ίσως την πιο ήρεμή της περίοδο, μετά την υφαρπαγή της εξουσίας από το αρνητικής πολιτικής αισθητικής συνονθύλευμα που βρίσκεται στην εξουσία, σαν η αύξηση της φτώχειας να ήταν αυτό που αποζητούσαν οι "παλλόμενες πλατείες” για να σταματήσουν να εκρήγνυνται στον παλμό μιας εξυπηρετικής, για την προσχεδιασμένη αγανάκτηση, κραυγής. Ήταν όλα αποτέλεσμα μιας κουλτούρας δολιοφθοράς απέναντι στη συντεταγμένη αστική Δημοκρατία. Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια τεχνογνωσία ανατροπής, βγαλμένη μέσα από τα σταλινικά εγχειρίδια της ποδηγέτησης, της εξαπάτησης και του ελέγχου των μαζών και του όχλου, που λίγο έλειψε να μπουκάρει στη Βουλή το 2014, μιας μεθόδου που έγινε γι’ αυτόν τον άνθρωπο και τους συντρόφους του τρόπος σκέψης και μοχλός επικράτησης. Γιατί το σχέδιό του απλά ήταν να μπει ο ίδιος στο κάδρο, που ο ίδιος θα πούλαγε στους αφελείς ως δήθεν σχέδιο… να γίνει δηλαδή ο ίδιος… σχέδιο, που υλοποιούνταν και μετεξελισσόταν σε μέθοδο και τεχνική υπονόμευσης κάθε οικονομικής μεταρρύθμισης, σαμποτάροντας συνειδητά και συστηματικά κάθε προσπάθεια εφαρμογής οποιουδήποτε σχεδίου σταθεροποίησης, που θα οδηγούσε την οικονομία και τη ζωή των πολιτών στην επανάκτηση μιας υποτυπώδους έστω ομαλότητας…
Ο Αλέξης ο Τσίπρας διακρίνεται από μια σκληρή κομμουνιστική συγκρότηση και μια επίκτητη αντιπαλότητα απέναντι σε όλ’ αυτά που είναι γνωστά σε όλους ως "Δύση” και "Δυτικός Τρόπος”, αλλά και γενικά στην Ενωμένη Ευρώπη, που όμως δεν προσφέρουν λόγο ύπαρξης σε ανθρώπους όπως ο ίδιος και οι όμοιοί του. Γνωρίζει πως, σε εποχές ευημερίας και ασφάλειας, η κοινωνία η ίδια θα τον ξέβραζε στα αζήτητα, ως γραφικό, ενοχλητικό, αλλά και επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Απεχθάνεται μετά βδελυγμίας τη φυσιογνωμία οποιασδήποτε αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου, κι ενώ δεν έχει τολμήσει ποτέ να το δηλώσει δημόσια, φροντίζει να το τονίζει όποτε του δίνεται η ευκαιρία με τις πράξεις του. Ο στρουθοκαμηλισμός αυτού του έστω προσωρινού πρωθυπουργού είναι παροιμιώδης και σίγουρα θα αποτελέσει στο μέλλον αντικείμενο έρευνας ειδικών στις εμμονές επιστημόνων. Ο νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία αυτής της χώρας, έναν σχεδόν αιώνα μετά από το τέλος του Εμφυλίου, δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο τον θαυμασμό του στον αιμοσταγή κομμουνιστή ηγέτη του Εμφυλίου, που αιματοκύλησε τη χώρα κατασφάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς χωρικών, σαν να θέλει να είναι κληρονόμος της παρακαταθήκης και του τρόπου σκέψης ενός ανθρώπου που επεχείρησε να επιβάλει ένα σύστημα ανελέητα σκληρού κομμουνισμού στη χώρα, αλλά απέτυχε και βρέθηκε να ζει μισότρελος στη Σιβηρία, όπου και κατέληξε, και έμεινε στο σεντούκι της λήθης, μέχρι που μπήκε στο μυαλό του πρωθυπουργού, εγκαταστάθηκε και έχει σκοπό να μείνει για να τελειώσει την παρτίδα. Ο Αλέξης Τσίπρας ανήκει σε εκείνους, που νοητικά συνεχίζουν τον Εμφύλιο αρνούμενοι να θάψουν τα καριοφίλια και τα κονσερβοκούτια. Οι ιδεολογίες αυτές, ακριβώς όπως και οι επικίνδυνες αιρέσεις, μετεξελίσσονται μέσα στον χρόνο και μεταδίδονται όπως τα παράσιτα που αναζητούν νέα θύματα να κατοικήσουν, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό τους. Βέβαια, κάπου εδώ, τα άκρα συναντήθηκαν και έγινε επιτακτική η ανάγκη αναζήτησης ειδικών στην γκεμπελική προπαγάνδα και οι οποίοι εύκολα βρέθηκαν, δημιουργώντας έτσι τον σταλινικό πυρήνα της σκληρότερης γκεμπελικής γραμμής κρούσης.
Η μέθοδος όμως του Αλέξη του Τσίπρα και των... Αποστόλων του, που έχουν ως πρότυπα τον Τσάβες, τον Κάστρο και τον Μαδούρο, απαιτεί σκληρή πειθαρχία και από τους ιθαγενείς και από τα ΜΜΕ, που όμως είχε απέναντί του! Έστρεψε, λοιπόν, πρωταρχικά τα πυρά του προς την κατεύθυνση των ενοχλητικών τηλεοπτικών καναλιών και, για να πούμε την αλήθεια, σχεδόν τα κατάφερε. Αποδυνάμωσε ένα megaλο κανάλι, αποδιοργάνωσε τα υπόλοιπα, έστω και προσωρινά και για ένα μικρό διάστημα αλώνιζε στο… "παπικό” τοπίο… αλλά σύντομα έφαγε τα μούτρα του με την απόφαση του ΣτΕ. Αμέσως μετά στράφηκε κατά του έντυπου Τύπου… Προσεταιρίστηκε την εφημερίδα γνωστού εργολάβου δημοσίων έργων, που πουλάει και τη μάνα του για μερικά έργα… σε εποχές ξηρασίας, και επιτέθηκε στον ΔΟΛ, τον οποίο κατάφερε να πλήξει, αλλά την ξαναπάτησε…! "Βήμα" και "Νέα" συνεχίζουν να κυκλοφορούν, στέλνοντάς του χαιρετίσματα, μέσω ρεπορτάζ και αρθρογραφίας… Ο Αλέξης αφιερώνει ώρες συζητήσεων με τους σοφούς υπερήλικες του κόμματος και τα "πουλέν” του, σχετικά με τις θέσεις σήμερα των πολεμίων της Ευρώπης και αν θα μπορέσει ακόμα να τους αφήσει να νομίζουν ότι αποκαθιστούν τη Δημοκρατία σ’ αυτήν τη χώρα. Πώς οι ψηφοφόροι και με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε υποχείρια ψευδών ειδήσεων, επιτηδευμένων πολιτικών αναλύσεων και της συναισθηματικής λοβοτομής στην οποία υπεβλήθησαν;
Ο βιρτουόζος του τυχοδιωκτισμού Αλέξης Τσίπρας δεν επιθυμεί πολλά, είναι σχετικά λιτοδίαιτος πολιτικά. Στο κάτω κάτω, στο χάος και στην παρανομία μέσα γεννήθηκε πολιτικά και από το χάος και την παραβατικότητα των καταλήψεων και του μίσους για τη συντεταγμένη πολιτεία γαλουχήθηκε. Δεν θα τον ενοχλούσε διόλου να επιστρέψει στο χάος, με τη μόνη διαφορά πως το χάος αυτό που στοχεύει για να παραμείνει στο κάδρο, θα το έχει δημιουργήσει ο ίδιος προς χάριν της δικής του πολιτικής επιβίωσης. Το μόνο που έχει ως στόχο ο επικίνδυνος αυτός πολιτικός τυχοδιώκτης είναι να αυξήσει τα ποσοστά των πολεμίων της αστικής Δημοκρατίας εντός των τειχών και να συμβάλει στην περαιτέρω αύξηση των ευρωσκεπτικιστών στην Ευρώπη. Να εξασφαλίζει, δηλαδή, πως η κρίσιμη αυτή μάζα, όσο κι αν δεν τον αποδέχεται πλέον, όσο κι αν πλέον τον θεωρεί "παιδί του συστήματος”, δεν έχει ακόμα φτάσει στο κόμβο της οριστικής απόρριψης των δικών του ψεύτικων διλημμάτων.
Στο πρώτο επίπεδο της πρωθυπουργικής μεζονέτας όπου η χλιδή της αντίθεσης σε σχέση με τα γειτονικά διαμερίσματα των νεοπτωχευθέντων ιθαγενών αυτής της δευτεροκλασάτης συνοικίας μια ανάσα από το κέντρο, φωταγωγεί τη ματαιοδοξία των συνδαιτυμόνων και εξάπτει την όρεξη για περισσότερη σαμπάνια και χαβιάρι με φρέσκο βούτυρο πάνω σε ζεστή γαλλική μπαγκέτα...
Οι μεταμορφωθέντες σε γκαρσόνες σωματοφύλακες του πρωθυπουργού, με οσφυοκάμπτουσα χαρά και τον δίσκο με τα καλούδια στα χέρια, περιδιαβαίνουν το σαλόνι με τους αγγλικούς δερμάτινους τσέστερφιλντ καναπέδες, τροφοδοτώντας με το απαραίτητο καύσιμο τη συζήτηση που έχει πάρει φωτιά! Είναι το κλασσικό "Champagne Breakfast” της ηγεσίας και των παρατρεχάμενων μιάς γιαλαντζί αριστεράς, που συζητούν εναγωνίως τους πιθανούς τρόπους μετεξέλιξης, ενός αποτυχημένου σχήματος που με κάθε τρόπο προσπαθεί να γαντζωθεί στην προσοδοφόρα εξουσία, σε κεντρώο φορέα... που μάλλον πουλάει περισσότερο. Κάποιοι έχουν αρχίσει ν’ αμφιβάλλουν και ν’ ανησυχούν…
Έχουν αρχίσει να μην πιστεύουν πλέον τυφλά στα παλαιολιθικά μοντέλα σκέψης της ηγεσίας τους, που παραμένει αποκομμένη από την κοινωνία που κοχλάζει επικίνδυνα, στοχοποιώντας τους ως υπευθύνους για την κατακρήμνιση των αξιών, έχοντας αρχίσει ν’ αμφιβάλλει ακόμα και για την αξιοπρέπεια των λαοπλάνων που τους εξαπάτησαν σκαιά και ασύστολα, όμως τη χλιδή της εξουσίας δεν θα την άφηναν για τίποτα. Έτσι, παραμένουν δίπλα της, έστω και ανησυχώντας για τη διάρκεια του πάρτι... Η αριστερίστικη πτέρυγα του αντιδυτικού παραληρήματος παρέμενε πάντοτε ενεργή ως ιδεολογικός μοχλός ενός σοσιαλίζοντος συνονθυλεύματος που ιδρύθηκε αμέσως μετά την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών, αλλά διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, όταν υποχρεώθηκε, υπό την απειλή μιάς ολικής και ασύντακτης χρεωκοπίας, να υπαναχωρήσει και να συνταχθεί υπέρ ενός σχεδίου σταθεροποίησης της οικονομίας και διάσωσης της χώρας από μια επικείμενη καταστροφή. Η μαύρη τρύπα της πολιτικής αυτής της χώρας και η σκοτεινή ύλη που την συνιστά, συνεδρίαζε προκειμένου να βρει την μέθοδο για ν’ απορροφήσει ακόμα περισσότερα καμένα μυαλά πολιτών ώστε να μπορέσει να τροφοδοτήσει τον μηχανισμό αποσάθρωσης της χώρας, με το αναγκαίο καύσιμο. Αποφάσισαν όπως στο παρελθόν, έπραξαν και συνεργάστηκαν, με ακραίους αντικομουνιστές, φασιστικής προέλευσης και δράσης, σε μία υπέρτατη προσπάθεια ελέγχου της χώρας και χαλιναγώγησης του ιθαγενούς πληθυσμού… να συνασπιστούν και τώρα, με ό,τι ήθελε προκύψει… Αριστερές καταβολές και οράματα πετιούνται συλλήβδην στον κάδο των απορριμμάτων.
Η σκοτεινή ενέργεια είναι το πιο περίεργο και πιο κοινό πράγμα στο σύμπαν. Είναι η αιτία της επιτάχυνσης της διαστολής του σύμπαντος ενώ η πυκνότητά του εξαρτάται καίρια από αυτήν. Παρ' όλα αυτά, δεν ξέρουμε και πολλά για τη σκοτεινή ενέργεια, εκτός από εκείνη που νοιώθουμε να διαχέεται στην Ελλάδα… Ο εκφραστής του σύγχρονου σκοταδισμού, πρωθυπουργός της Ελλάδας, προσπαθεί με όλες τις συνωμοτικές δεξιότητες που απέκτησε τα προηγούμενα πέτρινα για το κόμμα του χρόνια, να ηγηθεί ενός κινήματος και να εισβάλει στην ελληνική κοινωνία, με τον ίδιο τρόπο που διαχέεται η σκοτεινή ενέργεια στο σύμπαν.
Η ομήγυρης ήξερε πως ποτέ δεν θα έπρεπε να επιτρέψει, η Ελλάδα να επανακάμψει με οποιονδήποτε τρόπο στην ομαλότητα διότι, αν παρ’ ελπίδα κάτι τέτοιο συνέβαινε, η "Αδελφότητα του Σκότους” δεν θα είχε πλέον λόγο ύπαρξης. Γνωρίζουν τα μέλη της πως, από τη μία είναι υποχρεωμένα να δείχνουν προς τα έξω, πως επιδιώκουν τη χαμένη ομαλότητα, αλλά στην πραγματικότητα, ο μηχανισμός που έχουν κληρονομήσει από την αθρόα προσέλευση των στελεχών του παλαιού ΠαΣοΚ, θα την υπονομεύει και θα σβήνει κάθε ίχνος πιθανής προσέγγισης. Γνωρίζουν οι σταλινικοί ινστρούχτορες, πως εάν αποκατασταθεί η οικονομική ομαλότητα, τότε η ελληνική κοινωνία, που ποτέ δεν είναι ικανοποιημένη από την όποια πραγματικότητα, θα γυρίσει εναντίον τους και θα τους εκδιώξει, με πρώτον τον πρωθυπουργό της απάτης.
Γνωρίζουν επίσης ότι, η συνέχιση της κατάρρευσης της οικονομίας θα οξύνει ακόμα περισσότερο το υπάρχον ρήγμα μεταξύ των ευρωσκεπτικιστών και των οπαδών της Ευρώπης, που σε τελευταία ανάλυση είναι και το στοίχημα του Αλέξη του Τσίπρα… που δεν επιθυμεί να δώσει στον πολίτη την ευκαιρία να ζήσει μια επόμενη μέρα, αλλά να μείνει καταδικασμένος να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά, μέχρι να του γίνει συνήθεια και ο ίδιος να παραμείνει όμηρος των ορέξεων του πρωθυπουργού και του κονκλαβίου του –η απόλυτη θεσμική διάλυση και το απόλυτο πολιτικό αδιέξοδο! Σε καμία περίπτωση, δεν θα συνέφερε την "Αδελφότητα” ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός, γι’ αυτό κάθε περίοδος πολιτικής και κοινωνικής νηνεμίας πρέπει να είναι αυστηρά προσωρινή -ένας ελιγμός για να συνεχιστεί αργότερα το ίδιο έργο και εδώ.
Η διγλωσσία αυτού του είδους της "φέικ” αριστεράς, θα αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο για την εγκαθίδρυση και μονιμοποίηση του αντιδυτικού συνασπισμού αλλότριων, πολιτικά και ιδεολογικά, ομάδων. Η διπλή αυτή γλώσσα που με τόση επιτυχία έως προσφάτως, έχει συμβάλει στην παγίδευση των πολιτών, αλλά και των ΜΜΕ, πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται πάση θυσία… Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως, πολλές φορές έχει επαναληφθεί το ίδιο τέχνασμα από τον πρωθυπουργό, που πάντα είναι έτοιμος να συζητήσει τα πάντα με τους θεσμούς, αρκεί εκείνοι να αναθεωρήσουν κάποιες βασικές κόκκινες γραμμές τους… Με άλλα λόγια είναι πάντα αποφασισμένος να συζητήσει, μόνο εάν οι συνομιλητές του δεσμευθούν εκ προοιμίου… πως θα συμφωνήσουν μαζί του. Όλοι εμείς από την άλλη, στο ίδιο έργο θεατές και στο τέλος… και κερατάδες και δαρμένοι… Αποφάσισαν πως θα προχωρούσαν ακάθεκτοι στην ίδια γραμμή πλεύσης και το "Champagne Breakfast” συνεχίστηκε με προπόσεις και λογύδρια...
H κοινωνία, στη συντριπτική της πλειοψηφία πιστεύει πλέον, πως αυτό που βιώνει σήμερα δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων… Δημοκρατία, άσχετα αν μέρος της ήταν υπέρ του ΝΑΙ ή υπέρ του ΌΧΙ στο περίφημο Τσίπρειο-Δημοψήφισμα, που απογύμνωσε τις όποιες προθέσεις, σχέδια και παγίδες. Κανείς δεν μπορεί να νοιώθει χαρούμενος. Ο τύπος αυτός που παριστάνει τον πρωθυπουργό και με την ανευθυνότητά του γίνεται διεθνώς περίγελος και πρωταγωνιστής καυστικών ανεκδότων και τσουχτερών γελοιογραφιών, παρέλαβε, καλώς ή κακώς, ένα "Όχι", το οποίο αυθαίρετα μετέτρεψε σε "Ναι", χειρίζεται α λα καρτ, κυρίως εις βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και υπέρ ελαχίστων συγκριτικά ημετέρων το Σύνταγμα και τους νόμους. Τώρα, όπως όλα δείχνουν, προετοιμάζει τις συνθήκες για ένα δημοψήφισμα για την παραμονή στο ευρώ και στην Ε.Ε.
Προετοιμάζει νέα Δεκεμβριανά, νέες "Νύχτες Κρυστάλλων”, όπως τον Δεκέμβριο του 2008 που τα τάγματα εξαγνισμού του ΣυΡιΖα, παρέα με εκατοντάδες λαθρομετανάστες κατέκαψαν και λεηλάτησαν την Αθήνα, καθώς και νέο διχασμό, που πλέον θα μπορούσε να έχει και σημαντικές παράπλευρες απώλειες. Το συνωμοτικό κονκλάβιο δεν σκοπεύει να απαρνηθεί την "Κουλτούρα της Βίαιης Αντίστασης” απέναντι σε οποιονδήποτε μηχανισμό στοχεύσει στην ομαλότητα και να τον σαμποτάρει με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο. Διότι είναι προφανές πως, αν ο μηχανισμός αυτός επιτύχει στην επαναφορά της ευημερίας στη χώρα, τότε θα απειληθεί η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα που με τόσο κόπο και χρόνο η "φέικ” αυτή αριστερά έχει θεμελιώσει ως κυρίαρχη αντίληψη.
Οι όποιοι συμβιβασμοί πέτυχε, σε καμία περίπτωση, κατά τον Αλέξη τον Τσίπρα, δεν θυμίζει τον συμβιβασμό στο τέλος του εμφύλιου, διότι την εποχή εκείνη είχαν παραδώσει τα όπλα, ενώ σήμερα δεν το έχουν πράξει, διότι τα όπλα δεν είναι τίποτε άλλο, από την παραπληροφόρηση μέσω της προπαγάνδας, την άλωση και τον έλεγχο της ενημέρωσης, που μαζί σχηματοδοτούν το μοντέλο της "Απόλυτης Εξουσίας”. Αναβιώνει, εβδομήντα χρόνια μετά το πέρας του, τον Εμφύλιο Πόλεμο και προσδιορίζει την παράθεση των δυνάμεών του, έναντι της Δημοκρατίας των Πολιτών ώστε, στη συνέχεια να προχωρήσει ενισχυμένος για τη νίκη κατά του Ευρωπαϊκού Ιδεώδους ενώ παράλληλα θα καραδοκεί, στα πρότυπα του παρελθόντος, έτσι ώστε να αντικαταστήσει την Αστική Δημοκρατία με μια Δικτατορία δικής του εκπόνησης και υλοποίησης….
Οι αραχνιασμένες συνταγές συνωμοσίας της σταλινικής προπαγάνδας έχουν ανασκευαστεί και αναπαλαιωθεί από τον Αλέξη τον Τσίπρα και τους μέντορές του εκ Λατινικής Αμερικής για να εφαρμοστούν ξανά. Κανείς, αν θέλει να είναι ειλικρινής, θα του βγάλει το καπέλο του Αλέξη του Τσίπρα. Μπόρεσε και μπορεί να εγκλωβίσει και να συμπορευθεί με τα πιο ακραία μορφώματα της ακροδεξιάς σε διαφορετικό βαθμό και υπό άλλη γωνία με το καθ’ ένα από αυτά, μ’ εκείνα, ναρκωμένα από την πρωτόγνωρη ηδονή της εξουσίας που τους δόθηκε, να μην έχουν καν αντιληφθεί τις αληθινές προθέσεις του μαιτρ της εξαπάτησης, Αλέξη Τσίπρα, που απλά τα χρησιμοποιεί όπως τα πρόβατα πριν από τη σφαγή του Πάσχα… Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε το όλο γεγονός του αρραβώνα ενός καχεκτικού άρρωστου και τσαλακωμένου κόμματος στο οποίο ηγείται ο πρωθυπουργός, με μια τυχάρπαστη ουρά ενός επικίνδυνου πολυσυλλεκτικού παρακλαδιού της Χρυσής Αυγής, με κουμπάρο τον άοσμο, άχρωμο και άγευστο Πρόεδρο τ. Δημοκρατίας τον οποίο ο πρωθυπουργός μας ευεργέτησε στη δύση της βαρετής πολιτικής του καριέρας… και έχει λαμβάνειν.
Θα διερευνηθούν άραγε ποτέ, όσα διημείφθησαν το καλοκαίρι του 2015; Θα υπάρξουν ευθύνες για την πορεία της διαπραγμάτευσης που κόστισε 100 δισ. ευρώ στη χώρα και γονάτισε την οικονομία, οδηγώντας σε βαθύτερη ύφεση και στην υπογραφή ενός τρίτου, ακόμη επαχθέστερου Μνημονίου; Και, πάνω από όλα, μπορούν ακόμη όσοι ενεπλάκησαν σε αυτήν τη "συνωμοσία της δραχμής", όσοι ήταν ενήμεροι αυτών των σχεδιασμών ή τους ενθάρρυναν, ή υπήρξαν ηθικοί αυτουργοί, να εξακολουθούν να κυβερνούν αυτή τη χώρα; Μπορεί άραγε, να νιώθει κανείς ασφαλής ότι δεν θα ανακινηθεί ξανά ζήτημα για την παραμονή της χώρας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια; Με ποιο τεκμήριο πολιτικής αξιοπιστίας, αλήθεια; Και είναι σαφές ότι την κορυφαία ευθύνη φέρνει ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός. Μάλλον όχι… Η κρίσιμη μάζα αυτής της κυβέρνησης απεχθάνεται και πολεμά τη Δημοκρατία που θεωρούν ότι είναι πλαστή και ψευδεπίγραφη. Δηλώνουν με πάθος, πως πιστεύουν σε μια άλλη, με δικούς τους ορισμούς, Δημοκρατία που τιτλοδοτούν "αληθινή”. Επειδή όμως δεν τολμούν να στραφούν ανοιχτά κατά της Δημοκρατίας, αντιτίθενται στην Ευρώπη, γιατί γνωρίζουν πως, αποχωρίζοντας την Ελλάδα από την Ε.Ε., επιτυγχάνουν τεχνηέντως, την ανατροπή της Δημοκρατίας, που τόσο φοβούνται... Τι σχέση μπορεί να έχει τώρα, η προσπάθεια επιστροφής στη δραχμή … που έχει εκπονηθεί με την προτροπή του πρωθυπουργού, με όλη αυτή τη συνωμοσία;
Η Ελλάδα πηγαίνει ολοταχώς σε μια νέα ανούσια σύγκρουση με τους τροϊκανούς, ενώ τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο… και στο χείριστο.
Η χώρα θα έπρεπε να έχει αποφύγει τη χρεοκοπία από το τέλος του 2014, και να είχε βγει στις αγορές, όπως είχε ετοιμαστεί, αλλά η νέα φερόμενη ως κυβέρνηση… η δήθεν… αριστερή, του Αλέξη του Τσίπρα, έλαβε 90 δισεκατομμύρια ευρώ από εκείνους που νυχθημερόν από την Ελλάδα βρίζει, ενώ από την Ευρώπη τους προσκυνά, κουνώντας νοητικά την ουρά του...
Bonus παραμονής στην κρίση έλαβε από τους δανειστές, για να οδηγήσει ο ίδιος προσωπικά, με τις δεξιότητες που απέκτησε, μαθητεύοντας δίπλα σε παραβατικούς αγύρτες, το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και την εξαθλίωση του λαού, με έναν και μόνο σκοπό και στόχο -τη διατήρηση του εξυπηρετικού γι’ αυτόν χάους, τον διορισμό στο δημόσιο χιλιάδων άνεργων κηφήνων και με τους όρους αυτού του bonus υποτέλειας παλεύει να επιβιώσει, έχοντας όμως ήδη, ουσιαστικά χάσει το παιχνίδι… και με την αβεβαιότητα να έχει εκ νέου επιστρέψει στις αγορές, όπως και ο φόβος, καθώς εκτιμάται ότι πάνω από 2 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποσυρθεί από τις τράπεζες από τρομαγμένους καταθέτες, από την αρχή του χρόνου. Με τη συζήτηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ να έχει επανέλθει στο προσκήνιο, εργατικά σωματεία, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες και άλλοι τομείς, έξαλλοι από τις θανατηφόρες επιπτώσεις της λιτότητας ξεκίνησαν πάλι να διαδηλώνουν, αλλά και να αποκλείουν τους εθνικούς δρόμους, καθώς και άλλα κομβικά σημεία.
O άθλιος αυτός πρωθυπουργός ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση… να σκίσει τα μνημόνια, αλλά αντί για αυτό στα δύο χρόνια διακυβέρνησής του έχει βάλει φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του στα πιο επαχθή μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί ποτέ στη χώρα έως σήμερα… Μπορεί η Ελλάδα να έχει πετύχει ένα αξιοπρόσεκτο πλεόνασμα, κλέβοντας με ασύστολο τρόπο, ψέματα και βίαιες μεθόδους τις αποταμιεύσεις μιας ζωής των πολιτών, με την κοινωνική κρίση όμως να φουντώνει επικίνδυνα και τους πολίτες να στρέφονται μαζικά εναντίον του. Μία βραδυφλεγής βόμβα, που όταν εκραγεί, θα εξαφανίσει τον ίδιο και το συνονθύλευμά του από προσώπου γης. Ο φόβος να πολιτικοποιηθεί σε υπερθετικό βαθμό η διαμάχη, μεταξύ Αθήνας και δανειστών, εξαιτίας των εκλογών στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, έχει κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα προβληματική και περίπλοκη.
Η εκτίμηση βέβαια όλων είναι ότι ο Τσίπρας θα υποχωρήσει, όπως έκανε και όταν η Ελλάδα έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην κορύφωση της κρίσης το καλοκαίρι του 2015. Θα είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να μαντρώσει τους δυσαρεστημένους βουλευτές στο μαντρί, να υποστηρίξουν περισσότερα μέτρα για να τα ''πουλήσουν'' αργότερα στον εξαντλημένο από την συνεχιζόμενη ταλαιπωρία και την πρωτόγνωρη ανέχεια, Έλληνα, προσφέροντάς του "επί πίνακι”, την ίδια την Ελλάδα...
Πώς συνδέεται όμως το εθνικό νόμισμα στο σχέδιο του Αλέξη του Τσίπρα για το εκ θεμελίων γκρέμισμα της Δημοκρατίας στη χώρα μας; Πώς θα μπορούσε να αποτελέσει η επιδιωκόμενη νομισματική αλλαγή το τέλος της Δημοκρατίας όπως την είχαμε μάθει από τα βιβλία που σκοπεύουν ν’ αλλάξουν, για να εξοστρακίσουν ακόμα και τις μνήμες από το νου και την καρδιά των Ελλήνων; Το εθνικό νόμισμα είναι ο καταλύτης για την οριστική εξόντωση της Δημοκρατίας. Οι ευθύνες για την αποτυχία του προγράμματος σταθεροποίησης, το οποίο οι ίδιοι οι "συνταγματάρχες χωρίς γραβάτα”, εμπόδισαν στην εξέλιξη του με κάθε τρόπο και μέσον, είναι βέβαιο πως θα αποδοθούν στους ευρωπαίους εταίρους μας και στο ΔΝΤ, του οποίου τη συμμετοχή στο πρόγραμμα μια θέλουν, ενώ την άλλη το καταριούνται. Η φτωχοποίηση των Ελλήνων και η έλλειψη ελπίδας, θα τους δώσει τη δυνατότητα να αλλάξουν το νόμισμα, με όλα τα επακόλουθα… οι ίδιοι θα μετεξελιχθούν σε καθεστώς και οι όποιοι πολέμιοί τους θα στοχοποιηθούν, θα περιθωριοποιηθούν και θα εξοριστούν μέσα στην ίδια την πόλη που ζουν, χωρίς δικαίωμα κριτικής, αντίστασης και αντίδρασης… Τα Γιούρα, και η Μακρόνησος, θα ξαναζήσουν μέσα στο μυαλό και την ψυχολογία του λαού που θα είναι πολύ φοβισμένος να διεκδικήσει την επάνοδο στην αστική δημοκρατία και τα όποια ελαττώματά της…
Ο "μικρός συνταγματάρχης” και η ομάδα προπαγάνδας που κατοικοεδρεύει μονίμως δίπλα του, έχουν φροντίσει, όσο και αν δεν τους φαίνεται, να ολοκληρώσουν κάποια προκαταρκτικά βήματα, ώστε να δέσουν την κυριαρχία που στοχεύουν, αλλάζοντας κάθε αντικαθεστωτικό αξιωματούχο, ή απλό προϊστάμενο, που δεν υποτάσσεται, με ημετέρους χτίζοντας το κομματικό ασκέρι και τα μελλοντικά τάγματα εφόδου, μέσω δεκάδων χιλιάδων προσλήψεων παραβατικών συντρόφων τους, με τους οποίους συνδέονται μέσω κοινών οραμάτων κατάλυσης της δημοκρατίας και την αποχώρηση της χώρας από την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Όλοι μας δυστυχώς, έχουμε τις ευθύνες μας, διότι, τόσα χρόνια μετά τον εμφύλιο, ανεχθήκαμε τον ελληνικό τρόπο σκέψης να υπαγορεύει πως η Αριστερά που γνώριζαν απείχε παρασάγγας από αυτό που ονομάζεται "ολοκληρωτισμός”. Πρόκειται για μια απίστευτη και μοναδική διαφοροποίηση σε σχέση με αυτό που πιστεύουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πολίτες.
Ο στόχος τους είναι εμφανής σε εκείνους που παρακολουθούν από κοντά τον "θίασο του κακού” να ελίσσεται! Μεθοδεύουν απλώς τον αποκλεισμό της χώρας από την Ευρώπη και την εκμετάλλευση της έκρηξης που θα προκληθεί για την ενεργοποίηση της "κατάστασης εκτάκτου ανάγκης”, που θα τους επιτρέψει ν’ αλωνίζουν και να σβήνουν εν τη γενέσει, κάθε σπίθα αμφισβήτησης της κυριαρχίας και του μανιφέστου τους… Η νίκη του εθνικού νομίσματος σε ένα δημοψήφισμα θα ανοίξει το δρόμο για εσπευσμένες εκλογές, που θα επικυρώσουν τη διάλυση των ήδη ηττημένων κοινοβουλευτικών τους αντιπάλων και την επισφράγιση μιας μονοκρατορίας τύπου Τσάβες, με φτωχούς, απογοητευμένους και φοβισμένους πολίτες που δεν θα έχουν το κουράγιο ν’ αντιδράσουν.
Το επτασφράγιστο μέχρι πρότινος μυστικό είναι ότι το συνωμοτικό κονκλάβιο της Κουμουνδούρου δεν προετοιμάζεται για εκλογές, αλλά για ακόμα ένα δημοψήφισμα όπου θα τεθεί επί τάπητος το ερώτημα για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την αποχώρηση από την ευρωζώνη, που δεν θα είναι αυτό που οι εχθροί μας, στον ουρανό έψαχναν, αλλά το βρήκαν στον ΣυΡιΖα και τις φιλοδοξίες του για μία "Ηγεμονία του Σκότους” πάνω σε θρυμματισμένα και κόκκινα απ’ το αίμα της δημοκρατίας, ερείπια!. Για την συνταγματικότητα αυτού του δημοψηφίσματος, ο ίδιος ο "μικρός συνταγματάρχης”, θα αποφανθεί, χωρίς να το θέσει στην κρίση των συνταγματολόγων πως, παρ’ όλο που η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποτυπώνεται σε άρθρο του Συντάγματος, το ευρώ δεν μπορεί να θεωρείται ως αναπόσπαστο τμήμα αυτού που αποκαλούμε Ευρωπαϊκή Ένωση, μιας και πολλές χώρες της ΕΕ λειτουργούν ακόμα με το εθνικό τους νόμισμα
Το μόνο φρένο που θα μπορούσε να τον ακινητοποιήσει θα ήταν η προσωπικότητα και οι απόψεις ενός πραγματικού Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο συγκεκριμένος Πρόεδρος όμως δεν έχει ούτε το σθένος, ούτε την απαραίτητη τεστοστερόνη να βάλει πλάτη στην Ελλάδα και να δείξει πόρτα στον Πρωθυπουργό, όπως έκαναν προηγούμενοι συνάδελφοί του. Η φιλοσοφία του "ένα στόμα, οκτώ αυτιά”, που τον χαρακτηρίζει, του προσδίδει περισσότερο τον χαρακτηρισμό του επιθεωρητή χωρίς τσαγανό, που πριν χτυπήσει την πόρτα για έλεγχο… αποχωρεί και πάει για καφέ. Οφείλω να απογοητεύσω όποιον τρέφει αυταπάτες για τον συγκεκριμένο ΠτΔ, τον γνωστό σε όλους μας, Πάκη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, για να φέρει κανείς στο νου του, τη σκηνή του ξυλοδαρμού της Λιάνας Κανέλλη από τον Κασιδιάρη, παρουσία του νυν πρώτου τη τάξη πολίτη της χώρας. Κάθε αληθινός άνδρας, ασχέτως ηλικίας, θα έμπαινε ανάμεσα τους, για να προστατεύσει μία γυναίκα από το μένος του φασιστοειδούς… Ο πρώτος όμως τη τάξη …"άνδρας” της χώρας προτίμησε να κρυφτεί κάτω από το τραπέζι… και να κοιτάζει άγρια τα πόδια της Δούρου! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως επελέγη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σαν να ήταν πατάτα σε πάγκο λαϊκής αγοράς. Ο δειλός αυτός και τυπολάτρης ΠτΔ, που βρέθηκε εκεί τυχαία, του άρεσε και παρέμεινε. Δεν είναι σε θέση να προσφέρει υπηρεσίες στον τόπο για δύο λόγους. Δεν μπορεί και δεν τολμά να θέση σε κίνδυνο τη χλιδή που τόσο αναπάντεχα απέκτησε και που τόσο ευλαβικά απολαμβάνει. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της χώρας αυτής, όχι μόνο δεν θα εμποδίσει ένα τέτοιου είδους δημοψήφισμα, αλλά πιθανότατα, ήδη θα συνεργάζεται με το κονκλάβιο για την προετοιμασία του, παρέχοντας τις γνώσεις του σαν νονός στη βάπτιση του, ως σύννομο και συνταγματικά άρτιο, με βαπτιστή τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος παρ’ όλο που δεν συμπαθεί τους αριστερούς, στην συγκεκριμένη περίπτωση επιλέγει την σιωπή, μιας και τα οικονομικά της εκκλησίας ακόμα δεν έχουν θιχτεί από την κυβέρνηση.
Εν κατακλείδι, επάνω στον ανασχηματισμό βρίσκονται τα αποτυπώματα ενός σχεδίου για την πιθανή αναγέννηση της δραχμής. Στη προκειμένη περίπτωση ο ανασχηματισμός, εφόσον συμβάλλει στην ενίσχυση της συνοχής του αντιευρωπαϊκού τόξου των πολεμίων της Ευρώπης, σίγουρα υποστηρίζει περισσότερο ένα δημοψήφισμα, παρά την πρόθεση για εκλογές. Στο θεωρητικό σενάριο εθνικών εκλογών οι αντιευρωπαϊκές και αντιδυτικές δυνάμεις θα μοιράζονταν και θα διασπάζονταν, αλλά στην περίπτωση ενός δημοψηφίσματος θα ενώνονταν σε ένα κοινό μπλοκ για ένα κοινό στόχο. Γι’ αυτό ας κρατάμε μικρό καλάθι σε ότι αφορά σε εκλογές. Αν και το δημοψήφισμα είναι προ των πυλών, ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί ακόμα να το ρισκάρει, γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα χάσει και τα’ αυγά και τα πασχάλια. Ο μόνος λόγος όμως, που το δημοψήφισμα αυτό, έχει καθυστερήσει είναι ότι παρά τη συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας, παρά την καταστροφή που συντελείται στην οικονομία, αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς, η υποστήριξη απέναντι στο εθνικό νόμισμα αν τεθεί ευθέως το ερώτημα, δύσκολα αγγίζει αυτή την ώρα το 30-35%. Γι’ αυτό ο επικεφαλής της κυβέρνησης χρειάζεται μερικές εβδομάδες πόνου ακόμα, μέσα στους οποίους να υποδύεται το θύμα… ότι κάνει τα πάντα για την παραμονή στο ευρώ και την Ευρώπη, αλλά η αιμοσταγής Ευρώπη για μια ακόμα φορά θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα. Χρειάζεται ο Πρωθυπουργός ένα νέο σενάριο, για να εξασφαλίσει μια εκρηκτική αύξηση της λαϊκής οργής και της επιθυμίας για νέα Κιούγκια και για "Έξοδο του Μεσολογγίου”.
Έλα όμως, που ο "μικρός συνταγματάρχης” έχει γίνει πλέον, απόλυτα προβλέψιμος και τα λάθη τακτικής στα οποία υποπίπτει, τον καθιστούν εύκολο αντίπαλο.
Με μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ο λαός θα έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για ένα ακόμα κράτος-looser στην ευρύτερη περιοχή – κι αυτό όχι γιατί η κυβέρνησή του θα έχει κάνει λάθος εκτιμήσεις, αλλά γιατί αυτός ακριβώς είναι ο απώτερος στόχος της ίδιας -ένα τέλεια… αποτυχημένο κράτος. Μόνο στα υποανάπτυκτα κράτη αναπτύσσονται καθεστώτα που οικοδομούν ως παράσιτα μια συμβιωτική σχέση με τη δυστυχία και… σαπροφυτούν πάνω σ’ αυτήν για πολλά χρόνια. Στις πραγματικές Δημοκρατίες αστικού τύπου, τα κόμματα εναλλάσσονται το ένα, το άλλο στην εξουσία κάτι που ασφαλώς δεν γίνεται ανεκτό από εκείνους που έχουν την αρρωστημένη ματαιοδοξία ν’ αλλάξουν ξαφνικά τον κόσμο και τους πολίτες, με το έτσι θέλω, που απαιτεί πολύ χρόνο, όντας μη δυνατόν να πραγματοποιηθεί κάτω από τους περιορισμούς μιας αληθινής και θεσμικά ορθής δημοκρατικής θητείας. Η φτωχοποίηση των πολιτών μιας χώρας θεωρείται ως η απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή αυτή που έχουν στο νου οι "συνταγματάρχες χωρίς γραβάτα” και ο επικεφαλής συνταγματάρχης μας, διότι μόνο εκείνη έχει τα αναγκαία χαρακτηριστικά, να παγιδεύει τη Δημοκρατία και να αναστέλλει την δημοκρατική εναλλαγή των κοινοβουλευτικών κομμάτων στην εξουσία εξασφαλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το απαραίτητο χρονικό διάστημα, που χρειάζεται ένας ηγέτης για ν’ αλλάξει τα φώτα στη χώρα, καταστρέφοντάς την, μη αναστρέψιμα
Πολλοί εθελοτυφλούν. Οι περισσότεροι οπαδοί της επιστροφής στη δραχμή, δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο δόλο. Απλά, δεν έχουν υποψιαστεί ακόμα τίποτα για το μεγαλόπνοο σχέδιο του "μικρού συνταγματάρχη”, που ήδη έχει τεθεί σε πλήρη εξέλιξη. Οι πολίτες αυτοί δεν έχουν αντιληφθεί πως η δραχμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από το όχημα, όχι μόνο για ένα δημοκρατικοφανές πραξικόπημα, αλλά για μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα φτωχοποίησης και εξοβελισμού κάθε ίχνους αξιοπρέπειας σε κάθε νοικοκυριό και κάθε επιχείρηση στη χώρα, καθώς και για την οριστική αποδόμηση των όποιων δυτικών χαρακτηριστικών της Ελλάδος. Φαντάζονται ότι η επιστροφή στην δραχμή ισοδυναμεί με την επιστροφή σε μια εποχή πληθωρισμού και πλήρους απασχόλησης, όπως ήταν ο κανόνας, μερικά χρόνια πριν την έλευση του ευρώ στη ζωή τους. Οι χώρες όμως, έχουν διαφορετικές εμπειρίες με τα εθνικά τους νομίσματα και το πιθανότερο είναι ότι η Δική μας χώρα, με την επιστροφή στην δραχμή, όπως κάποιοι το ονειρεύονται, θα σχηματοποιήσει ένα δύσκολο και αβέβαιο μέλλον , παρόμοιο με εκείνο άλλων χωρών, που καταδικάζονται από τις καθεστωτικές τους κυβερνήσεις να ζουν απομονωμένες από το διεθνές οικονομικό σύστημα, όπως, για παράδειγμα η Βενεζουέλα, με το όποιο χρέος της να μην διαγράφεται, αλλά να την ακολουθεί και να διογκώνεται χρόνο με το χρόνο. Η δημόσια περιουσία της χώρας θα παραμείνει νομικά δεσμευμένη υπό τον έλεγχο των δανειστών
Επιπλέον, προς το παρόν η οικονομία της χώρας αυτής δεν διαθέτει τη δυνατότητα να εξάγει αγαθά και να εισάγει όσο συνάλλαγμα χρειάζεται για τα προϊόντα που είναι αναγκασμένη να εισάγει από το εξωτερικό. Και δεν είναι μόνο αυτό το έλλειμμα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά και η ακινητοποίηση των εμπορικών συναλλαγών λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης που θα προκαλέσει στους ξένους προμηθευτές η επιθυμία και μόνο της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και το "Σύνδρομο της Βενεζουέλας” θα μετακομίσει στη χώρα που ζούμε. Μπορεί λοιπόν ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μικρός συνταγματάρχης Αλέξης Τσίπρας να εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι "celebrity” στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό, δρώντας με τη σιγουριά του αδαούς ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και στα λόγια του, αλλά οι ξένοι ηγέτες που συναντιούνται μαζί του μπορεί να προβλέπουν πλέον τις κινήσεις του και να τις εντάσσουν σε μια εξελιγμένη στρατηγική για την εξυπηρέτηση των δικών τους οικονομικών και μη συμφερόντων. Κινδυνεύουμε μετά από 50 χρόνια η εποχή μας να χαρακτηρίζεται ως γλαφυρή περίπτωση ενός σύγχρονου δράματος, από όλους αυτούς που θα έχουν την τύχη να μην την έχουν βιώσει ποτέ, αλλά θα ενδιαφέρονται να μάθουν πως κάποιοι ηλίθιοι κατάφεραν να θάψουν έναν ολόκληρο λαό και μία ιστορία 4.000 ετών. Μπορούμε εύκολα να το αποτρέψουμε, μη επιτρέποντας σε κάποιους το έγκλημα αυτό κατά της Δημοκρατίας των πολιτών, αποφεύγοντας μια άσκοπη και ανούσια γελοιοποίηση της χώρας μας που θα αγγίξει τα όρια μιας εθελούσιας γενοκτονίας. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να κινηθούμε όσο ακόμα υπάρχει χρόνος!
capital.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου