Γράφει ο Σπαρτιάτης
Ήρθε επιτέλους ο περιβόητος ανασχηματισμός που περιμέναμε όλοι εναγωνίως. Και το αίτημα όλων ικανοποιήθηκε. Η αδικημένη λαϊκή αγωνίστρια που ακούει στο όνομα Κατερίνα Παπακώστα αποκαταστάθηκε. Σε μια θέση που της αξίζει και τιμά αυτήν και τον πρωθυπουργό που της τη δίνει.
Λέμε και καμία…… αστειότητα να περάσει η ώρα!
Στα σοβαρά τώρα. Το όνομα της Κατερίνας Παπακώστα αναδείχθηκε στην επικαιρότητα, από εκεί που στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ήταν παντελώς άγνωστο, για ένα και μόνο λόγο. Για την προσωπική της κόντρα με τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Αρχικά ήταν μια απλή προσωπική κόντρα, την αιτία της οποίας αγνοώ. Έπειτα το θέμα έγινε πιο πολιτικό. Η πρώην βουλευτής της ΝΔ βρέθηκε να υποστηρίζει την πλευρά της κυβέρνησης όταν αυτή στοχοποιούσε και ήταν σε ανοικτή κόντρα με τον αντιπρόεδρο του κόμματος της. Έπειτα βρέθηκε να στηρίζει τον υπουργό Άμυνας σε μια περίοδο που το κόμμα της είχε επικεντρώσει την αντιπολιτευτική του τακτική σε αυτόν και τα σκάνδαλα που πρωταγωνιστούσε. Και μετά, κατόπιν διαγραφής, θυμήθηκε ότι το κόμμα πλέον έχει χάσει το κοινωνικό του πρόσωπο, και φυσικά ο βασικός υπεύθυνος για αυτό είναι ο πάντα μισητός αντιπρόεδρος.
Θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον Αλέξη Τσίπρα για την επιλογή του να τη βάλει στην κυβέρνηση. Δείχνει πάρα μα πάρα πολλά. Αποδεικνύει μια και καλή πως όλοι αυτοί εντός της ΝΔ που μονίμως γκρινιάζουν και θυμούνται όποτε τους συμφέρει το κοινωνικό πρόσωπο της παράταξης και τις ρίζες που χάνονται δεν επιδιώκουν παρά μόνο ένα: Θέση και εξουσία. Αυτό και μόνο.
Και επειδή βλέπουν ότι δε μπορούν να το κερδίσουν με τις δικές τους δυνάμεις και στην παράταξη που βρίσκονται, επιλέγουν την παραδοσιακή λύση του συναφιού τους. Τα κάνουν πλακάκια με τον αντίπαλο.
Γιατί είναι πολύ ευκολότερο να είσαι Πέμπτη Φάλαγγα στο δικό σου κόμμα απ’ ό, τι να αγωνίζεσαι για όσα πιστεύεις (;).
Πεμπτοφαλαγγίτες σαμποτέρ. Αυτό είναι και τίποτα παραπάνω. Είναι το παλιό, είναι όλοι εκείνοι που βλέπουν να τους ξεπερνούν τα γεγονότα και προσπαθούν μανιασμένα να γαντζωθούν σε κάτι για να μην τους παρασύρουν. Που περιμένουν τον αντίπαλο να τους πετάξει κόκκαλο για να πηδήξουν από το πλοίο σαν τα ποντίκια.
Δεν ξέρω ποιος είναι πιο θλιβερός. Η Κατερίνα Παπακώστα που όχι μόνο έκανε όλο αυτό το διάστημα σαμποτάζ στην παράταξη της, αλλά δέχεται και έτσι φανερά αντάλλαγμα για αυτό; Που το δείχνει έτσι δημοσίως και καμαρώνει ότι έκανε συναλλαγή για μια θέση;
Ή ο πρωθυπουργός; Ο άλλοτε κραταιός πολιτικός ηγέτης που έχει πλέον φτάσει να βασίζει την επιβίωσή του σε Κουβεληδες και Παπακωστες; Ο κυρ Φώτης είναι το άνοιγμα στην κεντροαριστερά και η κυρα-Κατερίνα το άνοιγμα στην κεντροδεξιά; Ή μήπως οι δύο τους, μαζί με πόσους άλλους, είναι το μεγάλο άνοιγμα του Τσίπρα στον ξεπερασμένο και μισητό παλαιοκομματισμό;
Άς τον ενημερώσει κάποιος ότι το χώρο αυτό τον έχει καταλάβει προ πολλού, δε χρειάζεται να τον διεκδικεί.
Δεν είναι τυχαία πάντως η κόντρα της Παπακώστα με τον Άδωνι. Ούτε η επιβράβευση της τώρα από την κυβέρνηση, που αδιαμφισβήτητα τον έχει αναγάγει σε νούμερο ένα εχθρό.
Έίναι επειδή ο Άδωνις συμβολίζει και εκπροσωπεί όλα αυτά που και οι δύο αυτές ομάδες μισούν κι απεχθάνονται.
Τη σκληρή κι ανελέητη αντιπολίτευση στην πιο καταστροφική κυβέρνηση όλων των εποχών.
Τη σύγχρονη, καθαρή Δεξιά που αναδεικνύεται παντού στον κόσμο και θα καθορίσει τις εξελίξεις των επομένων δεκαετιών.
Τη μάχη απέναντι στο παλαιοκομματικό κατεστημένο και εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που το θέλουν να συντηρείται.
Τόσο οι παλαιοκομματικοί εντός ΝΔ όσο κι ο συρφετός των ΣΥΡΙΖΆΝΈΛ δεν τα αντέχουν αυτά. Για αυτό τα βάζουν με τον άνθρωπο που τα εκπροσωπεί. Τον πολεμούν όπως πολεμούν και τον Άντώνη Σαμαρά. Και ως γνωστόν το αξίωμα «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» γράφει ιστορία εδώ και αιώνες. Και ενίοτε σχηματίζει κυβερνήσεις.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου