Προχθές σε μια ομιλία του ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, αναφέρθηκε στα συμφέροντα που προσπαθούν να ελέγξουν την πολιτική κατάσταση με την εγκαθίδρυση της Μεταδημοκρατίας. Η Μεταδημοκρατία είναι μια νεφελώδης έννοια, άμεσα συνδεδεμένη με την παγκοσμιοποίηση.
Επί της ουσίας είναι μια πομφόλυγα –κοινώς μπούρδα—γιατί περιγράφει μια κατάσταση που ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Οι ισχυροί οικονομικά προσπαθούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις, υποβαθμίζοντας τον ρόλο των πολιτών. Αυτό θα μπορούσε να ήταν θέμα γυμνασιακής εκθέσεως, οπότε μια περαιτέρω ανάπτυξη είναι ανιαρή. Οι «σύγχρονοι φιλόσοφοι» των κοινωνικών κινημάτων, έχουν ανάγει την κοινοτοπία σε φιλοσοφία. Και από κάτω τα πλήθη αναμασούν άκριτα τις ανοησίες τους.
Επί της ουσίας είναι μια πομφόλυγα –κοινώς μπούρδα—γιατί περιγράφει μια κατάσταση που ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Οι ισχυροί οικονομικά προσπαθούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις, υποβαθμίζοντας τον ρόλο των πολιτών. Αυτό θα μπορούσε να ήταν θέμα γυμνασιακής εκθέσεως, οπότε μια περαιτέρω ανάπτυξη είναι ανιαρή. Οι «σύγχρονοι φιλόσοφοι» των κοινωνικών κινημάτων, έχουν ανάγει την κοινοτοπία σε φιλοσοφία. Και από κάτω τα πλήθη αναμασούν άκριτα τις ανοησίες τους.
Βέβαια, κάτι παρόμοιο περί Μεταδημοκρατίας ανέφερε και ο πρωθυπουργός σε μια ομιλία του, οπότε αυτός ο όρος θα «φορεθεί» πολύ φέτος. Σημειώστε το. Μάλιστα, κατά τον κ. Παπαγγελόπουλο, τα σύγχρονα πραξικοπήματα δεν γίνονται με τανκς ή αποστασίες βουλευτών. Δεν μας είπε όμως πώς γίνονται, γιατί δεν είχε τίποτα να πει.
Αναφέρθηκε—για να τεκμηριώσει τις φιλοσοφικές του ενατενίσεις—στην πτώση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου το 2011, που όπως είπε ήταν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Μόνον ξέχασε να πει πως η συμμορία που τώρα αυτός υπηρετεί, χαρακτήριζε αυτήν την κυβένηση «δωσιλογική» και τους υπουργούς της γερμανοτσολιάδες. Λησμονεί πως οι «αγανακτισμένοι», υπό την καθοδήγηση σημερινών υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτούσαν την παραίτηση της. Κοντή η μνήμη όταν η αλήθεια δεν συμφέρει.
Αλλά ας δούμε αυτά τα οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα που, κατά την θεωρία της Μεταδημοκρατίας, τείνουν να υποκαταστήσουν την λαϊκή ετυμηγορία, υπέρ ποίου κόμματος εργάστηκαν. Ποιον αρχηγό κόμματος αγκάλισαν.
Τι να θυμηθούμε από τους Μεταδημοκράτες; Το χάδι ενός ολιγάρχη στην σύζυγο του πρωθυπουργού; Το γεγονός πως άλλη Μεταδημοκράτισσα ήταν ο ατζέντης του Τσίπρα στις ΗΠΑ; Ή μήπως ξεχάσαμε την μυστική επίσκεψη του στο άντρο της Μεταδημοκρατίας στο Παρίσι σε εκείνο το ταξίδι, που ακόμα περιμένουμε να μάθουμε γιατί έγινε.
Ξεχάσαμε τους Μεταδημοκρατικούς καναλάρχες που σφάζονται στα πόδια του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως ξεχάσαμε το σκάνδαλο του Θριασίου πεδίου; Αυτό αποκλείεται να το ξεχάσαμε γιατί ήταν μόλις πριν από λίγες ημέρες. Και ωφελημένοι είναι κάποιοι Μεταδημοκράτες μεγαλοεπιχειρηματίες.
Επειδή όλες αυτές οι πράξεις και πολλές άλλες, δεν γίνονται άνευ ανταλλάγματος, μπαίνουμε στην ουσία του θέματος που είναι η διαφθορά και η διαπλοκή επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς η Δικαιοσύνη, μετά τις εκλογές, θα έχει πολλή δουλειά και καλόν είναι να το γνωρίζουν αυτό οι «ενδιαφερόμενοι».
Τελικά, πώς γίνεται και η Μεταδημοκρατία να υπηρετεί στην Ελλάδα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Πώς γίνεται να την προστατεύει πολιτικά, ενώ η «θεωρία» υποστηρίζει πως θα έπρεπε να είναι εχθρός της;
Μα και η «θεωρία» είναι μια μπαρούφα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί άριστα τα συμφέροντα της τοπικής ολιγαρχίας. Τότε γιατί σκούζει ο κ. Μίμης; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση.
Ισως βλέπει το μέλλον, τα γεγονότα που έρχονται, ίσως ακούει τον βόμβο των ελικοπτέρων. Πάντως η κυβέρνηση ας καλέσει τον φιλόσοφο Δουζίνα να κάνει ένα ταχύρυθμο σεμινάριο για την Μεταδημοκρατία.
Θα έχει παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Η πολλή εξουσία τους έχει βαρέσει στο κεφάλι
Τι είπε ο γίγας Μίμης; Ο αρχηγός της ΕΥΠ επί Κώστα Καραμανλή; Ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας που έχει σχέση με την… Μεταδημοκρατία! Μετά απ’ αυτή την εμπνευσμένη ομιλία παραδίδομαι. Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος μιλάει για συνωμοσίες. Ο υπηρέτης δύο κυβερνήσεων. Κάτι ψιθύρισε χτες κι ο συγκάτοικος (στην ίδια κυβέρνηση) Πάκης για επικυριαρχία του Οικονομικού επί του θεσμικού. Τυχαίως, βεβαίως – βεβαίως.
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Μίμη. Να δω τι είναι εκείνο που μπορεί να είδε αυτός ο πολιτικός άνδρας. Προσέξτε παρακαλώ τι ακριβώς είπε: «Στη Μεταδημοκρατία δεν χρειάζονται πραξικοπήματα και αποστασίες για να ανατραπούν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εξευγενισμένοι, πιο ραφιναρισμένοι και πολύ πιο εύπεπτοι. Όμως τα σκοτεινά σχέδια των σκοτεινών κύκλων –άλλωστε όλοι οι κύκλοι είναι σκοτεινοί γιατί προτιμούν το σκοτάδι και απεχθάνονται το φως- δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού. Οι λαοί έχουν καταλάβει πλέον και θα αντιδράσουν».
Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος, ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και νυν συνομιλητής του δικαστικού σώματος θέλει να μας πει ότι αυτός είναι το φως και οι άλλοι το σκοτάδι; Αυτό είναι το λογικό. Το να μας έλεγε ότι αυτός είναι το σκοτάδι και οι άλλοι το φως θα ήταν παράλογο. Σαν να φωνάζει κάποιος «είμαι απατεώνας, ελάτε και πιάστε με». Οπότε θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ταυτίζει τον εαυτό του με το σκοτάδι. Προφανώς εννοεί ο άνδρας ότι είναι το φως. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να υποθέσουμε ότι με το φως είναι και οι φίλοι του. Επειδή δεν εννοείται να είναι αυτός το φως και οι φίλοι του το σκοτάδι. Έτσι, με το φως θα πρέπει να είναι ο Βαξεβάνης και ο Πολάκης. Νομίζουμε. Εκτός κι αν αυτοί δεν είναι φίλοι του. Αλλά αν αυτοί είναι με το φως, τότε δεν έχουν να φοβηθούν το παραμικρό. Ούτε Μεταδημοκρατίες, ούτε Μινώταυρους. Είναι γνωστό ότι το φως κερδίζει το σκοτάδι, άρα βρίσκονται σε σωστό δρόμο.
Κι είπε κι άλλα ο πρώην της ΕΥΠ. Για να μην ξεχνιόμαστε σύντροφοι και συντρόφισσες. Ο εξ απορρήτων του Καραμανλή έγινε ιεροκήρυκας του Τσίπρα. Είναι σαν κι αυτό που λένε στις ξένες τράπεζες. Ότι υπάρχει ένα τείχος μεταξύ δύο θυγατρικών της με φανερά συγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους. Έτσι δικαιολογούν ότι η μαμά εταιρεία βρίσκεται στην πραγματικότητα και από τις δύο όχθες του ποταμού. Κάπως έτσι και με τον Μίμη. Θα πρέπει όλοι να θεωρήσουν ότι τα μυστικά που ξέρει κάποιος εξ απορρήτων ενός πρωθυπουργού δεν κουβαλήθηκαν στην επόμενη κυβέρνηση που τον χρησιμοποίησε. Να φανταστούμε μία σκηνή σαν την ακόλουθη: «Τι έγινε τότε κύριε Μίμη»; «Δεν μπορώ κύριε πρόεδρε να σας πω, έχω τείχος προστασίας».
Είπε λοιπόν κι άλλα! «Την πραγματική εξουσία σε ορισμένους τομείς δεν την ασκούσε ο λαός μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του αλλά σκοτεινά παράκεντρα της οικονομικής εξουσίας» είπε και πρόσθεσε «στον πόλεμο αυτό, τα οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποίησαν κάθε δυνατότητα που τους παρείχε η οικονομική και σταδιακά αυξανόμενη πολιτική ισχύς τους. Αλλά η δίψα για εξουσία σε πολλούς ανθρώπους είναι αχαλίνωτη. Στην οικονομική ελίτ- ιδίως στο διεφθαρμένο τμήμα της –είναι και ακόρεστη. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «τρώγοντας έρχεται –προσθέτω εγώ- και αυξάνεται η όρεξη». «Δεν τους αρκούσε πλέον η εξωθεσμική και παρασκηνιακή παρέμβαση στην πολιτική ζωή, αλλά επιδιώκουν εμφανώς να αναμιχθούν και να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις σύμφωνα με τα οικονομικά τους συμφέροντα ερήμην του λαού».
Αμάν πια αυτή η «πραγματική εξουσία». Είναι εκείνη που είπε η κυρία του προέδρου ότι δεν την έχουν ακόμη και εκείνη για την οποία ο κύριος Πολάκης είπε ότι για να την αποκτήσουν θα πρέπει να στείλουν μερικούς στην φυλακή.
Υπάρχει ένας εισαγγελέας σε αυτή την χώρα; Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα; Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ο Μίμης και οι ιππότες του πάρουν την … «πραγματική εξουσία» θα κάνουμε ένα άγαλμα στην Σοσιαλδημοκρατία από εδώ μέχρι το Βερολίνο. Άντε στο καλό (για να μην πω τίποτα χειρότερο) για να δείτε αν ερχόμαστε. Φασιστάκια, λαϊκιστές του κακού καιρού που θα μας μιλήσετε για Μεταδημοκρατία…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Μίμη. Να δω τι είναι εκείνο που μπορεί να είδε αυτός ο πολιτικός άνδρας. Προσέξτε παρακαλώ τι ακριβώς είπε: «Στη Μεταδημοκρατία δεν χρειάζονται πραξικοπήματα και αποστασίες για να ανατραπούν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εξευγενισμένοι, πιο ραφιναρισμένοι και πολύ πιο εύπεπτοι. Όμως τα σκοτεινά σχέδια των σκοτεινών κύκλων –άλλωστε όλοι οι κύκλοι είναι σκοτεινοί γιατί προτιμούν το σκοτάδι και απεχθάνονται το φως- δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού. Οι λαοί έχουν καταλάβει πλέον και θα αντιδράσουν».
Ο Μίμης ο Παπαγγελόπουλος, ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και νυν συνομιλητής του δικαστικού σώματος θέλει να μας πει ότι αυτός είναι το φως και οι άλλοι το σκοτάδι; Αυτό είναι το λογικό. Το να μας έλεγε ότι αυτός είναι το σκοτάδι και οι άλλοι το φως θα ήταν παράλογο. Σαν να φωνάζει κάποιος «είμαι απατεώνας, ελάτε και πιάστε με». Οπότε θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ταυτίζει τον εαυτό του με το σκοτάδι. Προφανώς εννοεί ο άνδρας ότι είναι το φως. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να υποθέσουμε ότι με το φως είναι και οι φίλοι του. Επειδή δεν εννοείται να είναι αυτός το φως και οι φίλοι του το σκοτάδι. Έτσι, με το φως θα πρέπει να είναι ο Βαξεβάνης και ο Πολάκης. Νομίζουμε. Εκτός κι αν αυτοί δεν είναι φίλοι του. Αλλά αν αυτοί είναι με το φως, τότε δεν έχουν να φοβηθούν το παραμικρό. Ούτε Μεταδημοκρατίες, ούτε Μινώταυρους. Είναι γνωστό ότι το φως κερδίζει το σκοτάδι, άρα βρίσκονται σε σωστό δρόμο.
Κι είπε κι άλλα ο πρώην της ΕΥΠ. Για να μην ξεχνιόμαστε σύντροφοι και συντρόφισσες. Ο εξ απορρήτων του Καραμανλή έγινε ιεροκήρυκας του Τσίπρα. Είναι σαν κι αυτό που λένε στις ξένες τράπεζες. Ότι υπάρχει ένα τείχος μεταξύ δύο θυγατρικών της με φανερά συγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ τους. Έτσι δικαιολογούν ότι η μαμά εταιρεία βρίσκεται στην πραγματικότητα και από τις δύο όχθες του ποταμού. Κάπως έτσι και με τον Μίμη. Θα πρέπει όλοι να θεωρήσουν ότι τα μυστικά που ξέρει κάποιος εξ απορρήτων ενός πρωθυπουργού δεν κουβαλήθηκαν στην επόμενη κυβέρνηση που τον χρησιμοποίησε. Να φανταστούμε μία σκηνή σαν την ακόλουθη: «Τι έγινε τότε κύριε Μίμη»; «Δεν μπορώ κύριε πρόεδρε να σας πω, έχω τείχος προστασίας».
Είπε λοιπόν κι άλλα! «Την πραγματική εξουσία σε ορισμένους τομείς δεν την ασκούσε ο λαός μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του αλλά σκοτεινά παράκεντρα της οικονομικής εξουσίας» είπε και πρόσθεσε «στον πόλεμο αυτό, τα οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποίησαν κάθε δυνατότητα που τους παρείχε η οικονομική και σταδιακά αυξανόμενη πολιτική ισχύς τους. Αλλά η δίψα για εξουσία σε πολλούς ανθρώπους είναι αχαλίνωτη. Στην οικονομική ελίτ- ιδίως στο διεφθαρμένο τμήμα της –είναι και ακόρεστη. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «τρώγοντας έρχεται –προσθέτω εγώ- και αυξάνεται η όρεξη». «Δεν τους αρκούσε πλέον η εξωθεσμική και παρασκηνιακή παρέμβαση στην πολιτική ζωή, αλλά επιδιώκουν εμφανώς να αναμιχθούν και να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις σύμφωνα με τα οικονομικά τους συμφέροντα ερήμην του λαού».
Αμάν πια αυτή η «πραγματική εξουσία». Είναι εκείνη που είπε η κυρία του προέδρου ότι δεν την έχουν ακόμη και εκείνη για την οποία ο κύριος Πολάκης είπε ότι για να την αποκτήσουν θα πρέπει να στείλουν μερικούς στην φυλακή.
Υπάρχει ένας εισαγγελέας σε αυτή την χώρα; Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα; Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ο Μίμης και οι ιππότες του πάρουν την … «πραγματική εξουσία» θα κάνουμε ένα άγαλμα στην Σοσιαλδημοκρατία από εδώ μέχρι το Βερολίνο. Άντε στο καλό (για να μην πω τίποτα χειρότερο) για να δείτε αν ερχόμαστε. Φασιστάκια, λαϊκιστές του κακού καιρού που θα μας μιλήσετε για Μεταδημοκρατία…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου