Του Γιάννη Σιδέρη
«Ο καφές και η Κεντροαριστερά» είναι το νέο δημοσιογραφικό σενάριο που διοχετεύτηκε, με αφορμή τον καφέ σε κεντρικό ξενοδοχείο του Αλέκου Φλαμπουράρη με τον Κώστα Γείτονα. Ένα σενάριο που εξυπηρετεί επικοινωνιακά τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που το εσωτερικό του κοχλάζει από τη διαμάχη μεταξύ κομματικών και «διευρυνσιακών».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη να δείχνει ότι δεν είναι απομονωμένος, μετά την εξαέρωση των συγκυβερνητών ΑΝΕΛ. Έτσι προσπαθεί δια καρότου (καφές Φλαμπουράρη – Γείτονα) και μαστιγίου (καταγγελία ότι το ΚΙΝΑΛ είναι «ουρά της Δεξιάς»), να δείξει ότι διαθέτει φίλιες δυνάμεις στο πολιτικό πεδίο, έστω και δια της καταγγελίας των (το να καταγγέλλεις ότι το ΚΙΝΑΛ γίνεται «ουρά της Δεξιάς», εκπέμπεις το μήνυμα ότι είστε δύο δυνάμεις στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά ο ένας προδότης. Άρα είσαι ο ορίτζιναλ του χώρου και θα αναγκάσεις τον έτερο να υπακούσει, ή ο κόσμος του πρέπει να έρθει μαζί σου!).
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εκπέμψει την αίσθηση πολιτικής πυγμής και να πείσει ότι με δεδομένη την απλή αναλογική, στις επόμενες εκλογές υπάρχουν οι δυνάμεις για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας (εν επιγνώσει ψευδής προπαγάνδα καθότι τα κουκιά δεν φτάνουν).
Πάντως συνεργάτες της Γεννηματά διαψεύδουν κατηγορηματικά την προοπτική μιας τέτοιας σύμπλευσης. Όταν τους επισημαίνεται ότι οι τόνοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ατονήσει ενώ έχουν ανέβει οι οκτάβες προς τη ΝΔ, επισημαίνουν ότι η ΝΔ είναι η κυβέρνηση και είναι λογικό οι τόνοι προς αυτή να είναι οξύτεροι.
Δικαιολογούνται επισημαίνοντας ότι σε κάθε κριτική στη ΝΔ (π.χ. στο μεταναστευτικό) υπενθυμίζουν παράλληλα και τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ ( «Η Μόρια είναι δικό του έργο»), ότι έχουν «λοκάρει» τον Παπαγγελόπουλο συνδέοντάς τον με τον Τσίπρα, ή ότι για την Πρώτη Κατοικία» καταλογίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως άνοιξε τον δρόμο με το Μεσοπρόθεσμο που ψήφισε ( βέβαια δεν παραδέχονται την κοπτοραπτική που έκανε η Γεννηματά διαστρεβλώνοντας την σχετική δήλωση του Αδώνιδος, υιοθετώντας ήθη ΣΥΡΙΖΑ).
Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο γραμματέας της Κ.Ο. Β. Γκεγκέρογλου με άρθρο του στα ΝΕΑ επιτέθηκε με δριμύτητα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τους αναξιόπιστους και αφερέγγυους. Ανέφερε ως παραδείγματα τις δικές τους συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες που αφού τις προετοίμασαν δεν τις ψήφισαν «με ψευτοδικαιολογίες», την αμυντική συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ που ήταν δική τους αλλά δεν την ψήφισαν «με αστείες δικαιολογίες», καθώς και το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών το οποίο ο ίδιος αρνείτο ως Πρωθυπουργός, τις υπαναχωρήσεις στα περιφερειακά λιμάνια, κλπ.
Επίσης το ίδιο το ΚΙΝΑΛ αναγκάστηκε να… κρυώσει τον καφέ των δύο απόμαχων, Φλαμπουράρη – Γείτονα, εκδίδοντας ανακοίνωση στην οποία χαρακτήριζε τα δημοσιεύματα ως «Ύπουλη επίθεση για την αποτελεσματική, υπεύθυνη και αυστηρή αντιπολίτευση που πραγματοποιεί».
Βέβαια δεν ξέρουμε πόσο φταίνε μόνο οι «ύπουλες επιθέσεις», στην «υπεύθυνη και αυστηρή του αντιπολίτευση», ή αν φταίει το ίδιο το ΚΙΝΑΛ που υπονομεύει τον εαυτό του, υπό το άγχος να αποδείξει ότι δεν είναι ουρά κανενός. Στην αγωνία του παίρνει θέσεις, ίσως σωστές, για τις οποίες όμως δεν φροντίζει προηγουμένως να ενημερώσει την κοινή γνώμη.
Για παράδειγμα καταψήφισε στις αμυντικές δαπάνες στον Προϋπολογισμό, αλλά ουδείς έμαθε ότι το έκανε αντιδρώντας στο γεγονός ότι αυτές ήταν μειωμένες. Καταψήφισε το νομοσχέδιο για τις ΜΚΟ, αλλά ακόμη και επαγγελματίες της ενημέρωσης μίλησαν για «ακατανόητη» στάση του ΚΙΝΑΛ και διερωτώντο «τι μύγα το τσίμπισε και δεν θέλει έλεγχο των ΜΚΟ». Δεν γνώριζαν ότι η άρνησή του οφείλετο στο γεγονός πως θεωρούσε - καλώς ή κακώς- το νομοσχέδιο ως «αναποτελεσματικό γονατογράφημα» (αλλά αυτό είναι πρόβλημα μεθόδευσης του ΚΙΝΑΛ, όχι των επαγγελματιών της ενημέρωσης, ούτε καν του δικού του Γραφείου Τύπου. Αποφασίζουν κάτι, δεν ενημερώνουν γιατί το αποφάσισαν, ψηφίζουν ή καταψηφίζουν, και μετά τρέχουν οι υπεύθυνοι της ενημέρωσης να εξηγήσουν αυτά που φαίνονται ως «ανεξήγητα»).
Σε κάθε περίπτωση το ΚΙΝΑΛ διαβεβαιώνει ότι δεν προτίθεται να γίνει εξαπτέρυγο του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως άλλαι οι προθέσεις, άλλη η δυναμική των εξελίξεων. Αν επέζησε ως τώρα, οφείλεται αφενός στην συγκινησιακή ιστορική προσήλωση ενός κόσμου στο ΠΑΣΟΚ, αφετέρου στο αντι- ΣΥΡΙΖΑ μένος των μελών του. Και αυτό το μένος δεν πηγάζει από αντιαριστερή τοποθέτηση, αλλά από ανάμνηση (που έχει γίνει βίωμα πλέον) των αήθων κατηγοριών εναντίον τους από τους Συριζαίους της αντιμνημονιακής εποχής, όπως και από τη χείριστη γνώμη τους για τον Αλέξη Τσίπρα.
Στις προθέσεις του ΚΙΝΑΛ δεν είναι να καταλήξει συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι σίγουρο αν θα το καταφέρει έτσι που το πάει…
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου