Μετά από έξι χρόνια καθυστερήσεων, επί τέλους, η επένδυση στην Κασσιόπη στην Β. Κέρκυρα, ύψους 120 εκατομμυρίων ευρώ, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Τι συνέβη και μια επένδυση που είχε βαλτώσει για έξι χρόνια, ξαφνικά, μέσα σε δέκα μήνες ξεπέρασε όλα τα εμπόδια και άρχισε να υλοποιείται; Πολύ απλά, άλλαξε η κυβέρνηση.
Υπήρξε πολιτική βούληση να υπερπηδηθούν τα εμπόδια και βρέθηκε και ο κατάλληλος υπουργός που στην κυριολεξία «έτρεξε» την επένδυση. Μακάρι ο Άδωνις Γεωργιάδης να αποτελέσει το παράδειγμα και για τους άλλους υπουργούς που ασχολούνται με τις αποκρατικοποιήσεις.
Γιατί η κυβέρνηση σε αυτόν τον τομέα υστερεί ανεπίτρεπτα. Ενώ σε άλλα καίρια ζητήματα ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου διαβασμένη και αποφασισμένη, στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων μπήκε «χαλαρά» στο παιχνίδι. Και είναι κρίμα γιατί ο περιορισμός του δημόσιου τομέα είναι μια εμβληματική πολιτική για τις φιλελεύθερες κυβερνήσεις.
Ο πολίτης βλέπει και σημειώνει αυτές τις αβελτηρίες, διερωτώμενος πού οφείλονται;
Στις περίφημες συναρμοδιότητες; Αυτό το πρόβλημα, αν υπάρχει πολιτική βούληση, λύνεται με έναν νόμο. Στην ευθυνοφοβία των αρμόδιων υπουργών; Μήπως φοβούνται πως θα κατηγορηθούν, ό,τι και να κάνουν, για απιστία; Αυτό είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ας καθίσουν στο σπίτι τους. Πολιτικός σημαίνει λήψη αποφάσεων και ανάληψη ευθυνών.
Μπορεί όμως οι υπεύθυνοι υπουργοί να βολεύονται με την διαχείριση των ΔΕΚΟ. Διορίζουν διοικητικά συμβούλια, έχουν ετοιμοπόλεμο έναν κομματικό στρατό και κάνουν «παιχνίδι» και με τους συνδικαλιστές, αποφεύγοντας έτσι τις συγκρούσεις και τις εντάσεις.
Όποια εκδοχή και να ισχύει τελικά έχουμε υπουργούς διαχείρισης «εξερχομένων - εισερχομένων». Πολιτικούς χωρίς όραμα, πυγμή και αποφασιστικότητα.
ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ. Ακούμε πως οσονούπω ιδιωτικοποιούνται, αλλά τελικά δεν γίνεται τίποτα. Επενδυτές πηγαινοέρχονται, αλλά πράξη δεν γίνεται καμιά. Για να μην μιλήσω για πιο δύσκολες περιπτώσεις όπως η ΛΑΡΚΟ, με τον απίστευτο θαμμένο πλούτο.
Το σήριαλ, ή μάλλον η τραγωδία με την Εθνική Ασφαλιστική συνεχίζεται, ενώ οι αρμόδιοι διοχετεύουν κάθε τόσο πληροφορίες για επενδυτικό ενδιαφέρον για τα λιμάνια, αλλά τελικά και εδώ άνθρακες ο θησαυρός.
Αλλά τώρα τι λέμε; Τι συζητάμε για τα δύσκολα; Εδώ δεν θέλουν ή δεν μπορούν να πουλήσουν το μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου στις Ελληνικές Αλυκές που ανέρχεται στο 55%. Το διανοείται ο αναγνώστης; Το Δημόσιο το 2020 πουλά αλάτι.
Προφανώς αυτήν την συμμετοχή την θεωρούν στρατηγική επένδυση.
Τον φορολογούμενο δεν τον ενδιαφέρει ποιοι υπουργοί ευθύνονται για αυτήν την παρατεταμένη δυσπραγία στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό είναι θέμα του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, που αξιολογούν τις δράσεις των υπουργών. Βέβαια, έτσι όπως είναι δομημένες οι κυβερνητικές λειτουργίες, τελικά, τα αρνητικά και τα θετικά του κυβερνητικού έργου τα εισπράττει ο πρωθυπουργός.
Σε λίγες ημέρες, όλα δείχνουν, πως ξεκινά η πρώτη φάση των έργων στο Ελληνικό. Σημαντική στιγμή για την Εθνική Οικονομία με έντονο συμβολικό και ουσιαστικό χαρακτήρα. Και εδώ η συμβολή του Αδώνιδος Γεωργιάδη είναι μεγάλη, για να μην πω καθοριστική.
Τελικά είναι τόσο δύσκολο να το κάνετε όπως ο Άδωνις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου