Οι αποκαλύψεις της προανακριτικής επιτροπής φτάνουν πιο κοντά από ποτέ να ξεσκεπάσουν το κύκλωμα που ανθούσε και έκανε δουλειές επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ένα κύκλωμα που ενδεχομένως να μην είχε αποκαλυφθεί ποτέ αν οι ενορχηστρωτές του δεν ξεπερνούσαν τα όρια και δε θεωρούσαν εαυτούς παντοδύναμους.
Όπως φαίνεται μετά τις αποκαλύψεις Μιωνή, η συμμορία αυτή, που φέρεται, προς το παρόν, να είχε αρχηγό το Μίμη Παπαγγελόπουλο, και περιελάμβανε από δημοσιογράφους και αστυνομικούς μέχρι πολιτικούς αξιωματούχους και δικαστικούς λειτουργούς, φέρεται να έκανε ό, τι έκανε με οικονομικό αντάλλαγμα. Δημιουργούσαν ιστορίες για τα υποψήφια θύματά τους, τους έμπλεκαν με έρευνες, ανακρίσεις και δικαστικές υποθέσεις και τους ανάγκαζαν μετά να πληρώσουν για να ξεμπλέξουν! 350.000 για «έξοδα», δεν το λες κακή ταρίφα…
Κοινοί εκβιαστές και δολοπλόκοι ήταν, που είχαν την εξουσία και ένιωθαν άτρωτοι. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να κάνουν τα πάντα. Τότε ήρθε η ιστορία Novartis. Μέχρι τότε τα έβαζαν με ανθρώπους ισχυρούς μεν, όπως ο Σάμπυ Μιωνής, που όμως δεν αποτελούσαν δημόσια πρόσωπα και δεν ήθελαν να φανούν και να μπλέξουν. Για αυτό και οι δραστηριότητές τους δεν αποκαλύπτονταν, και πίστευαν ότι δεν τους άγγιζε κανείς και τίποτα. Ένιωθαν ότι μπορούσαν να παίζουν με το φόβο των θυμάτων τους, και νόμιζαν ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι πολύ μεγαλύτερο. Ό, τι έκαναν μέχρι τότε για χρήματα θα το έκαναν για πολιτικό όφελος. Να διαβάλλουν μέχρι εξαντλήσεως και αν είναι δυνατόν να φυλακίσουν κιόλας τους μεγαλύτερους πολιτικούς τους αντιπάλους. Όσους εξ’ αυτών φοβούνταν περισσότερο!
Δεν ήξεραν που έμπλεκαν. Νόμιζαν ότι ήταν παντοδύναμοι και η εξουσία τους θα διαρκούσε για πάντα. Πίστευαν ότι οι άνθρωποι που στόχευαν και τα κόμματά τους θα φοβούνταν τα μπλεξίματα και την έκθεση, όπως τα μέχρι τότε θύματά τους, και θα δέχονταν τα πάντα χωρίς πολλά-πολλά. Και τολμώ να πω πως με κάποιους ίσως και να δούλεψε. Υπήρξαν περιπτώσεις που φάνηκε να είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν για να γλιτώσουν. Για τους δικούς του φόβους και λόγους ο καθένας. Μη νομίζουν ότι ξεχνάμε.
Για τους περισσότερους όμως, η αντίδρασή τους δεν ήταν αυτή που ήλπιζαν οι σκευωροί. Και αυτό τους χάλασε τα σχέδια. Δε μπορούσαν να αντιληφθούν ότι υπάρχουν άνθρωποι που με την τιμή και την υπόληψή τους δεν παίζουν, και δε θα υποχωρούσαν τόσο εύκολα, ούτε θα επέτρεπαν σε άλλους να παίζουν με την εικόνα τους απλά για να μην εκτεθούν. Πως να το καταλάβουν άλλωστε αυτοί, που έπαιζαν με συνειδήσεις και υπολήψεις για να βγάζουν λεφτά; Άνθρωποι σαν τον Αντώνη Σαμαρά, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Παναγιώτη Πικραμμένο και τους λοιπούς εμπλεκομένους που δε μάσησαν από τις απειλές, ύψωσαν ανάστημα και αντιστάθηκαν στις επιθέσεις των σκευωρών. Και όταν τελειώσει όλη αυτή η ιστορία θα έχουν επάξια κερδίσει την ευγνωμοσύνη της δικαιοσύνης, που έκαναν δυνατή την αποκάλυψη όσων έπαιζαν μαζί της.
Θα κάνω ειδική αναφορά στον βασικό, όπως φάνηκε, εχθρό του κυκλώματος: Στον Αντώνη Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός, τώρα που η ιστορία της σκευωρίας φαίνεται να στοιχειοθετείται, απέδειξε για άλλη μια φορά σε όλους τους αντιπάλους του πως είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Πολλοί περίμεναν από αυτόν να λουφάξει, να μαζευτεί, να επικαλεστεί το προνόμιο κάθε πρώην πρωθυπουργού να μη μιλάει, να μην παίρνει θέση, να παρατηρεί και να παρακολουθεί. Όπως κάνουν και οι περισσότεροι πρώην πρωθυπουργοί, που ό, τι κι αν ακουστεί για το όνομά τους κάνουν σαν να μη συνέβη. Αυτό περίμεναν ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, και δεν έγινε. Έτσι δεν έγινε και τώρα.
Άλλωστε δε θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Εμείς οι Πελοποννήσιοι αυτά τα ζητήματα, ό, τι αφορά την τιμή και την υπόληψή μας, τα έχουμε ψηλά. Ο Σαμαράς όχι μόνο δε λούφαξε, αλλά έκανε πρώτο του μέλημα την αποκατάσταση της αλήθειας και του ονόματός του. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του παντού. Στη Βουλή, στα δικαστήρια, στα ΜΜΕ. Και δεν περιορίστηκε στην προσπάθεια να παύσουν οι κατηγορίες εναντίον του, να μπει η έρευνα στο αρχείο. Κυνήγησε όλους όσους ενεπλάκησαν στην ιστορία αυτή, όλους όσους τόλμησαν να σπιλώσουν το όνομά του. Υπέβαλε μηνύσεις, ζήτησε την ποινική και πειθαρχική δίωξη των εμπλεκομένων. Και αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή σα σκευωρία με πολιτικό στόχο. Όχι σα δικαστική έρευνα, σα σκευωρία. Για την οποία δεν έπρεπε να τιμωρηθούν μόνο τα εκτελεστικά όργανα, αλλά και οι εμπνευστές της.
Η προανακριτική επιτροπή που διεξάγεται εδώ και ένα χρόνο είναι προσωπικό επίτευγμα του Αντώνη Σαμαρά. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, είναι γνωστό ότι η διερεύνηση της σκευωρίας, η αποκατάσταση του ονόματός του και η τιμωρία των σκευωρών αποτελεί εδώ και χρόνια εκ των κορυφαίων προτεραιοτήτων του πρώην πρωθυπουργού. Την απόλυτη κόκκινη γραμμή του, που αρκετές φορές τον έχει φέρει και σε αντίθεση με άλλους εντός της παράταξης ή της κυβέρνησης. Αν οι εμπλεκόμενοι ήταν άλλοι, πιθανόν η ιστορία να είχε ήδη ξεχαστεί. Εν προκειμένω όμως όχι. Ο Αντώνης Σαμαράς επέμεινε σε αυτήν, την έθεσε ως αναγκαίο όρο, δεν υποχώρησε σε ό, τι ζήτησαν κάποιοι κατά καιρούς. Και μπορεί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να νιώθει δικαιωμένος. Γιατί πλέον η σκευωρία και το στήσημο διώξεων και υποθέσεων δεν είναι μια γραφική σκέψη. Είναι μια υπαρκτή έρευνα, ένα σκάνδαλο που μένει να φανεί ως που θα επεκταθούν οι ευθύνες.
Τους το είχε πει πολλές φορές. Και το εννοούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου