Ένα «αχρείαστο λάθος», την λάθος στιγμή.
Πολλές φορές οι μικρές λεπτομέρειες είναι αυτές που «σημαδεύουν» τις εξελίξεις στην πολιτική σκήνη, ειδικά σε κρίσιμες συγκυρίες. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι το περιστατικό με το κοινό ανακοινωθέν Ελλάδας- ΗΠΑ και τον χαρακτηρισμό ως «ιστορικής» της συμφωνίας των Πρεσπών έγινε την λάθος στιγμή. Έγινε σε μία ημέρα όπου όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στο αντικείμενο των συνομιλιών του Μάικ Πομπέο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κυρίως στο μήνυμα που έστειλε η επίσκεψη του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας στον Ταγίπ Ερντογάν.
Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν ουδέποτε για την κυβέρνηση της ΝΔ αναγνωρίστηκε ως «ιστορική», η συγκεκριμένη συμφωνία. Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε επισημάνει τα αρνητικά της στοιχεία και είχε εξαντλήσει κάθε δυνατότητα -καταθέτοντας ακόμη και πρόταση δυσπιστίας- για να μην υπογραφεί και να μην κυρωθεί. Παράλληλα ο κ.Μητσοτάκης είχε επισημάνει ότι από την στιγμή που θα κυρωνόταν δε θα μπορούσε να καταγγελθεί μονομερώς. Πολύ περισσότερο όταν η Ελλάδα στηρίζει την εξωτερική πολιτική της στο Διεθνές Δίκαιο το οποίο δεν μπορεί αλλού να επικαλείται και αλλού να αγνοεί.
Αλήθεια επίσης είναι ότι η αμερικανική πλευρά έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην επίτευξη της συμφωνίας μεταξύ των δύο μερών, καθώς αποτελούσε προϋπόθεση για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Αυτή την συνάφεια μεταξύ της Συμφωνίας των Πρεσπών και της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ επισημαίνει η σχετική κοινή δήλωση των δύο Υπουργών Εξωτερικών.
Και εδώ αρχίζουν οι λάθος χειρισμοί : Ο χαρακτηρισμός της Συμφωνίας ως «ιστορικής» οφείλεται σε λάθος (που προήλθε από την ελληνική πλευρά) κατά την ανταλλαγή κειμένων της Κοινής Δήλωσης Ελλάδας-Η.Π.Α. καθώς η φράση αυτή δεν απηχούσε τις ελληνικές θέσεις. Το λάθος διορθώθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της αμερικανικής πλευράς. Το επίσημο κείμενο είναι το τελικό και σε αυτό δεν υπάρχει η λέξη «ιστορική». Το τελικό κείμενο είναι αυτό που έχει αναρτηθεί τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας όσο και στο αγγλικό κείμενο της αμερικανικής πρεσβείας.
Ο κακός αυτός χειρισμός έδωσε την ευκαιρία όπως ήταν άλλωστε απολύτως αναμενόμενο στην αξιωματική αντιπολίτευση να ξιφουλκήσει εναντίον της κυβέρνησης, σε μία στιγμή που το μομεντουμ ήταν υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παρότι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να εκμεταλλευθεί την κακή κυβερνητική επιλογή, δε θα πρέπει να λησμονούμε ορισμένες «αλήθειες». Στις 25 Ιανουαρίου όταν ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνιζε μεταξύ άλλων : «....Αν, λοιπόν, η Συμφωνία των Πρεσπών κυρωθεί, δεν θα μπορεί να ακυρωθεί την επόμενη μέρα, καθώς διαθέτει μεγαλύτερη ισχύ από κάθε νόμο. Το Διεθνές Δίκαιο καθιστά δυσμετάβλητη κάθε τροποποίησή της. Τυχόν παραβίασή της μπορεί να σημαίνει διεθνή απομόνωση και Διεθνές Δικαστήριο για τη χώρα μας. Το βάρος που θα αναλάβει η επόμενη κυβέρνηση είναι τεράστιο. Και γι’ αυτό ακριβώς όλα κρίνονται σήμερα και αύριο, καθώς αύριο θα γίνει η ονομαστική ψηφοφορία πληροφορήθηκα, όχι μεθαύριο. Η ώρα της ευθύνης είναι τώρα. Όχι στο μέλλον».
Είναι σαφές λοιπόν ότι ο κ.Τσίπρας έχει αποφασίσει στρατηγικά να διαστρεβλώνει συνεχώς την παραπάνω θέση που είχε εκφράσει ο κ.Μητσοτάκης, αναζητώντας άλλοθι για τις δικές του επιλογές.
Στο πολιτικό παιχνίδι είναι βέβαιο ότι όλα αυτά επιτρέπονται από την πλευρά της αντιπολίτευσης, όμως τέτοιου είδους «λάθη» δεν μπορεί να γίνουν ανεκτά από την πλευρά της κυβέρνησης
Ώστε είναι «ιστορική» η Συμφωνία των Πρεσπών;
Σάκης Μουμτζής
Έχω γράψει κατ΄επανάληψη πως ο κεντροδεξιός—φιλελεύθερος χώρος δεν αποτελείται από μια πολιτική αγέλη που άγεται και φέρεται από την εκάστοτε ηγεσία του. Η σιωπή για λόγους κομματικού πατριωτισμού είναι άγνωστη σε αυτόν τον πολιτικό χώρο, γιατί ο μόνος πατριωτισμός που υπάρχει είναι η αγάπη για την πατρίδα.
Ως εκ τούτου, όπως επικροτούμε τα θετικά, αναδεικνύουμε και επικρίνουμε τα αρνητικά για να μην επαναληφθούν. Στον χώρο της Κεντροδεξιάς δεν υπάρχει η σιωπή των αμνών.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί χθες γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς περιστατικού, ανάρμοστου σε ένα στοιχειωδώς σοβαρό κράτος. Το Υπουργείο Εξωτερικών υπέγραψε κείμενο με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών στο οποίο η συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηριζόταν ως ιστορική.
Αδυνατώ να πιστέψω πως υπήρξε Έλληνας πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγοντας του Υπουργείου Εξωτερικών ο οποίος να θεωρεί την συμφωνία των Πρεσπών «ιστορική». Ή μάλλον, ο ίδιος ως άτομο, μπορεί να την θεωρεί όπως θέλει, αλλά από την στιγμή που ασκεί πολιτική βάζει στην άκρη την προσωπική του άποψη. Συντάσσεται με την επίσημη θέση της εκλεγμένης κυβέρνησης που υπηρετεί.
Και η θέση της Νέας Δημοκρατίας—χωρίς καμιά αμφισβήτηση—είναι πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή και επιζήμια για την πατρίδα μας συμφωνία.
Τελεία, παύλα.
Αυτή η θέση αποτέλεσε έναν από τους κεντρικούς πυλώνες της αντιπολιτευτικής τακτικής της Νέας Δημοκρατίας τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές του 2019.
Συνεπώς, με την υπογραφή κειμένου που θεωρεί την συγκεκριμένη συμφωνία «ιστορική», δεν ανατρέπεται μόνον μια βασική θέση του κόμματος, αλλά συγχρόνως δίνεται εύλογη λαβή στον ΣΥΡΙΖΑ, που υπέστη ανελέητη κριτική για την συμφωνία των Πρεσπών και την «πλήρωσε»-- να μιλά για «απατεώνες».
Όπως ήταν φυσικό το κείμενο αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε από άλλο, που ήταν σύμφωνο με την εθνική γραμμή.
Διεθνές ρεζιλίκι.
Δεν μου περνά από το μυαλό—όπως φαντάζομαι και από το μυαλό εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών—πως οι αρμόδιοι υπέγραψαν, ένα τέτοιας σπουδαιότητας, κείμενο χωρίς να το διαβάσουν. Τι απομένει λοιπόν;
Το διάβασαν και συμφώνησαν με το περιεχόμενο του. Υπονόμευση του πρωθυπουργού; Προσωπικές στρατηγικές; Επίδειξη καλής θέλησης στον αμερικάνικο παράγοντα; Το ένα χειρότερο από το άλλο.
Είναι πραγματικά κρίμα, το Υπουργείο Εξωτερικών που χειρίστηκε άψογα το σύμφωνο με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ, να υποπέσει χθες σε τόσο σημαντικό ατόπημα. Φαίνεται πως δεν μπορούμε να αντέξουμε την επιτυχία, όπως έγραψε εύστοχα ένας σχολιαστής.
Ας σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες που γινόμαστε «χλεύη των ηττημένων». Η πρώτη ήταν με την απουσία ή την αποχή βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για την ασυλία του Π. Πολάκη. Αυτήν την φορά το λάθος ήταν ακόμα πιο βαρύ.
Η πρώτη περίπτωση κουκουλώθηκε και αποδόθηκε σε ασυνεννοησία. Καμία παραίτηση. Σήμερα τι θα πει η κυβέρνηση; Αβλεψία; Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Πρόθεση; Σε αυτήν την περίπτωση ποιες θα είναι οι συνέπειες και για ποιον; Πραγματικά, το λάθος αυτήν την φορά είναι πολύ χοντρό για να κουκουλωθεί.
Έχω γράψει κατ΄επανάληψη πως ο κεντροδεξιός—φιλελεύθερος χώρος δεν αποτελείται από μια πολιτική αγέλη που άγεται και φέρεται από την εκάστοτε ηγεσία του. Η σιωπή για λόγους κομματικού πατριωτισμού είναι άγνωστη σε αυτόν τον πολιτικό χώρο, γιατί ο μόνος πατριωτισμός που υπάρχει είναι η αγάπη για την πατρίδα.
Ως εκ τούτου, όπως επικροτούμε τα θετικά, αναδεικνύουμε και επικρίνουμε τα αρνητικά για να μην επαναληφθούν. Στον χώρο της Κεντροδεξιάς δεν υπάρχει η σιωπή των αμνών.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί χθες γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς περιστατικού, ανάρμοστου σε ένα στοιχειωδώς σοβαρό κράτος. Το Υπουργείο Εξωτερικών υπέγραψε κείμενο με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών στο οποίο η συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηριζόταν ως ιστορική.
Αδυνατώ να πιστέψω πως υπήρξε Έλληνας πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγοντας του Υπουργείου Εξωτερικών ο οποίος να θεωρεί την συμφωνία των Πρεσπών «ιστορική». Ή μάλλον, ο ίδιος ως άτομο, μπορεί να την θεωρεί όπως θέλει, αλλά από την στιγμή που ασκεί πολιτική βάζει στην άκρη την προσωπική του άποψη. Συντάσσεται με την επίσημη θέση της εκλεγμένης κυβέρνησης που υπηρετεί.
Και η θέση της Νέας Δημοκρατίας—χωρίς καμιά αμφισβήτηση—είναι πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή και επιζήμια για την πατρίδα μας συμφωνία.
Τελεία, παύλα.
Αυτή η θέση αποτέλεσε έναν από τους κεντρικούς πυλώνες της αντιπολιτευτικής τακτικής της Νέας Δημοκρατίας τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές του 2019.
Συνεπώς, με την υπογραφή κειμένου που θεωρεί την συγκεκριμένη συμφωνία «ιστορική», δεν ανατρέπεται μόνον μια βασική θέση του κόμματος, αλλά συγχρόνως δίνεται εύλογη λαβή στον ΣΥΡΙΖΑ, που υπέστη ανελέητη κριτική για την συμφωνία των Πρεσπών και την «πλήρωσε»-- να μιλά για «απατεώνες».
Όπως ήταν φυσικό το κείμενο αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε από άλλο, που ήταν σύμφωνο με την εθνική γραμμή.
Διεθνές ρεζιλίκι.
Δεν μου περνά από το μυαλό—όπως φαντάζομαι και από το μυαλό εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών—πως οι αρμόδιοι υπέγραψαν, ένα τέτοιας σπουδαιότητας, κείμενο χωρίς να το διαβάσουν. Τι απομένει λοιπόν;
Το διάβασαν και συμφώνησαν με το περιεχόμενο του. Υπονόμευση του πρωθυπουργού; Προσωπικές στρατηγικές; Επίδειξη καλής θέλησης στον αμερικάνικο παράγοντα; Το ένα χειρότερο από το άλλο.
Είναι πραγματικά κρίμα, το Υπουργείο Εξωτερικών που χειρίστηκε άψογα το σύμφωνο με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ, να υποπέσει χθες σε τόσο σημαντικό ατόπημα. Φαίνεται πως δεν μπορούμε να αντέξουμε την επιτυχία, όπως έγραψε εύστοχα ένας σχολιαστής.
Ας σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες που γινόμαστε «χλεύη των ηττημένων». Η πρώτη ήταν με την απουσία ή την αποχή βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για την ασυλία του Π. Πολάκη. Αυτήν την φορά το λάθος ήταν ακόμα πιο βαρύ.
Η πρώτη περίπτωση κουκουλώθηκε και αποδόθηκε σε ασυνεννοησία. Καμία παραίτηση. Σήμερα τι θα πει η κυβέρνηση; Αβλεψία; Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Πρόθεση; Σε αυτήν την περίπτωση ποιες θα είναι οι συνέπειες και για ποιον; Πραγματικά, το λάθος αυτήν την φορά είναι πολύ χοντρό για να κουκουλωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου