Του Μανόλη Καψή
Tο κίνημα των νεοναζί, ανδρώθηκε στις πλατείες και στις κινητοποιήσεις των "αγανακτισμένων”. Στην αντισυστημική και αντιμνημονιακή κινητοποίηση των χρόνων της χρεοκοπίας. Τότε ήταν που μαύροι και κόκκινοι πολιορκούσαν μαζί τη Βουλή. Τότε ήταν που το σύνθημα "Να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή”, δονούσε εξ ίσου τους αριστερούς αντικαπιταλιστές και τους ακροδεξιούς αντικοινοβουλευτικούς. Τότε ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε από τους βουλευτές να βγουν από την πίσω πόρτα του Κοινοβουλίου, για να αποφύγουν τον λιντσάρισμα.
Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια ...
Το φαινόμενο ανέδειξε μέσα από τα κείμενά του και τις αναλύσεις του ο καθηγητής Νίκος Μαρατζίδης στην εφημερίδα Καθημερινή ήδη από το 2012:"Δύο πολιτικές δυνάμεις έδρασαν μέσα στο πλήθος "σαν το ψάρι στο νερό", όπως θα έλεγε ο πρόεδρος Μάο. Η μία ήταν η Χρυσή Αυγή. Με πολιτικό λάβαρο τον χυδαίο εθνικισμό, οι εθνικοσοσιαλιστές κατάφεραν να μπολιάσουν σε πολιτική πρόταση τον εθνικιστικό αντικοινοβουλευτισμό των "Αγανακτισμένων". Εκεί στην "άνω πλατεία", έγιναν ένα με το πλήθος. Εξέφρασαν τα αισθήματά του όταν τραγουδούσαν με πάθος τον εθνικό ύμνο, όταν μούντζωναν το Κοινοβούλιο, όταν έφτυναν τους βουλευτές, ακόμη κι όταν πήγαν να εισβάλουν στο κτίριο της Βουλής.
Αναδείχτηκε έτσι, από τη μια πλευρά, μια ατζέντα δεξιού ολοκληρωτισμού που προέβλεπε γενική εκκαθάριση: από τους "προδότες πολιτικούς" μέχρι τους μετανάστες. Το φαινόμενο αντιμετωπίστηκε τότε από πολλούς σχεδόν ως χαριτωμένο ή έστω γραφικό. Ας μη βαυκαλιζόμαστε άλλο. Η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε στον Αγιο Παντελεήμονα, αλλά μεγάλωσε και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην πλατεία Συντάγματος, χάρη στη ρητορική της ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός της Χρυσής Αυγής έγινε αποδεκτός από ένα κομμάτι του κόσμου που αναζητούσε την εθνική αναγέννηση μέσα στη ρώμη του αυταρχισμού.Η αντισυστημική άκρα αριστερά, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε η δεύτερη δύναμη που αξιοποίησε την οργή των "Αγανακτισμένων". Οι πιο δραστήριες ακροαριστερές συνιστώσες της οργάνωσης επιχείρησαν συστηματικά και δραστήρια να πείσουν για το δικό τους σχέδιο υπονόμευσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που το ονόμασαν "Αμεση Δημοκρατία". Εμφανιζόμενος με πολύ πιο φιλικό προφίλ και έξυπνη στρατηγική, ο αριστερός αντιφιλελευθερισμός είχε ταχύτερη και ευρύτερη διείσδυση από ό,τι ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός. Εξάλλου, είχε προ πολλού περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις εισαγωγής του στην ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης.
Η αντισυστημική/αντικοινοβουλευτική πολιτικοποίηση αποτελεί λοιπόν το νέο πολιτικό προϊόν, που παρήγαγε το φαινόμενο "Αγανακτισμένοι". (Καθημερινή 20/05/12)
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη δήλωσή του στην εφημερίδα το διατύπωσε ευγενικά αλλά με σαφήνεια: "Το δίδαγμα από την πολύχρονη επέλαση της ντροπής είναι πώς μήτρα της υπήρξε ο τυφλός λαϊκισμός… ο πολιτικός κόσμος αδράνησε μπροστά στον κίνδυνο που αναπτυσσόταν στα θολά νερά των ‘αντιμνημονίων’, στις συνοικίες του μίσους και στις πλατείες των ‘αγανακτισμένων’… Η παράταξή μας ήταν και παραμένει διαχρονικός αντίπαλος της Χρυσής Αυγής."
Δεν αρέσει στο αριστερό κοινό της ΕφΣυν αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Και με αυτή την αλήθεια θα πρέπει να αναμετρηθούν και να την αναλύσουν. Οσα πανό και να ανεβάσουν σήμερα έξω από τα δικαστήρια...Που καλά κάνουν και τα ανεβάζουν. Μαζί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου