9/3/2008
Το φάντασμα της «Μεγάλης Αλβανίας» που πλανιόταν πάνω από τα Βαλκάνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με τη συνένωση σε ενιαίο κράτος όλων των περιοχών όπου κατοικούν Αλβανοί, αρχίζει πλέον να προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά υπαρκτής απειλής μετά τη διεθνή αναγνώριση της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.
Υπάρχουν πλέον δύο αλβανικά κράτη, το ένα δίπλα στο άλλο - η Αλβανία, με πληθυσμό 3.200.000 άτομα και έκταση 28.748 τ.χλμ. και το Κόσοβο, με πληθυσμό 1.800.000 Αλβανούς και έκταση 10.887 τ. χλμ.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ένωση αυτών των δύο αλβανικών κρατών είναι αναπότρεπτη. Επίσης, ότι οι Αλβανοί που κατοικούν στις δυτικές και βόρειες περιοχές της ΠΓΔΜ (ανέρχονται σε περίπου 500.000 - 600.000), όπως και οι εκείνοι που κατοικούν στο Μαυροβούνιο αλλά και σε δήμους της Νότιας Σερβίας (Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς, Μεντβέντια), και οι οποίοι υπολογίζονται σε άλλες 100.000 περίπου, είναι απολύτως φυσιολογικό να προσδοκούν ότι σύντομα θα κερδίσουν και αυτοί ό,τι και οι ομοεθνείς τους του Κοσόβου: την απόσχιση των περιοχών τους από τα κράτη στα οποία ανήκουν, την ανεξαρτητοποίηση και τελικά την ένωσή τους με το Κόσοβο και την Αλβανία.
Θα γίνουν... «υπερδύναμη»!
Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η φιλοδοξία, πράγμα απολύτως εφικτό στο πλαίσιο των σημερινών διεθνών εξελίξεων, τότε θα ανατραπούν ριζικά οι συσχετισμοί ισχύος μεταξύ των βαλκανικών κρατών, οι οποίοι έχουν ήδη υποστεί σοβαρότατες αλλαγές.
Η κοινή γνώμη έχει συνηθίσει να θεωρεί την Αλβανία ως χώρα, λίγο - πολύ, ασήμαντο παράγοντα στις βαλκανικές υποθέσεις. Το στερεότυπο αυτό ήταν απολύτως δικαιολογημένο την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η Αλβανία, μια χώρα πολιτικά απομονωμένη, με μόλις τρία εκατομμύρια κατοίκους, ήταν στριμωγμένη ανάμεσα σε μια πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία των 20 και πλέον εκατομμυρίων και σε μια Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων, μέλος του ΝΑΤΟ. Πιο δίπλα ήταν η Βουλγαρία, μια χώρα σχεδόν ίση με την Ελλάδα, μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ταυτόχρονα ο πιο πιστός σύμμαχος της Σοβιετικής Ενωσης. Στο πλαίσιο τέτοιων συσχετισμών, η Αλβανία ήταν όντως πολιτικά ανύπαρκτη.
Σήμερα όμως η κατάσταση αυτή έχει μεταβληθεί άρδην. Η Αλβανία και το Κόσοβο έχουν πληθυσμό 5 εκατομμυρίων και αν σε αυτόν προστεθούν οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, του Μαυροβουνίου και της Νότιας Σερβίας, ο δυνητικός πληθυσμός της «Μεγάλης Αλβανίας» ξεπερνάει τα 5.500.000 και πλησιάζει τα 6.000.000 κατοίκους.
Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας γέννησε κράτη όπως την Κροατία, με 4.500.000 κατοίκους, τη θνησιγενή Βοσνία που δεν έχει 4.000.000 κατοίκους, την ΠΓΔΜ που ο σλαβικός πληθυσμός της είναι γύρω στο 1.200.000 και το Μαυροβούνιο που είναι «της πλάκας» με μόλις 600.000 κατοίκους - όλα δηλαδή μικρότερα της Αλβανίας και με εξαίρεση την Κροατία, πολύ ασταθέστερα.
Ακόμη και η Σερβία, μετά τους διαδοχικούς ακρωτηριασμούς της, έχει απομείνει με 7.500.000 κατοίκους και από αυτούς Σέρβοι είναι μόνο 6.500.000 - λίγο παραπάνω δηλαδή από τους Αλβανούς!
Στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ
Οι αλυτρωτικές βλέψεις συγκρότησης μιας Μεγάλης Αλβανίας μέσω της επιθετικής απόσχεσης εδαφών όπου κατοικούν αλβανικές μειονότητες θα αποτελούσε σοβαρό μεν, αλλά μικρότερου κινδύνου πρόβλημα, αν οι Αλβανοί κινούνταν μόνοι τους. Το γεγονός όμως ότι η Ουάσιγκτον κινητοποίησε τη στρατιωτική μηχανή του ΝΑΤΟ για να πετύχει τη βίαιη απόσπαση του Κοσόβου από τη Σερβία, βομβαρδίζοντας ανηλεώς επί τρίμηνο τα απομεινάρια της πρώην Γιουγκοσλαβίας, πολλαπλασιάζει τρομερά τους κινδύνους που συνεπάγεται τόσο η πορεία προς τη συγκρότηση της Μεγάλης Αλβανίας όσο και ο ρόλος που επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ στο κράτος αυτό, όταν δημιουργηθεί.
Οι Αλβανοί αποτελούν τον μόνο φιλαμερικανικό λαό των Βαλκανίων, σε αντίθεση με τους σλαβικούς λαούς της περιοχής ή τους Ελληνες. Ολα αυτά σημαίνουν ότι η Αλβανία είναι ιδανική για να καταστεί στρατηγικός σύμμαχος των Αμερικανών στα Βαλκάνια. Στο Κόσοβο υπάρχει ήδη η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην περιοχή και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, όπου γίνονται βασανιστήρια, μεταγωγές και κράτηση σε απάνθρωπες συνθήκες ατόμων από όλες τις χώρες που έχουν απαγάγει παράνομα η CIA, το FBI και άλλες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κ.λπ. Γι αυτό άλλωστε και η βάση αυτή αποκαλείται «Γκουαντανάμο της Ευρώπης».
Μια στρατηγική συμμαχία όμως ΗΠΑ - Αλβανίας αφενός καθιστά τα Τίρανα πολύ πιο επιθετικά στη διεκδίκηση των ξένων εδαφών που πρέπει να προσαρτηθούν στη σημερινή Αλβανία, και αφετέρου προοιωνίζεται τη μετατροπή της Μεγάλης Αλβανίας σε ένα είδος «Ισραήλ των Βαλκανίων», με ανειρήνευτα εχθρικές σχέσεις με τους άμεσους γείτονές του, τη Σερβία αλλά και την Ελλάδα.
Η ανακίνηση του ζητήματος «Τσαμουριά» για τα εδάφη της Ηπείρου
Το θέμα της Μεγάλης Αλβανίας δεν είναι καθόλου άσχετο με τη χώρα μας. Μάλιστα, την ημέρα των πανηγυρισμών για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, όχι μόνο υπήρχε πανό που έγραφε ότι «Αλβανία δεν υπάρχει χωρίς την Τσαμουριά», χαρακτηρίζοντας ως «Τσαμουριά» το σύνολο σχεδόν των εδαφών της ελληνικής Ηπείρου (!), αλλά επιπροσθέτως το αμερικανικό δίκτυο CNN φρόντισε να μεταδώσει την εικόνα αυτή στα πέρατα του κόσμου.
Το γεγονός δείχνει σε ποιο σημείο αποθράσυνσης οδηγείται ο αλβανικός εθνικισμός λόγω της υποστήριξης που νιώθει ότι έχει από τους Αμερικανούς. Επεκτατικές βλέψεις ανέκαθεν είχαν αλβανικοί ηγετικοί κύκλοι, δεν τολμούσαν όμως να τις προβάλουν ανοιχτά. Τώρα όμως το κάνουν.
Κρατάει χρόνια η... κολώνια
Η αλήθεια είναι πως μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960 το θέμα της Μεγάλης Αλβανίας με τη συμπερίληψη και ελληνικών εδαφών το κρατούσαν ανοιχτό όχι οι Αλβανοί του Εμβέρ Χότζα, αλλά κάποιοι... «σύμμαχοι» του ΝΑΤΟ!
Σαν βόμβα έσκασε στις 29 Μαϊου 1960 η αποκάλυψη του δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου, συνεργάτη του «Εθνους», έκθεσης του ιταλικού Γενικού Επιτελείου Αμυνας, την οποία η κυβέρνηση της Ρώμης είχε αποστείλει ως απόρρητο έγγραφο και στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ που ακόμη βρισκόταν στο Παρίσι. Το έγγραφο αφορούσε την Ηπειρο, εμφανίζοντάς την σχεδόν στο σύνολό της ως κατοικούμενη από... Αλβανούς!
Προκλήθηκε σάλος σε όλη την Ελλάδα. Αντιιταλικά συλλαλητήρια έγιναν σε πολλές πόλεις. Στα Γιάννενα μάλιστα υπήρχε και πανό με το σύνθημα «Η Σικελία... νομίζομεν είναι ελληνική!».
«Η προκληθείσα εντύπωσις τόσον εν Ελλάδι, όσον και εις το εξωτερικόν εκ του περιεχομένου της απιστεύτως ανακριβούς, κακοηθεστάτης και ανθελληνικής αυτής εκθέσεως της Ρώμης, προεκάλεσε την εξέγερσιν της ελληνικής κοινής γνώμης. Τελικώς επελήφθη το Συμβούλιον του ΝΑΤΟ και η ιταλική κυβέρνησις υπεχρεώθη αφ ενός να αποσύρη την έκθεσιν και αφ ετέρου να προβή δημοσίως εις έκφρασιν λύπης και συγγνώμης δια το επεισόδιον», έγραφε το «Εθνος».
Μεγάλη Αλβανία μέσω... Ρώμης
Οι Ιταλοί όμως δεν σταμάτησαν. Ενάμιση χρόνο αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1962, το «Εθνος» κυκλοφορεί με κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο «Οι Ιταλοί προβάλλουν Αλβανίαν με προσηρτημένας περιοχάς Ελλάδος και Γιουγκοσλαβίας - Ανατύπωσις φασιστικού χάρτου του 1938 ετέθη εις κυκλοφορίαν υπό της αντιπροσωπείας της Ρώμης εις τα Τίρανα».
Η ιταλική κυβέρνηση κατηγορείται ότι μέσω της πρεσβείας της διένειμε προκήρυξη στα αλβανικά, με χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας. Το ρεπορτάζ είναι αποκαλυπτικό για το περιεχόμενο του χάρτη, φωτοτυπία του οποίου δημοσιεύεται: «Από την ελληνικήν Ηπειρον φέρει τας πόλεις και τας συνδεούσας αυτάς περιοχάς της Κονίτσης, Φιλιατών, Ιωαννίνων, Παραμυθίας, Φιλιππιάδος, Αρτης και Πρεβέζης και από την Ελληνικήν Δυτικήν Μακεδονίαν, τας πόλεις της Φλωρίνης και Καστοριάς, ως εδάφη ανήκοντα εις την αλβανικήν επικράτειαν...
Σχετικώς με το τμήμα του γιουγκοσλαβικού εδάφους που παρουσιάζεται εις τον χάρτην αυτόν ως ανήκον εις την Αλβανίαν, τούτο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τας πόλεις του Μοναστηρίου, των Σκοπίων και του Κουμανόβου, ως και ολόκληρον την περιοχήν του Κοσσυφοπεδίου».
Ποιο είναι το κράτος που αναπολούν οι Αλβανοί
Οι νεότεροι σε ηλικία, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, έχουν συχνά την εντύπωση πως υποθέσεις όπως αυτή της Μεγάλης Αλβανίας αποτελούν απλώς αποκυήματα της φαντασίας ορισμένων. Μακάρι να ήταν έτσι! Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πως η Μεγάλη Αλβανία υπήρξε κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου υπό ιταλική φασιστική κατοχή, όταν οι Γερμανοί ναζί κατέλαβαν και διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία. Τότε είχαν όντως προσαρτηθεί στην Αλβανία, το Κόσοβο, οι αλβανικές περιοχές της σημερινής ΠΓΔΜ, του Μαυροβουνίου, της Νότιας Σερβίας κ.λπ., όλες, εννοείται, υπό ιταλική φασιστική κατοχή, εν μέσω όμως της ομόθυμης σχεδόν συσπείρωσης του αλβανικού πληθυσμού γύρω από το φασιστικό καθεστώς, με εξαίρεση τους κομμουνιστές αντάρτες του Εμβέρ Χότζα. Ετσι, δεν έχουμε να αντιπαλέψουμε απλώς ένα αλβανικό όραμα, αλλά κάτι ισχυρότερο: την αναπόληση ενός κρατικού μορφώματος που υπήρξε μόλις πριν από εξήντα χρόνια. Πόσω μάλλον που ο στόχος αυτός τροφοδοτείται από το υπαρκτό ζήτημα της εθνικής ολοκλήρωσης των Αλβανών, καθώς ο μισός σχεδόν αλβανικός πληθυσμός ζει εκτός των συνόρων της χώρας.
Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου