Κίρο Γκλιγκόροφ: O Μ. Αλέξανδρος ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ!

Πηγή : ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

Αυτά είχε πει ο πρωθυπουργός της FYROM τότε Κίρο Γκλιγκόροφ . Οι διάδοχοί του φρόντισαν να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση της ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ καταγωγής σε βαθμό παράκρουσης! O Lubcho Georgievski (επίσης τ.Πρωθυπουργός της FYROM ... ανακάλυψε ότι είναι ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ, πήρε Βουλγαρικό διαβατήριο και πλέον πολιτεύεται ως Βούλγαρος. O τ.υπουργός Εξωτερικών της FYROM Βλ.Μπουτσκόφσκι χαρακτήρισε ΗΛΙΘΙΑ τη μετονομασία του αεροδρομίου της πρωτεύουσας της FYROM . Είναι πολλά τα μηνύματα που έστειλαν κατά καιρούς οι αξιωματούχοι της FYROM αλλά ο συνδυασμός υποτέλειας στις ΗΠΑ,της φτωχής παράδοσης στην παιδεία και του χαμηλότατου βιοτικού επιπέδου των Σκοπίων δημιουργούν ένα μίγμα χωρίς ιδιαίτερα καλές προοπτικές για τη χώρα αυτή η οποία επιδίδεται σ' έναν βλακώδη εθνικισμό-αλυτρωτισμό με ξένες πλάτες , πιστεύοντας ότι δεν έχει ανάγκη καλών σχέσεων με την Ελλάδα και ειδκότερα τους Μακεδόνες.
Η Σκοπιανή Θεωρία της Συγχώνευσης Πηγή: Ακρίτας-Ιστορία της Μακεδονίας Συχνά ακούω από διάφορους πως είναι δυνατόν οι Σκοπιανοί να απορρίπτουν το Σλαβικό παρελθόν τους και υποστηρίζουν με παρρησία ότι είναι ... «Μακεδόνες» και μάλιστα χωρίς ίχνος Σλαβικής ιστορικής κληρονομιάς ?
Όπως έχω εξηγήσει σε προηγούμενα νήματα το έθνος των Σλαβομακεδόνων μεγάλωσε με την διδασκαλία της εθνικιστκής ιδεολογίας του Σλαβο-μακεδονισμού όπου σε αυτήν και μέσω των ακαδημαικών τους οργάνων εφευρίσκουν διάφορες θεωρίες ώστε να διατηρούν τον εθνικισμό τους καθαρό και μακριά από την ιστορική πραγματικότητα.
Οι Σλαβομακεδονιστές για ν' αποδείξουν ότι υπάρχει γενετική σχέση μεταξύ αρχαίων Μα­κεδόνων και «Μακεδόνων» προωθούν από την δεκαετία του 80 τη λεγόμενη θεωρία της συγχώνευ­σης. Ο λόγος ήταν επειδή τα ιστορικά δεδομένα και τα αρχαιολογικά ευρήματα στη Μα­κεδονία, την Αίγυπτο και την Ασία δεν έδειξαν καμιά σχέση μεταξύ αρ­χαίων Μακεδόνων και Σλάβων ή Βουλγάρων της νέας «μακεδόνικης» δημοκρατίας του Τίτο –αντιθέτως επιβεβαίωσαν την ελληνική καταγωγή αυτών – οι σλαβομακεδονιστές μέσω των οργανισμών ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα στην Αυστραλία και τον Καναδά .

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, στο μεσαίωνα οι Σλάβοι εκμη­δένισαν πολλές ομάδες του γηγενούς πληθυσμού στη Μακεδονία και αφομοίωσαν τις υπόλοιπες . Επειδή οι γηγενείς πληθυ­σμοί δεν ήταν Ελληνικοί — σύμφωνα με τη σκοπιανή θεωρία — από το χαρμάνι του σλαβικού στοιχείου και των «αυτοχθόνων απογόνων» των αρχαίων Μακεδόνων γεννήθηκε το νέο «Μακεδονικό έθνος», το οποίο συνδέεται με τους αρχαίους μη Έλληνες Μακεδόνες. Σύμφωνα μ' αυτή τη θεωρία, «Μακεδόνας» είναι ένα «τελείως μοντέρνο παράγωγο» φυλετικής συγχώνευσης μεταξύ Σλάβων του μεσαίωνα και μείγματος αρχαίων Μα­κεδόνων και άλλων κατοίκων της αρχαίας και της μετέπειτα Μακεδονίας.

Σύμφωνα με το Βλάση Βλασίδη η θεωρία αυτή διδάσκεται σήμερα σε όλα τα σχολεία της FYROM όπου σύμφωνα με τους εθνικιστικούς κύκλους της FYROM οι αρχαίοι Μακεδόνες παρέμειναν γενετικώς αναλλοίωτοι παρά τις επαφές που είχαν με Έλληνες, Ρωμαίους και άλλους λαούς, μέχρις ότου αφίχθησαν οι Σλάβοι στη Χερσόνησο του Αίμου. Στην αρχή οι Σλά­βοι και οι Μακεδόνες συνυπήρχαν, αλλά τελικά συγχωνεύτηκαν και πα­ρήγαγαν το σημερινό «Μακεδόνικο Έθνος» τον 10ο αιώνα μ.Χ

Όπως αναφέρει ο καθηγητής Γεώργιος Παπαβύζας η θεωρία αυτήν των Σλαβομακεδονιστών παραβλέπει τρία κρίσιμα σημεία της ιστορίας και της γενετικής πληθυ­σμών (population genetics):


ότι πληθυσμοί δεν παραμένουν γενετικώς αναλλοίωτοι για χίλια χρόνια, εκτός εάν είναι τελείως απομονωμένοι
ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και μιλούσαν ελληνικά, και
ότι οι Μακεδόνες περίμεναν αναλλοίωτοι για χίλια χρόνια να συγχω­νευτούν με τους Σλάβους που μιλούσαν μια γλώσσα ακατανόητη για τους Μακεδόνες.

Για να υποστηρίξουν αυτή τη θεωρία, οι αναθεωρητές της ιστορίας των Σκοπίων ομιλούν για «τοπικούς ανθρώπους» -όχι Έλληνες Μακεδό­νες- οι οποίοι εξοντώθηκαν από τους Σλάβους, επιμένοντας ότι οι αρ­χαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες. Αν παραδεχτούμε προσωρινά ότι αυτή η θεωρία των Σλάβων είναι σωστή, ποιά ήταν η εθνότητα των ντόπιων Ελληνόφωνων κατοίκων στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα που πολέμησαν για το μα­κεδόνικο Ελληνισμό κατά των Βουλγάρων το 1904-1908 και κέρδισαν το Μακεδονικό αγώνα; Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι Έλληνες Μακεδόνες, με ισχυρή εθνική ιδιοσυγκρασία και βαθειά πίστη στον ελληνισμό, ήταν απίθανα υποκείμενοι στο να υποστούν συγχώνευση με τους Σλάβους ή οποιονδήποτε άλλο λαό. Οι ελληνόφωνοι Μακεδόνες, προικισμένοι με τη μακρά ελληνική ιστορία, τις βαθιές εθνικές ρίζες και παραδόσεις, τη φανατική προσκόλληση στον μακεδονικό Ελληνισμό και το ακατάλυτο πνεύμα πατριωτισμού ήταν απίθανοι υποψήφιοι στο να υποστηρίξουν τις έμμονες γενετικές φαντασίες της θεωρίας της συγχώνευσης και το μοντέλο ενός αδύνατου λαού που απορροφήθηκε από το ισχυρό σλαβικό στοιχείο.

Η θεωρία αυτή βασίζεται και σ' άλλα σαθρά υποθέματα. Οι ιστορικοί των Σκοπίων στερούνται ιστορικών και αρχαιολογικών βά­σεων προκειμένου να υποστηρίξουν τη θεωρία. Επί τη βάσει παλαιών και νέων ευρημάτων και με όλες τις νέες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, ιδιαίτερα στη Βεργίνα, Έλληνες και ξένοι ιστορικοί (Durant 1939, Grant 1988, Hammond 1987) επιμένουν ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλλη­νες. Υπό την επίδραση της κοινής γλώσσας (κοινή), οι αρχαίοι Μακεδό­νες συγχωνεύτηκαν με τους υπόλοιπους Έλληνες (Hammond 1989, 1997, Templar 2002). Είναι μάταιο για τους Σκοπιανούς ιστορικούς να προ­σπαθούν ν' αποδείξουν ότι υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ αρχαίων Μακεδόνων και των λοιπών Ελλήνων. Ακόμη και αν υπήρχαν, εξαφανί­στηκαν στα χίλια χρόνια πριν εμφανιστούν οι Σλάβοι στα Νότια Βαλκάνια.

Υπάρχουν φυσικά και άλλα σοβαρά μεθοδολογικά σφάλματα όπως αναφέρει η καθηγήτρια Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου.

Πρώτον, οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνες» είναι γεωγραφικοί, όπως Αθηναίοι, Ηπειρώτες, Πελοποννήσιοι κ.λπ., και όχι εθνικοί, ενώ οι ιστορικοί των Σκοπίων τους χρησιμοποιούν σαν εθνικούς. Οι δυο όροι ποτέ δεν απέ­κτησαν εθνοτική σημασία. Ο όρος «Μακεδόνας» πάντα εννοεί τον Έλλη­να κάτοικο της Μακεδονίας, ενώ οι Βούλγαροι ήταν πάντα «Βούλγαροι» ή «Βουλγαρομακεδόνες».
Το δεύτερο μεθοδολογικό σφάλμα «αναφέρεται στην επέκταση στο χρόνο και στο χώρο μιας συγκεκριμένης και τοπικά περιορισμένης εθνικής ομάδας. Είναι αδύνατο να βγάλει κανείς συμπε­ράσματα από μια απίθανη θεωρία, ιδιαίτερα όταν οι «προπονητές» της προσπαθούν να την επεκτείνουν από τα βόρεια τμήματα της γεωγραφικής Μακεδονίας μέχρι τον Όλυμπο σε χρονικό διάστημα 3.000 ετών, σαν να ήταν ένα σταθερό και αμετακίνητο στοιχείο».
Η συναισθηματική δικαιολογία που προβάλλουν οι Σλαβομακεδονιστές υποστηρικτές της θεωρίας δεν είναι πιστευτή για να υπερνικήσει την ανυπέρβλητη δυ­σκολία του ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες περίμεναν να συγχωνευθούν με τους Σλάβους, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες βρίσκονταν εκεί πάντα και σε πολύ κοντινή απόσταση όπως υποστηρίζει ο Γεώργιος Παπαβύζας.