Του Παναγιώτη ΔούμαΠηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Όταν ένα στέλεχος κόμματος εκλεγμένου στο ελληνικό κοινοβούλιο ενθαρρύνει την βία και μάλιστα εγγράφως μέσα από την επίσημη εφημερίδα του κόμματός του, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να το φωνάξουμε και να το γράψουμε με μεγάλα γράμματα. Όταν όμως αυτό το κήρυγμα βρίσκει ανταπόκριση την επομένη ημέρα με αποτέλεσμα να δεχθεί επίθεση αυτός που βρίσκεται στο στόχαστρο, δηλαδή εμείς, οι εθνικιστές, τότε δεν φωνάζουμε απλά. Απαιτούμε από το κράτος και την έννομη τάξη να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες.
Το στέλεχος του Συνασπισμού
Ο Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος, ο οποίος υπογράφει άρθρο της "Αυγής" με τίτλο "Η βία, τα δελτία τύπου και ο σοσιαλισμός" δεν είναι απλά ένας συντάκτης της αριστερής εφημερίδας. Δεν είναι ένας αριστερός από τους πολλούς. Είναι στέλεχος του Συνασπισμού και μάλιστα πολύ δραστήριο σε όλες τις πτυχές τις δράσεως του συγκεκριμένου κόμματος. Ο Παπαδάτος είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του Συνασπισμού, συντάκτης της Εποχής, της Αυγής, της Ενέδρας και άλλων αριστερών φυλλάδων και υπέρμαχος όλων όσων εχθρεύονται την πατρίδα, το έθνος, την σημαία αλλά και την παραδοσιακή ηθική, την οποία εμείς θέλουμε να διατηρήσουμε.
Τον είδαμε να πρωτοστατεί προ δύο εβδομάδων στις εκδηλώσεις των ομοφυλοφίλων στο κέντρο, κρατώντας το πανώ της Νεολαίας Συνασπισμού που έγραφε: "Να αγαπιόμαστε χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο. Δικαίωμά μας!". Στην άλλη άκρη, το πανώ κρατούσε η κ. Σίσσυ Βωβού, πάλαι ποτέ κρατικοδίαιτη δημοσιογράφος, φεμινίστρια, η οποία σχετίζεται και με το Παρατηρητήριο του Δημητρά.
Μαζί με την κυρία Βωβού είναι από τους βασικούς συντελεστές της "Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας", οργάνωσης - σφραγίδα του Συνασπισμού, που διαδήλωσε στα Σκόπια. Η συγκεκριμένη οργάνωση πρωτοεμφανίστηκε με το όνομα "Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Συσπείρωση" το 1992, όταν και είχαν καταδικασθεί 4 μέλη της με την κατηγορία της διασποράς ψευδών πληροφοριών και το σκεπτικό ότι "Διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις και φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες και φόβο στους πολίτες, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας". Από πρόσφατη εκδήλωση της οργάνωσης αυτής, η οποία αλωνίζει στην Ελλάδα ανενόχλητη, δεν έλειψε φυσικά και ο γνωστός "Ιός" Τάσος Κωστόπουλος.
Όσο για τις διπλωματικές ταπεινώσεις που έχει δεχθεί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο εθνικών θεμάτων, ο Παπαδάτος τις θεωρεί "σοβαρά πλήγματα εις βάρος του ελληνικού εθνικισμού" .
Αυτές και πολλές άλλες από τις εμετικές απόψεις του συγκεκριμένου ατόμου φιλοξενούνται συχνάκις στην σελίδα των "γνωστών - αγνώστων" Indymedia και Indy.
Τα κείμενα στην "Αυγή"
Μία μέρα πριν την πυρπόληση του βιβλιοπωλείου του Γιάννη Σχοινά, "Νέα Θέσις", η Αυγή δημοσίευσε άρθρο του εν λόγω "κυρίου", ιδεολογικού περιεχομένου, το οποίο προσπαθούσε να νομιμοποιήσει πολιτικά όλα τα κρούσματα βίας από μέρους αριστερών ομάδων υπό ένα κυνικό και άκρως αντιδημοκρατικό λενινιστικό πρίσμα.
Το κείμενο αποτελεί την πιο τολμηρή συνέχεια ενός άρθρου του Γιώργου Κυρίτση στην "Αυγή" της 15/6, όπου ο γνωστός αρθρογράφος της Athens Voice και της Γαλέρας, χαρακτηρίζει καθωσπρεπισμό την μη παροχή πολιτικής κάλυψης στους τραμπουκισμούς των πανεπιστημίων.
Επαυξάνοντας, ο Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος στο κείμενό του παραδέχεται την άμεση σχέση Συνασπισμού και Κουκουλοφόρων λέγοντας πως ως "Κόμμα των Κουκουλοφόρων" σκαρφάλωσε ο Συνασπισμός από το 5% στο 15%. Εκείνο όμως που είναι πραγματικά επαίσχυντο είναι το εξής σχόλιο:
"Τα τελευταία χρόνια, είτε καίγεται το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη στη Σόλωνος, είτε πέφτουν μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα, είτε σπάνε τράπεζες σε μια πορεία, οι αντίπαλοί μας θεωρούν αυτονόητη υποχρέωσή μας να δηλώσουμε ότι καταδικάζουμε "τη Βία". [?] Γιατί τόσο άγχος να μας "αποπροσανατολίσουν", που θα' λεγε και το ΚΚΕ; Για να αποκατασταθούν πολιτικά οι "πληγέντες" (πρόσωπα ή θεσμοί) και να εδραιωθεί, στο πεδίο της ιδεολογίας, η άποψη πως μέσα στην κοινωνία ουδείς άλλος δικαιούται να ασκεί βία, παρά μόνο το κράτος..."
Η βία αρέσει στον κ. Παπαδάτο και απαιτεί από το σύνολο της λεγομένης "Ανανεωτικής Αριστεράς" που βρήκε σε μεγάλο βαθμό κοινοβουλευτική εκπροσώπηση υπό την σκέπη του αριστερού συνονθυλεύματος που λέγεται ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να παράσχει ομόφωνα κάλυψη στο ρεσιτάλ βίας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια από πλευράς της Αριστεράς. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι η πυρπόληση βιβλιοπωλείων ταυτίζεται με την λεγόμενη "αντικρατική βία". Στον Συνασπισμό έχουν κουραστεί από την δημοκρατική δεοντολογία που λέει ότι οι ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις πρέπει να εξαντλούνται στον διάλογο. Θεωρούν δε όλους τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους "κράτος", παραβλέποντας μάλλον το γεγονός ότι καθ' όλες τις επιθέσεις κατά βιβλιοπωλείων η Αστυνομία έλαμπε διά της απουσίας της, ακόμη κι από εκεί που οι κλούβες των ΜΑΤ είχαν βγάλει ρίζες.
Από το κείμενο δεν λείπει και η παραδοχή ότι η Αριστερά είναι ένα κατ' εξοχήν αντιδημοκρατικό κίνημα που στόχο έχει την κατάλυση της εννόμου τάξεως και εν γένει του κράτους, χωρίς να διστάσει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, ακόμη κι αν αυτό λέγεται βία εις βάρος πολιτών αυτής της χώρας. Γράφει λοιπόν κλείνοντας ο κ. Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος:
"Δεν πιστεύουμε πως "η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων" [?] Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι "ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δε θα είναι ένα απλό ειρηνικό πέρασμα", καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα "ποσά" βίας, υποστηρίξιμα τουλάχιστον στα τμήματα της κοινωνίας που μας ενδιαφέρουν προνομιακά..."
Θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν μία προσωπική τοποθέτηση, την ώρα που η εφημερίδα "Αυγή" αποτελεί επίσημο όργανο του Συνασπισμού. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, νομίζουμε ότι περιμέναμε αρκετά την έμπρακτη απομόνωση του συγκεκριμένου ατόμου από το κόμμα του.
Περιμένουμε
Είναι σαφές ότι κανένας πατριώτης αλλά και ειδικότερα κανένας μικρομεσαίος βιβλιοπώλης που τολμά να διαθέτει ελληνοκεντρικά βιβλία δεν ανήκει σε αυτά τα τμήματα της κοινωνίας που ενδιαφέρουν τον Συνασπισμό. Ως εκ τούτου, δικαιούται, με βάση την κοινωνικοπολιτική ηθική των στελεχών του να δέχεται βίαιες επιθέσεις από κουκουλοφόρους, να πυρπολείται το κατάστημά του και να διώκεται με κάθε τρόπο στα πλαίσια των φιλειρηνικών, προοδευτικών, σοσιαλιστικών και φιλολαϊκών οραμάτων αυτού του συρφετού.
Εμείς, βέβαια, σ' αυτήν την λογική δεν μπαίνουμε ούτε το θελήσαμε ποτέ. Εμείς, επειδή πιστεύουμε στην έννομη τάξη και στο κράτος και απλά προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον εθνικό του χαρακτήρα, ζητάμε τόσο από την δικαιοσύνη να ενεργήσει τα δέοντα για όσους διαπράττουν ηθική αυτουργία σε βίαιες πράξεις κατά της ζωής και της περιουσίας πολιτών αυτής της χώρας. Ζητάμε, επίσης, από τις δημοκρατικές ηγεσίες του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού να τηρήσουν την δεοντολογία που διακηρύττουν και να βάλουν στην θέση τους όσους όχι μόνον ομολογούν ότι είναι πολέμιοι του κράτους και του πολιτεύματος αλλά και νομιμοποιούν μέσω του δημοσιογραφικού βήματος, το οποίο αποτελεί εξουσία σε αυτήν την δημοκρατική χώρα, την βία, την αλητεία και τον τραμπουκισμό εις βάρος απλών πολιτών.
Διότι για να μην ξεχνιόμαστε, η Ε.Σ.Η.Ε.Α. έχει και κώδικα δεοντολογίας, ο οποίος γράφει ότι ο δημοσιογράφος πρέπει "να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό πολίτευμα?" Κι αν ο κ. Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος δεν είναι μέλος της, μέλος της σίγουρα είναι ο αρχισυντάκτης της "Αυγής", μίας αν μη τι άλλο ιστορικής εφημερίδας, που του έδωσε βήμα να γράψει τις αθλιότητές του.
Από την "Συντροφική Συσπείρωση ενάντια στην αντιεθνικιστική τρομοκρατία"
Πηγή : ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Για άλλη μία φορά, στόχος εμπρηστικής επίθεσης έγινε βιβλιοπωλείο στην Αθήνα, από τραμπούκικα/φασιστικά στοιχεία. Η επίθεση αυτή έρχεται μετά από μια σειρά παρόμοιων επιθέσεων που έγιναν τον τελευταίο μήνα ενάντια σε τρία ακόμη βιβλιοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με συγκεκριμένο ιδεολογικό προσανατολισμό.
Πιο συγκεκριμένα, τα βιβλιοπωλεία αυτά που δέχτηκαν την οργή και το μένος των θρασύδειλων κουκουλοφόρων, είναι τα εξής: το βιβλιοπωλείο «Γεωργιάδης» και το βιβλιοπωλείο «Πελασγός» στην Αθήνα, καθώς και το βιβλιοπωλείο «Ιερά Ελλάς» στη Θεσσαλονίκη. Το τέταρτο κατά σειρά βιβλιοπωλείο ήταν αυτό της «Νέας Θέσης», στην οδό Ιπποκράτους, πάλι στην Αθήνα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω βιβλιοπωλείων είναι ότι διακινούσαν βιβλία με εθνοκεντρικό και αρχαιολατρικό περιεχόμενο, καθώς και έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, κάτι που «ερέθισε» τα κοσμοπολίτικα συμπλέγματα των νεοφασιστών.
Η Συντροφική Συσπείρωση Ενάντια στην Αντιεθνικιστική Τρομοκρατία πέρα από υπεκφυγές του τύπου «ναι μεν, αλλά…», καταδικάζει απερίφραστα αυτού του είδους τις επιθέσεις, καθώς θεωρεί ότι έχουν καθαρά φασιστικό και προβοκατόρικο χαρακτήρα. Πρώτιστα όμως στρέφονται κατά του συνόλου του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, τον οποίο αφενός αποπροσανατολίζουν με λογικές τύπου “antifa” (αναπαραγωγή του χουλιγκανισμού, του μίσους και της βίας χωρίς πολιτική στόχευση), αφετέρου τον στοχοποιούν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία απεχθάνεται την φασιστική βία των πάσης φύσης παρακρατικών ομάδων.
Πιο συγκεκριμένα, οι εμπρησμοί των βιβλιοπωλείων:
ΠΡΟΩΘΟΥΝ την λογική της τυφλής βίας ως μέσου άσκησης πολιτικής και μεταφέρουν την πάλη κατά της Ακροδεξιάς, από το πεδίο της ταξικής/αντιφασιστικής συνειδητοποίησης των λαϊκών μαζών, στο πεδίο της χουλιγκανικής βίας, των μολότωφ και των ανοιγμένων κεφαλιών. Νικητής σ’ αυτόν τον αέναο κύκλο αίματος είναι, όχι αυτός με την πιο τεκμηριωμένη ιδεολογική θέση, αλλά αυτός που θα σπάσει τα περισσότερα κεφάλια «ιδεολογικών εχθρών», ή αυτός που θα κάψει τα περισσότερα βιβλιοπωλεία που δεν είναι… «της αρεσκείας του»!
ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ τον χώρο της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς από τον πολιτικό αγώνα που, αντί να πολεμάει με νύχια και με δόντια κατά της Νεοταξικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της εμπορευματοποίησης των ζωών μας, της ακρίβειας, της λεηλασίας των πολυεθνικών, της –με φασιστικό τρόπο- «πολυπολιτισμικοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας, του εργασιακού μεσαίωνα και της καταστροφής του περιβάλλοντος, αναλώνεται σε μια στείρα αντιπαράθεση με κάποια υπολείμματα της παραδοσιακής ακροδεξιάς, η απήχηση της οποίας δεν ξεπερνάει το 1-2%.
ΗΡΩΟΠΟΙΟΥΝ στα μάτια του λαού την Ακροδεξιά, η οποία πλέον έχει κάθε λόγο να προβάλλεται ως η «διωκόμενη» από το «αριστερό παρακράτος», που τυγχάνει ασυλίας από το «δεξιό κράτος». Είναι χαρακτηριστικό ότι ΟΛΕΣ οι επιθέσεις έχουν γίνει μέρα-μεσημέρι, στα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας, με τις αστυνομικές δυνάμεις σε απόσταση αναπνοής, οι οποίες μάλιστα δηλώνουν «ανίκανες» να διεξάγουν έρευνες για τον εντοπισμό των «αγνώστων». Κι αυτό, παρότι οι καθεστωτικές δυνάμεις καταστολής γνωρίζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τους ακροκινούμενους χώρους (τόσο της άκρας αριστεράς, όσο και της άκρας δεξιάς), τους οποίους άλλωστε ελέγχουν ποικιλοτρόπως εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ το συντηρητικό δεξιό αίτημα των μικροαστών για «περισσότερο κράτος» και «ισχυρότερη αστυνομία», για να καταστέλλει όχι πρακτικές άμετρης βίας όπως η προαναφερθείσα, αλλά οποιεσδήποτε μελλοντικές αγωνιστικές δράσεις που θα στρέφονται κατά της εξουσιαστικής αυθαιρεσίας.
ΑΠΟΘΕΩΝΟΥΝ την πιο καταδικαστέα εκδοχή του ιστορικού φασισμού, που είναι η βία –αναγνωρίζοντάς της (χρησιμοποιώντας την) ότι είναι η «μόνη μορφή πειθούς» ενάντια σε οποιαδήποτε ιδεολογική διαφωνία. Επομένως, οι κουκουλοφόροι εμπρηστές (είτε δρουν εντός πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, είτε επιτίθενται σε υπαλλήλους και επισκέπτες βιβλιοπωλείων) αποδεικνύονται ως οι καλύτεροι πρεσβευτές της φασιστικής αντίληψης περί πολιτικού αγώνα και δικαιώνουν «μετά θάνατον» την λογική στην οποία τα παλαιά φασιστικά καθεστώτα στηρίχθηκαν για να εγκαθιδρυθούν.
Οι πολλαπλές επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία δεν είναι τυχαίες. Εντάσσονται στην ιδεολογική τρομοκράτηση του ελληνικού λαού, ο οποίος αρνείται να «καταπιεί» την κοσμοπολίτικη και «πολυπολιτισμική» προπαγάνδα, επιμένοντας, παρ’ όλα τα ελαττώματά του, να εμμένει στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις του, όπως αυτές έχουν αποκρυσταλλωθεί σε μια ιστορική πορεία πολλών δεκάδων αιώνων.
Όσο εθελοτυφλούμε επαναλαμβάνοντας το εφησυχαστικό «έλα μωρέ, τρία-τέσσερα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία κάηκαν μόνο», τότε η βία θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα. Τα χτυπήματα κατά των «ακροδεξιών» δημιουργούν ένα ιστορικό προηγούμενο, ώστε οι στόχοι να μεταφερθούν αργά ή γρήγορα και αλλού. Αν δεν υπάρξει μια μαζική και ΔΥΝΑΜΙΚΗ αντίδραση ενάντια στην τρομοκρατία των «ταλιμπάν» του «πολυπολιτισμικώς ορθού», δεν θα αργήσει η μέρα όπου θα χτυπηθούν χώροι και βιβλιοπωλεία, τα οποία πρόσκεινται στο χώρο της πατριωτικής Αριστεράς. Ήδη, πολλά έντυπα της φασιστικής τρομοκρατικής συμμορίας “antifa”, κηρύττουν τον πόλεμο, όχι μόνο ενάντια σε ακροδεξιούς, αλλά και ενάντια σε αριστερούς που δεν προσκυνούν το παραμύθι του κοσμοπολιτισμού.
Κατόπιν όσων αναλύσαμε, προβαίνουμε στις εξής θέσεις/διαπιστώσεις:
Η βία γεννάει βία. Από τη στιγμή που επιλέγεις αυτόν τον τρόπο για να επιβάλεις τις όποιες ιδέες σου (ή για να αντικρούσεις άλλες), πρέπει να είσαι υπεύθυνος να δεχτείς οποιαδήποτε ώρα και στιγμή τις συνέπειες των επιλογών σου. Αν και είμαστε ενάντια στη βία -είτε αυτή προέρχεται από μαχαιροβγάλτες χρυσαυγίτες, είτε από καπήλους των αριστερών ιδεών- θεωρούμε ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΜΙΤΟ ότι μετά τις παρακρατικές επιθέσεις ενάντια σε βιβλιοπωλεία, κάθε αναρχικό και αντιεξουσιαστικό στέκι που δεν καταδικάζει ρητά και ξεκάθαρα τους υποκινούμενους θρασύδειλους φασίστες, αποτελεί ΝΟΜΙΜΟ ΣΤΟΧΟ των όποιων ακροδεξιών θελήσουν να πάρουν το «αίμα τους πίσω» για τις επιθέσεις που δέχτηκαν.
Τις επιθέσεις αυτές οφείλουν άμεσα και χωρίς καθυστέρηση να καταδικάσουν τα δύο κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και όσα έντυπα ή φορείς πιστεύουν ότι η λογική της βίας προωθεί τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Κυρίως ο χώρος της πατριωτικής επαναστατικής Αριστεράς οφείλει να λάβει μια ξεκάθαρη στάση απέναντι στην παρακρατική βία, αφού είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αποτελεί τον επόμενο στόχο των «πολυπολιτισμικών» καννιβάλων, εξαιτίας της αντινεοταξικής/πατριωτικής στάσης που κρατάει, σε πείσμα των καιρών και των συρμών…
Ο αγώνας ενάντια στην «αντιεθνικιστική» τρομοκρατία πρέπει πάνω απ’ όλα να επικεντρωθεί ενάντια στους ΗΘΙΚΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ των επιθέσεων, που δεν είναι άλλοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους-κήρυκες του εθνομηδενισμού και της «πολυπολιτισμικοποίησης» της κοινωνίας μας. Κάθε κήρυγμα μίσους και εμπάθειας των αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών» εις βάρος του ελληνικού λαού, της ιστορίας του και του πολιτισμού του, αποτελεί και κάλεσμα για ωμή βία ενάντια σε όσους αντιστέκονται στο ισοπεδωτικό πνεύμα της παγκοσμιοποίησης. Επομένως, κάθε ΑΝΟΧΗ απέναντι σε ανθελληνικές και «πολυπολιτισμικές» προπαγάνδες, αποτελεί ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Όλων μας.
Οι κοσμοπολίτες έχουν κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στην ελληνική κοινωνία, και τα παρακρατικά τσιράκια τους έχουν επιστρατευθεί για να τον φέρουν εις πέρας. Για να καλύψουν τις φασιστικές πρακτικές τους, τα φασισταριά αυτά τολμούν να κρύβονται πίσω από τις αριστερές ιδέες για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.
Όμως οι αριστερές ιδέες δεν έχουν ανάγκη τις φασιστικές πρακτικές για να επικρατήσουν!
Ενάντια στην Αντιεθνικιστική Τρομοκρατία
Αθήνα, 22 Ιούνη 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου