Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

του Πανίκου Ελευθερίου
από την Άσσια - κατεχόμενη Αμμόχωστο || 31. Ιανουαρίου 2009 |

«Στην Κύπρο, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, ελληνικά θα γράφει!» Πόσες φορές το ακούσαμε από αγανακτισμένους υπερασπιστές της ελληνικότητας αυτού του τόπου. Κι όμως, ενώ η Κύπρος ήταν ανέκαθεν ένα Ελληνικό νησί, στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα και Έλληνες που ισχυρίζονται το αντίθετο. Μια από τις πιο κτυπητές περιπτώσεις, είναι αυτή του σημερινού δημάρχου Λεμεσού, ηγετικού στελέχους του ΑΚΕΛ, που ισχυρίζεται περίπου ότι δεν είμαστε Έλληνες αλλά απλώς από ... σύμπτωση, επικράτησε τελικά στην Κύπρο, η ελληνική γλώσσα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία αφελληνισμού της Κύπρου (αλλαγή των βιβλίων της ιστορίας, μεθοδευμένη κατάργηση της ελληνοκεντρικής παιδείας, μέσω μιας ύποπτης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης), για να «ανακαλυφθεί» το νέο έθνος των Κυπρίων που θα στεγάσει όλες τις μειονότητες μετά την «λύση» του Κυπριακού. Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε κάθε ευκαιρία απαριθμεί τις μειονότητες της Κύπρου («Τουρκοκύπριους», Λατίνους, Μαρωνίτες, Αρμενίους). Νιώθοντας ισχυρός όσο ποτέ, θέλει να υποδείξει ότι η Κύπρος δεν είναι ένα Ελληνικό νησί, αλλά μια πολυπολιτισμική κοινωνία, αποτελούμενη από πανσπερμία λαών, έτοιμη να δεχθεί όχι μόνον τους νόμιμους κατοίκους της, αλλά και τις αρκετές μυριάδες των λαθρομεταναστών που εισρέουν στο νησί μας (και των εποίκων, αν λάβει κανείς υπόψη τις «προχωρημένες» θέσεις του, επί του συγκεκριμένου θέματος).

Αυτά συμβαίνουν σήμερα, ενώ μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα δεν υπήρχε καμία αμφισβήτηση για την ελληνικότητά μας (παρά την μακρόχρονη παρουσία των πολλών κατακτητών που πέρασαν από τον τόπο μας). Πρόσφατα, είχαμε την επέτειο του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950. Θα ήταν χρήσιμο, κάθε χρόνο, ειδικά στην επέτειο αυτή, να γίνεται η απαραίτητη αυτοκριτική (σε πανεθνικό επίπεδο). Αναπόφευκτα αισθανόμαστε μεγάλη απογοήτευση για την πορεία που ακολούθησε το Κυπριακό, από τότε μέχρι σήμερα. Είναι άλλωστε χιλιοειπωμένο: «Γι’ αλλού ξεκινήσαμε στο Κυπριακό, κι αλλού βρεθήκαμε!» Δυστυχώς είναι γνωστό ότι ο αγώνας για αυτοδιάθεση και ένωση, δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού είχαμε να κάνουμε με την πανίσχυρη Αγγλική αυτοκρατορία, η οποία εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία την γνωστή τακτική της, του διαίρει και βασίλευε.

Μ’ όλα ταύτα, η ΕΟΚΑ και ο Κυπριακός Ελληνισμός, όρθωσαν περήφανα το ανάστημα και μεγαλούργησαν. Όλα ήταν εναντίον μας, κυρίως όμως «σκοντάψαμε» στην ανεπάρκεια της ηγεσίας μας, σε ορισμένα κρίσιμα χρονικά σημεία. Εξ υπαιτιότητας δηλαδή των ηγετών του, ο Ελληνισμός δεν επέδειξε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, την ώρα που όλοι, ακόμα και οι Άγγλοι αποικιοκράτες (αλλά και οι Τούρκοι), είχαν αποδεχθεί ότι η πιο φυσιολογική εξέλιξη μετά την αποχώρηση της Αγγλίας από το νησί, θα ήταν η ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Γιατί ο αγώνας της ΕΟΚΑ εκεί στόχευε, και όχι στις νόθες λύσεις, οι οποίες βλέπουμε σήμερα που μας έχουν οδηγήσει.

Σήμερα, δεν τολμούμε καν, να επιχειρήσουμε τις οποιεσδήποτε συγκρίσεις. Το 1955-59, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ ανέβαιναν στην αγχόνη τραγουδώντας τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο (αυτόν που θέλουν να αντικαταστήσουν διάφοροι διεθνιστές, θιασώτες της «λύσης» που θα μετατρέψει την Κύπρο σε Αγγλοτουρκικό προτεκτοράτο). Ολόκληρος ο λαός ζούσε τις κακουχίες της σκλαβιάς, χωρίς να τον απασχολούν πράγματα όπως η ποιότητα ζωής και το βιοτικό επίπεδο. Άλλες εποχές τότε, χωρίς τα σύγχρονα διλήμματα της δικής μας εποχής. Το γνωστό «την Ελλάδα θέλομεν, κι ας τρώμε πέτρες», δεν ήταν τότε απλώς ένα από τα πολλά συνθήματα που γράφτηκαν στους τοίχους, κατά την διάρκεια του αγώνα. Ήταν η με μία φράση απεικόνιση των συναισθημάτων και των προτεραιοτήτων των μαχόμενων Ελλήνων της Κύπρου.

Οι πολλές γενεές των κατοίκων της Κύπρου που κρατήθηκαν με νύχια και με δόντια εθνικά ζωντανοί, Έλληνες στην γη που τους γέννησε, για να παραδώσουν μια Κύπρο Ελληνική σε εμάς τους νεώτερους, σίγουρα θα ντρέπονται για την τωρινή κατάντια μας. Λόγω και πάλι μιας ηγεσίας που είναι κατώτερη των περιστάσεων, βρισκόμαστε σήμερα στο τελευταίο στάδιο πριν από το να κάνουμε την Ελληνική Κύπρο συνεταιρική με τους Τούρκους.

Είναι απίστευτο. Ας μην ξαφνιάζονται όμως κάποιοι, στο άκουσμα αυτών των πραγματικοτήτων. Γιατί δεν χωράει αμφιβολία ότι αυτός είναι ο στόχος του λεγόμενου συνεταιρικού κράτους της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Βασικά συστατικά της «λύσης» αυτής (η οποία μπορεί μεν να βαπτίζεται «ενδοκυπριακή», αλλά δεν είναι παρά μια μετεξέλιξη του σχεδίου Ανάν) βγήκαν κατευθείαν από τα μαγειρεία του Foreign Office. Ο στόχος δεν είναι άλλος από το να μετατρέψουν την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Αγγλίας και της Τουρκίας, σε πρώτο στάδιο, και την εκδίωξη των Ελλήνων, σε δεύτερο. Εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή Τούρκων εποίκων, θρησκευτικός και φυλετικός διαχωρισμός, φυλετικές διακρίσεις, νομιμοποίηση της κατοχής με ταυτόχρονη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων, προνομιακή μεταχείριση της μειοψηφίας εις βάρος της πλειοψηφίας, δυσλειτουργικό και οικονομικά ασύμφορο κράτος κ.α. Η λίστα των απαράδεκτων προνοιών της «λύσης» του συνεταιρικού κράτους Δ.Δ.Ο. με πολιτική ισότητα (τύπου σχεδίου Ανάν), είναι ατελείωτη.

Ένα άλλο δεδομένο, είναι ότι μετά από την υπογραφή της «λύσης», οι Έλληνες της Κύπρου θα αφεθούν άοπλοι (αφού είναι και η αποστρατικοποίηση της νήσου ένα από τα «πεσκέσια» που μας υπόσχονται οι οραματιστές της «λύσης»), έτοιμοι στο πιάτο, εύκολη λεία για την επιδρομική Τουρκία. Αυτό είναι το όραμα του προέδρου Χριστόφια (ο οποίος με την «ευελιξία» του έχει πείσει διεθνώς ότι έχει… φυσήξει αέρας «λύσης»), και της πλειοψηφίας της ηγεσίας μας. Έχουν μάλιστα το θράσος να μας το παρουσιάζουν ως «αδήριτη ανάγκη» και «έντιμο εθνικό συμβιβασμό».

Λίγες μέρες μετά από την επέτειο του ιστορικού ενωτικού δημοψηφίσματος, συνειδητοποιούμε ότι υποδεχόμαστε το 2009 με κάποιες πολύ δυσοίωνες προοπτικές (την διαφαινόμενη εντατικοποίηση των συνομιλιών για «λύση»). Τέτοιες στιγμές δεν τολμούμε καν να διαβάσουμε την πρόσφατη λαμπρή ιστορία μας. Είναι τόσο καταθλιπτικά τεράστιο το χάσμα που χωρίζει τις επιδιώξεις που είχε ο Κυπριακός Ελληνισμός τότε, από τις σημερινές (συνεταιρικό κράτος Δ.Δ.Ο., και οριστική νομιμοποίηση της κατοχής). Συνειδητοποιούμε με τρόμο ότι ο κίνδυνος πια είναι θανάσιμος! Η απίστευτη αυτή αναπροσαρμογή των στόχων, θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη των Ελλήνων της Κύπρου στην γη που τους γέννησε. Ας κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια. Αν υιοθετηθεί η επιδιωκόμενη λύση συνεταιρικού κράτους Δ.Δ.Ο., την οποία κανείς σχεδόν από τους ηγέτες μας δεν θέτει υπό αμφισβήτηση, αυτό θα σημάνει το οριστικό τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο.

Τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, και οι δυνατότητες για να ξεφύγει η Κύπρος από το σφιχταγκάλιασμα των δημίων της, δεν είναι πολλές. Υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις, που τεκμηριώνουν ότι μας μένουν πια πολύ λίγες λανθασμένες κινήσεις μέχρι να φτάσουμε στο τέλος (σε μαζική φυγή των Ελλήνων από το νησί, μετά από μια κακή λύση). Πιο μεγάλη από αυτές, το γεγονός ότι η «λύση» του συνεταιρικού κράτους της Δ.Δ.Ο. με «πολιτική ισότητα», που επιδιώκει η ηγεσία μας (με κύριους εκφραστές, και φανατικούς προωθητές τον νυν πρόεδρο και την ηγεσία του ΔΗ.ΣΥ.) Δ.Δ.Ο. είναι η ίδια (με πολύ μικρές διαφορές) με αυτήν που επιδιώκει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας.

Στην Κύπρο παίζονται πολλά! Πέρα από τα χαμόγελα των πολιτικών που είναι στο προσκήνιο αυτή την στιγμή και τις πρόσκαιρες κινήσεις για εξομάλυνση των σχέσεων (ζεϊμπέκικα, κουμπαριές, «Μ.Ο.Ε. χαμηλής πολιτικής» κ.α.), υποβόσκει μία σοβαρή κρίση, με απρόβλεπτη εξέλιξη. Όσο κι αν οι ηγέτες δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούν, το ποτήρι, αργά ή γρήγορα θα ξεχειλίσει. Οι μόνοι που έχουν αντιληφθεί ότι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι μαίνεται ένας πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων μέχρι την τελική επικράτηση, είναι οι πιλότοι που γίνονται καθημερινά λήπτες των αφόρητων τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο.

Δεν είναι σίγουρα άσχετη η προκλητικότητα των Τούρκων στο Αιγαίο, με την προκλητικότητα στην Κύπρο. Γιατί είναι αλήθεια ότι η Ελληνοτουρκική διαμάχη ξεκινά από τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας (είναι γνωστή η ποικιλότροπη στήριξη των εχθρών του Έθνους από την Τουρκία), περνά από τον Έβρο και το Αιγαίο και καταλήγει στην Κύπρο. Υπάρχει, θέλουν δεν θέλουν κάποιοι που είναι «εκ φύσεως αισιόδοξοι» για την πορεία εξομάλυνσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, άμεση διασύνδεση σε όλα τα θέματα. Αν στην συνεχιζόμενη διένεξη στην Κύπρο, διαφανεί ότι η Τουρκία παίρνει οριστικά το πάνω χέρι, μέσω μιας απαράδεκτης λύσης, οι εξελίξεις θα είναι αλυσιδωτές και σε άλλα μέτωπα της διαμάχης.

Αν ο Ελληνισμός επιδείξει αδυναμία (όπως έγινε στην Ζυρίχη) και η «λύση» της δώσει το δικαίωμα να κηδεμονεύει μιαν άοπλη «Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία» συνεταιρικού κράτους Δ.Δ.Ο., τότε η Άγκυρα θα επιδείξει την ανάλογη συμπεριφορά και αλλού. Αν, για παράδειγμα, στην Θράκη, η Ελλάδα συνεχίσει να επιδεικνύει την ίδια ανοχή στις τουρκικές προκλήσεις, η Τουρκία, που έχει ήδη προλειάνει το έδαφος, σύντομα θα προχωρήσει στην «Κυπροποίηση» της Θράκης. Απίστευτο ακούγεται (όπως απίστευτη ακουγόταν και η εμπλοκή της Τουρκίας στο Κυπριακό το 1956), αλλά είναι δυστυχώς αληθινό. Όσο για το Αιγαίο, ήδη άρχισε να αμφισβητεί με τον πιο επίσημο τρόπο, την ελληνική κυριαρχία κατοικημένων ελληνικών νησιών.

Αυτά θα συμβαίνουν όσο ο Ελληνισμός συνεχίζει να διακατέχεται από το σύνδρομο της ήττας του 1974, χωρίς να προβάλλει πειστικά διάθεση για αντίσταση. Υπάρχουν όμως τα μέσα στην διάθεση της ηγεσίας, για να καταστήσει σαφές στην γειτονική Τουρκία, ότι αν συνεχίσει στους ρυθμούς της σημερινής προκλητικότητας, θα υπάρχει η ανάλογη αντίδραση. Είναι άξια αναφοράς εδώ, η δοξασμένη Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, η οποία σε πρόσφατη άσκηση, την περιβόητη «Red Flag» που είναι από τις πλέον απαιτητικές σε παγκόσμιο επίπεδο, που έγινε στην Νεβάδα των Η.Π.Α., «κατατρόπωσε» την αφρόκρεμα των επίλεκτων αμερικανών πιλότων με το απίστευτο «σκορ» 17-3 στις εικονικές καταρρίψεις πολεμικών αεροσκαφών. «Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Δεν είναι δικής μας έμπνευσης το απόφθεγμα αυτό.

Δυστυχώς, οι σημερινοί ηγέτες του Έθνους αποδεικνύονται για άλλοι μια φορά, κατώτεροι των περιστάσεων. Συλλαμβάνονται αδιάβαστοι, ανήμποροι να αξιολογήσουν σωστά τις εξελίξεις, αδυνατώντας να αντιληφθούν την σημασία της προληπτικής πολιτικής, της αποτρεπτικής αμυντικής ισχύος και της αξιοπιστίας, εκφρασμένης με λόγια αλλά συνοδευμένης και με έργα. Πιστεύουν σε χίμαιρες όπως την εξημέρωση του Τουρκικού θηρίου με το καλόπιασμα και την υποχωρητικότητα. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα τιθασεύσουν την προκλητικότητα με κάποιους ... εναρμονιστικούς ευρωπαϊκούς κανονισμούς.

Η περίοδος που διανύουμε δεν είναι η καλύτερη για τον Ελληνισμό. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, μόνον όμως με πίστη και σκληρή δουλειά. Εισερχόμαστε στο 2009 με την Κύπρο ανεβασμένη στην αγχόνη, μη γνωρίζοντας ποιο άλλο κομμάτι του Ελληνισμού θα έχει σειρά. Οι Αγγλοαμερικανοί και η κατοχική Τουρκία εξυπηρετούνται με μια «λύση» όπως αυτή που είναι στο τραπέζι. Επιδιώκουν μανιωδώς να γίνει η Κύπρος θυσία στο βωμό των δικών τους συμφερόντων. Αν ο Ελληνισμός δεχθεί την «εκτέλεση» της Κύπρου (μέσω της αντεθνικής λύσης της Δ.Δ.Ο.), δε θα είναι μόνο η Κύπρος που θα έχει οδηγηθεί στην αγχόνη. Θα είναι ολόκληρο το έθνος. Με κίνδυνο νέου μεγάλου ακρωτηριασμού των εδαφών του.

Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση. Βαλλόμαστε από παντού. Αλλά μήπως δεν ήταν η μοίρα μας ανέκαθεν τέτοια; Ο Ελληνισμός θα αντιμετωπίσει πολλές αντιξοότητες. Θα παλέψει όμως, θα επιβιώσει και στο τέλος θα νικήσει. Οι Έλληνες δε θα μείνουν για πολύ ακόμα απαθείς, να παρακολουθούν την συντελούμενη παρακμή που θα οδηγήσει στην συρρίκνωση του Έθνους. Πλανώνται πλάνην οικτράν, όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο!

Κρατάτε γερά Έλληνες! Κρατήστε την φλόγα της αντίστασης αναμμένη για να μεταλαμπαδευτεί η πίστη για λευτεριά και αξιοπρέπεια, ανόθευτη, ας είναι και για τις επόμενες γενιές, αν δεν προλάβουμε εμείς. Καμία ανθρώπινη δύναμη στον κόσμο, ούτε διπλωματική, αλλά ούτε και στρατιωτική, δεν είναι ικανή να σταθεί μπροστά στην φιλοπατρία και στο ένστικτο της επιβίωσης του Έλληνα. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, ας θυμηθούν τα 400 χρόνια σκλαβιάς, που αποδείχθηκαν λίγα, για να μας υποδουλώσουν.

Για κάποιους είρωνες, τα λόγια αυτά ίσως ακούγονται «ρομαντικά», ανούσια και ανεφάρμοστα. Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν! Απευθυνόμαστε σε ιδεολόγους Έλληνες, που πιστεύουν σε αρχές και αξίες, σε ιερά και όσια. Πρέπει να πιστέψεις για να παλέψεις, αλλά και πρέπει να παλέψεις για να πιστέψεις, όσο αδύνατος κι αν νομίζουν ότι είσαι. «Τρώνε από μας, και μένει και μαγιά», είπε κάποτε ο Μακρυγιάννης. Ας μείνει πρώτα η μαγιά, και θα ξεπηδήσουν σίγουρα καλύτεροι από εμάς, που θα φροντίσουν να ορθοποδήσει το Έθνος μας. Δεν πάει άλλο… Κανείς δεν μπορεί να σβήσει την Ελλάδα και τις χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της. Κατά τον ίδιο τρόπο, κανείς δεν μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την ψυχή των Ελλήνων της Κύπρου, όσο κι αν προσπαθήσουν ξένοι και ημεδαποί ψυχροί υπολογιστές. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Λακωνικά (άρα Σπαρτιάτικα): Η Κύπρος είναι Ελλάδα!

Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ