Η κυρίαρχη παράμετρος στην περίπτωση δημιουργίας ενός νέου κόμματος συνίσταται στην απάντηση τεσσαρων υποπαραμέτρων. «Ποιοι» ,«Τι»,«Γιατί» ,...« Χρηματοδοτική πηγή».Εχθές το απόγευμα, στο Μουσείο Μπενάκη, ανακοινωθηκε η ιδρυτική διακήρυξη του νέου πολιτικού σχηματισμού, με την ονομασία "Δράση". Ας δούμε αναλυτικά τις τέσσερις υποπαραμέτρους .
«Ποιοι»; Πρωτεργάτες του οι κ.κ. Στέφανος Μάνος, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος και Γιάννης Μπουτάρης. οι δύο πρώτοι συναγωνίζονται στήθος - στήθος για την πρωτιά στο βιβλίο Γκίνες στην κατηγορία ....«Γυρολόγοι της πολιτικής».
Μέχρι στιγμής προηγείται ελάχιστα ο κ. Μάνος καθώς στα 30 και πλέον χρόνια που βρίσκεται στην πολιτική έχει περάσει κατά σειρά από τη Νέα Δημοκρατία, τους «Φιλελεύθερους», το ΠΑΣΟΚ και τώρα ετοιμάζεται να προσθέσει στο βιογραφικό του και την ....«Δράση».
Ο κ. Κοντογιαννόπουλος υστερεί κατά τι , αφού έχει περάσει μόνο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ωστόσο εξακολουθεί να έχει… φιλοδοξίες μέσω της...«Δράσης». Τέσσερα- τρία υπέρ του κ. Μάνου.
Ο τρίτος της… παρέας, ο επιχειρηματίας Γ. Μπουτάρης, προσπαθεί απεγνωσμένα την τελευταία δεκαετία να εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αλλά τώρα κάνει πιο μεγαλεπήβολα σχέδια.
Και οι τρεις έχουν μηδαμινή απήχηση στην ελληνική κοινωνία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα έχουν αποδοκιμαστεί σκληρά, όπως συνέβη το 1996...
«Τι» ; Σύμφωνα με την διακήρυξη τους ...ευαγγελίζονται αλήθειες, προοπτικές και δημιουργίες. Αναγνωρίζουν ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι συνδεδεμένο με μεταρρυθμίσεις.
Σύνθημα τους τα .... τρία «Π». Περιβάλλον, Πολιτισμός, Παιδεία.Όλως τυχαίως η θητεία τους στην πολιτική σκηνή ,(καθώς τους δόθηκαν οι ευκαιρίες στους αντίστοιχους τομείς) έχει χαρακτηριστεί από παταγώδη αποτυχία .Η θητεία τους ξυπνάει «κακές μνήμες» στους Έλληνες.
Κρατούν το δόρυ τους σαν σύγχρονοι «Δον Κιχώτες» κυνηγώντας όχι ανεμόμυλους αλλά τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο οποιοσδήποτε έλλογος πολίτης όταν ακούει ότι βασική αρχή τους είναι να έρθουν σε ρήξη με τα γρανάζια και τις πολιτικές του στείρου εγκλωβισμού στο σύστημα.
Μα γρανάζια και μάλιστα ... λιπαινόμενα δεν υπήρξαν επί σειρά ετών και οι ίδιοι;
«Γιατί»; Σύμφωνα με την γλώσσα του ...άσπρου κολάρου, θα είναι κόμμα-καταλύτης για την πραγματοποίηση του αυτονόητα «σωστού».Για να είναι εφικτό κάτι τέτοιο, το νέο αυτό κόμμα θα πρέπει να διαθέτει έναν κρίσιμο μοχλό.
Αυτός ο μοχλός δεν μπορεί παρά να είναι η συμπλήρωση της κοινοβουλευτικής δύναμης του πρώτου κόμματος, ώστε να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή.
Σύμφωνα όμως με την γλώσσα της ....αλήθειας , το κόμμα αυτό δημιουργείται εξ ολοκλήρου από «νταβατζή» του Μεσαίου χώρου, που μετά την έντονη προσπάθεια του να καθιερώσει στην συνείδηση μας ένα κόμμα που δεν ξέρουμε ακόμα τις θέσεις τους ή και από ποιους αποτελείται και το οποίο παρουσιάζει ότι απολαμβάνει την προτίμηση του 3-5% των Ελλήνων ψηφοφόρων (εδώ), μετά την αναίσχυντη προσπάθεια του να παρουσιάσει γκάλοπ σύμφωνα με το οποίο ο κ. Παπανδρέου είναι ο καταλληλότερος Πρωθυπουργός,πράγμα για το οποίο ως ....σύγχρονος μάντης σας είχα αποκαλύψει ένα μήνα ΠΡΙΝ αυτό πραγματοποιηθεί , ξεντροπιάζοντάς τους (εδώ), επιχειρεί μια «άλωση» δυσαρεστημένων του μεσαίου χώρου , προσβλέποντας στην «ιταλοποίηση» του πολιτικού μας συστήματος.
Προς τούτο δουλεύουν πυρετωδώς και τα ΜΜΕ που διαθέτει. Με απλά λόγια , ο εν λόγω «νταβατζής» του Μεσαίου χώρου, αφού έμεινε δυσαρεστημένος από την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή , η οποία δεν υπέκυψε στις πιέσεις του , προσπαθεί να γίνει ο βασικός ρυθμιστής του συστήματος μέσω των μικρών κομμάτων-πατερίτσες στο πρώτο κόμμα, και να κάνει το colpo grosso στους υπολοίπους νταβατζήδες που προετοιμάζουν και ορέγονται το επόμενο πολιτικό σκηνικό.
«Χρηματοδοτική πηγή»; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Άλλωστε νομίζω ότι έχω ήδη απαντήσει.
Πηγή: politis-gr
Με αυτούς η Ελλάδα μπορεί πλέον να φωνάξει... "σωθήκαμε"!!!
Η σύγχυση που επικρατεί στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα και τα μηνύματα που στέλνονται προς τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς, έχουν οδηγήσει σε σκέψεις ομάδες φιλόδοξων ανθρώπων που επιθυμούν να προσφέρουν, ο καθένας με τον τρόπο του, στο πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα.
Επιτέλους! Η Ελλάδα σώθηκε! Η πολιτική ζωή αποκτά νέο νόημα και ο Έλληνας νέες ελπίδες για το μέλλον του! Ανακοινώθηκε το νέο πολιτικό σχήμα με τον όνομα “Δράση”. Την ιδρυτική πράξη ανακοίνωσαν οι φερέλπιδες προσωπικότητες:
Στέφανος Μάνος, ετών 70: Διεκδικεί επάξια θέση στο βιβλίο Γκίνες για το ρεκόρ ίδρυσης Κομμάτων. Μέχρι και ο Δημοσθένης Βεργής έχει ιδρύσει λιγότερα.
Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος, ετών 67: Πολιτικός με μπλε, πράσινους, πορτοκαλί (και ότι άλλο χρώμα προαιρείσθαι) κόκκους. Από χθες μπήκε κι αυτός στο Πάνθεον των βουλευτών της κατηγορίας “ΌπουΒρωΚαρέκλα” ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Δαμανάκη στις αλλαξο-κομματιές.
Ι. Μπουτάρης, ετών 67: Σίγουρα θα μείνει στη μνήμη μας για τα εύγευστα κρασιά. Όσο για τις πολιτικές του ικανότητες, μόνο μεθυσμένος μπορεί κάποιος να τις εκτιμήσει. Χικ!
Θ. Βερέμης, ετών 66: Είδε φως και μπήκε. Κρίμα, γιατί κάποτε ως καθηγητής είχε ιδέες. Μόνο που πέρασαν 20 χρόνια από τότε….
Νίκος Δήμου, ετών 74: Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο άνθρωπος-Δομή, ο άνθρωπος τον οποίον ο Θεός του Σύμπαντος προίκισε με την Απόλυτη Γνώση για αυτοκίνητα, υπολογιστές, διαφήμιση, φιλοσοφία, λογοτεχνία, ποίηση, τηλεόραση, φωτογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο, blogging, τώρα επιτέλους ΚΑΙ στην πολιτική! Του λείπει ακόμα να ασχοληθεί με την αστρολογία, τη μαγειρική και το πλέξιμο για να κατακτήσει τον τίτλο του “Παμμέγιστου Συμπαντικού Ξερόλα”. Είναι βέβαιο ότι, κάποια στιγμή στο μέλλον, η ανθρωπότητα θα κατασκευάσει ένα μεγαλύτερο CERN, που θα εκτείνεται από το Βλαδιβοστόκ έως την Παταγωνία και θα επιταχύνει μικροσωματίδια όπως το Ξερολίνιο και το Μαλακόνιο, μπας και μπορέσει να ανακαλύψει το πραγματικό εύρος της Γνώσης του.
Η Ιδρυτική Διακήρυξη
Όλοι εμείς που υπογράφουμε τη Διακήρυξη αυτή διαπιστώνουμε, μαζί με τους περισσότερους πολίτες, ότι η πατρίδα μας βυθίζεται σε μια πρωτοφανή, στα τελευταία 35 χρόνια, κρίση. Η απειλή της οικονομικής χρεοκοπίας είναι ορατή. Η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία, η ακρίβεια και οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και η διαφθορά, η αναβίωση της τρομοκρατίας και η κλιμάκωση της βίας και της εγκληματικότητας, συνιστούν όλο και πιο έντονα οδυνηρά βιώματα για τους Έλληνες πολίτες. Το παράλυτο κράτος και η ανυποληψία των δημοσίων θεσμών ενισχύουν το κλίμα ανασφάλειας και απαισιοδοξίας. Ο εφιάλτης μιας κοινωνίας χωρίς συνοχή και αλληλεγγύη, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς κοινωνική προστασία, χωρίς σεβασμό για τον πολίτη και τα δικαιώματα του είναι εδώ, μπροστά μας.
Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αδυνατούν να βγάλουν τη χώρα από την πολύπλευρη κρίση, γιατί τα ίδια συνιστούν το κύριο μέρος του προβλήματος. Ενώ η κρίση απαιτεί συναινέσεις και συνεργασίες τα δύο αυτά κόμματα τις απορρίπτουν. Καταφεύγουν σε όσα μας έφεραν στο σημερινό χάλι: το λαϊκισμό, τη δημαγωγία, την παροχολογία, την εκλογολογία. Αγωνιούν, όχι για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κρίση, αλλά για τις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Κόμμα καταλύτης
Στην κατάσταση που περιγράψαμε απαντούμε: «φτάνει πια. Δεν πάει άλλο». Στο δίλημμα μοιρολατρία ή δράση, επιλέγουμε τη ΔΡΑΣΗ.
Ιδρύουμε κόμμα καταλύτη που θα επιδιώξει να επιβάλλει την αλήθεια και την κοινή λογική στην πολιτική μας ζωή. Διεκδικούμε την πολιτική δύναμη που θα υποχρεώσει την εξουσία να αντιμετωπίσει τα χρονίζοντα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Θέλουμε να είμαστε ένα «σωστό κόμμα», που δεν διεκδικεί την εξουσία, για την εξουσία, δεν διεκδικεί την ψήφο διαμαρτυρίας για τη διαμαρτυρία, δεν στηρίζεται σε κομματικούς στρατούς, δεν συναλλάσσεται με κρατικοδίαιτες συνδικαλιστικές συντεχνίες. Στηρίζεται στη κοινή λογική και απευθύνεται στους σκεπτόμενους πολίτες.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί από εμάς που συνυπογράφουμε ξεκινάμε από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Στη ζωή μας είχαμε διαφορετικές προτεραιότητες. Ορισμένοι συμμετείχαμε στο πολιτικό σύστημα. Γνωρίζουμε από μέσα τις αγκυλώσεις του και γι αυτό γνωρίζουμε καλά τις αντιστάσεις του. Άλλοι από εμάς προέρχονται από την ενεργό κοινωνία πολιτών και άλλοι δεν είχαμε καμιά προηγούμενη ανάμιξη στα κοινά. Τα προβλήματα που όλοι οι πολίτες αντιμετωπίζουν, επιβάλλουν να βάλουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές μας και να αγωνισθούμε μαζί για να βγούμε από το τέλμα της ακινησίας. Η προσπάθεια μας είναι ομαδική και τη χαρακτηρίζει ο ρεαλισμός της κοινής λογικής.
Αλήθεια και κοινή λογική
• Η κοινή λογική λέει ότι δίχως ένα πολιτικά ανεξάρτητο, καλά οργανωμένο και αδιάφθορο κράτος, η χώρα είναι αδύνατο να πάει μπροστά. Η κοινή λογική λέει ότι χρειαζόμαστε ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος, που σήμερα δεν έχουμε.
• Η κοινή λογική λέει ότι αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά μέσα σ’ ένα πλαίσιο από σαφείς και δεσμευτικούς για όλους κανόνες, οι καταναλωτές ζημιώνονται και η οικονομική ανάπτυξη φθίνει.
• Η κοινή λογική λέει ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα απ’ όσα έχεις και να δανείζεσαι υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών σου.
• Η κοινή λογική λέει ότι για να είναι η οικονομική ανάπτυξη βιώσιμη πρέπει να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Ποιότητα ζωής χωρίς προστασία του περιβάλλοντος είναι αδιανόητη.
• Η κοινή λογική λέει ότι όταν προσφεύγει ο πολίτης στην Δικαιοσύνη η υπόθεσή του δεν μπορεί να εκδικάζεται έπειτα από πέντε ή δέκα χρόνια. Διαφορετικά, η έννοια του κράτους δικαίου αποδυναμώνεται.
• Η κοινή λογική λέει ότι τα νοσοκομεία πρέπει να διοικούνται με σύγχρονα συστήματα διοίκησης και όχι με κομματικούς κομισάριους ή συνδικαλιστές.
• Η κοινή λογική λέει ότι δάσκαλοι και καθηγητές πρέπει να αξιολογούνται, ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν ως κέντρα μάθησης και όχι ως κομματικά ορμητήρια αντικοινωνικών στοιχείων.
• Η κοινή λογική λέει ότι αξιοποιώντας τις μοναδικές κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες της χώρας οι Έλληνες αγρότες μπορούν να τροφοδοτούν με ποιοτικά προϊόντα τις ευρωπαϊκές αγορές και να μη περιμένουν να ζήσουν από τις επιδοτήσεις, που το 2013 θα καταργηθούν.
Στην Ελλάδα ένα πράγμα χρειάζεται: πολιτική βούληση και δράση. Τώρα κι όχι αύριο.
Πρώτο βήμα
Συμμετέχουμε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009. Είναι η πρώτη μας παρέμβαση για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Είναι το πρώτο βήμα για να σταματήσει ο κατήφορος και να ξαναβρούμε οι Έλληνες την ελπίδα, την αισιοδοξία, και την εμπιστοσύνη.
Ναι, μπορούμε!
Πώςς μπορεί να γίνει αυτό;
Πρώτον, με την ανατροπή του φαύλου κύκλου της δικομματικής εναλλαγής στην εξουσία. Κάθε μονοκομματική εξουσία, καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος και την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών συμφερόντων των κομματικών και συντεχνιακών δυνάμεων που την έφεραν στην εξουσία. Και φυσικά επιλέγει το δεύτερο, γιατί αδυνατεί να συγκρουσθεί με δομικά στοιχεία της συγκρότησής της, δηλαδή με τον ίδιο της τον εαυτό. Ένα κόμμα της κοινής λογικής, σοβαρό και υπεύθυνο, θα προσφέρει τις αναγκαίες ψήφους για το σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας και στα δύο μεγάλα κόμματα, όχι για να μοιραστεί μαζί τους την εξουσία, αλλά για να πιέσει να υιοθετηθούν πολιτικές στρατηγικά επωφελείς για τη χώρα.
Δεύτερον, με τη συνειδητοποίηση ότι διαθέτουμε ένα μοναδικά περιβαλλοντικό πολιτιστικό, ιστορικό και κυρίως ανθρώπινο (εδώ και στο εξωτερικό) πλούτο, που αν τον αξιοποιήσουμε σωστά - κάνοντας τα αυτονόητα, αυτά που λέει η κοινή λογική - μπορούμε να είμαστε παραπάνω από αισιόδοξοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε την τωρινή κρίση με αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία, ασφάλεια κι αξιοπρέπεια.
Συνυπεύθυνοι
Νιώθουμε συνυπεύθυνοι για την πορεία της πατρίδας μας. Καλούμε όλους τους πολίτες, που μαζί μας αναφωνούν με αγανάκτηση «φτάνει πια», να απεγκλωβιστούν από τα παρακμιακά κομματικά κατεστημένα και να συ-στρατευθούν μαζί μας. Καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές και πραγματιστές, να συνεργασθούμε, ώστε να αναστρέψουμε την ακάθεκτη πορεία μας προς την παρακμή.
Η συγκυρία είναι αυτή που επιβάλλει τη παρέμβαση ενός κόμματος καταλύτη.
Αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία ίδρυσής του. Γνωρίζουμε το μέγεθος των δυσκολιών. Διακινδυνεύουμε για να πετύχουμε. Δεν γνωρίζουμε αν θα εισακουσθεί η έκκλησή μας. Θέλουμε όμως να μπορούμε να κοιτάμε αύριο στα μάτια τα παιδιά μας και τους φίλους μας λέγοντάς τους: «Εμείς τουλάχιστον τολμήσαμε».
Πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου