Η πρωτοβουλία της ΚΣΕ να υποβάλει στη «βάσανο» γραπτών απαντήσεων για το κυνήγι σημαίνοντες παράγοντες της πολιτικής μας ζωής είναι αναμφισβήτητα θετική, ωστόσο αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανάλογες ενέργειες και προς την κατεύθυνση των υπολοίπων κομμάτων, ιδιαίτερα του κυβερνώντος, που σήμερα επωμίζεται και τις μεγαλύτερες ευθύνες για το παρόν και το μέλλον της κυνηγετικής δραστηριότητας.
ΘΕΣΗ 1η
Το κυνήγι, όπως και το ψάρεμα, δεν αποτελούν μόνο αποδεκτές πράξεις αποκόμισης τροφής από τη φύση, αλλά και έναν αυθεντικό τρόπο για να μπορέσει ο σύγχρονος άνθρωπος να συνομιλήσει μαζί της, να συνδεθεί με την ύπαιθρο, να την αγαπήσει και να στρατευτεί συνειδητά στην υπόθεση της υπεράσπισης της ακεραιότητάς της. Αν το κυνήγι διεξάγεται με τους όρους αειφορίας και σύνεσης που πρέπει, αποτελεί και έναν τρόπο αντίστασης στην αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον.
ΘΕΣΗ 2η
Οχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, οι ενώσεις των κυνηγών χρησιμοποιούνται και αντιμετωπίζονται ως εξαιρετικά πολύτιμες κοινωνικές εφεδρείες για την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού που αντιπροσωπεύουν τα δάση, οι υδροβιότοποι, η άγρια ζωή και το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Οταν πολλοί αντιλαμβάνονται τα δάση και τα βουνά ως ευκαιρίες για οικόπεδα, τουριστικές επενδύσεις, χωράφια προς καλλιέργεια ή οτιδήποτε άλλο, ο κυνηγός συνεχίζει να τα θέλει και να τα αγαπάει γι αυτό ακριβώς που είναι!
Γι' αυτό ακριβώς ο Επίτροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ Σ. Δήμας έχει δηλώσει ότι για την προστασία της φύσης το κυνήγι είναι μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος. Δυστυχώς όμως στη χώρα μας, με πρόφαση διάφορα ιδεολογήματα, εξαντλούμαστε στην απλουστευτική αντίθεση του καλού και του κακού. Κάποιοι έχουν κάθε λόγο να ξεδιπλώνουν μια πολωτική ρητορική, γιατί παρουσιάζοντας τους κυνηγούς ως εχθρούς του περιβάλλοντος, αλιεύουν κοινωνικό ακροατήριο και βολεύονται ποικιλοτρόπως.
ΘΕΣΗ 3η
Οντως, το έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει στην πολιτική μου διαδρομή, και όχι μόνο με το κυνήγι. Τις περισσότερες φορές οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί για το κυνήγι υποκρύπτουν ένα βολικό άλλοθι για την ανεπάρκεια και την αδιαφορία της Πολιτείας να διαχειριστεί ή να προστατεύσει ουσιαστικά την ύπαιθρο και την άγρια ζωή. Είναι υποκριτικό π.χ. να εξαντλούμαστε σε περιορισμούς για το κυνήγι, την ίδια στιγμή που υφίστανται πολιτικές οι οποίες συσσωρεύουν ένα τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος και συρρικνώνουν ακόμα περισσότερο την πανίδα και τη χλωρίδα. Δείτε τις πυρκαγιές, δείτε την άναρχη επέκταση του οικιστικού ιστού, δείτε τις πολιτικές που βιομηχανοποιούν τη γεωργία, καταστρέφουν τις νησίδες άγριας ζωής, εξαντλούν τους φυσικούς πόρους και ταυτόχρονα δημιουργούν συνθήκες ανταγωνισμού που δεν μπορεί να αντέξει ο μικρομεσαίος αγρότης.
ΘΕΣΗ 4η
Αυτό που ξέρω είναι ότι στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, η διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου για πολλά είδη επιμηκύνεται πολύ πέραν της ισχύουσας περιόδου στην πατρίδα μας.
Και αυτό που επίσης ξέρω είναι ότι, πριν από μερικά χρόνια το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε με τα πιο αυστηρά επιστημονικά και δικονομικά κριτήρια τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου στην Ελλάδα, αποφασίζοντας ότι είναι απόλυτα σύννομη με τις σχετικές οδηγίες της Ενωσης. Οπότε, δεν καταλαβαίνω γιατί θα ανακινούσε κανείς ένα τέτοιο θέμα...
ΘΕΣΗ 5η
Θα συμπλήρωνα ότι για τις τοπικές κοινωνίες της υπαίθρου το κυνήγι δεν είναι μόνο μέρος της κουλτούρας τους, αλλά και πολύτιμο στοιχείο κοινωνικής συνοχής. Το βιώνουν γνήσια, αυθεντικά και ακομπλεξάριστα, χωρίς ιδεολογικούς πειθαναγκασμούς που συχνά προκύπτουν από ένα είδος κακώς εννοούμενης μόδας. Κάθε απόπειρα λοιπόν να χαράξει κανείς πολιτική για την ύπαιθρο χωρίς να λάβει υπόψη τις ανάγκες και τη θέληση των ανθρώπων που ζουν εκεί, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Οσοι αρέσκονται σε απαγορεύσεις χωρίς διάλογο με τους ανθρώπους της υπαίθρου που θα υποστούν αυτούς τους περιορισμούς, δεν κάνουν μόνο ένα πολιτικό λάθος. Διαπράττουν ταυτόχρονα ένα πολιτικό ατόπημα εις βάρος των ανθρώπων που σήμερα επιμένουν να δίνουν ζωή στην ελληνική ύπαιθρο! Γι αυτό η άποψή μου είναι ξεκάθαρη: διάλογος, ενημέρωση, και πάνω απ όλα σεβασμός στην άποψη για τη ζωή που αντιπροσωπεύουν οι άνθρωποι της υπαίθρου.
ΘΕΣΗ 6η
Οχι μόνο δεν κατανοώ τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας πρότασης, αλλά τη βρίσκω μειωτική για τις τοπικές κοινωνίες και επικίνδυνη συνολικά για την επιχειρούμενη προσπάθεια προστασίας μιας περιοχής. Συμμάχους στον κοινό σκοπό πρέπει να αναζητούμε και όχι ατελέσφορους αποκλεισμούς που οδηγούν σε διχασμούς και συγκρούσεις. Οπου η «προστασία» συνδέθηκε μόνο με απαγορεύσεις, απομόνωση, περιορισμούς και υποχρεώσεις, απέδωσε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.
ΘΕΣΗ 7η
Η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής και άλλες δραστηριότητες ή δράσεις που αναπτύσσουν οι κυνηγετικές οργανώσεις, αποτελούν στοιχεία του συλλογικού αισθήματος ευθύνης που διατηρούν έναντι της φύσης και της άγριας ζωής.
Η Πολιτεία, τα κόμματα, κάθε μορφή συλλογικότητας του δημόσιου βίου, θα έπρεπε να προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτή τη στενή σχέση 300.000 ανθρώπων με τη φύση. Τρόποι υπάρχουν πολλοί και θα βρεθούν ακόμα περισσότεροι...
Οι ερωτήσεις της ΚΣΕ
1. Για 300.000 περίπου πολίτες αυτής της χώρας, το κυνήγι καταλαμβάνει μια υψηλή προτεραιότητα στην καθημερινή τους ζωή και κατέχει μια θέση φυσικού δικαιώματος στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία παίρνει τους ανανεώσιμους καρπούς της με όρους και περιορισμούς.
Συμμερίζεστε αυτή τη στάση;
2. Σήμερα το κυνήγι ασκείται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης με προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την αειφορία της άγριας ζωής και γι αυτό θεωρείται απόλυτα συμβατή με το περιβάλλον δραστηριότητα. Εσείς, θεωρείτε ότι σήμερα συντρέχουν... ιδεολογικοί λόγοι, που καθιστούν αναντίστοιχη για την εποχή μας την κυνηγετική δραστηριότητα;
3. Εκτίμησή μας είναι ότι πολύ συχνά το κυνήγι και οι κυνηγοί δαιμονοποιούνται εντέχνως, προκειμένου να αποκρυβούν τα πραγματικά προβλήματα του περιβάλλοντος ή η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής της Πολιτείας για την αντιμετώπισή τους. Ποια είναι η δική σας άποψη;
4. Νομίζετε ότι συντρέχουν λόγοι για μείωση της κυνηγετικής περιόδου στη χώρα μας;
5. Για τους ανθρώπου της υπαίθρου το κυνήγι συνδέεται με το εισόδημά τους και ταυτόχρονα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας και της πολιτισμικής τους ταυτότητας... Νομίζετε ότι τέτοιου είδους ιδιαιτερότητες θα πρέπει να γίνονται σεβαστές και να λαμβάνονται υπόψη στη χάραξη πολιτικών για το κυνήγι και το περιβάλλον;
6. Στα ήδη περιορισμένης εκπροσώπησης συμβούλια διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, προτάθηκε ήδη από 10 ΜκΟ προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, να αποκλείονται από αυτά οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θα συμφωνούσατε με μια τέτοια εξέλιξη;
7. Στην καθημερινή αντιπαράθεσή σας με τα κοινωνικά ή περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας, νομίζετε ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις θα μπορούσαν να συμβάλουν θετικά και πώς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΡΙΛΑΚΟΣ
strilakos@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου