Το θέμα δε, αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα όταν αυτή η μειονότητα – οι Ουϊγούροι – διεκδικούνται από την Τουρκία ως «συγγενικός τουρκόφωνος» λαός.
Η Τουρκία επανειλημμένα βγήκε ανοιχτά και τους υποστήριξε, ο ίδιος ο Ερντογάν έκανε λόγο για «τύπο γενοκτονίας», ο Τούρκος υπουργός εμπορίου ζήτησε τουρκικό μποϊκοτάζ στα κινεζικά προϊόντα την ώρα που χιλιάδες Ουϊγούροι διαδήλωναν καθημερινά στην Τουρκία ενάντια στην Κίνα.
Ουσιαστικά η Τουρκία, χρόνια τώρα, υποδαυλίζει το Κίνημα του Ανατολικού Τουρκεστάν – όπως αυτοαποκαλούνται οι Αυτονομιστές Ουϊγούροι.
Και η Κίνα φυσικά το γνωρίζει αυτό.
Η απάντησή της όμως ποια είναι;
Συστηματικά στηρίζει την ραγδαία εξοπλιστική ανάπτυξη της Τουρκίας.
Δεκαετίες τώρα μα κυρίως τα τελευταία χρόνια. Πχ στην πυραυλική ανάπτυξη της Τουρκίας η Κίνα κατέχει δεσπόζουσα θέση στους «υποστηρικτές» της.
Είναι να αναρωτιέται κανείς φυσικά:
Μα καλά, η Κίνα επιδιώκει να βγάλει τα μάτια της μόνη της;
Δεν γνωρίζουν εκεί στο Πεκίνο πως ο σκοπός της Τουρκίας είναι η επανασύσταση των στρατιών των Ούνων;
Δεν γνωρίζουν πως όταν γίνει αυτό, θα ξαναδούν οι Κινέζοι τα στίφη των Τουρανομογγόλων, των Σελτζούκων Τούρκων και των Ούνων έξω από το Σινικό Τείχος;
Δυστυχώς, κάτι ανάλογο διαπιστώνουμε και στην συμπεριφορά της Ρωσίας... Δεκατρείς Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι τα τελευταία τριακόσια χρόνια δεν στάθηκαν ικανοί προφανώς να πείσουν τη Ρωσία πως η Τουρκία είναι ιστορικός εχθρός τους και δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, όσες «χανουμίστικες δήθεν φιλικές ψευτοπεριπτύξεις» κι αν τους προσφέρει.
Εξακολουθεί να τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα με τα Στενά – και όχι μόνο. Είναι το «Μεγάλο Ανάχωμα» που εμποδίζει την «Κάθοδο της Ρωσίας» στην Μεσόγειο και στη Μ. Ανατολή.
Επιπροσθέτως, η Τουρκία ανήκει στο ΝΑΤΟ/Rimland (κατά το κυρίαρχο Γεωπολιτικό Δόγμα Mackinder). Τον μεγάλο και θανάσιμο εχθρό της Ρωσίας/heartland.
Να σημειωθεί πως εάν δεν είχαν αλόγιστα στηρίξει το ’22 οι Ρώσοι την Τουρκία, δεν θα είχαν επί δεκαετίες κατόπιν στο μαλακό τους υπογάστριο τον Τουρκικό κίνδυνο.
Παρ’ όλα αυτά, οι Ρώσοι δεν έλαβαν το ιστορικό τους μάθημα. Η «αντίδρασή» τους στον «Τουρκικό κίνδυνο» είναι να… εξοπλίζουν την Τουρκία. Φτάνουν μάλιστα στο «παράδοξο» να την προαλείφουν μέχρι και για πυρηνική δύναμη. Έκλεισαν ήδη συμφωνία για κατασκευή των πυρηνικών της εργοστασίων! (Ασχέτως εάν η κατασκευή τους ανεστάλη, επ’ ουδενί δεν απετράπη οριστικά).
Εδώ όταν δεν ήταν πυρηνική δύναμη η Τουρκία κι έκλεινε «κατά το δοκούν» τα Στενά στους Ρώσους. Όταν γίνουν Πυρηνική Δύναμη, τι θα πράξουν άραγε;
Εάν δεν είναι αυτό «Γεωπολιτικός Παραλογισμός», τότε τι είναι;
Οι Αρμένιοι γνωρίζουν πως βρίσκονται «στη μέση» των «Παντουρανικών Σχεδιασμών» των Τούρκων. Για να επιτύχουν οι Τούρκοι την Οργανική ευόδωση των σχεδίων τους για ένα Παντουρκικό Έθνος-αυτοκρατορία θα πρέπει να εξοντωθεί (και να «απορροφηθεί») η Αρμενία. Το γνωρίζουν φυσικά αυτό οι Αρμένιοι. Παρ’ όλα αυτά, ξεκίνησαν κι αυτοί «πολιτική εξευμενισμού» της Άγκυρας. Λες και δεν έχουν αρκετά στοιχεία από την Ιστορία που να δείχνουν την «αναξιοπιστία» και την «επικινδυνότητα» των Τούρκων. Η αδίστακτη γενοκτονία των Αρμενίων είναι πλέον από αρκετή για να αποδείξει το «αιματηρό ποιόν» των Τούρκων και το αν κινδυνεύουν οι Αρμένιοι ή όχι από την ολοταχώς ισχυροποίησή της.
Οι Ιρακινοί, η Συρία, το Ισραήλ και όλη η ευρύτερη Μέση Ανατολή γνωρίζουν πολύ καλά ότι όταν ολοκληρωθεί το Τουρκικό Project Ελέγχου των Υδάτων της Ανατολίας (GAP) θα «διψάσουν» μέχρι θανάτου.
Ήδη η Συρία και το Ιράκ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τον περιορισμό στην παροχή ύδατος που τους επιβάλλει η Τουρκία κάθε τρεις και λίγο. Τα περισσότερα Τουρκικά Φράγματα έχουν κατασκευαστεί κατορθώνοντας να δεσμεύουν επί σχεδόν εικοσιτετραώρου βάσεως το σύνολο των ποτάμιων υδάτων της Ανατολίας. Η «Κρίσιμη Ώρα» για όλη την περιοχή είναι ήδη όχι «προ» αλλά «εντός των Πυλών».
Παρ’ όλα αυτά, αντί να αντιδράσουν όσο η Τουρκία ήταν λιγότερο ισχυρή, της πρόσφεραν τη «φιλία» και «συμμαχία» τους. Συνέβαλλαν έτσι κι αυτοί στην ισχυροποίηση αυτού του τοπικού νταβατζή. Για να μπορεί σήμερα να τους «χορεύει» στο χορό που αυτή επιθυμεί. Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία μετατρέπει μέρα τη μέρα όλο τον «Νότο» της σε «οιονεί υποτελείς» - επαναφέροντας δια του «Υδατικού εκβιασμού» και των όπλων το καθεστώς της Νεοοθωμανικής Υποτέλειας.
Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς θα ήταν να θεωρηθούν τα φράγματα casus belli και να καταστρέφονται κάθε τόσο προτού ολοκληρωθεί η «Σκοτεινή Εποχή» που αποσκοπούν να φέρουν στην περιοχή.
Αλλά φευ! Ουδείς τολμά να τα βάλει με το σουλτάνο.
Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη ευρωβαλκανική χώρα-έθνος που έπεσε ολοκληρωτικά στα χέρια των Οθωμανών τον 14ο αι. Κινδυνεύει να είναι και πάλι η πρώτη ευρωβαλκανική χώρα που θα απωλέσει σοβαρό τμήμα του εθνικού της εδάφους από τις «πονηρές μειονοτικές πολιτικές δράσεις» των Τούρκων στον Νότο της. Δυστυχώς, δεν είναι μακριά η ώρα που οι εκατοντάδες χιλιάδες Βούλγαροι μουσουλμάνοι θα διακηρύξουν (με τις ευλογίες και παρότρυνση της Άγκυρας) την ανεξαρτησία και αυτονομία τους – ανοίγοντας το δρόμο για Κοσσοβοποίηση – Βοσνιοποίηση όλης της ευρύτερης περιοχής - και προς τον Ελληνικό Νότο.
Ούτε η Βουλγαρία όμως τολμά να αντιδράσει δυναμικά απέναντι σε αυτό τον «εφιαλτικό επεκτατισμό» της Τουρκίας.
Η Σερβία θεωρεί πως είναι μακριά από την Τουρκία και δεν κινδυνεύει. Της διαφεύγει η «διείσδυση» της Άγκυρας σε Σκόπια, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο και Βοσνία και ο «ρόλος» που έπαιξε στον Γιουγκοσλαβικό εφιάλτη. Δεν αντιλαμβάνεται πως κινδυνεύει να χάσει κι άλλα εδάφη μέσω των παραπάνω «Τουρκικών προτεκτοράτων».
Προβαίνει κι αυτή σε ολέθριες πολιτικές εξευμενισμού και Σερβοτουρκικής Φιλίας.
Έφτασε δε να προχωρήσει μέχρι και σε Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας!
Με ποιους; Με τους Σφαγείς Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου όχι μόνον τον 14ο αιώνα αλλά και πριν λίγα χρόνια επίσης.
Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Στέφανου Δουσάν και του Λαζάρεβιτς!
Οι Κούρδοι επιμένουν να μην παίρνουν το μάθημά τους. Χίλια χρόνια τώρα εξακολουθούν να δένουν αλόγιστα τις τύχες τους με αυτές των φονιάδων Τούρκων. Αλλιώς, πώς να εξηγηθεί το ότι δεν στηρίζουν επαρκώς το απελευθερωτικό τους Κίνημα που μάχεται για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία του Κουρδιστάν; Από την άλλη, οι Κούρδοι Αυτονομιστές εξακολουθούν να μην κατορθώνουν να διεθνοποιήσουν τον αγώνα τους. Αλλιώς, πώς να εξηγηθεί το ότι δεν κατόρθωσαν να έχουν σημαντικούς συμμάχους σε τούτον τον τριακονταετή πόλεμο, όπως και «διεθνείς εθελοντές» στα Τουρκοκουρδικά Μέτωπα;
Αν πεις για την Δύση, δεν είναι λιγότερο παράδοξη η στάση της.
Γνωρίζουν πως η Τουρκία για να είναι «ελεγχόμενη» και να παραμείνει στην Δυτική Συμμαχία θα πρέπει να μην ξεπερνάει κάποια όρια ισχύος. Κι όμως, με την «Δυτική ενίσχυση» κυρίως, τα έχει ξεπεράσει προ πολλού.
Κύπρος το Νέο Μάτζικερτ!
Για την Ελλάδα τι να πρωτοπείς;
Εξίσου παράδοξη στάση με όλους τους προηγούμενους. Αν όχι την χειρότερη. Θα έπρεπε να έχει αντιδράσει δυναμικά η Ελλάδα στον Τουρκικό επεκτατισμό προ πολλού. Προτού φτάσει στο σημερινό επίπεδο η Τουρκική απειλή. Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα επέλεξε να λειτουργεί «εξευμενιστικά» σαν εκείνο το «μικρό κατάλοιπο» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προς τους Σελτζούκους περί τα 1400 μΧ. Ώσπου έγινε φόρου υποτελής και αναγκαζόταν να τους ακολουθεί μέχρι και στις εκστρατείες τους ενάντια στους Χριστιανικούς πρώην υπηκόους της λαούς. Ωσότου ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου» και ο Σουλτάνος απαίτησε «πλήρη παράδοση και υποταγή» μέχρι και της ίδιας της Βασιλεύουσας.
Το ίδιο επαναλαμβάνεται και σήμερα.
Ένα νέο «Πλήρωμα του Χρόνου» έχει κάνει την εμφάνισή του στον ορίζοντα με τα χρώματα των Τούρκων, κι όμως….
Το νέο Ελληνικό Μάτζικερτ ήταν η απώλεια της Βόρειας Κύπρου το ’74…
Φεύ όμως!
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Όχι μόνον ουδείς τιμωρήθηκε, όχι μόνον δεν ανακαταλάβαμε δια των όπλων – ως οφείλαμε απέναντι στους προγόνους και τα παιδιά μας - το χαμένο εθνικό μας έδαφος αλλά επιτρέψαμε στους Τούρκους να διεκδικούν ουσιαστικά την μισή Ελλάδα πλέον.
«Τα ίδια όπως παλιά»…
Οι Τούρκοι όλο και σφίγγουν την θηλιά. Όλο και ισχυροποιούνται. Κανείς δεν αντιδρά. Αντιθέτως, λες και όλοι – όσο και αν κινδυνεύουν από τον Παντουρκισμό – έχουν βαλθεί να ενισχύσουν την Τουρκία αντί να της ψαλιδίσουν τα φτερά.
Και καλά οι ΗΠΑ. Αποσκοπούν να υπάρξει στην περιοχή μια δύναμη αρκετά ισχυρή ώστε να σταθεί απέναντι σε Ρωσία, Κίνα, Ισλάμ. Ακόμη και στην Ευρώπη εάν τολμήσει να σηκώσει (αμυντικά/οικονομικά) κεφάλι απέναντι στις ΗΠΑ.
Πόσο σίγουροι είναι όμως οι επικίνδυνοι άφρονες ότι αυτή η «Σκοτεινή Αυτοκρατορία του Κακού», η Παντουρανική Νέα Αυτοκρατορία των φονιάδων Σελτζούκων και των Ταμερλάνων Ούνων δεν θα ταχθεί συνολικά ενάντια στη Δύση μια μέρα;
Πόσες φορές την έχουν πατήσει έτσι οι Δυτικοί; Ουκ ολίγες.
Και παρ’ όλα αυτά, πιστοί στο «Διαίρει και Βασίλευε» αδιαφορούν για το μέλλον χτίζοντας εφιάλτες πάνω σε εφήμερες αλόγιστες γεωστρατηγικές.
Γιατί μια τέτοια Παντουρανική Νεοοθωμανική Αυτοκρατορία δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά παγκόσμιος εφιάλτης. Όπως ήταν και οι προηγούμενες. Των Τζέγκις Χαν, Αττίλα, Ταμερλάνου, Σελτζούκων Τούρκων.
Αναζητώντας τους «Κρίσιμους Ιδιώτες» των Εθνών
Ως εκ τούτου οφείλουν οι «Πατριωτικές Δυνάμεις» των πληττόμενων από αυτόν τον Τουρκικό Εφιάλτη Κρατών να αντιδράσουν.
Και ο μόνος τρόπος αντίδρασης είναι να συμμαχήσουν μεταξύ τους, ενώνοντας τις δυνάμεις τους κάτω από την ομπρέλα μιας «Διεθνούς ενάντια στον Παντουρανισμό».
Δυστυχώς, από τις κυβερνήσεις των κρατών που κινδυνεύουν από τον Παντουρκισμό αποδεικνύεται πως δεν πρέπει να περιμένει κανείς καμία αποφασιστική Δυναμική ενέργεια ενάντια στους Νεοοθωμανικούς σχεδιασμούς.
Παρά μόνον είτε διαρκή υποχωρητικότητα είτε αλόγιστο εξευμενισμό είτε παράλογη στήριξη της Τουρκικής επιθετικής μηχανής.
Όπως και από τις Διεθνείς Υπερδυνάμεις.
Από «Ιδιωτικές Δυνάμεις» και μόνον λοιπόν δύναται να προέλθει η όποια οργανωμένη διεθνής αντίδραση.
Αναζητώντας δε το «κατάλληλο Πρότυπο Οργάνωσης», αναπόφευκτα τίθεται προς έρευνα – μεταξύ άλλων - και η «Ισλαμική πραγματικότητα».
Ο Ισλαμικός Φουνταμενταλισμός αναμφισβήτητα είναι κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα.
Οι δράσεις του Ουαχαμπιτισμού πολλώ δε μάλλον.
Δίδαξε όμως και κάτι πάρα πολύ σημαντικό στους μελετητές των Κινημάτων.
Πόσα μπορεί να επιτύχει ένα Κίνημα όταν συνδυαστούν τα «Κεφάλαια» ενός ιδιώτη με μια «πολεμική φιλοσοφία», την «Οργανωτικότητα» και την «Αποφασιστικότητα».
Η αποφασιστικότητα δε ενός ανθρώπου με ικανά κεφάλαια μπορεί να είναι ο ισχυρότερος καταλύτης που θα πυροδοτήσει πολλαπλάσιας ισχύος αλυσιδωτές γεωπολιτικές αντιδράσεις.
Σ’ αυτά τα πρότυπα λοιπόν – κι εκ των πραγμάτων όντας αναγκασμένο - θα πρέπει να βαδίσει και τούτο το «Διεθνές Κίνημα ενάντια στον Παντουρκισμό». Εφόσον περί Κινήματος πρόκειται. Κινήματος ζωής των λαών που αρνούνται να γίνουν για μια ακόμη ιστορική φορά κομμάτια κάτω από τα Μαχαίρια των Ούνων και των Σελτζούκων. Γιατί ας μην γελιόμαστε. Στην «Σκοτεινή Μιαρή ένωση» αυτών των «ιστορικών φονιάδων των Λαών» αποσκοπεί ο Νεοοθωμανικός Παντουρανισμός.
Των Λαών που αρνούνται να δουν τα κεφάλια των παιδιών τους να σχηματίζουν αρρωστημένες πυραμίδες θριάμβου των νέων Τζέγκις Χαν του Παντουρκισμού.
Γιατί εάν αφεθεί η Τουρκία να ευοδώσει τα άνομα Σκοτεινά Σχέδιά της, αυτό ακριβώς θα συμβεί.
Μας περιμένει όλους ένας νέος Τουρκικός Μεσαίωνας Αίματος και Θανάτου.
Μέσα από όλους αυτούς τους «εν Τουρκικώ κινδύνω» λαούς θα πρέπει να ξεπροβάλλει κάποιος Πατριώτης του Αντιτουρκισμού με «ικανά κεφάλαια» και «αποφασιστικότητα» που θα οργανώσει αυτό το «Αντιτουρκικό Εγχείρημα» σε διεθνές επίπεδο.
Κάποιος ισχυρός κοινωνικοοικονομικά πατριώτης του Έθνους του που θα πάρει την πρωτοβουλία να χτίσει τα θεμέλια αυτής της «Αντιτουρκικής Διεθνούς» προσκαλώντας πατριωτικές δυνάμεις και από τα υπόλοιπα (εκ της Τουρκίας πληττόμενα) Έθνη.
Μια τέτοια Διεθνής Οργάνωση θα αποσκοπεί να συγκεντρώσει ιδιαίτερα υψηλούς πόρους, έτσι ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει την εξαιρετικά απαιτητική αποστολή της.
Το τι «δράσεις» θα «γεννηθούν» μέσα από αυτή την «Διεθνή» είναι άγνωστο.
Σαφώς όμως και θα αναπτύξει ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας δράση Αντιτουρκικού Λόμπι στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και παντού όπου απαιτείται να αντιμετωπιστεί ο Παντουρκισμός.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να εργαστεί επάνω στην προετοιμασία μιας ισχυρής Διεθνούς Στρατιωτικής Δύναμης που θα είναι έτοιμη να αναλάβει πολεμική δράση «όπου δη» όταν η Τουρκία απειλήσει την ειρήνη στην περιοχή.
Θα πρέπει να σημειωθεί δε τούτο:
Μπορεί οι κυβερνήσεις των παραπάνω κρατών να ακολουθούν πολιτική εξευμενισμού ή/και (ποικιλότροπης) στήριξης της Τουρκίας, πλην όμως υπάρχουν στους κόλπους των κοινωνιών τους Πατριωτικές και Στρατιωτικές Δυνάμεις που διακρίνουν ξεκάθαρα τον Τουρκικό Κίνδυνο και ανησυχούν σφοδρά γι’ αυτόν.
Αυτές οι Δυνάμεις είναι βέβαιο πως θα συνδράμουν με κάθε δυνατό τρόπο ένα τέτοιο Διεθνές Κίνημα κατά του Τουρκικού επεκτατισμού.
Απλά περιμένουν – όπως παντού και πάντα οι Άνθρωποι - κάποιον να το «ξεκινήσει» και να το «αποκαθάρει» φυσικά από τις «διάφορες εχθρικές διεισδύσεις» και «παιδικές ασθένειες» που φέρει κάθε τέτοιο εγχείρημα κυρίως στην Αρχή του.
Αλλά όταν «οργανωθεί» αυτό και «αποκαθαρθεί», σύντομα θα καταστεί μια εξαιρετικά ισχυρή διεθνώς δύναμη.
Μια Δύναμη που θα έχει τη δυνατότητα να έλξει ιδιαίτερα υψηλούς πόρους, συνεργάτες και συμμάχους.
Και να εξαπολύσει φυσικά «ιδιαίτερα αποτελεσματικές δράσεις» ενάντια στην Παντουρκική Νεοοθωμανική Λαίλαπα.
Με ότι και αν σημαίνει τούτο.
Γεράκι του Αιγαίου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''Στόχος'' στις 7/1/2010
Πηγή: egersis
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου