Ο αντισημητισμός είναι βδελυρή και κολάσιμη πράξη, ο ανθελληνισμός;

του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν λίγες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες του διπλού εμπρησμού της συναγωγής των Χανίων. Αμέσως μετά το δεύτερο εμπρησμό, ανθελληνικά κέντρα από την Ελλάδα και το εξωτερικό έριξαν δηλητήριο εναντίον της Ελλάδας και του Ελληνισμού, πράξεις που κόστισαν στη διεθνή εικόνα της χώρας, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, όσον αφορά τη διαχείρηση του δυσβάστακτου εξωτερικού μας χρέους.
Ανάμεσα σε αυτούς που έχυσαν ανθελληνικό δηλητήριο ήταν όργανα και νεροκουβαλητές του ελληνικού εβραϊσμού, φορείς του διεθνούς εβραϊσμού, και φυσικά το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών.
Λίγες μέρες μετά αποδείχτηκε ότι πίσω από το έγκλημα του διλπού εμπρησμού κρύβονται ένας Έλληνας με διασυνδέσεις που οδηγούν σε εξωελληνικούς κύκλους, δυο αμερικανοί και δυο άγγλοι πολίτες.
Λεπτομέρειες για το εγχείρημα του εμπρησμού δεν μάθαμε και δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουρία αν πίσω από την προβοκατόρικη αυτή ενέργεια κρύβονται κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας. Ανεξάρτητα πάντως με το αν η προβοκατόρικη ενέργεια είναι προϊόν μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας, το σίγουρο είναι ότι η ενέργεια αυτή δεν μπορεί να χρεωθεί στην ελληνική κοινωνία, το ελληνικό κράτος, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γενικά, όπως την χρέωσαν όλοι όσοι συντονισμένα και με μίσος έχυσαν το δηλητήριο εναντίον του Ελληνισμού, εκφράζοντας απίστευτο ανθελληνισμό εναντίον ενός λαού και μιας έννοιας (Ελληνισμός), με τρόπο που, κατά την άποψή μας, δεν δικαιλογείται με βάση λογικά κριτήρια.
Μετά την αποκάλυψη των δραστών, θα περίμενε κανείς μια δημόσια συγνώμη από όλους όσους έχυσαν το δηλητήριό τους εναντίον της Ελλάδας και του Ελληνισμού, δηλαδή να ζητήσουν συγνώμη και να δηλώσουν ότι όσα είπαν εναντίον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού ισχύουν για τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία και για τους Άμερικανούς και τους Άγγλους, αφού αυτοί ήσαν οι αυτουργοί του εμπρησμού.
Επίσης, θα περίμενε κανείς από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, να διαβάσει την ίδια δήλωση που έκανε για το θέμα, μόνο που αντί για την Ελλάδα έπρεπε να κατηγορήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τις ΗΠΑ και την Βρετανία.
Θεωρούμε δε ότι επειδή το θέμα έλαβε διεθνείς διαστάσεις, αυτό θα έπρεπε να το απαιτήσει με διάβημα και με δημόσια πολιτική δήλωση το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών.
Δε γνωρίζουμε τί από όλα τα παραπάνω έγινε, αλλά θέτουμε ένα απλό ερώτημα:
Ο αντισημητισμός είναι μια βδελυρή και κολάσιμη ενέργεια. Ο ανθελληνισμός δεν είναι το ίδιο;

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, αναδημοσιεύουμε άρθρο του κ. Σταυρουλάκη, ενός εκ των πρωταγωνιστών στις δηλώσεις που ακολούθησαν των εμπρησμών της συναγωγής των Χανίων που ο ίδιος διευθύνει.
Αν βρίσκετε ομοιότητες στα επιχειρήματά του, με τις 'επιστημονικές' θέσεις της Δραγώνα, της Ρεπούση και του καραβανιού των εθνομηδενιστών, μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.
Εμείς αυτό που έχουμε να πούμε, είναι απλά ο Θεός να φυλάει την Ελλάδα!

LETTERS TO THE EDITOR; Lord Elgin, the Parthenon and Greece
Published: June 23, 2009
Regarding the op-ed articles ''A home for the Marbles,'' by Christopher Hitchens, and ''Majestic in exile,'' by Nikos Konstandaras, (Views, June 19): The Parthenon remained intact until the 6th century, at which point the inner columns and roof were removed in order to make way for a Christian church. When the Ottomans took over in 1456, the building became a mosque. When the Ottomans were at war with the Venice, the Parthenon was used as to store munitions, and, in 1687, it was hit by a Venetian shell and blown up.
By the time Lord Elgin arrived in 1801, the marble fragments were being used for building materials by the locals. The Ottomans allowed him to take casts and remove sculptures as well as tear down buildings where necessary
The Parthenon was restored to artistic and historical importance thanks to the splendid drawings of Western artists.
I don't care who has the Elgin Marbles, but I do care that Lord Elgin is slandered as a robber and vandal. Had he not saved the marbles, they would most probably no longer exist. Christine Fremantle, London
''Greece,'' even in antiquity, refers to a geographical area in which Greek was spoken, a common culture evolved and a shared religious pantheon existed, but it was never a unified state nor even a country. It was a complex and highly competitive collection of little states such as Athens, Sparta, Thebes etc.
The modern Greek state (founded in the early 19th century) may see itself as the protector of the legacy of ancient Greece, and given the character of any form of nationalism, this makes a certain amount of sense.
In the British Museum, the Elgin Marbles take a position among the great achievements of art and architecture of humanity -- be they Egyptian, Babylonian, etc. In a global age, museums such as the British Museum or the Metropolitan Musem in New York or the Louvre have a certain parallel to the great Alexandrian library that drew to itself the tangled threads of antique civilizations during the early period of Hellenistic ''globlization.''
It would indeed be a pity to see the great Elgin Marbles reduced to being simply artifacts put on the shelf of Greek nationalism or a platform for political self furtherance or debased as part of tourist development program, which is really what all of this is about.

Nicholas P. Stavroulakis, Hania, Crete.

Πηγή: infognomonpolitics

Μοιραστείτε